menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Finidi. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Alan Wake (2010) 4,0

Alternatieve titel: Alan Wake: Remastered, 27 december 2019, 09:02 uur

stem geplaatst

» details  

Renowned Explorers: International Society (2015) 4,0

27 december 2019, 09:02 uur

stem geplaatst

» details  

Gunpoint (2013) 4,0

27 december 2019, 09:02 uur

stem geplaatst

» details  

Super Meat Boy (2010) 4,5

27 december 2019, 09:01 uur

stem geplaatst

» details  

Thomas Was Alone (2012) 4,0

27 december 2019, 09:01 uur

stem geplaatst

» details  

The Talos Principle (2014) 4,5

Alternatieve titel: The Talos Principle VR, 27 december 2019, 09:00 uur

stem geplaatst

» details  

The Wolf Among Us (2013) 4,5

27 december 2019, 09:00 uur

stem geplaatst

» details  

Thumper (2016) 4,5

27 december 2019, 08:59 uur

Toen ik vorig jaar een nieuwe PC kocht, met een 144hz 1440p scherm, was dit de eerste game die ik opstartte. Want visueel is deze game echt een enorme trip, en op een groter scherm is het nog makkelijker om erin gezogen te worden en in de ritme van de game te komen. Prima vermaakt met deze game 100%’en. Er is verder al genoeg geschreven over wat deze game doet, ik wil alleen nog even benadrukken dat deze game enorm goed slaagt in wat het poogt te doen. Vooral die snelheid is zo geweldig.

Interessante presentatie over hoe deze game tot stand is gekomen: op GDC 2017

4/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Endless Legend (2014) 4,5

27 december 2019, 08:58 uur

Pfoe, deze game. 270 uur op de teller inmiddels. Dit jaar een klein beetje gespeeld om de nieuwste uitbreiding te checken, maar ik heb hier sowieso nog nooit iets over gezegd, dus we gaan het ook over het spel hebben zonder uitbreidingen.

Endless Legend is een game van Amplitude Studios in het 4x-genre. Amplitude Studios zijn ook de makers van andere games in het ‘Endless’ universum, namelijk Endless Space (2) en Dungeon of the Endless. De setting is in principe gewoon het zoveelste sci-fi wereldje. Het 4x-genre is wellicht niet heel bekend: dat staat voor eXplore, eXpand, eXploit, eXterminate, wat de vier acties zijn die je als speler doet. Heroes of Might and Magic III is een bekende in het genre, wat mij betreft de beste. Maar dit Endless Legend komt er zeker in de buurt, en waar HoMM III eigenlijk vrij simpel is, is dit Endless Legend behoorlijk complex. Het bekendste voorbeeld is de Civilization-serie, en dat is dan ook de moderne benchmark voor het genre. Endless Legend lijkt behoorlijk op Civilization, heeft in principe dezelfde standaarddingen: een vakjesbord, steden, legers, grondstoffen, onderzoek doen, diplomatie, verschillende win conditions. Maar Endless Legend is beter.

Maar goed, hoe werkt deze game? Je begint een settler en een held met een klein leger. Die settler kun je gebruiken om een stad te stichten, waarbij je een zo goed mogelijke plek moet uitzoeken. Vooral hoeveel grondstoffen je dan kunt krijgen is heel relevant, maar het kan ook relevant zijn of de stad goed verdedigbaar is, het toegang tot de zee heeft en dergelijke. Als je eenmaal een stad hebt gesticht, kun je er gebouwen in maken of meer legers produceren; het gebruikelijke. Wat nog een tof stukje management is, is dat elke stad een x aantal ‘villagers’ heeft. Deze villagers kun je vervolgens aan het werk zetten op 1 van de 5 grondstoffen die een stad produceert: voedsel, dust (geld), industrie, onderzoek of invloed. Door meer voedsel te produceren, krijg je meer bevolking in je stad en daarmee meer villagers. Als je te weinig voedsel produceert, kan je stad zelfs krimpen. Dust gebruik je om het onderhoud te bekostigen van al je gebouwen en legers, en kun je ook gebruiken om je in productie zijnde gebouwen/legers uit te kopen, zodat ze gelijk die beurt geproduceerd zijn. Industrie gebruik je om sneller gebouwen en legers te maken. Onderzoek produceren in je stad zorgt ervoor dat je sneller nieuwe innovaties kunt ontsluiten in de research tree. En invloedspunten ten slotte zorgen ervoor dat je diplomatiek actief kunt zijn, en ook bonussen kunt kopen die voor heel je rijk gelden. Door de villagers kun je specialistische steden maken, die zo schaalvoordelen kunnen verkrijgen. Het klinkt allemaal vrij complex, en het zal ook behoorlijk complex zijn om het perfect te spelen, maar het steden bouwen is allemaal behoorlijk intuïtief en vlug op een gewenst niveau te spelen.

Terwijl je dat allemaal met je stad (en later steden, want je kan natuurlijk meer steden bouwen en zo je invloedssfeer vergroten), ren je met je held(en) en leger(s) over de map, om je tegenstanders te vinden, neutrale, zelfstandige dorpjes te veroveren, ruïnes te verkennen om meer grondstoffen te vinden, questes doen etc. Eén van de minpunten van Endless Legend, is dat het soms wat té complex wordt. Je held en legers kun je outfitten met allemaal verschillende wapens en uitrustingen, waar er per unit soms wel 6+ slots zijn en 30+ opties. Het wordt allemaal snel te complex, vooral ook omdat het duur is om van uitrusting te switchen en het niet heel duidelijk is wat nou goed is of niet. Vooral in langere games wordt het echt enorm geestdodend om deze uitrustingen te fiksen. Combat vindt plaats in een eigen arena, als een extra laag op de map. De combat is turnbased, en maakt gebruik van de geografie van de plek waar je de tegenstander in combat engageert, wat een toffe extra laag is: je kan in principe controleren of er specifieke chokepoints zullen zijn op het slagveld. De combat zelf is vrij rechttoe rechtaan en niet heel uniek binnen het genre.

Nu heb ik al een behoorlijke lap tekst geschreven, waarvan de boodschap vooral is dat Endless Legend hetzelfde is als Civilization, complexer, maar hier en daar zelfs wat te complex. Wat het echter écht onderscheid van Civilization, en het vele malen beter maakt, is hoe het om gaat met de verschillende factions die je kunt spelen. Waar Civilization, wat mij betreft, vrij kleine bonussen en malussen heeft voor een specifieke faction, is de speelstijl bij Endless Legend echt compleet anders, afhankelijk van welke faction je speelt.

Elke faction heeft namelijk een aantal dingen die uniek zijn aan die faction. Zo willen de Drakken het liefst winnen via een diplomatieke weg, door goed gebruik te maken van de invloedspunten. De Wild Walkers hebben daarentegen enorme bonussen voor industrie, terwijl de Roving Clans via de economie hun voordeel willen halen: zij kunnen de marktplaats goed controleren. En dat gaat soms behoorlijk ver: de Broken Lords kunnen niks met voedsel, maar hebben Dust nodig om zichzelf in leven te houden. Daarnaast heeft elke faction unieke helden en legers, en vooral ook een uniek verhaallijn. Het is tof om met elke faction een keer te hebben gespeeld en die unieke verhaallijn te hebben uitgespeeld, want het verhaal verrijkt de setting behoorlijk en is eigenlijk best wel prima voor een game verhaal.

