Ook een geweldige RPG, waar ik me helemaal in kon verliezen. Ik kan me nog goed een epische battle met een lich (Kangax of zoiets) herinneren. Tjemig, wel honderd keer moeten overdoen voor ik dat kreng verslagen had! (bij RPG's geef ik mezelf wel altijd de beperking dat er geen van mijn partyleden mag sterven anders begin ik opnieuw; ressurecten daar doe ik niet aan!) Echt een van de moeilijkste battles ooit, die...

Geweldig in de Baldur's Gate reeks is ook dat je goed moet oppassen welke (combinatie van) partymembers je meeneemt. Bij mij gingen er op een gegeven moment twee zelfs op leven en dood knokken! Ook had ik een dwerg of goblin (een klein ventje in ieder geval) die constant door de anderen werd gepest met zijn lengte. Sommige karakters zitten ook steeds te klagen of zijn het niet eens met je beslissingen. De braverikken als je wat steelt en de slechterikken als je wat goeds doet zonder er iets voor terug te vragen.

Ik zou dit spel best nog eens willen spelen, maar ik heb geen tijd er voor

Wat heb ik een plezier gehad van dit spel, zeg! Grafisch zag het er niet uit, maar dat is voor dit spel eigenlijk helemaal niet van belang (net als schaken: de lol in het spel hangt niet af van hoe het eruitziet). Ik speelde het tegen de computer en tegen een vriend op school. Om de dag een floppydisk mee en dan je zet doen en telefonisch de resultaten doorgeven aan de ander. Door dit spel heb ik ook veel geleerd over strategie en de Napoleontische tijd.

Later ook zelf slagen gemaakt (die vriend maakte ze echt historisch kloppend, zolas de slag bij Talavera). Dat was helemaal gaaf, want met een x-aantal punten kon je dan ieder zelf je leger (met allerlei nationaliteiten) samenstellen en jezelf en al je vrienden benoemen tot legerenaanvoerder. Dan van te voren loten wie ten Noorden/Zuiden met zijn legertje mocht starten en de computer random een kaart laten maken en battelen maar!

Tegen een menselijke tegenstander was toch het leukste om te spelen, maar ook tegen de computer was altijd nog wel een uitdaging. Vooral de slag bij Waterloo was gigantisch en dan moest je toch alle zeilen bij zetten om alle units in de gaten te houden en de computer in een onverstandige zet te lokken.

Voor mij nog steeds mijn favoriete game aller tijden!

Voor mij nog steeds de beste voetbalgame, vooral op de Amiga. Zelf speelde ik SWOS op de PC, maar met vrienden hielden we hele toernooien op de Amiga. Zelf heel veel 'carreers' gespeeld. Op de PC werd ik zo goed dat ik randvoorwaarden moest gaan stellen om het leuk te houden (alles winnen, alle spelers laten scoren inclusief de reserve-keeper, alleen spelers selecteren uit het land waarin je speelt, etc.). Het transfersysteem was erg leuk en het was de kunst om te zoeken naar spelers die spotgoedkoop waren, maar die toch lekker speelden. Ook leuk waren de trialspelers, waar je héél soms een enorme topper kon opleiden (ooit had ik een keeper van 11M!!!! Liet bijna geen goal door.). Ik verkocht ze ook nooit als ze goed waren, als hadden ze wel altijd eigenschappen waar je niets aan had (tackling voor aanvallers, b.v.). Ook hadden ze altijd leuk bizarre combinaties van namen van bestaande spelers zoals Nwanko de Boer, Kees Kluivert of Finidi Huistra!

Jammer dat er irritante minnetjes in het spel zaten die volgens mij best eruit te programmeren waren? Zo zat je in de Champions League bijna altijd in poule A met een Belgische, Tsjechische en Bulgaarse club. En haalde clubs uit de Faer Oer eilanden soms de Champions League??? Ook had het leuker geweest als je bij gele kaarten ook schorsingen had gekregen en als de computer óók rode kaarten had kunnen krijgen (want dat verdiende die etter soms wel!!!).

Verder waren de Engelse spelers en team wel wat te hoog gerate, naar mijn idee!

Ik vond de hierboven genoemde spellen en Summer Games II ook erg leuk. Grappig waren ook de wereldrecords, die op een gegeven moment zò scherp stonden dat ze bijna niet of helemaal niet meer te verbeteren waren. Bij Summer Games II hadden ze dat veranderd: als je het wereldrecord evenaarde, dan kreeg jij het op je naam, wat voor sommige sporten dan wel leuker was als het wereldrecord gelijk stond aan de maximaal haalbare score. Hier kon dit nog niet.

Toch veel lol mee gehad.

Mijn eerste introductie in de wereld van de RPG's en ik werd meteen verslaafd! Ik kende alleen de tekstadventures en die zoals de dungeons in dit spel werden weergegeven. Heerlijk zo'n grote wereld vol monsters en puzzles en leuk dat je naar keuze partymembers (Iolo en Shamino ) kon meenemen. De puzzles waren best moeilijk en ik zat op een gegeven moment totaal vast. Bleek dat je de route die in het introductieverhaal die in de beschrijving in de doos zat moest volgen om een belangrijk item te vinden!

Heerlijk dat zwerven en dan plots weer een eilandje ontdekken waar weer van alles te doen was. Of later (als je kon bergbeklimmen) weer allerlei nieuwe plaatsen te vinden. Gaaf ook de secret doors, waar je ècht goed naar moest zoeken! Ik kan me ook herinneren dat ik helemaal ging dromen van het spel!

Ik denk nog met veel plezier aan dit spel terug.