Het is alweer een tijdje geleden dat ik dit spel gespeeld heb, dus mijn herinneringen erover zijn niet zo vers meer. Toch wil ik wel even mijn mening delen.

Dragon Age 2 is een spel dat enorm gerusht aanvoelt. Elke grot heeft dezelfde layout, weinig locaties die ook nog eens vrij klein zijn, het schrijfwerk is op momenten slordig. Toch vind ik dit spel in veel opzichten beter dan Origins.

Dragon Age 2 heeft minder locaties dan Origins en je speelt maar in één stad, maar het verhaal gaat dan ook over die stad. Daarnaast had ik het gevoel dat ik Kirkwall kende. Het was mijn stad, waarin ik groeide en waarom ik gaf. Ik heb nooit om Ferelden gegeven, noch vond ik de steden interessant.

Het verhaal van DA2 is minder episch. Gelukkig is het wel een interessanter verhaal. Het 'iedereen optrommelen om te vechten tegen het kwaad' is leuk, en het is ook goed uitgewerkt in Origins, maar ik vond het toch verfrissend om een wat kleiner verhaal te spelen. Daarnaast waren een aantal problemen die ik had met Origins daardoor verholpen. In Origins ben je helemaal geen politiek figuur, maar iedereen blijft je er maar bij betrekken. In DA2 heb je tenminste invloed en is het logisch dat je erbij betrokken wordt. Ook hoor je in Origins, wat Morrigan en Sten al vaak genoeg aangeven, helemaal geen tijd te hebben voor van alles en nog wat. Het kwaad staat namelijk voor je deur. Bij een kleiner verhaal zoals dat van DA2 heb je dat probleem niet.

Dan de karakters. Die hebben in DA2 over het algemeen wel wat minder diepgang dan in Origins. Wat jammer is, aangezien ik de manier waarop DA2 met karakters omgaat wel beter vind.
Eerst Hawke. Je kon niet meer kiezen of je een elf, of een dwerg wilde zijn. Je was gewoon een mens. Dat vind ik helemaal prima. Ik heb helemaal geen behoefte aan die keuzes. Er zijn mensen die veel beter opgeleid zijn en betaald krijgen om die keuzes voor mij te maken. Ook heeft de hoofdpersoon een stem gekregen. De voice actor van Hawke heeft niet erg goed werk afgeleverd, maar het is alsnog een grote verbetering ten opzichte van de stomme hoofdpersoon in Origins. Nu heb ik in ieder geval niet het gevoel dat mijn maatjes tegen een muur aan het praten zijn.
Je vrienden hebben in DA2 ook veel meer een eigen leven, buiten jou om. In Origins lijken de levens van je bondgenoten alleen maar om jou te draaien. Ze hebben wel hun eigen quests en Alistair zegt wel dat ze onderling ook praten, maar je voelt het niet. DA2 pakt dit op een veel natuurlijkere wijze aan. De karakters hebben zo hun eigen plek in de stad. En wanneer je naar een vriend toe gaat om met ze te praten, zijn ze soms nog in gesprek met een andere vriend van je. Ze hebben naar mijn herinnering een veel sterkere eigen wil.
Je kan ze ook niet meer van alles aantrekken. Ze houden hun persoonlijke outfit, wat ze meer een eigen karakter geeft.

De combat was in beide games niet erg memorabel geloof ik. Ik vond die in Origins beter dacht ik.

Het spel heeft een geweldige gameplay, maar dat is dan ook wel alles. De personages en het verhaal zijn niks speciaals. Daarnaast zijn de dialogen verschrikkelijk en is het spel zo zoet en politiek correct dat je bijna de neiging krijgt het cd'tje uit je ps3 te rukken en de eerstvolgende persoon die je ziet er de keel mee door te snijden.

Wel een geweldige gameplay.