Ik zou nog veel meer over deze game kunnen schrijven, maar de belangrijkste punten zijn wel gemaakt.

Enfin, ik heb het dit jaar alleen voor de DLC gespeeld. Er zijn er inmiddels meerdere, die allemaal hetzelfde format hebben: één nieuwe faction met één nieuw systeem (waar de nieuwe faction zich dan op toespitst). Die nieuwe factions en systemen zijn niet allemaal even interessant, en maken de game vooral complexer zonder dat het er interessanter van wordt. Door de jaren heen is de game dus eigenlijk wat minder goed geworden.

Maar voor de basegame krijgt deze een 4,5/5.

» details   » naar bericht  » reageer  

Red Dead Redemption (2010) 4,5

27 december 2019, 08:58 uur

stem geplaatst

» details  

Her Story (2015) 4,5

27 december 2019, 08:58 uur

stem geplaatst

» details  

Divinity: Original Sin II (2016) 4,5

Alternatieve titel: Divinity: Original Sin 2, 27 december 2019, 08:58 uur

stem geplaatst

» details  

Portal 2 (2011) 4,5

27 december 2019, 08:58 uur

stem geplaatst

» details  

Gorogoa (2017) 4,5

27 december 2019, 08:57 uur

stem geplaatst

» details  

Legend of Grimrock II (2014) 4,5

Alternatieve titel: Legend of Grimrock 2, 27 december 2019, 08:57 uur

stem geplaatst

» details  

Hotline Miami 2: Wrong Number (2015) 4,5

27 december 2019, 08:56 uur

stem geplaatst

» details  

Dishonored (2012) 5,0

27 december 2019, 08:53 uur

stem geplaatst

» details  

What Remains of Edith Finch (2017) 5,0

27 december 2019, 08:52 uur

stem geplaatst

» details  

Kentucky Route Zero (2013) 5,0

Alternatieve titel: Kentucky Route Zero: TV Edition, 27 december 2019, 08:52 uur

stem geplaatst

» details  

Hollow Knight (2017) 5,0

27 december 2019, 08:51 uur

stem geplaatst

» details  

Return of the Obra Dinn (2018) 5,0

27 december 2019, 08:51 uur

stem geplaatst

» details  

Dishonored 2 (2016) 5,0

27 december 2019, 08:51 uur

stem geplaatst

» details  

Wilmot's Warehouse (2019) 4,0

27 december 2019, 08:06 uur

In deze game ben je een warenhuismedewerker. Klinkt als een geweldige baan, toch? De game werkt als volgt: er komt een bevoorrading binnen van dertig items. Binnen 3 minuten moet je die zien te organiseren, want dan komen er mensen aan de balie die spullen van je willen. Daar heb je dan anderhalve minuut voor. Als je het sneller doet krijg je meer sterren, waar je vervolgens upgrades mee kunt kopen, zoals meer ruimte in het warenhuis, meer dozen tegelijk kunnen tillen of een map van je warenhuis. Om de zoveel cyclussen hiervan (2 of 3) krijg je een ‘stock take’, een moment van rust waarop je alle dozen in het warenhuis kunt reorganiseren of de boel wat opruimen, als je wil. Gaandeweg krijg je steeds meer verschillende spullen, tot wel 200 soorten in een playthrough (van de ongeveer 500 die er in totaal zijn).

Wat de game leuk maakt is bedenken hoe je de boel kan organiseren, zodat je kunt onthouden waar welke spullen staan. De plaatjes die beschrijven wat er in de doos zit zijn abstract en het is niet altijd duidelijk wat het zijn. Daardoor is het moeilijk ze te categoriseren. Ik heb het momenteel bijvoorbeeld vooral op kleur georganiseerd, behalve een reeks dozen waar alleen maar stippen op staan (van twee stippen tot zes stippen), alle dozen met drinken erop (koffie, wijn, nog iets anders koffie, een cocktail, een softdrink met rietje), alle dozen met dieren erop (behalve de kameel, die dan weer bij geel staat). ’t Is grappig om online plaatjes op te zoeken van hoe andere mensen de boel organiseren, want dat doen ze natuurlijk op een totaal onlogische manier.

De game zelf is vrij makkelijk, wat het nu nog interessant voor me houdt zijn de achievements. Naast de gewone achievements voor de progressie zijn er achievements voor het groeperen van dozen per vier. Zo zijn er vier soorten vogels die nodig zijn voor een achievement. Ook is er een achievement waarvoor je vier gereedschappen moet verzamelen. Of een andere voor vier dingen die te maken hebben met planeten en sterren. Helaas telt daarvoor dan de vele dozen met zonsondergangen erop niet, wat ik wat raar vond. Wat ik ook raar vind is dat de achievements ‘secret’ zijn, waardoor je ze in principe alleen toevallig zou kunnen halen. Het is juist leuk om een categorie te krijgen en dan te proberen of de dozen die je hebt erbij horen, dat je het juiste idee had over wat het abstracte plaatje voor moest stellen. Wellicht wordt het uiteindelijk wel wat frustrerend, omdat je in één run niet alle 500 items te zien krijgt maar slechts 40% daarvan, en je dus niet alle achievements in één warenhuis kunt halen.

4/5 voor een tof, klein concept dat op een leuke manier is uitgevoerd.

Enorm leuk twitteraccount ook: Wilmot's Warehouse (@WilmotsGame) on Twitter


Zo, daarmee alle games die ik in 2019 heb gespeeld voorzien van een stem en een berichtje. Ongeveer 50 games, bijna 15.000 woorden in m'n Word-bestand. Nog bezig met Divinity Original Sin 2 (co-op), Baba is You (zo af en toe een puzzeltje), Heaven's Vault en Katana Zero.

» details   » naar bericht  » reageer  

Monument Valley (2014) 3,0

27 december 2019, 08:00 uur

Deze game wordt gezien als één van de beste games die er te vinden zijn op het mobiele platform. Wat mij betreft laat dat wel zien dat het niveau er niet erg hoog is. Het is een cool uitziende game, met de Escher architectuur. En die zijn ook wel echt mooi. Maar de puzzels zijn gewoon echt enorm simpel, als game is het niet zo boeiend.

3/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Globesweeper: Hex Puzzler (2019) 4,0

27 december 2019, 07:59 uur

Oeh, nog een mijnenveger/hexcells variant! Maar in deze game zijn de vakken geprojecteerd op ‘n globe, waardoor het nog weer wat anders speelt. Verder gewoon de standaard mechanics, kun je ook m’n Tametsi mening voor lezen. Deze is ook weer prima. Wel wat vervelende achievements, waar je de levels zonder een enkele fout moet doorspelen. Maar de levels zijn erg groot, en zeker omdat je alleen links (geen bom) en rechts (wel bom) klikt is het gemakkelijk om dat één keer te verprutsen in de 2000 vakken van het laatste level. Dat maakte dat er wel een gevoel van frustratie overbleef toen ik het spel uitgespeeld had.

