Aardig tussendoortje met een zacht prijsje, in dezelfde stijl als Lara Croft And The Guardian of Light, dat net als die titel gerust ook op de PS3 en Xbox 360 had gekund. Dit is wederom bedoeld als spel voor meerdere spelers, maar ik heb enkel singleplayer gedaan dus vel ook alleen daar een oordeel over en kan me voorstellen dat het leuker is met een groep. Het spel bevatte wel veel minder een puzzelelement dan ik verwachtte en gaat vooral om behendigheid, naast af en toe doorkrijgen wanneer magie of een explosief vereist is en weten waar je naar toe moet. De challenge tombs waren ook niet puzzelachtig genoeg.|

De statische camera is af en toe vervelend. Hier en daar zul je een afgrond in vallen omdat je van een afstand niet alles heel goed kunt inschatten.

De vele diamanten die je vind voelen niet echt alsof ze genoeg toevoegen. Je kunt er kisten mee openen met een random beloning, maar het was beter geweest er zichtbare beloningen in te stoppen. Het arsenaal van Lara raakt al spelende lekker uitgebreid maar niet elk wapen varieert genoeg van de anderen. De beste wapens vond ik vaak de twee uzi's, hoewel de shotgun me af en toe ook van pas kwam tegen bepaalde beulen. De granaatwerper en bazooka waren heel sterk maar ook goed gebalanceerd omdat ze suicidaal konden uitwerken.

Het actie element is wel goed gedaan. Je moet vaak wel handig zijn met je gadgets zoals de schietkabel of de staf van Osiris. Af en toe ren je over instortende bruggen of krijg je te maken met hordes reuzen insecten of krokodillen...en de eindbazen maken het extra leuk en hier zijn er ook meer dan genoeg van.

Grafisch is het in orde, maar dus zeker niet op PS4 nivo. Het einde viel me wat tegen. Waarom opeens cartoon achtige tekeningen? Ik hoop eigenlijk vurig dat Crystal Dynamics gewoon weer verder gaat met old school Tomb Raider titels, geschoeid op de oude leest, maar met verbeterde gameplay en graphics, want grafisch mag je ook nu met een laag budget meer verwachten door alle verbeteringen die gemeengoed geworden zijn. Ze waren op hun best met Anniversary, Legend en Underworld (lastig om de beste daar uit te pikken!).

Briljante puzzel game, die het terecht tot mobile game of the year geschopt heeft en spotgoedkoop. Zelf op de PS4 uitgespeeld. De moeilijkheidsgraad wordt heel geleidelijk opgebouwd maar het is tot het einde goed te doen. De puzzels zijn even goed bedacht als dat het spel grafisch mooi ontworpen is. De ambient synth soundtrack is ook erg lekker. Heerlijk ontspannend spel om even tussendoor te spelen.

Life is Strange was een fijne game en bevatte een leuke terugspoel-gimmick die Before the Storm niet heeft, maar de voice over van Max was wel vrij gemaakt, met elke keer dat uitzuchten tijdens het praten, terwijl Chloe toch wat natuurlijker klinkt. Before the Storm heeft ook een mooiere soundtrack met een paar erg fraaie gitaarsongs, de beste vind ik de instrumentale track in het hoofdmenu. Daar staat dan weer tegenover dat Chloe nogal een vervelend puberkind is. Het plot probeert vaak drama te forceren door haar tienerwoede flink over de top te laten gaan en bepaalde karakters die zich tegen Chloe keren (zoals haar stiefvader) oppervlakkig te houden zodat het soms echt arme Chloe tegen de rest van de wereld lijkt. Ietwat irritant is ook dat Chloe een soort fapfantasie van de schrijver lijkt, het coole, slimme, rebelse, hippe en mooie meisje waar hij wel wat mee zou willen, met precies de zelfde muzieksmaak en een flinke dosis creativiteit en talent.

Evengoed is het allemaal best vermakelijk, ook met de nodige humor, ondanks de depri toon. En het destructieve pad van Chloe wordt niet goedgepraat. Het is een aparte game waar je er verder geen enkele van tegenkomt. De Quantic Dream spellen van David Cage komen nog het meest in de buurt. Gevoel speelt dus een heel belangrijke rol. Wel is het jammer dat daarbij zwaar geschut wordt ingezet, subtiliteit is blijkbaar ook bij Dontnod een vies woord.

Dit alles klinkt ongetwijfeld negatiever dan dat ik deze game ervaren heb. Voor mij werkte de formule goed en bleef het boeien, ik werd er in gezogen. De belevingswereld van tieners is ook intenser en die volumeknop wordt hier nog extra omhoog gedraaid.

Maar ik heb ook besloten mijlenver weg te blijven van Life Is Strange 2 omdat daarin teveel (ook nog eens erg simplistische en dogmatische) politieke statements in lijken te zitten, wat ik liever niet in games terugzie. Before the Storm zondigt gelukkig niet in dat opzicht, maar grappig is wel alle andere Game Sins ervan te bekijken op YouTube.

Goeie herinneringen aan deze, zeer uitgebreid verhaal, de soms ellenlange dialogen vergen geduld ook, maar sterke voice acting en vooral een erg toffe ambient soundtrack van Tor Linlokken.