Een narratief sterke game.

De grafische stijl (het spel lijkt geschilderd met penseelstreken), hoewel misschien niet naar ieders smaak, geeft ons op zijn minst de nodige buitengewone beelden. Op de een of andere manier lijkt die impressionistische kwaliteit te versterken, wat ik denk dat anders op zichzelf ook een opvallend beeld zou zijn geweest.

Elijah Wood en vooral Sebastian Koch leveren topkwaliteit stemprestaties, wat echt helpt om emotioneel contact te maken met hun respectievelijke verhalen van een Canadees en een Duitser die de oorlog betreden zonder dat daadwerkelijk écht te willen.

Er zijn een paar frustrerende bugs in de gameplay (bijvoorbeeld het niet kunnen communiceren met de Canadese soldaat op het schip) en soms zijn de verzamelobjecten bijna onzichtbaar. 11:11 vraagt ​​je om te investeren in het verhaal en de geschiedenis, en biedt geen actievolle gameplay, hoewel bepaalde scènes soms nog steeds erg gespannen zijn. Achievements kunnen gemakkelijk worden gemist, en hoewel je hoofdstukken opnieuw kunt spelen, betekent dit soms veel teruglopen. Maar over het algemeen was ik behoorlijk onder de indruk, en hoewel ik echt bekend ben met het bronmateriaal, raakte de game me regelmatig alsnog, wat een hele prestatie is.

Een solide 8/10

Sfeervol en vaak creepy horrorspel. Hoewel de graphics soms een beetje ongepolijst kunnen zijn, had de game nog steeds meer dan een paar angstaanjagende beelden. Geen hardcore horror, maar het gevoel van iets naars ligt altijd op de loer. 100% in 5 uur, maar kan waarschijnlijk in een paar uur worden gedaan.

Ik vond het leuk!

Dear Esther wordt beschouwd als de eerste van de zogenaamde 'walking simulator'-games, een term die door sommigen kleinerend wordt gebruikt, maar games als Dear Esther, Firewatch, The Vanishing of Ethan Carter en What Remains of Edith Finch hebben naar mijn mening treffend aangetoond dat de negatieve connotatie van dat label nogal is misplaatst. Ontegenzeggelijk: games zoals Dear Esther vragen de speler om hun verwachtingen van wat een videogame zou moeten zijn opzij te zetten, en laten vervolgens zien wat een game óók kan zijn.

Dear Esther begon ooit als een Half-Life-mod, en met The Landmark Edition wordt de originele game visueel opgeleukt voor een andere generatie gamers, om opnieuw te ontdekken; meer dan eens stond ik gewoon ergens te staren naar een adembenemend uitzicht, en moest er weer een screenshot worden gemaakt. Het tempo in Dear Esther is langzamer dan veel gamers gewend zijn, wat ook met opzet zo is; het spel dwingt letter de speler om bepaalde dingen in zich op te nemen, of na te denken over de mooie, mysterieuze en soms griezelige dingen die je ziet op dit desolate eiland in de Hebriden, terwijl een voice-over een ietwat raadselachtige relaas uit de doeken doet.

Ik had geen idee wat het allemaal betekende na mijn eerste speelbeurt, misschien enigszins, maar met veel vraagtekens. Dit had echter geen invloed op mijn waardering voor het spel. Ik bleef erover nadenken en genoot de volgende dag enorm van mijn tweede playtrough, dit keer met het zeer informatieve en plezierige commentaar van de regisseur (aanrader!) wat zeker enig licht op de zaken wierp. Absoluut geen vervelend klusje dus, voor de achievement hunters onder ons.

Dear Esther is een absolute aanrader voor gamers die sfeer, een mysterieus verhaal en een spel kunnen waarderen dat uitblinkt in het geven van een kwalitatief hoogstaande, langzamere spelervaring. Dear Esther zit uitstekend in elkaar, met prachtige vergezichten en een mooi, spookachtige score.

4.2*

Een visueel aantrekkelijk puzzelspel met een behoorlijk goede soundtrack. De game is behoorlijk rustgevend, hoewel sommige puzzels ook uitdagend voor me waren; maar ik moet toegeven dat mijn ruimtelijk inzicht niet helemaal op orde is. De game biedt een tweede playthrough die wat moeilijker is, iets wat ik met plezier gedaan heb.

3,7*

Daar kan ik me prima in vinden. Ik ben niet noodzakelijkerwijs de grootste pixel art fan, maar Inmost ziet er ondanks dat voor mij alsnog mooi uit. Sfeervolle game ook. Zoals de Fonz boven mij aangeeft is die sfeer niet altijd even opbeurend, maar het intrigeert absoluut, ook al voelt het soms wat rommelig wanneer er weer een sprong naar een van de andere karakters wordt gemaakt. De makers houden je hoe dan ook goed radend naar de toedracht.

De besturing is ook op iPadOS goed te doen, en qua content die je krijgt ben je er wel een paar uur zoet mee. 13 euro die hij op team kost is misschien wat fors, maar als je hem in de aanbieding voor 5 - 7,70 euro kan scoren is hij dat wat mij betreft zeker waard.

Of je doet zoals ik een maandje Apple Arcade, en speelt hem samen met nog een handvol spellen voor 5 euro.