4/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Semispheres (2017) 4,0

27 december 2019, 07:58 uur

Semispheres is een vrij unieke puzzel game, bedoeld om met de controller te spelen. Het doel is om een oranje bolletje van A naar B en een blauw bolletje van C naar D te brengen. Het oranje bolletje speel je met het linker pookje van de controller, en het blauwe met de rechter. In het begin zitten de bolletjes op separate schermen in de levels, vrijwel gespiegeld maar met een paar verschillen in de obstakels. Om de levels op te lossen moet je vaak met één van de bollen wat doen om de andere naar het einde van het level toe te helpen. Een voorbeeld is dat je een ‘gat’ kunt maken in de wereld van de oranje bol, waardoor er een connectie met de blauwe komt. Je kunt niet door het gat reizen, maar wat je wel kunt doen is met de blauwe bol geluid maken in het gat. De bewakers, één van de obstakels, komen dan op het geluid af, maar zij kunnen de blauwe bol niet zien. En nu kun je snel met de oranje bol er langs gaan, voordat de bewaker weer terug gaat naar z’n post. Deze timing windows maken het nog best lastig in de latere levels, waar je beide bollen tegelijk moet besturen om het level succesvol te beëindigen.

4/5, toffe ideeën, prima uitvoering.

» details   » naar bericht  » reageer  

The Swapper (2013) 4,0

27 december 2019, 07:57 uur

Zes jaar geleden heb ik deze game al ‘ns uitgespeeld, maar toen had ik wat achievements gemist en geen zin om alleen daarvoor de game nog een keer te spelen. Zeker niet omdat je dan de puzzel oplossingen nog wel weet. Zes jaar later is dat anders. Zoals Grovonion al zegt zijn de achievements nogal stom, dus ik heb gewoon wel een guide ernaast gepakt. Het was vooral leuk de puzzels nog een keer te doen. Het filosofische verhaal landt niet helemaal, maar is best aardig.

4/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Crash Bandicoot N. Sane Trilogy (2017) 4,0

27 december 2019, 07:57 uur

Een klassieker die ik vroeger nooit gespeeld heb, want we hadden geen console. Wel mochten we af en toe de PS1 lenen van de buren, en daar zat wel Crash Bash op en dat was geweldig toen. Er is dus wel een stukje Crash nostalgie, waardoor ik deze game ben gaan checken.

Uiteindelijk is het gewoon een erg vermakelijke, erg solide platformer. Wat ik wel interessant vond, is dat Crash 1 verreweg het moeilijkste is (zelfs als je Stormy Ascent negeert). Daar is het puur platforming, puur 2d platforming, weinig extra moves. Doordat er weinig moves zijn en geen variatie in de vorm van de levels, is de manier waarop ze de game interessant kunnen houden de moeilijkheidsgraad, denk ik. In Crash 1 moet je daardoor veel preciezer zijn in je bewegingen. In deel 2 en 3 heb je meer moves (sliding, en meer variatie in de levels (op een ijsbeer rondrennen, op een motor rondrijden, in een boot, en zo nog een paar). Deze game zijn ook een stuk makkelijker om de levels te doorspelen, en ook om de speedrun relics te krijgen.

Stormy Ascent 100%’en was een bitch, maar het is uiteindelijk gelukt.

4/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Telling L!es (2019) 3,0

Alternatieve titel: Telling Lies, 26 december 2019, 12:54 uur

De opvolger van Her Story! Her Story is een erg bijzondere game, dus een sequel die het concept verder verkend staat ook gelijk op m’n radar. Voor degenen die het niet kennen, in deze games werk je met een zoekmachine die zoekt in video’s van 5 seconden tot 7 minuten. Je zoekt op woorden of combinaties van woorden. Als dat woord voorkomt in de video krijg je de video te zien. Zoeken op een woord als ‘and’ werkt niet, want je krijgt maar maximaal vijf video’s te zien.

Her Story was een heerlijke game die je in één setting kon uitspelen. Daar kreeg je de hele tijd dezelfde vrouw te zien, die geïnterviewd werd door een stel detectives. De vragen van de detectives kreeg je niet te horen. Door de video’s te bekijken moet je zelf het verhaal in elkaar puzzelen, want de volgorde waarin je de video’s kijkt is niet vast. Het ligt maar net aan welke sleutelwoord je het eerste op valt, of welke invalshoek je kiest. Werkte uitstekend, en Her Story is één van m’n favoriete games van 2015.

Telling Lies probeert Her Story te zijn, maar dan groter en beter. En faalt daarin, helaas. Deze game wou ik graag leuker vinden dan ik uiteindelijk doe. Je krijgt hier video’s van vier verschillende karakters, waarbij het nog steeds behoorlijk interessant is om te zien hoe de vier met elkaar omgaan, wat ze linkt en wat het verhaal is dat je uit moet vogelen. Het acteerwerk van de vier karakters is ook prima. Het verhaal is minder intrigerend voor mij dan die van Her Story. Maar het grootste probleem van de game is dat het gewoon best wel vervelend is om te spelen. Zoals je in Her Story niet de vragen kreeg van de detectives, krijg je hier maar één kant van de dialoog te zien en te horen in de video. De video van de andere kant zit ook wel in de database, maar die moet je er zelf bij zoeken en los bekijken. Bij een video van 7 minuten betekent het dus dat je 14 minuten zit te kijken, met enorm veel stiltes waar het andere karakter aan het praten is. Naar iemand kijken die stil zit te luisteren is grappig voor een paar minuten, maar niet voor de hele game.

Daarnaast word je de video ingedropt op het moment dat je zoekterm voorkomt in de video. Als je dan de hele video wil kijken moet je terugspoelen, maar dat gaat zo snel als oude videobanden… Erg vervelend. De game maakt het gewoon te vervelend om bij de content te komen: het kijken van de video’s en het bij elkaar puzzelen van het verhaal. Teleurstellende game, maar het concept is nog steeds erg tof. Hopelijk volgende poging weer meer op het niveau van Her Story.

3,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

The Painscreek Killings (2017) 4,0

26 december 2019, 12:53 uur

Van dit genre game komt er tegenwoordig ook elk jaar wel wat uit; walking simulator met minimale interactie met de omgeving, waar je één of ander mysterie moet ontcijferen. In dit geval is de omgeving een volledig verlaten, waarschijnlijk Brits, dorpje, waar in korte tijd een aantal mensen op niet-natuurlijke wijze het leven hadden gelaten. Je speelt een private detective die is ingehuurd om de boel uit te vogelen. Het verhaal is behoorlijk tof gedaan en ik heb de game in een weekend ofzo gedaan, omdat ik echt benieuwd was waar het verhaal heen ging.

