Hier kun je zien welke berichten patenpac als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
God of War: Ascension (2013)
3,5
1
geplaatst: 11 september 2014, 19:43 uur
Review God of War: Ascension
Na het spelen van God of War III ben ik helemaal verzot geworden op deze reeks. Ik heb meteen de HD versie van God of War en God of War II gekocht en deze waren voor een ps2 game ook zeer mooi. De verwachtingen voor deze Ascension waren dus opgestapeld.
Gameplay: Zoals bij iedere God of War game loopt de game zeer soepel en blijft het ook geboeid. Het upgraden van je wapens om zo nieuwe moves vrij te spelen blijft amusant, al moest je in deze game voornamelijk magische krachten unlocken. Ook de afwisseling van brutaal monsters vermoorden tot het beklimmen van verschillende obstakels tot het oplossen van (soms) uitdagende puzzels zit er ook weer in, en deze keer van een hoger niveau dan bij God of War III. De monsters zelf waren minder interessant dan bij de vorige games, wat af en toe toch wel tot mijn ergernis werkte. Verder loopt God of War: Ascension soepel zoals we gewoon zijn van deze franchise.
4/5
Graphics: Een God of War game heeft altijd al mooie graphics gehad en de omgevingen zijn steeds bijgebleven. Bij deze game was dit echter wat minder. De graphics zelf waren zoals verwacht van hoog niveau en hier en daar waren er verbeteringen t.o.v. God of War III, maar helaas waren de omgevingen veel minder memorabel. Heel de game lang heb ik een 'Been there, done that' gevoel gehad'. De memorabele acties en omgevingen kwamen enkel aan te pas bij de eindbaas, terwijl dit constant het geval was bij de voorganger van deze game. Grafisch gezien is dit een pareltje, maar aangezien we alles al hadden gezien bij God of War III zijn hier de verwachtingen niet voldaan.
3/5
Speelduur: Dit is net zoals bij alle voorgangers. Om de game éénmaal te voltooien kun je zo'n 7 à 8 uurtjes neertellen. Dit is zeker en vast voldoende voor deze reeks. Herspeelbaarheid is hier echter niet te vinden. Je kan opzoek gaan naar voorwerpen tijdens de eerste walkthrough die dan een speciaal iets unlocken voor de volgende walkthrough, maar dit was onvoldoende om me warm te maken voor een tweede maal het einde te bekijken. Doordat de game niet interessant genoeg kan blijven, zit er ook helemaal geen tweede walkthrough in. Spijtig, aangezien ik volgens mij God of War III viermaal heb uitgespeeld.
2,5/5
Muziek: Bij iedere God of War game is muziek belangrijk. Het geeft een extra dimensie aan de game en zorgt voor extra ondersteuning zodat je alles bij je blijft. Hier was de muziek echter minder van belang, aangezien er gewoonweg niet zoveel memorabele scènes aanwezig waren. Indien er muziek aanwezig moest zijn, was ze er ook. Een echte Griekse melodie die ervoor zorgt dat je het kippenvel over je rug voelt lopen. Helaas was dit echter niet vaak genoeg het geval.
3/5
Verhaal: De vorige games draaiden steeds over het uitmoorden van één (of meerdere) Goden. Tijdens deze rit kwam je dan telkens verschillende Griekse mythes tegen die op een mooie manier vertoond werden. Hier is alles echter anders. Vechten tegen Furies i.p.v. tegen Goden is gewoonweg veel minder interessant. Het verhaal boeide dan ook zeer weinig. Ik heb éénmaal het gevoel gehad dat het verhaal interesse waard was, en dat was helemaal op het einde, waar de link met deze game en de andere werd gelegd. Voor de rest blijft het vrij eentonig, wat toch wel erg spijtig is voor een God of War game.
