menu

Via deze pagina blijf je op de hoogte van recente stemmen, meningen en recensies van Fonzzz002. Standaard zie je de activiteiten in de huidige en vorige maand. Je kunt ook voor een van de volgende perioden kiezen: januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024

Yu-Gi-Oh! Worldwide Edition: Stairway to the Destined Duel (2003) 2,0

29 juli 2020, 21:11 uur

stem geplaatst

» details  

Dead Space (2008) 3,5

29 juli 2020, 15:17 uur

Resident Evil 4.. in space!

Daar is Dead Space prima mee te omschrijven. Je bestuurt een personage in 3rd person perspectief en je maakt gebruik van lasers die aangeven waar je schiet. Dead Space weet zijn eigen leuke draai aan dit type gameplay te geven doordat je de monster moet schieten op hun ledematen (ipv hun hoofd of torso zoals bij andere shooters). De vijanden hebben hele vervormde, monsterlijke lichamen en ze kunnen onverwachts spastisch bewegen, waardoor hun ledematen raken je niet gemakkelijk word gemaakt. Combineer dit met een aantal gevarieerde wapens, die ieder een eigen nut hebben, en Dead Space is een tijdloze shooter die prima wegspeelt.

Buiten de geweren maakt Isaac ook gebruik van speciale krachten van zijn pak, zoals een slow-motion aanval of telekinesie. Deze kunnen niet alleen binnen gevechten handig zijn, maar de game vraagt je met bepaalde regelmaat deze aanvallen toe te passen voor ‘puzzels’. Nergens werd er echt denkvermogen gevraagd, maar ik vond deze rustmomenten wel een fijne afwisseling van de intense gevechten. Het laatste unieke aspect van Dead Space zijn de gebieden zonder zwaartekracht. Deze stukken vroegen aanzienlijk meer ruimtelijk inzicht omdat je de verticale as en rotaties ook moet meerekenen. Ze kwamen niet te vaak of te weinig voor waardoor ze een fijne afwisseling boden, elke keer als het gebeurde.

Persoonlijk heb ik echter weinig met de ruimte of met ruimteschepen. Je loopt in deze game door soortgelijk ogende gebieden met relatief weinig visuele afwisseling. Ik heb ook niets, maar dan ook helemaal niets, met silent protagonists. Het hele verhaal word je uitgelegd door expositie speeches van collega’s, maar ongeachte wat er gebeurd, Isaac staat er emotieloos bij. Hierdoor vormde ik nooit echt een band met de personages en had ik niet het idee actief onderdeel uit te maken van een verhaal, maar eerder het verhaal op afstand te bekijken terwijl ik als een robot klussen voor de personages moest uitvoeren.

Ondanks dat Dead Space uit 2008 komt houd het nog goed stand en heb direct deel 2 erachteraan gekocht! Soepele besturing, leuke gameplay, creatieve vijanden, gebalanceerde moeilijkheidsgraad. Alleen de setting bekoort me niet en het verhaal deed me niets.

3,5*

» details   » naar bericht  » reageer  

Ghost of Tsushima (2020)

Alternatieve titel: Ghost of Tsushima: Director's Cut, 26 juli 2020, 17:06 uur

Deze ging ik blind in ivm dat ik Sucker Punch’s vorige games (Sly Cooper en Infamous) heel vermakelijk vond en de trailer zag er gaaf uit. De game begint goed, maar ik kan geen enthousiasme meer vinden om het verder te spelen. Daarom een eerste impressie:

Ghost of Tsushima is een soort Assassin’s Creed / The Witcher, maar met samoerais. Dat zijn echter games die me niet in de smaak vallen, en punten die me niet aanspraken aan die titels zijn ook aanwezig in Ghost of Tsushima (hoewel het fast travel systeem aanzienlijk soepeler is en de combat strakker in elkaar zit). De ervaring bestaat uit een open world waar je personages moet benaderen om taken voor ze uit te voeren. Je loopt een stuk, praat terwijl je nog een stuk loopt, vecht tegen wat vijanden. Repeat, repeat, repeat en repeat. Het werd op den duur eentonig en inmiddels voelt het meer als een klus dan iets dat ik voor mijn plezier doe. Games als GTA 5, of zelfs Spider Man, hebben een sterk verhaal waarbij ik geboeid was in alle personages leren kennen en hun gesprekken te volgen, ondanks dat de gameplay eentonig is. Ghost of Tsushima heeft een ‘aardig’ verhaal, dat te vergelijken is met een typische samurai of ninja film die een 6*/7* op IMDB heeft. Heel wat clichés en het is cheesy, maar leuk om naar te kijken als je de setting interessant vind. Het is echter niet sterk genoeg om van zichzelf de ervaring te dragen.

Ghost of Tsushima slaagt er erg goed in om een ode te zijn aan samoerai films. Voornamelijk de ontzettend mooie gebieden zijn sfeervol in beeld gebracht. De vormgeving experimenteert met extreem heldere kleuren en belichting, bomen of grasvelden die harmonieus met de wind meebewegen (als een geanimeerd kunstwerk), of scenes met artistieke composities. Het deed me erg aan de film Hero denken (wat overigens een supergoede film is. Damn, zelden een life action film gezien die zo'n visueel kunstwerk is. Ga kijken!) al is dit slechts één van de vele inspiratiebronnen die ze hebben gebruikt. De Engelse stemacteurs zijn overtuigend en de 3D models stralen de nodige emoties uit. Qua presentatie is dit een waar genot.