Ik heb ook vrijwel nooit het gevoel gehad dat ik niet een lijstje had van plekken die ik wou bezoeken of opnieuw wou bezoeken in verband met nieuwe inzichten, wat ook duidt op goede game design. In z’n algemeenheid is het patroon dat je naar een gebouw gaat, die zoveel mogelijk verkent; vooral dagboeken/brieven/kranten etc. leest, een aantal gesloten deuren tegenkomt en daar dan een sleutel bij vindt of een andere manier om in de kamer te komen. Cool moment was dat ik al een poosje een aantal namen had waarvan ik graag het huis wilde bezoeken, maar niet wist waar ze wonen. Op een gegeven moment kom je dan op een logische plek de adressen tegen, wat ik goed gedaan vond. Ik heb tijdens de game notities zitten maken in een schriftje; positief punt bij dit soort games.

Er zijn wel een paar minpunten: de graphics zien toch wel een beetje gedateerd, en dat maakt het nog frustrerender dat de game matig runt. Het tweede minpunt is iets wat ik steeds storender begin te vinden in dit soort games: documenten vinden op totaal onlogische plekken. Het voorbeeld is een huis waar duidelijk is dat de mensen verhuisd zijn (iedereen heeft het dorp verlaten in verband met de gebeurtenissen van de laatste jaren), er zitten van die witte doeken over de meubels die er nog staan. En bovenop een tafel met z’n wit doek ligt een krant die een paar maanden oud is. Het is gewoon stom dat die krant daar ligt, puur voor jou om te vinden. De game doet het, zoals ik eerder al zei, meestal wel goed. Dat maakt de keren dat het niet logisch is om iets op een specifieke plek te vinden opvallender en storender zijn.

Uiteindelijk een prima entry in het genre, zeker de moeite waard om te spelen als je dit soort games tof vindt.

4/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Dissembler (2018) 3,5

26 december 2019, 12:53 uur

Dissembler is een puzzel game. Het doel is om koppels van twee vakjes te switchen om zo drie (of meer) van dezelfde patroon naast elkaar te krijgen, waarna deze vakjes verdwijnen. Zo moet je het hele bord wegspelen. Sommige vlakken bestaan uit meerdere lagen van verschillende patronen, waardoor je vooruit kunt plannen welke vlakken je wanneer kunt wegspelen. Daar zit dan ook het puzzel element in, en het wordt behoorlijk moeilijk naar het einde toe. Later kom je nog andere type vlakken tegen, bijvoorbeeld vlakken die je niet kunt bewegen, waardoor je andere vlakken van dat patroon naar het vlak moet brengen om het weg te spelen. Er zit niet heel veel variatie in, maar ’t is een prima competente puzzler voor een paar uurtjes, voor een paar euro.

3,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Bastion (2011) 4,0

25 december 2019, 20:57 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

» details  

Batman: Arkham City (2011) 4,5

Alternatieve titel: Batman: Arkham City - Armored Edition, 25 december 2019, 20:57 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

» details  

Batman: Arkham Knight (2015) 4,0

25 december 2019, 20:57 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

» details  

Life is Strange (2015) 4,0

Alternatieve titel: Life is Strange: Remastered, 25 december 2019, 20:56 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,5 sterren

» details  

The Stanley Parable (2013) 3,0

25 december 2019, 20:54 uur

stem geplaatst

» details  

Pony Island (2016) 2,5

25 december 2019, 18:58 uur

Metagames zijn niet aan mij besteed (The Stanley Parable, Undertale en dergelijke). Dit is zo’n game, met trolly internet humor. Je speelt het natuurlijk voor de dialoog en de grapjes, plus de meta-y dingen die je moet doen. In deze game begin je bijvoorbeeld met het repareren van het menu van Pony Island, anders kun je niet op play game klikken. Het heeft twee soorten gameplay: vrij simpele puzzels en een erg simpele sidescroller. En als de humor dan niet voor je landt, blijft er weinig over.

2,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Delete (2018) 3,5

25 december 2019, 13:52 uur

De zoveelste mijnenveger variant die ik dit jaar speelde, ik speel ze allemaal. Deze is behoorlijk kort (maar kost ook maar een paar eurootjes), wat de drempel om een aardige game te zijn ook een stuk lager legt. Wat deze onderscheidt van de andere mijnenvegervarianten is de minimalistische inslag en de 3D inslag. Zoals altijd moet je aan de hand van de cijfers op de vlakken zeggen welke aangrenzende vlakken een ‘bom’ hebben. Het cijfer op het vlak geeft weer hoeveel ‘bommen’ er aan het vlakje grenzen. De levels van Delete bestaan uit kubussen, die je in sommige levels kunt verschuiven. Dat verschuiven verandert welke vlakken naast een vlak liggen, en daarmee verandert ook het aantal bommen dat aan het vlak grenst. Da’s tof.

Het Is een competent mijnenvegervariant, kort maar goedkoop. Maakt geen fouten, maar is ook niet heel ambitieus. En aan de (te) makkelijke kant.

3,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Assassin's Creed: Odyssey (2018) 4,5

25 december 2019, 09:58 uur

De weg die bij Origins werd ingeslagen, wordt het verder verkend en met veel succes. Wat een grote, geweldige game.

Qua graphics is dit geweldig, schitterende uitzichten in Griekenland, performance was ook een stuk beter dan Origins. Niks dan lof hiervoor. Het verhaal is weinig verrassend en niet erg boeiend, maar Kassandra is een heel tof karakter. De side quests zijn beter dan in Origins, maar niets dat me echt bij zal blijven.

Waar ik in Black Flag het varen enorm zat werd, en het bij Origins een beetje een derderangs mechanic was, is er hier een goede hoeveelheid bootje varen. Tof om alle eilanden af te gaan, ik heb me prima vermaakt met het varen naar een eiland, alle main en side quests daar te doen, paar van de locatiedoelen te doen en dan naar het volgende eiland te gaan. Ik herken het gezeur over de grind die ik op veel plekken tegenkom totaal niet, maar misschien doen die mensen gewoon géén side quests en ook nul locaties, puur de main quest. Geen moment het gevoel gehad de experience boosts uit de microtransacties nodig te hebben, waar je veel mensen over hoort. Ook kon ik prima de opponents vanuit stealth in één keer doodmaken.

Wel een minpunt aan de game is dat het typisch AAA is in dat het nergens echt verrassend is; overal prima goede systemen, maar nergens echte diepgang. En de game is misschien wel een tikje te groot. Aan de andere kant heb ik het wel uitgespeeld binnen een aantal maanden, zelfs nog doorgegaan met de DLC.

De eerste groep DLCs is echt belabberd, wat mij betreft. In de maingame heb je als het ware een checklist aan mensen die in de conspiracy zitten die je moet vermoorden. In de eerste DLC krijg je simpelweg een tweede checklist van mensen, die in hetzelfde Griekenland zitten, die je dan weer moet vermoorden. Doodsaai en ongeïnspireerd. Daarbovenop maakt het verhaal ook nog eens een paar hele rare keuzes. Meer van de basegame hoefde ik niet in de DLC, eerllijk gezegd, want die basegame is al lang genoeg.