3/5
Multiplayer: Hier had ik erg veel schrik voor. God of War is een uitstekende singleplayer, en ik had schrik dat ze door het toevoegen van een multiplayer, de singleplayer gingen verwaarlozen. Dit is spijtig genoeg gedeeltelijk gebeurd. Zoals hier boven te lezen is, is de singleplayer redelijk tegengevallen voor deze franchise, maar toch zijn we uiteraard benieuwd naar wat de multiplayer ons te brengen heeft. Hier ben ik best wel aangenaam verrast. Ik heb de multiplayer nog maar een tweetal uurtjes gespeeld, aangezien dit nog steeds het minste van belang is, maar toch kan ik uit deze uren concluderen dat het zeker en vast allemaal in elkaar past. De multiplayer is een klein extra verhaaltje uit de singleplayer en geeft toch wel enkele uren extra gameplay. Je kan kiezen tussen de bekende FFA en een TDM. Verder zijn er nog online modes aanwezig, maar deze heb ik nog niet voldoende kunnen testen. De soepele gameplay uit de singleplayer is ook hier aanwezig, wat voor veel online plezier zorgt.
4/5
Conclusie: God of War: Ascension is naar mijn mening de minste van de reeks. De singleplayer is te ver aan de kant geschoven voor het maken van een multiplayer, terwijl het nog steeds omgedraaid moet zijn bij deze games. Begin je met deze game, dan ben je aangenaam verrast en wil je verder gaan met deze franchise. Ben je echter, zoals ik, het niveau van God of War III gewoon, dan zal deze je eerder tegenvallen. Toch blijft het een degelijke game die zeker het uitproberen waard is!
3,5/5
Na het spelen van God of War III ben ik helemaal verzot geworden op deze reeks. Ik heb meteen de HD versie van God of War en God of War II gekocht en deze waren voor een ps2 game ook zeer mooi. De verwachtingen voor deze Ascension waren dus opgestapeld.
Gameplay: Zoals bij iedere God of War game loopt de game zeer soepel en blijft het ook geboeid. Het upgraden van je wapens om zo nieuwe moves vrij te spelen blijft amusant, al moest je in deze game voornamelijk magische krachten unlocken. Ook de afwisseling van brutaal monsters vermoorden tot het beklimmen van verschillende obstakels tot het oplossen van (soms) uitdagende puzzels zit er ook weer in, en deze keer van een hoger niveau dan bij God of War III. De monsters zelf waren minder interessant dan bij de vorige games, wat af en toe toch wel tot mijn ergernis werkte. Verder loopt God of War: Ascension soepel zoals we gewoon zijn van deze franchise.
4/5
Graphics: Een God of War game heeft altijd al mooie graphics gehad en de omgevingen zijn steeds bijgebleven. Bij deze game was dit echter wat minder. De graphics zelf waren zoals verwacht van hoog niveau en hier en daar waren er verbeteringen t.o.v. God of War III, maar helaas waren de omgevingen veel minder memorabel. Heel de game lang heb ik een 'Been there, done that' gevoel gehad'. De memorabele acties en omgevingen kwamen enkel aan te pas bij de eindbaas, terwijl dit constant het geval was bij de voorganger van deze game. Grafisch gezien is dit een pareltje, maar aangezien we alles al hadden gezien bij God of War III zijn hier de verwachtingen niet voldaan.
3/5
Speelduur: Dit is net zoals bij alle voorgangers. Om de game éénmaal te voltooien kun je zo'n 7 à 8 uurtjes neertellen. Dit is zeker en vast voldoende voor deze reeks. Herspeelbaarheid is hier echter niet te vinden. Je kan opzoek gaan naar voorwerpen tijdens de eerste walkthrough die dan een speciaal iets unlocken voor de volgende walkthrough, maar dit was onvoldoende om me warm te maken voor een tweede maal het einde te bekijken. Doordat de game niet interessant genoeg kan blijven, zit er ook helemaal geen tweede walkthrough in. Spijtig, aangezien ik volgens mij God of War III viermaal heb uitgespeeld.
