Ik vond het een prima game zo lang het duurde. Voor de sidequests heb ik er maar een guide bijgepakt, maar dan gaat het toch al snel vervelen. Zeker als je bij de eerder genoemde Brain Blast aankomt. Vreselijk dat soort quizjes. Verder is het mijn eerste Final Fantasy waar ik al mijn personages op hun maximum level heb. Dat ging dan ook wel erg gemakkelijk hier, terwijl ik niet bewust intensief gegrind heb. Op het gebied van Fragments moet ik dus nog wel een heleboel.

De personages Serah en Noel werken eigenlijk prima. Vooraf was ik een beetje bang of het niet saai zou worden met z'n tweeën, maar dat valt gelukkig heel erg mee. Ik vind hem dan ook leuker dan het eerste onderdeel van XIII, daar was de lol er wat mij betreft al snel af bij aankomst op Gran Pulse. Na een lineaire weg met veel verdieping in de personages was het ineens voorbij om toch maar richting het einde te gaan. Hier is het echt een goedlopend verhaal. Vrij kort, maar zeer effectief. Genoeg stimulatie om door te gaan. Het huidige einde spreekt me ook wel aan. Niet verwacht, maar er blijven genoeg vragen over voor een volgend onderdeel.

Jammer dat er in bepaalde omgevingen niet veel gebeurt (Coliseum?), maar de game was zeker zijn aanschaf waard. Muzikaal ook meer memorabel dan het vorige deel. Het openingsnummer doet mij trouwens heel erg aan Droomvlucht van de Efteling denken!

Battles verlopen erg soepel. Ik moest me er weer even in verdiepen, maar het werkt erg gemakkelijk. Een nieuwe optie is het gebruik van Monsters in gevechten. Hier heb ik eigenlijk maar weinig meer gedaan. Infusion is bij mij nog niet aangeraakt en dat bleek ook niet nodig, aangezien ik Long Gui et cetera al verslagen heb. Vrij gemakkelijk dus.

Wat mij betreft meteen weer het beste Final Fantasy-deel sinds X. Net aan 4 *.

Ik heb de game gekocht omdat Ni No Kuni toen uitverkocht/niet beschikbaar was. Ik volg de gamewereld niet meer 100%, maar ik was blij verrast dat er dus een nieuw deel was in de Tales of -serie, nadat ik door Vesperia al eerder in de serie geïntroduceerd werd.

De hoofdpersoon is Asbel Lhant, die in het ietwat schattige dorpje Lhant opgroeit samen met zijn broertje Hubert en goede vriendin Cheria. Als op een dag de zoon van de koning van Windor op bezoek komt, genaamd Richard, neemt Asbel hem mee om meer van de omgeving te laten zien. Samen met Sophie, een excentriek meisje dat Asbel eerder op die plek heeft leren kennen sluiten ze een vriendschap. Een thema dat een centrale rol speelt in de game. Samen met misschien een dosis naïviteit, maar goed. In het kort is dit de eerste fase van het spel; de kindertijd. Het grootste deel van het verhaal speelt zich later af.

Verhaaltechnisch draait het dus vooral om vriendschap en vertrouwen. Dit levert een vermakelijk, maar weinig bijzonder verhaal op. Grafisch ziet het er allemaal erg mooi uit en de personages hebben onderling een uitstekende chemie. De game is echter vooral enorm leuk om te spelen en dat zorgt voor de grote kracht.

In tegenstelling tot redelijk wat andere actie-rpg's speelt de verdediging hier een wat grotere rol. Zeker op een hogere moeilijkheidsgraad moet je redelijk wat ontwijken om in leven te blijven, waar bij andere games hysterisch op 'x' drukken vaak wel voldoende is om te winnen. Na afloop van zo'n gevecht krijg je Gald (geld, verrassend), exp en SP. SP zijn punten om skills en betere statisitieken (attack, defence) te krijgen. Gedurende het spel zijn verschillende titels te winnen die de mogelijkheden verzorgen om je hierin te ontwikkelen. Vaak worden ze verdiend in de loop van het verhaal of na het regelmatig uitvoeren van een aanval, maar er zijn ook verschillende side quests die je hierbij kunnen helpen.

Kenmerkend voor de Tales of-serie zijn de skits. Korte gesprekjes tussen de verschillende personages uit je groep. Deze zorgen vaak voor wat extra verdieping in de achtergronden van de personages en hun onderlinge relaties, meestal met humoristisch insteek.

Als het verhaal eenmaal is afgelopen, heeft de PS3 versie nog een epiloog. Een half jaar na afloop van het oorspronkelijke verhaal blijken er nog wat moeilijkheden te zijn, die wel even opgelost kunnen worden. Verhaaltechnisch voelt het inderdaad als iets wat er later is aangeplakt, maar toch is het leuk om te volgen. Dit komt met name door de skits, die hier wat explicieter, grappiger en minder serieus worden. Ik vind het een leuke toevoeging, al moet ik eerlijk zeggen dat het van mij ook wel goed was na het eerste stuk.

Is ook deze fase afgerond, zijn er uiteraard ongetwijfeld nog side quests die afgerond kunnen worden, zoals de bekende Inn requests (breng item x, krijg geld), maar ook de extra (moeilijke) dungeon, genaamd Zhonecage. Het niveau van de battles ligt een stuk hoger en vormt zo nog een leuke uitdaging als je nog langer bezig wilt zijn met de game.

Ik heb hem zelf niet afgerond, omdat ik wel klaar was met de game en nog een hele stapel heb liggen, maar als ik toevallig ooit tijd te veel heb, staat het in ieder geval klaar. Er is ook een 'new game plus'. Voorafgaand hieraan kun je op basis van je prestaties in de eerste poging bepaalde verbeteringen krijgen. Meer exp of het houden van je verzamelde items. Er is dus nog genoeg te doen als je in principe 'klaar' bent.

Uiteindelijk kom ik op * * * *. Ik heb enorm genoten van de game, maar op de een of andere manier was ik er na een tijdje wel klaar mee. Dat komt ook door bepaalde dungeons die ik vrij saai vond (vooral rond Zavhert). Ik bedenk me nu dat ik niets gezegd over de muziek; die is niet memorabel.