De tweede groep DLCs is een stuk beter, maar heb ik nog niet uitgespeeld. In het eerste deel hiervan ga je de Griekse hemel in, waar je een rebellie gaat opstarten. In het tweede deel kom je in Hades terecht, met het doel om er weer uit te komen. Gaandeweg kom je veel personages en monsters uit de Griekse mythologie tegen. In het derde deel, die ik nog moet spelen, kon je tenslotte in Atlantis terecht. Allemaal een stuk creatievere plekken, die wél interessant zijn. De panorama’s van Griekenland ben je wel zat als je de game hebt uitgespeeld, dus de keuze om andere locaties te bezoeken in de DLC, met nieuwe uitzichten, lijkt mij een uitstekende keuze.

Al met al één van de sterkere AAA games die ik gespeeld heb, waar genoeg ambitie naar voren komt om ook uit te zien naar de volgende game.

4,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Firewatch (2016) 4,5

25 december 2019, 08:59 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 4,0 sterren

» details  

Dead Cells (2017) 4,5

25 december 2019, 08:47 uur

Dead Cells is geweldig! Hierboven staat ook al een uitgebreide review van Animosh, dus ik ga vooral even kijken wat ik er aan toe kan voegen. Allereerst dat de game nog constant geüpdatet is wat betreft items, balancing, extra levels, etc. allemaal gratis. Volgend jaar komt er nog een betaalde DLC ook. Van de week hebben ze een update gedaan waarmee je terug kunt naar specifieke builds van de game, wat ook erg tof is en ik nog nooit in een andere game heb gezien. De developers hebben in ieder geval hart voor de zaak, dus.

Het grootste pluspunt van Dead Cells is hoe ongelofelijk geweldig het speelt. De meeste roguelikes raak ik zat doordat ik de levels en speelpatronen uiteindelijk wel gewoon gezien heb, maar dat is niet waardoor ik gestopt ben met Dead Cells spelen (na 122 uur tot nu toe, maar met de DLC ga ik het vast weer spelen). De reden dat ik gestopt ben is eerder de moeilijkheid. Als je de eindbaas een verslaat hebt, kun je vervolgens op een hogere moeilijkheidsgraad de game nog ‘ns doorgaan. En dat speelt echt wel anders: nieuwe soorten monsters, minder plekken waar je kunt healen, meer geld en betere wapens. Meer cursed chests ook, wat ik een wat vervelende mechanic vindt. Als je zo’n chest opent, wat je eigenlijk gewoon moet doen voor de upgrades die je er in vindt, moet je vervolgens 10 monsters vermoorden zonder geraakt te worden. Als je wel geraakt wordt, is het gelijk game over. High risk, high reward, maar runs van anderhalf uur lang weggooien op een cursed chest is wel vermoeiend. Ik heb met veel plezier de derde moeilijkheidsgraad uitgespeeld, en behoorlijk ver gekomen op de vierde moeilijkheidsgraad. Helaas in de eindbaas daar nogal bullshit, en toen was ik er wel een beetje moe van.

Maar holy shit, wat is de game tot die tijd fijn om te spelen. En ik heb nu eigenlijk wel weer zin er eens in te duiken… maar liever wat andere games die ik in de huidige Steam sale gekocht heb.

4,5/5 

» details   » naar bericht  » reageer  

The Room Two (2013) 4,0

24 december 2019, 21:51 uur

Waar ik bij The Room nog niet het gevoel had in de kamer te zijn, is dat bij het tweede deel een stuk beter. Er zijn vaak meerdere plekken in de kamer waar een ‘puzzeldoosje’ of iets equivalents staat, waarbij vooral het manipuleren van een modelschip erg tof was. Typisch een ‘groter en beter’ sequel. Deel 3 staat op ’t lijstje om ooit te checken, hopelijk houden ze de stijgende lijn vol.

4/5

» details   » naar bericht  » reageer  

The Room (2012) 3,5

24 december 2019, 21:51 uur

Eén van de enige games die ik op m’n telefoon gespeeld heb. Ik blijf het raar vinden dat dezelfde game op de PC zoveel duurder is, net als een aantal andere games zoals Gorogoa, maar goed. Ghola heeft de game al prima beschreven, alhoewel ik het niet helemaal eens ben met de notie dat je ook echt in de kamer staat; ’t was vooral alsof ik met het puzzeldoosje bezig was zonder dat de ruimte uitmaakte. Het puzzeldoosje is erg tof, technisch en grafisch, leuk om uit te vogelen.

3,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Pictopix (2017) 4,5

24 december 2019, 18:51 uur

Picross (of nonogram) is wellicht één van de bekendere genres in puzzels, maar toch maar even uitleggen hoe ’t werkt. Je hebt een grid van x bij x vakjes, en langs de rand staat bij elke rij of kolom een aantal cijfers. De cijfers zeggen hoeveel aaneengesloten vakjes er ingekleurd dienen te worden alvorens er een aantal vakjes leeg moet worden gelaten, waarna de volgende aaneengesloten reeks gekleurde vlakjes zich aandient. Simpel voorbeeldje: Je hebt een rij van 4 vakjes, waar bij de rand de cijfers 1 2 staan. Dan weet je dat het meest linker vakje ingekleurd moet worden, het vakje daarna leeg is en de laatste twee vakjes weer ingekleurd. Puzzels met meer kolommen dan dat kunnen best complex worden.

Pictopix is dit genre puzzels in gamevorm, met als toevoeging dat er uiteindelijk altijd een mooi plaatje uitkomt. En het doet ook dingen die alleen in game kunnen. Zo is er een puzzel die een boom uitbeeldt, maar die varieert per seizoen. In de winter heb je een boom zonder blaadjes, in de zomer eentje in volle bloei. Erg tof gedaan wat mij betreft, en dat is het soort inventiviteit die je bij blijft; uniek aan games.

In z’n algemeenheid is dit gewoon een perfecte versie van dit type puzzels. Groot aanbod aan puzzels, goede moeilijkheidsgraad naar het einde toe en een erg strakke presentatie. Daarnaast ook allerlei dingen die het soepel doen spelen: je kan de cijfers die je al behandeld hebt uitzetten en je hoeft niet elk vakje afzonderlijk aan te klikken, kan gewoon overheen slepen om ze allemaal tegelijk in te kleuren (dat kan in lang niet elke game die nonogrammen doet).

Ik had het al even over een groot aanbod aan puzzels; ik heb het grootste deel van deze game eigenlijk in 2017 gespeeld. In 2018 kwam vervolgens een update met nog grotere puzzels dan in de basisgame, die ik ook met veel plezier opgelost heb. In 2019 kwam er nóg weer een grote update, dit keer uit allerlei kleinere puzzels waarvan de oplossing samen een grote afbeelding vormt, als ware het een mozaïek. En al deze updates hebben de lengte van de game wel verdubbeld; allemaal gratis. De ontwikkelaar van de game is een held.