2,5/5
Muziek: Bij iedere God of War game is muziek belangrijk. Het geeft een extra dimensie aan de game en zorgt voor extra ondersteuning zodat je alles bij je blijft. Hier was de muziek echter minder van belang, aangezien er gewoonweg niet zoveel memorabele scènes aanwezig waren. Indien er muziek aanwezig moest zijn, was ze er ook. Een echte Griekse melodie die ervoor zorgt dat je het kippenvel over je rug voelt lopen. Helaas was dit echter niet vaak genoeg het geval.
3/5
Verhaal: De vorige games draaiden steeds over het uitmoorden van één (of meerdere) Goden. Tijdens deze rit kwam je dan telkens verschillende Griekse mythes tegen die op een mooie manier vertoond werden. Hier is alles echter anders. Vechten tegen Furies i.p.v. tegen Goden is gewoonweg veel minder interessant. Het verhaal boeide dan ook zeer weinig. Ik heb éénmaal het gevoel gehad dat het verhaal interesse waard was, en dat was helemaal op het einde, waar de link met deze game en de andere werd gelegd. Voor de rest blijft het vrij eentonig, wat toch wel erg spijtig is voor een God of War game.
3/5
Multiplayer: Hier had ik erg veel schrik voor. God of War is een uitstekende singleplayer, en ik had schrik dat ze door het toevoegen van een multiplayer, de singleplayer gingen verwaarlozen. Dit is spijtig genoeg gedeeltelijk gebeurd. Zoals hier boven te lezen is, is de singleplayer redelijk tegengevallen voor deze franchise, maar toch zijn we uiteraard benieuwd naar wat de multiplayer ons te brengen heeft. Hier ben ik best wel aangenaam verrast. Ik heb de multiplayer nog maar een tweetal uurtjes gespeeld, aangezien dit nog steeds het minste van belang is, maar toch kan ik uit deze uren concluderen dat het zeker en vast allemaal in elkaar past. De multiplayer is een klein extra verhaaltje uit de singleplayer en geeft toch wel enkele uren extra gameplay. Je kan kiezen tussen de bekende FFA en een TDM. Verder zijn er nog online modes aanwezig, maar deze heb ik nog niet voldoende kunnen testen. De soepele gameplay uit de singleplayer is ook hier aanwezig, wat voor veel online plezier zorgt.
4/5
Conclusie: God of War: Ascension is naar mijn mening de minste van de reeks. De singleplayer is te ver aan de kant geschoven voor het maken van een multiplayer, terwijl het nog steeds omgedraaid moet zijn bij deze games. Begin je met deze game, dan ben je aangenaam verrast en wil je verder gaan met deze franchise. Ben je echter, zoals ik, het niveau van God of War III gewoon, dan zal deze je eerder tegenvallen. Toch blijft het een degelijke game die zeker het uitproberen waard is!
3,5/5
Middle-Earth: Shadow of Mordor (2014)
3,0
0
geplaatst: 10 april 2016, 21:06 uur
Ik heb sinds gisteren deze game uitgespeeld en ik moet zeggen dat hij me toch iets of wat is tegengevallen. De graphics en gameplay waren zeker niet slecht (ik durf zelfs te zeggen van hoog niveau), maar als Lord Of The Rings liefhebber had ik hier toch wat meer verwacht. Het Nemesis systeem is zeer interessant en leuk bedacht, maar begint helaas ook snel te vervelen. Als je iets of wat degelijk om kunt gaan met de controles is het bijna onmogelijk om te sterven, waardoor het eigenlijk gewoon de zoveelste uruk 'baas' is die je moet verslaan.
Ook de speelduur is tegengevallen. Ik heb hierboven gelezen dat je 40 uur zoet bent met dit spel, maar dit klopt enkel als je ook alles wilt gezien hebben. Indien je je eerder focust op het hoofdverhaal en de side quests iets of wat opzij laat liggen (wat eigenlijk een normale actie is aangezien de side quests niets voorstellen en altijd hetzelfde zijn), heb je na een 9-10 uur het spel uit. Je kunt hierna nog verder spelen, maar je zal niets nieuws meer tegenkomen.
