Een waardige opvolger van de briljante eerste 2 spellen. Het enige wat ontbreekt is een spectaculaire intro zoals die in Halo 2 zo super was uitgevoerd. De geweldige epische soundtrack krijgt hier en daar een nieuw jasje. De gameplay is ijzersterk als vanouds hoewel die besturing van voertuigen apart blijft.

Een van de beste dingen van Halo blijft de uitstekende balancering. Elk wapen is waardig en elke vijand ook, hoe nietig die kleine mallotige. wezentjes ook klinken, zul je daar met een leeg schild ook voor op moeten passen. De variatie tussen vijanden en werelden is ook prima.

Wat misschien wat tegenstaat is de enorme chaos soms, zeker als je overweldigd wordt door vijanden. Je kunt soms wel goed spelen maar toch door wat pech de mist in gaan. Maar de uitdaging was precies goed. Het meest beklemmend en uitdagend was het level waar ik Cortana moest vinden. Het was niet fraai om te zien of horen, ik had het idee door een ontstoken darmkanaal te wandelen. Maar vol suspense! Vaak is het zoals bij veel shooters een kwestie van 2 stappen naar voren maar ook elke keer weer een stap terug, conservatief aanpakken.

Het verhaal...ik heb er nooit veel aandacht aan besteed. Bij een intergalactisch conflict tussen de aarde en de Covenant van verschillende buitenaardse rassen blijkt er elke keer een nog grotere dreiging, die van de zombie achtige Flood. En die Halos spelen een belangrijke rol daarbij, of zo iets...maakt niet uit. Het lijkt me interessant om de TV series nog eens te kijken, er is zowel animatie als live action van.

Halo blijft wat mij betreft de top van shooters voor zover ik ze ken en zijn een heel belangrijke reeks geweest voor de Xbox waar ze trots op mogen zijn. En ik ben blij dat ik deze topper na 13 jaar verzameld stof eer aan heb gedaan . Het oude Halo plezier kwam na al die jaren weer terug.

Een van de PS3 exclusives die me stimuleerde tot het aanschaffen van de console. En terecht want grafisch was dit een parel, een echte showcase. Ook de eerste game die voor mij echt als film aanvoelde. De nadruk ligt op emoties in de meest melancholische titel van Quantic Dream en dat zegt wel wat.

David Cage trekt alle registers open en gebruikt dik aangezet melodrama. Voor een echte film zou het teveel zijn maar in games moet je dingen schijnbaar altijd wat meer aandikken, zo lijkt het zelfs bij realistischer opgezet materiaal.

Het Amerikaanse stemmenwerk is prima. Gelukkig maar, want het stemmenwerk van Carice van Houten is futloos en tenenkrommend slecht.

De gameplay is niet erg prettig, met name niet als je de six-axis van je controller moet gebruiken. Geen enkel ander spel benut die en na het spelen van Heavy Rain snap je waarom. De QTE scenes zijn voor mij wel erg genietbaar, die heb ik al leuk gevonden sinds Shenmue I/II en Fahrenheit/Indigo Prophecy en zou ik graag vaker zien in games.

Hoezeer elk David Cage spel probeert herspeelbaar te zijn, heb ik het altijd wel gezien na 1x uitspelen. De overige uitkomsten bekijk ik dan wel op YouTube. Dit komt toch vooral omdat het spelen van deze spellen te passief is. Je krijgt wel interessante keuzes voorgeschoteld, maar bent teveel tijd kwijt aan cutscenes.

Wel een fijn en moody spel om je in mee te laten slepen en zeker aan te bevelen voor de regenachtige dagen.

Erg toffe puzzelgame en een soort voorloper van Lara Croft GO. Zeer verslavend en ik heb hem dan ook helemaal uitgespeeld. De presentatie is apart: bordspelachtig, maar dit werkt erg goed. Ik vind het ook hilarisch elke keer als zo'n dikke, godfatherachtige Don staat te genieten van Ave Maria terwijl Hitman onderweg is naar dit doelwit. Dit is een spel waarbij je zelden vast hoeft te lopen maar soms erg veel uit moet proberen. En je kunt altijd varieren in moeilijkheid: beperk je je tot het doel voor 1 punt of wil je een extra uitdaging door de koffer ook mee te nemen (2 punten)? En de ultieme beloning (3 punten) krijg je als je daadwerkelijk het optimum gevonden hebt. Dat geeft nog een zekere herspeelbaarheid.

Gameplay is koning in Horizon Zero Dawn. Het speelt heerlijk en bouwt vertrouwde RPG elementen perfect uit naar het voorbeeld van de recente Tomb Raider spellen. Wat het spel echt maakt zijn de mechanische dino's en de vele manieren om ze schade toe te doen. Inclusief stealth, wat voor mij altijd een bonuspunt betekent.

Het bevechten van wilde stammen biedt ook een fijne afwisseling waarbij dat stealth element nog belangrijker is.

Hoewel het verhaal zeker intrigeert en origineel is en de casting van Lance Reddick een goede zet mag worden genoemd, is de hoofdpersoon Aloy helaas nogal saai. Veel personages zijn sowieso niet bijster memorabel, maar het verhaal leunt vooral op de vraag wat er nu precies met de wereld gebeurd is.

De soundtrack vond ik bij vlagen veels te cliche maar gedurende het spel is het grotendeels verdienstelijk.

Grafisch erg mooi gedaan en de ontwerpen van de omgevingen maken het interessant, hoewel ik wel graag wat meer grotten en andere interieuren had gezien.

Item management is net iets te uitgebreid (met het moeten uitpakken van die gratis sample pakketjes van verkopers, beetje maf idee ook) en het compleet verzamelen van bepaalde zeldzame voorwerpen is wel erg veel werk. Maar je bent over het algemeen niet teveel bezig met je voorraad of uitrusting en de balans tussen belangrijke hulpbronnen is goed.

The Frozen Wilds was ook de moeite waard en onderscheidt zich genoeg van de main game.

De Steam Summer Sale is losgebarsten en hoe...amai amai zoals de Vlamingen zeggen. Kom ik er net achter dat 'ie ook op de PS4 op sale is...ach ja hij was op Steam nog iets goedkoper. Wat een vet spel is dit, over de top gevuld met testosteron en eighties old school coolheid, de sfeer van Robocop, Mad Max en The Warriors uitademend...uitmuntende pixel art, mooie geluidseffecten, grappige voice acting, best lekkere muziek erbij...en het is nog leuk om te spelen ook, hoe simpel het verder moge zijn.

Inderdaad dit lijkt me geen spel om de hele middag te spelen maar een half uurtje anarchistisch punktuig afknallen is heerlijk.