4,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Botanicula (2012) 3,5

24 december 2019, 18:32 uur

stem gewijzigd, oorspronkelijke stem was 3,0 sterren

» details  

Supraland (2019) 4,5

24 december 2019, 18:20 uur

Tot nu toe is dit m’n favoriete release van 2019, en dat zou ook best zo kunnen blijven ook al heb ik heel veel nog niet gespeeld. Je speelt in deze game een speelgoedpoppetje, die in een afgesloten bak in de achtertuin van ’n kind een heel avontuur ondergaat. Af en toe zie je dat kind ook als een reus over de wereld heen buigen, en verder vind je bijvoorbeeld reusachtige kranen waar je aan kunt draaien of een gigantisch zwaard. Toy Story 2 was één van m’n favoriete games als kind, en ik zou graag willen dat meer games met een dergelijk perspectief spelen.

De dialogen in de game zijn vrij grappig, en het verhaal is ook meer amusant dan echt boeiend. Je speelt als prins van het rode volk, die uit moet zoeken waarom er geen water is. Je komt er vervolgens achter dat het blauwe volk met het water aan het klooien is, en gaat dat dan oplossen.

Het verkennen van de wereld is wat deze game echt uitstekend maakt, plus de geweldige open puzzel design. Het zit tjokvol goed verstopte upgrades die het de moeite waard maken om overal naartoe te gaan. Gaandeweg in de game krijg je steeds meer manieren in je arsenaal om het terrein te beslechten, waarvan m’n favoriet de Translocator is. Hiermee kun je een bal afschieten en vervolgens, mits er ruimte is op de plek waar de bal ligt, van locatie switchen met de bal. Daarnaast heb je ook nog een wapen waarmee je lasers tussen twee muren kunt maken (niet op alle muren), waar je vervolgens op kunt lopen. Door de methodes te combineren kun je op plekken komen waar je aan het begin van de game absoluut niet van denkt dat je er ooit heen gaat. Erg tof gedaan.

De puzzels zijn fantastisch en doen denken aan Portal. Waar veel puzzel in games behoorlijk dichtgetimmerd zijn, zodat alleen één specifieke oplossing mogelijk is, is dat hier vaak niet het geval. De design van de puzzels is namelijk vrij los en zo kun je echt met out of the box oplossingen komen.

Het is ook wel een beetje de keerzijde van de game. Je kunt merken dat het door een klein team gemaakt is, soms werken dingen net niet zoals je verwacht, zijn er wat kleine bugs of zou je willen dat er net wat meer aandacht aan een detail was besteed. Wat bijvoorbeeld vrij storend is is dat je vaak gestopt wordt door invisible walls, vooral als je de Translocator of andere latere upgrades gebruikt. Dat is jammer, want het haalt je uit de game.

Met het speelgoedperspectief wordt helaas ook niet zoveel gedaan, daar liggen wat mij betreft zeer veel mogelijkheden. Gelukkig komt er nog DLC, en zelfs een sequel. De kickstarter voor de sequel gaf aan dat ze het huis van ’t kind ingaan, dus ik heb hoop

4,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Parkitect (2018) 3,5

24 december 2019, 11:46 uur

stem geplaatst

» details  

Minit (2018) 3,5

24 december 2019, 11:21 uur

Elke 60 seconden gaat je karakter dood in deze game en moet je weer opnieuw beginnen. Aangezien ik drie uur in de game heb, zal ik het begin van de game dus 180 keer gedaan hebben. Het verveelde geen moment. Sterker nog, het grootste probleem van de game is dat het wat te kort is.

Zoals al gezegd gaat je karakter elke 60 seconden dood. Zaak is om in die 60 seconden het volgende wapen of gereedschap te vinden. Op je volgende runs liggen de verzamelde dingen namelijk naast je huis, zodat je het niet opnieuw hoeft op te halen. Zo kom je steeds verder ondanks de 60 seconden lange levens. Ook kun je nieuwe beginpunten krijgen, en er zijn een paar punten waar je kunt teleporteren.

Voorbeeldje van wat je moet doen in de game: op ’n gegeven moment kom je bij een hotel, waar de gasten zijn weggelopen. Je moet de vijf gasten vinden om op die manier toegang te krijgen tot het hotel als beginpunt. Je gaat dus een paar runs besteden aan het vinden van de gasten, die vaak ook nog iets van je willen voor ze naar het hotel gaan. Ergens voelt dat gewoon zoals welke andere game dan ook, maar dan met extra verveling. Je moet namelijk wel elke keer 20 seconden spenderen om bij de plek te komen waar je een gast vindt, terwijl in andere games je niet elke keer die 20 seconden opnieuw hoeft te doen. Dat is wat irritant.

Ander voorbeeldje is dat er ergens een NPC is die je zegt waar een schat ligt, maar hij praat nogal langzaam; je moet aan het begin van een run gelijk naar de NPC gaan om z’n hele verhaal te kunnen horen. Dat is, wat mij betreft, dan weer een tof design idee als gevolg van het concept van de game. Meer van dit, minder van het eerste voorbeeld, graag.

3,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

A Case of Distrust (2018) 3,5

23 december 2019, 16:51 uur

De maker van deze game had duidelijk een visie toen ie deze game ging maken: een noir detective in de jaren twintig (mogen we het nu nog zo noemen, of is dat vanaf volgend jaar verwarrend?) in de VS. De stijl is ook erg duidelijk en consistent; strakke lijnen, veel schaduwen, duistere louche barretjes en alle karakters in de game hebben wat te verbergen. Qua stijl niks te klagen, qua gameplay is ’t wat minder boeiend.

Het is in principe een visual novel, alleen maar het voeren van dialogen en het verplaatsen tussen locaties. Op deze manier moet je steeds meer informatie zien te ontfutselen aan de absoluut niet loslippige karakters in de game, door ze je bewijsmateriaal te laten zien of iets te laten weten wat je van een ander karakter gehoord hebt. Dat is natuurlijk gewoon het standaard riedeltje voor dit soort games. Het verhaal is verder fijn verteld en je wil ook wel uitvinden wat er is gebeurd, maar erg opzienbarend is ’t allemaal niet. Ik ben ook een aantal keer vastgelopen omdat ik geen idee meer had waar ik heen moest, en dat is toch wel wat vaak voor zo’n korte game. Ik was er in iets meer dan 2 uur doorheen.

3,5/5, vooral de stijl is tof.

» details   » naar bericht  » reageer  

Yoku's Island Express (2018) 4,0

23 december 2019, 12:04 uur

Ik ben het eens met wat Grovonion al over de game heeft gezegd, maar zou nog even willen uitlichten dat ik het gebruik van de map in deze game erg fijn vind. Ik ben nogal een completionist met dit soort games, en de manier waarop hier alles op de map werd aangegeven (als je de bijbehorende upgrade gevonden had) maakte dat ik alles wat deze game te bieden had kon vinden zonder dat ik daarvoor een externe gids moest gebruiken. En zonder dat het daarmee makkelijk was om alles te vinden, er zaten wel wat moeilijkere puzzels in, ook als is de game als geheel behoorlijk simpel.

4/5, tof concept, prima uitvoering van dat idee, een ervaring zonder frustratie.