3,7*

Lief en charmant spel met een leuke sfeer en mooi allegorisch verhaal. De visuals en muziek zijn aangenaam. Geen vechten of sterven hier (meestal), gewoon verkennen en verder komen. Ik vond de besturing soms wat onhandig (bewegende blokken), maar ik heb me erg vermaakt. Zeer de moeite waard om te scoren in de uitverkoop.

Als -marco- nog twijfelt, de steam versie is de komende 8 uur nog 3,72 euro op Gamebillet, als je een pc gamer bent, wat voor mij uitkomt op nog geen 50 cent per uur vermaak.

Wat een juweeltje.

Een nostalgische reis doordrenkt met verlies, verlangen en mijmering over de keuzes die men heeft gemaakt, en de onvermijdelijke gevolgen daarvan. Het artwork is onzettend charmant, er is een uitstekende soundtrack en ik moet zeggen dat Broken Rules zichzelf echt heeft overtroffen met wat ik dacht dat kon worden bereikt met point-and-click-mechanica; echt originele vondsten.

Gisteren zat ik wat te slikken bij 11:11 - Memories Retold, en vandaag kreeg ik wat vochtige oogjes over Old Man's Journey. Moet mijn midlifecrisis zijn die om de hoek komt loeren. Maar man, wat was het het waard. Ik zie dat er een deel 2 lijkt te komen, hoewel ik me niet kan voorstellen wat ze nog zouden kunnen toevoegen aan dit bijna perfecte spelletje.

9/10

Vermakelijk en visueel aantrekkelijk, mits je van sterrennevels en dergelijke houdt. Het verhaal en de emotionele beats werkten niet helemaal voor mij, maar het was een soort van... eigenzinnig. Geen geweldige game, maar zeker leuk voor een paar uur.

Met zijn prachtige cover art en ook niet al te afzichtelijke screenshots, verwachtte ik iets... familievriendelijks? The Other Half (2018) is dat niet. In de loop van ongeveer 2 uur speeltijd groeit een gevoel van algemeen onbehagen naar nog iets veel ongemakkelijkers, terwijl we getuige zijn van de afdaling van onze hoofdpersoon naar... nou, dat laat ik aan anderen om voor zichzelf te ontdekken.

De gameplay en vechtmechanica met dit top-down perspectief waren even wennen voor deze pc-gamer (controller wordt aangeraden, maar ik ben slecht in het gebruik van controllers), maar zelfs met een toetsenbord lukte het me prima: Linkerhand wasd + spatiebalk, rechterhand pijltjestoetsen is alles wat je nodig hebt.

Het artwork is mooi, en het geluidsontwerp is prima. Ik wou dat het schrijfwerk en de karakterontwikkeling net iets beter waren om me meer in het verhaal te laten investeren. Ik kan gewoon niet ontsnappen aan het gevoel dat ik er niet zo door in beslag werd genomen als de makers bedoelden.

Toch heb ik me er een paar uur mee vermaakt en kreeg ik het met 90% Steam Sale korting (ik betaalde 65 cent, geldig tot 8 juli) nog net niet gratis.

Een kort, maar rustgevend en meditatief spel.

We wandelen door een weelderig bos van impressionistische penseelstreken (handgeschilderd in VR), volledig in harmonie met de begeleidende vertelstem, en de geluiden van het bos. Terwijl we een boeket bloemen plukken. Nee, wacht! Grijp niet naar je teiltje. Dit is ok.... Zeker als je het afgelopen jaar druk bent geweest in je hoofd.

Toegegeven, Sunlight is niet een spel voor iedereen. Zonder een traditioneel plotgedreven verhaal, en onwrikbaar in haar aandrang dat de speler alleen in een vrij rustig tempo door dit bos kan wandelen, zouden andere verwachtingen gemakkelijk tot teleurstelling kunnen leiden. En dat zal ook vast gebeuren, bij een aantal gamers. Krillbite lijkt zich er niet druk om te maken, wat ik alleen maar kan respecteren. Dear Esther (2012) stond daar een kleine tien jaar geleden hetzelfde in; 'laat je verwachtingen maar los, want we willen dat je dit op een bepaalde manier beleeft'.

En wat beleven we dan? Na de griezelige sfeer van Among The Sleep lijkt de studio de speler echt in een serene mindset te willen brengen met Sunlight. Gewoon ronddwalen en je even laten meeslepen door de geluiden en stemmen. Als dat niet aantrekkelijk klinkt, is Sunlight misschien niet voor jou.

Mensen die een vies gezicht trekken bij het (wat onterecht neerbuigende) label Walking Sim, kunnen wellicht ook beter verder kijken. Maar met een adembenemende soundtrack van Tsjaikovski's Hymn of the Cherubim die de vertelling begeleidde, slaagde Sunlight er echt in om me een beetje weg te voeren naar een andere plek. En het is vast niet de laatste keer dat ik het doe. Hoofdtelefoon aanbevolen.

Prijs: 3 euro op steam.
speeltijd: half uur

4*

Een praktisch perfect klein spelletje, in wat het doet. Eenvoudig maar zeer elegant, met geweldige narration en een prachtig minimalistische muziekscore. De puzzels zijn goed gedaan, uitdagend zonder je toevlucht te hoeven nemen tot online walktroughs. De besturing is fantastisch geprogrammeerd.

Sterk aanbevolen. Ik zie wel waar al die hoempapa in de indie gamingcommunity vandaan komt. Spijtig dat hij hier wat minder in de smaak valt, maar ach; laat mij dan de eerste lyrische lijperik zijn.

4,3*