menu

Hier kun je zien welke berichten The_CrY als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Prey (2006)

4,5
Ter voorbereiding op de nieuwe Prey, eerst maar even de oude gespeeld. Mijn verwachtingen waren best hoog, omdat er 3d Realms op de hoes stond en omdat ik toch al enkele zeer positieve recensies had gezien. Ik ben dan ook blij te melden dat deze hoge verwachtingen uiteindelijk ook waargemaakt zijn en zelfs overtroffen. Dit is eigenlijk de eerste game in de IdTech4 engine die ik ook echt genietbaar vond. Voor 2006 was dit spel ook nog echt old school in de schietmechanieken, en dat is voor een groot deel waarschijnlijk ook waarom het me zo beviel.

Je speelt als Domasi Tawodi, a.k.a. Tommy, die wat moeite heeft met zijn erfgoed als Cherokee, wanneer hij, zijn opa, en zijn vriendin plots worden ontvoert door aliëns. Terwijl je je een weg baant door je nieuwe omgeving, welke echt heel bizar is in het begin, en probeert je familie terug te vinden, wordt Tommy geforceerd om toch wat trucjes uit de Cherokee magie te leren om zichzelf staande te houden. Zonder nog meer van het verhaal te spoilen kan ik alleen maar vertellen dat het een uiterst bevredigend verhaal bevat zonder al te veel van de gameplay weg te nemen. En de gamewereld is ook heel bijzonder. Prey speelt met de zwaartekracht. Door middel van zogeheten 'walkbands' loop je op de muren of op het plafond, of met een knop kun je de zwaartekracht naar het plafond doen trekken (of hoe je dat ook noemt). De manier waarop de game hiermee omgaat is heel creatief en speels. Samen met de zogeheten 'spirit mode', waarmee je uit je lichaam kan, hebben de makers een behoorlijke portie puzzels voor de speler gemaakt, welke niet te moeilijk zijn, maar wel toevoegen aan de ervaring. Een daarvan is bijvoorbeeld de minigame die je moet spelen als je dood bent. In plaats van game over te zijn, kun je in 'spirit mode' zoveel mogelijk vijanden doden om weer health te krijgen in het echte leven. Na een bepaalde tijd kom je vanzelf weer in het spel terecht en kun je verder waar je gebleven was. Gelukkig kun je ook nog gewoon quicksaven en quickloaden, maar ik vind het een prima oplossing voor als je niet genoeg health kan vinden. De spanning van het doodgaan is wel een beetje weg, overigens.

In het begin speelt Prey als een soort horror shooter in de trant van Doom 3, maar gaanderweg komt er meer vaart in en schuift de actie naar de voorgrond. Je begint dan ook met een moersleutel, en al gauw pak je het eerste wapen op, welke een soort pistool/sniper rifle combo is (wat ik veel te laat ontdekte). Uiteindelijk kom je met buitenaardse varianten op de handgranaat, het machinegeweer, de shotgun, en de rocket launcher in aanraking, en ook met een wapen die zijn kracht uit de buitenaardse wereld haalt en vier verschillende vullingen kent. De vijanden zijn verrassend gevarieerd. Zo heb je de normale grunts, verschillende wilde beesten, en ook een variatie aan laboratiumresultaten die... best niet in het duister bekeken worden. Het spel ligt wel duidelijk in het verlengde van Doom 3 qua tempo, wat helaas niet betekent dat je als een bezetene rond kan rennen, maar de opbouw van vijanden en leveldesign (van donkere gangetjes naar meer open ruimtes) is veel beter gedaan, en ook Tommy, welke in het begin een beetje een zeikerd is, begin je steeds meer te mogen. Als ik dan nog een minpunt zou willen noemen, dan wordt dat toch je trage loopsnelheid. Ik had het fijn gevonden als er een sprintknop was, wat bij sommige boss battles wel van pas zou zijn gekomen. Het is namelijk niet zo prettig als je een boss die op je af komt stormen niet eens kan ontwijken omdat het spel daar eigenlijk niet op gemaakt is.

Al met al vond ik dit een heel verrassend spel, zowel qua sfeer en verhaal, als qua gameplay. In 2006 waren dit soort spellen eigenlijk al op hun retour, en dat is jammer. Gelukkig lijkt er anno 2017 weer een kleine opleving te zijn voor old school shooters, en ik hoop dat de Prey reboot qua gameplay een beetje daarbij mag horen.