» details   » naar bericht  » reageer  

Mini Metro (2014) 4,0

23 december 2019, 10:25 uur

freek heeft al prima uitgelegd wat de game is, dus ik kan gewoon verder gaan met wat ik er van vind.
Het eerste wat in het oog springt is de uitstekende visuele presentatie; wie wil er nou niet een bewegende versie van hoe je metro en ov-kaarten overal ziet?! Simpel, maar briljant om dit zo toegepast te zien.

Daarna lijkt het een aardige simulatie te zijn voor het openbaar vervoer. Maar dat is het toch niet, het is uiteindelijk een vrij simpel puzzelspelletje. Je kan namelijk de hele tijd switchen waar de lijnen lopen, er is geen permanentie. Dat is ook wel nodig, want anders wordt je systeem nog harder kapotgemaakt door de willekeurige plekken waar nieuwe stations komen. Vooral op de moeilijkere levels, als je ook nog ‘ns voor de achievements gaat met extra restricties, merk je gewoon dat je soms het niet kán halen door pech met waar het nieuwe station verschijnt of welke upgrades je krijgt.

Daarnaast is het een optimale strategie om zogenaamde ‘fantoom’ lijnen toe te passen; hou een lijn plus treintje in je voorraad zodat je die, waar nodig, even snel tussen twee stations die vol zitten kunt laten lopen alvorens je ‘m weer weghaalt en ergens anders toepast. Het maakt het wat te veel een doorzichtige game, wat mij betreft.

De ontwikkelaars supporten de game uitstekend, er wordt nog regelmatig een level toegevoegd. Zo heb ik toevallig net vanochtend weer een level doorgespeeld; moeilijk was het niet. Wat mij betreft mogen ze stoppen met het updaten van Mini Metro na al die jaren en zich volledig focussen op Mini Motorways, hun volgende game waar ik behoorlijk naar uit zie.

Een paar nadelen mag de pret niet drukken, het is nog steeds een prima vermakelijke game.

4/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Kathy Rain (2016) 3,5

Alternatieve titel: Kathy Rain: A Detective is Born, 22 december 2019, 20:49 uur

Een modern point and click avontuur, daar heb je er eigenlijk best wel veel van de laatste tijd. Het zijn dan ook wel wat simpelere games om te maken voor indie devs, lijkt me. Er zijn wat mij betreft drie aspecten die moeten kloppen voor een goede point and click. 1) Het verhaal en de dialogen moeten goed en onderhoudend zijn. 2) Toffe artwork. 3) Geen belachelijk obscure puzzels.

En Kathy Rain scoort op alles wel een voldoende, maar ook niet bepaald uitzonderlijk. Om met het laatste te beginnen is het nergens onlogisch en is het, met wat moeite, wel uit te vinden waar je nu weer heen moet. Dat komt ook door het kleine aantal items dat je meezeult en de weinige locaties die je bezoekt. Bij de locaties is het ook nog ‘ns zo dat je er niet meer heen kunt, wanneer je alle belangrijke dingen op de locatie gedaan hebt. Zo verspil je ook geen tijd op locaties waar je toch alles al gedaan hebt, wat ik wel fijn vind. Meer focus op het verhaal daardoor.

Qua graphics is het een mooie pixelstijl, maar worden er weinig opzienbarende locaties bezocht; heel boeiend wordt het daardoor niet om te kijken, je bent vooral in huizen en bedrijfsgebouwen en op een begraafplaats aan het rondbanjeren, alhoewel de regen je wel lekker in de donkere sfeer brengt.

En dan het verhaal ten slotte, daar herinner ik me eigenlijk weinig van; het is alweer een poosje dat ik het gespeeld heb. Je speelt Kathy Rain, een wat rebelse twintiger die op zoek is naar een deel van haar familie en gaandeweg dan allerlei geheimen tegen komt, natuurlijk. Het is me allemaal niet zo bijgebleven, maar voor die paar avonden was het wel vermakelijk.

3,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Cosmic Express (2017) 3,0

22 december 2019, 17:20 uur

Nog een puzzel game, daar speel ik er behoorlijk veel van. In deze moet je de route voor het voertuig plannen, van de ingang naar de uitgang. Onderweg moet je passagiers oppikken en afzetten; er zijn een paar verschillende soorten passagiers die verschillende bestemmingen hebben. Zodra een passagier bij een mogelijke bestemming komt, springt ie uit de trein. Ook als het niet zijn juiste bestemming is. Dat maakt dus dat je de passagiers en bestemmingen op de juiste volgorde bij langs moet gaan (of bijvoorbeeld zorgen dat een passagier in het derde wagonnetje springt in plaats van de eerste). Daar komt nog bij dat er soms slijmerige ruimtemonsters als passagiers zijn; als die eenmaal in een wagonnetje hebben gezeten willen de andere soorten passagiers daar niet meer in. Enfin, je snapt het idee; genoeg mechanieken om een reeks complexe puzzels te maken, die naar het einde toe echt heel erg pittig zijn.

Maar ik vond ze niet onderhoudend om op te lossen, waarom weet ik niet precies. Wellicht snapte ik de logica van de game gewoon niet, met het gevolg dat het veel gewoon routes proberen was om te zien of het werkte. Stijl en controls doen verder vooral denken aan een mobile game; niet boeiend om naar te kijken.

3/5, er zijn veel betere puzzel games.

» details   » naar bericht  » reageer  

Everyday Genius: SquareLogic (2009) 2,5

22 december 2019, 17:20 uur

Ik speel eigenlijk gewoon teveel puzzel games, want als je dit soort spul aan het spelen bent dan weet je dat je te ver gegaan bent. Vooral als je voor de 100% achievements gaat, want daar ben ik in principe 2 jaar mee bezig geweest (of 60 uur, ’t is maar hoe je het bekijkt).

Het concept van deze game is vrij simpel; je hebt een puzzel bestaande uit vakjes met een variabel aantal rijen en kolommen. Elk van deze rijen en kolommen mag maar 1x een getal hebben. Daarnaast zijn er op het speelveld sommige vakjes gegroepeerd, die dan samen op moeten tellen tot een specifiek getal, of met elkaar vermenigvuldigd een getal moeten zijn. Of van elkaar aftrekken, of delen door… Sudoku met meer regels dus, eigenlijk. De latere puzzels zijn eigenlijk vrij vermakelijk, omdat je dan best wel moet nadenken. Maar dat is niet waar ik het meeste tijd aan heb besteed.

Nee, want ik wil graag alle achievements in een game halen. En iemand had hier het lumineuze idee om een achievement te doen voor het uitvogelen van alle puzzels in een ‘regio’, de categorisering die de game gebruikt om te zeggen welke mechanics je waar kunt tegenkomt. Het probleem is echter dat die regels uit vele duizenden puzzels bestaan. Behalve de laatste, maar die heeft dan weer een paar honderd moeilijke puzzels waar je nog veel langer mee bezig zou zijn. Achteraf gezien had ik wél moeten kiezen voor de moeilijkere puzzels, want dan was het in ieder geval interessant geweest. Maar ik heb de makkelijkste regio gekozen.