De combat is een ander leuk punt, al verloor dit op den duur zijn charme. Het is te vergelijken met de combat in Assassin’s Creed, maar veel sneller en iets moeilijker. Vijanden gaan binnen een paar hakken dood, maar jij ook. Het is dus een kwestie van op hoog tempo openingen vinden, parryen of dodgen. In het begin verloor ik vaak, maar gaandeweg begon ik een meester te worden in perfecte parries en dodges. Hier is waar de combat zijn plezier verliest: je moet zoooo verschrikkelijk vaak tegen dezelfde vijanden vechten dat het stopt met bevredigend zijn. Er werd weinig tot niet gespeeld met nieuwe (nodige) technieken gebruiken, nieuwe vijanden leren kennen, de omgeving tegen de vijanden gebruiken oid. Gewoon erop af stormen en ze 1 voor 1 neerhakken. Je krijgt wel nieuwe moves en andere weapon stances, maar deze hebben weinig invloed op je speelstijl. Daarentegen, wel een groot compliment naar de boss battles. Deze waren zeer sterk gedaan: pittige 1 op 1 gevechten waarin je een geheel nieuw aanvalspatroon moet leren kennen, met weinig ruimte voor fouten. Kort maar krachtig. Qua gameplay zijn dit zonder twijfel de hoogtepunten.

Als je Assassin’s Creed en The Witcher goed vind, en het thema je aanspreekt, dan zul je hier waarschijnlijk meer plezier aan beleven dan ik. Het heeft zeker goede dingen erin zitten, maar voor mij niet voldoende om het tientallen uren te willen doen. Als ik een cijfer zou geven aan de hand van de eerste 10 uur dan zit het rond de 3*.

» details   » naar bericht  » reageer  

Bloodstained: Curse of the Moon 2 (2020) 3,0

25 juli 2020, 13:23 uur

stem geplaatst

» details  

Crash Bandicoot N. Sane Trilogy (2017) 3,5

16 juli 2020, 13:32 uur

Plezier met een boel frustratie. Crash Bandicoot is altijd een prettige platformreeks geweest: soepele besturing (voor het grootste gedeelte), korte levels die je gemakkelijk tussendoor kan doen, niet te makkelijk of te moeilijk. Beginners kunnen er plezier aan beleven door de gebalanceerde moeilijkheidsgraad van een standaard level, maar probeer alle dozen te raken of andere optionele items te verzamelen, en plots word het heel uitdagend voor de ervaren platformspeler. In principe hoef je alleen te springen en aan te vallen om door een level heen te komen, maar de games weten je telkens met iets nieuws uit te dagen. Dit kan door vijanden met ander gedrag, nieuwe obstakels, nieuwe stage gimmicks of (wat in de vervolgen voorkomt) nieuwe moves. Hierdoor voelde geen 1 level hetzelfde en brachten ze altijd voldoende vernieuwing met de vervolgen.

De grootste verbeterpunten (buiten graphics) zitten geheid in het eerste deel. Ditmaal is het save systeem aanzienlijk verbeterd en de besturing zit over het algemeen prettiger in de vingers. Waar ik bij het origineel opgaf kon ik hier motivatie vinden om door te blijven spelen. Verder ziet de game er kleurrijk uit met energieke animaties, goede mixen van catchy tunes en zelfs 2 pittige extra levels om oude spelers iets nieuws te bieden. Dit maakt de N. Sane Trilogy zonder twijfel de beste manier om deze games te spelen.

Toch zit het allemaal minder prettig in de vingers dan ik me herinner. Diepte inschatten kan een serieus probleem zijn door de camera en de stage gimmicks waren eerder irritant dan een leuke toevoeging: de jetpack, ijs levels, waterscooter levels, motor levels.. de besturing werkt gewoon niet prettig meer zodra je Crash van zijn gebruikelijke platforming weghaalt. Hoe het mensen lukt om time trial te halen op de waterscooter, zonder door te draaien, is mij een raadsel.

Een ander aspect dat me stoort is hoe je optionele items verzameld: je moet alle dozen breken in een level, maar dit is in een aardig deel van de levels niet mogelijk. Het kon heel vervelend zijn om voor alle dozen te gaan, allerlei levens te verliezen in een poging ze te breken, om vervolgens te zien dat een zijpad nog niet vrij is. Je speelt de zijpaden vrij door alle dozen te breken in andere levels, maar er is nergens een indicatie van waar je moet zijn (of in welk level je paden vrijspeelt als je wel alle dozen vind). Nu word er van je verwacht om levels meerdere keren door te spelen in de hoop dat de extra paden wel toegankelijk zijn.
In sommige levels heb je de keuze tussen 2 paden, maar je moet wel de dozen breken in beiden paden om de extra items te halen. Om dit te doen moet je op een onpraktische wijze de game spelen zoals ie niet bedoeld is: via het andere pad proberen terug te lopen.

Het gebeurde te vaak dat ik plezier had, waarna het omsloeg in frustratie vanwege één van de genoemde minpunten. Crash werkt het beste als hij gewoon op de grond aan het springen is, van beneden naar boven of links naar rechts. Die momenten houden nog goed stand en die zou ik, los van de rest, een 4* willen geven. De andere aspecten waren iets te overheersend waardoor het cijfer lager eindigt.

3,5*

» details   » naar bericht  » reageer