De laatste AC die ik speelde voor deze was Black Flag, en dat was de enige die ik niet uitgespeeld had. Voor Black Flag had ik alle AC’s gespeeld. Het bootje varen boeide me niet, het verhaal boeide niet, en de grote stad om in te parkouren ontbrak ook, wat toch wel een van de grote pluspunten van de franchise is. Daarna ben ik de franchise een poosje uit het oog verloren. Na goede verhalen over de verfrissendheid van AC Origins te hebben gehoord, heb ik deze wel weer opgepikt. En dat beviel zeker!

De Egyptische setting is enorm geslaagd, en ik heb met veel plezier ook de Discovery Mode grotendeels bekeken. Zelfs rondrijden in de woestijn was erg tof (deed me denken aan één van m’n favoriete songs). Het grootste pluspunt aan deze game ten opzichte van eerdere AC’s vind ik wel de combat. Het is niet meer het eeuwige wachten tot de opponents (die met z’n allen in een cirkel om je heen gaan staan) je aanvallen, om vervolgens te counteren. Nee, hier heb je meer proactieve combat die doet denken aan systemen als dat van de Batman Arkham trilogie.

Iets anders dat nieuw is, is het level systeem: vrij standaard, voor quests en combat krijg je experience, als je genoeg experience hebt ga je level up en krijg je een skillpoint dat je ergens in kan stoppen. Het is een goed begin, maar dit systeem mag nog wel een tikje minder oppervlakkig en simpel geïmplementeerd worden, wat mij betreft.

Over oppervlakkigheid gesproken, daar heeft de game wel meer last van. Er zit veel te veel in, wat vaak niet genoeg uitgewerkt is. Zo zijn de sidequests vaak erg standaard (help de lokale bakker door wat bandieten/beesten te vermoorden), en zijn er veel te veel locaties. Ik heb 100% van de achievements in de game gehaald, waar je alle locaties voor moet uitspelen. Dan ben je het wel zat als je voor de vijftigste keer generieke bandieten verslaat in een fort, voor de zoveelste keer een alfa beest stroopt, voor de dertigste keer onderwater naar een schat zoekt etc. Dan ga je ook de stalletjes en gebouwtjes waar dergelijke kampen uit zijn opgebouwd herkennen. Echter is het tot die tijd wel geweldig.

Daarnaast mis ik nog steeds wel het parkouren over de daken in een grote stad

Maar ik heb dit spel in januari van dit jaar gespeeld, en het beviel goed genoeg om ook nog ’ns Odyssey later in het jaar te spelen. Wat mij betreft een geslaagde vernieuwing van een toch wat saai geworden franchise.

4/5, omdat ik me er voor vele uurtjes enorm mee vermaakt was en onder de indruk van hoe mooi ze de game hadden gemaakt en hoeveel er te doen was, maar het toch wel te veel en te oppervlakkig werd uiteindelijk.

De weg die bij Origins werd ingeslagen, wordt het verder verkend en met veel succes. Wat een grote, geweldige game.

Qua graphics is dit geweldig, schitterende uitzichten in Griekenland, performance was ook een stuk beter dan Origins. Niks dan lof hiervoor. Het verhaal is weinig verrassend en niet erg boeiend, maar Kassandra is een heel tof karakter. De side quests zijn beter dan in Origins, maar niets dat me echt bij zal blijven.

Waar ik in Black Flag het varen enorm zat werd, en het bij Origins een beetje een derderangs mechanic was, is er hier een goede hoeveelheid bootje varen. Tof om alle eilanden af te gaan, ik heb me prima vermaakt met het varen naar een eiland, alle main en side quests daar te doen, paar van de locatiedoelen te doen en dan naar het volgende eiland te gaan. Ik herken het gezeur over de grind die ik op veel plekken tegenkom totaal niet, maar misschien doen die mensen gewoon géén side quests en ook nul locaties, puur de main quest. Geen moment het gevoel gehad de experience boosts uit de microtransacties nodig te hebben, waar je veel mensen over hoort. Ook kon ik prima de opponents vanuit stealth in één keer doodmaken.

Wel een minpunt aan de game is dat het typisch AAA is in dat het nergens echt verrassend is; overal prima goede systemen, maar nergens echte diepgang. En de game is misschien wel een tikje te groot. Aan de andere kant heb ik het wel uitgespeeld binnen een aantal maanden, zelfs nog doorgegaan met de DLC.

De eerste groep DLCs is echt belabberd, wat mij betreft. In de maingame heb je als het ware een checklist aan mensen die in de conspiracy zitten die je moet vermoorden. In de eerste DLC krijg je simpelweg een tweede checklist van mensen, die in hetzelfde Griekenland zitten, die je dan weer moet vermoorden. Doodsaai en ongeïnspireerd. Daarbovenop maakt het verhaal ook nog eens een paar hele rare keuzes. Meer van de basegame hoefde ik niet in de DLC, eerllijk gezegd, want die basegame is al lang genoeg.

De tweede groep DLCs is een stuk beter, maar heb ik nog niet uitgespeeld. In het eerste deel hiervan ga je de Griekse hemel in, waar je een rebellie gaat opstarten. In het tweede deel kom je in Hades terecht, met het doel om er weer uit te komen. Gaandeweg kom je veel personages en monsters uit de Griekse mythologie tegen. In het derde deel, die ik nog moet spelen, kon je tenslotte in Atlantis terecht. Allemaal een stuk creatievere plekken, die wél interessant zijn. De panorama’s van Griekenland ben je wel zat als je de game hebt uitgespeeld, dus de keuze om andere locaties te bezoeken in de DLC, met nieuwe uitzichten, lijkt mij een uitstekende keuze.

Al met al één van de sterkere AAA games die ik gespeeld heb, waar genoeg ambitie naar voren komt om ook uit te zien naar de volgende game.

4,5/5

Dit is een gratis hoofdstukje die als voorproefje/zoethoudertje moest dienen voor Life is Strange 2, en volgt daarmee het bekende recept van Dontnod. Het is verder allemaal prima, precies zoals je zou verwachten na Life is Strange, maar niet bijster bijzonder. Wat me vooral stoorde is dat er wel héél opzichtig op de emoties wordt gespeeld, terwijl dat niet bepaald verdiend wordt. Wel mooie muziek van Sufjan Stevens.

3/5