Die regio bestaat uit puzzels van 4 bij 4 vakjes, met alleen maar + en * als rekenkundige bewerkingen. Behoorlijk simpel dus, elke puzzel ben je in 20 seconden door als je je best doet. Maar het zijn er wel 5000. En elke is zo enorm schijtsimpel. In de blurb in de webshop maakt de game de volgende claim: “Een waanzinnig aantal puzzels, met genoeg verscheidenheid om zelfs de slimste puzzelaar over te halen”. Ja, dat kan ik ook als ik gewoon een aantal variabelen heb in m’n puzzel game en vervolgens maar gewoon alle mogelijke combinaties van die variabelen in een framework ram waar dan je puzzels uit komen. Betekent nog niet dat je een toffe puzzel hebt.

Een paar jaar terug had je de tendens dat elke game maar procedurally generated moest zijn. Ik ben blij dat men daar toch een beetje op terug gekomen is en het nu alleen toepast waar het zin heeft om het toe te passen. Want de echt goede games zijn die waar de hand van de designer duidelijk in terug komt.

Tot overmaat van ramp had deze game ook nog ‘ns een bug waarbij de game crashte als je alt-tabde vanuit fullscreen. En dan ben je al je progressie kwijt van die sessie, want tussentijds automatisch opslaan doet deze game zeker niet. Dat hoefde maar een paar keer te gebeuren voor ik de game in windowed mode speelde, maar het is toch wel tekenend voor de kwaliteit van de developer hier.

2,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Tick Tock: A Tale for Two (2019) 3,5

22 december 2019, 17:19 uur

Tick Tock: A Tale for Two is een spel dat uitsluitend co-operatief te spelen is met z’n tweeën, op twee verschillende schermen. Samen moet je een reeks puzzels zien op te lossen, maar geen van beide spelers heeft volledige informatie. In essentie is de wereld voor beide spelers hetzelfde, maar op detailniveau verschilt het toch. Zo ziet de ene bijvoorbeeld een reeks symbolen, terwijl de ander een apparaat ziet waar hij die symbolen in kan voeren. Vervolgens valt er een code uit het apparaat, die de andere speler dan weer kan gebruiken bij iets wat alleen op diens scherm te zien is.

Zo moet je dus telkens met elkaar communiceren en uitvogelen wat de bedoeling precies is. Je ziet tegenwoordig wel meer van dit soort games, zoals We Were Here of bijvoorbeeld Keep Talking and Nobody Explodes. Maar je ziet dat game developers er nog niet helemaal uit zijn wat ze hier nou allemaal mee kunnen, of ze zijn tot de conclusie gekomen dat ze er niet veel mee kunnen: de games zijn altijd behoorlijk kort. Tick Tock ben je binnen een uurtje of anderhalf wel door. Er is dus niet veel ruimte voor verhaal of complexiteit, en dat vind je hier dus ook niet. Het voelt vooral als een proof of concept, waar wat mij betreft zeker nog op mag worden doorgewerkt.

3,5/5

» details   » naar bericht  » reageer  

Wolfenstein II: The New Colossus (2017) 4,0

21 december 2019, 15:57 uur

The New Order was voor mij een behoorlijke verrassing, met fijne gameplay en een tof verhaal met een goed tempo. Level design was ook vooral erg goed, en het switchen tussen stealth gameplay en chaotische gunplay werkte goed.

The New Colossus is meer van hetzelfde. Het verhaal heeft een wat prominentere rol, wat de game niet per se ten goede komt. De humor en absurditeit van de setting werkte in de kleinere dosis van TNO uitstekend, en wist daar ook emotioneel nog eens best onverwacht te raken. Hier wordt dit opnieuw geprobeerd, maar omdat de verrassing eraf is bereikt het me minder, het voelt meer geforceerd.

Qua gameplay lijkt de balans wat meer naar de gunplay te slaan dit keer; stealth is een stuk lastiger en lang niet meer overal mogelijk. Dat vind ik jammer, maar het is niet onoverkomelijk. De collectibles zijn ook nog steeds goed verstopt, maar wel vindbaar; dat lukt ook lang niet elke game.

Al met al een weinig verrassende, maar zeer competente sequel.

4/5

» details   » naar bericht  » reageer  

A Hat in Time (2017) 3,5

21 december 2019, 15:10 uur

Ik ben bezig met een berichtje plaatsen bij alle games die ik in 2019 gespeeld heb. Dit is ook eentje in die reeks, maar eigenlijk heb ik het grootste deel van de game al in maart 2018 gespeeld. Dat maakt het lastig om er veel over te zeggen, ik vergeet details vrij snel. Toch kan ik er wel wat van vinden.
Erg charmante game qua looks, waar het tof was om de levels te verkennen en door te spelen. Er zit veel inventiviteit en creativiteit in de levels, waardoor ze behoorlijk van elkaar verschillen. Ik vind wel niet alles even geslaagd; bij vlagen zou je willen dat er toch nog een paar keer gepolijst was. Het eerste level, Mafia Town, voelt als een samengeraapt zootje waar het net niet vloeiend genoeg van a naar b reizen is om erg goed te zijn. Tweede level, Battle of the Birds, vind ik erg tof, niets dan lof voor de uniekheid van dat level. Het level daarna is dan helaas weer een stuk minder, waar je in een donker bos (met spoken en alles) rondbanjert, maar het lastig is om te zien waar je heen moet en sommige van de puzzels behoorlijk obscuur zijn, wat mij betreft. Alpine Skyline, het vierde level, breekt met de game’s structuur tot dan toe, en gaat opeens op een free roaming tour. Werkte behoorlijk voor mij, en ik vind dit het tweede level dat echt goed is. Hoofdstuk 5, de finale, is dan weer erg kort, maar wel toffe platforming. Al met al had ik er meer van verwacht, maar wellicht dat het ook komt dat ik niet ben opgegroeid met de console platformers zoals Mario en Donkey Kong. We hadden nooit een console.
Maar goed, ik vond het leuk genoeg om ook de DLC te doen, en dat is dan de reden dat ik het in 2019 gespeeld heb. Dat was echter een enorme teleurstelling. Het gaat om de Death Wish DLC, en de naam is zeer toepasselijk. Waar de normale game in de basis vrij makkelijk was, wordt hier opeens vereist dat je een enorme pro bent in 3d platforming games, met zelfs speedrun trucjes die worden toegepast. Dat is, wat mij betreft, een enorme discrepantie met de eerdere levels uit de basegame. Na een paar frustrerende uurtjes aan de kant gelegd, wellicht dat ik het later nog ‘ns probeer.
Inmiddels is er ook een tweede DLC uit, die online co-op toevoegt. Ben nog wel van plan die ook door te spelen met m’n co-op buddy, maar dat gaat nog wel een poosje duren. Misschien update ik deze mening ter zijner tijd nog.

3,5/5, charmante graphics en een sterk staaltje creativiteit nemen de frustratie met de moeilijkheidsgraad en de losse design niet weg.

» details   » naar bericht  » reageer