Tot slot vind ik het persoonlijk ook spijtig dat je niet echt een 'ontwikkelingsgevoel' hebt. De game staat gekenmerkt als een RPG zijnde, maar dit element is naar mijn mening veel te zwak aanwezig. Dit komt omdat je eigenlijk de volledige game zou kunnen beëindigen zonder één ability te upgraden. Je hebt namelijk niet echt het gevoel dat je personage sterker wordt doorheen het verhaal.
Een game waar ik best naar uitkeek, maar (hierdoor) tegenviel.
Ook de speelduur is tegengevallen. Ik heb hierboven gelezen dat je 40 uur zoet bent met dit spel, maar dit klopt enkel als je ook alles wilt gezien hebben. Indien je je eerder focust op het hoofdverhaal en de side quests iets of wat opzij laat liggen (wat eigenlijk een normale actie is aangezien de side quests niets voorstellen en altijd hetzelfde zijn), heb je na een 9-10 uur het spel uit. Je kunt hierna nog verder spelen, maar je zal niets nieuws meer tegenkomen.
Tot slot vind ik het persoonlijk ook spijtig dat je niet echt een 'ontwikkelingsgevoel' hebt. De game staat gekenmerkt als een RPG zijnde, maar dit element is naar mijn mening veel te zwak aanwezig. Dit komt omdat je eigenlijk de volledige game zou kunnen beëindigen zonder één ability te upgraden. Je hebt namelijk niet echt het gevoel dat je personage sterker wordt doorheen het verhaal.
Een game waar ik best naar uitkeek, maar (hierdoor) tegenviel.
MIND: Path to Thalamus (2014)
4,0
1
geplaatst: 9 augustus 2014, 00:36 uur
Graag gedaan hoor Winkelwagentje
Hier alvast meteen een (kleine) review.
How many times have I killed her?
De openingszin van een game waarvan ik nog maar net van zijn bestaan afwist. Mind: Path to Thalamus belooft een unieke Indie/Puzzle game te worden waarbij je natuurlijke elementen naar je hand moet zetten. Het blijft echter de vraag of deze game ook de spelers naar zijn hand kan zetten.
Gameplay: er zijn meerdere games die gebruik maken van natuurlijke elementen waardoor je zo moet proberen puzzels op te lossen. Denk zo bijvoorbeeld maar aan God of War III, waar, je door middel van een bepaald camera standpunt in te nemen, een puzzel moet oplossen, of aan Uncharted 3, waar vrijwel hetzelfde verhaaltje plaatsvind. Deze game weet deze elementen echter uit te breiden en weet een hele game aan te bieden waarbij je constant je hersenen zit te breken om uiteindelijk via een simpel trucje tot de oplossing te komen. Letten op de kleinste details is hier de hint om uiteindelijk een meester te zijn in het bespelen van de natuur. Lijkt moeilijk in het begin en vandaar dat deze game zeker en vast een waardige moeilijkheidsgraad heeft, maar na enkele puzzels opgelost te hebben weet je wel hoe de mechanics van de game in elkaar zitten en worden zelfs de moeilijkere puzzels gevonden na enkele keren proberen. Zeker en vast niets dat we nog niet gezien hebben, maar de gameplay is echter nog nooit zo uitgebreid geweest.
4/5
Graphics: zoals bij de meeste Indie/Puzzle games die gemaakt worden door (meestal) onbekende developers, zijn de graphics om van te genieten. Hier en daar niet altijd tot in detail afgewerkt, maar je merkt echter wel dat alles van dezelfde kwaliteit is. Het water is niet van hoger niveau dan de bergen en omgekeerd. Alles is in orde waardoor je ook het gevoel krijgt dat je je echt in een aparte wereld begeeft. Het meest aansprekende bij deze game is echter de atmosfeer. Dit is weer een game waarbij de atmosfeer van groot belang is en dat soms wel eens boven de gameplay durft uit te steken, wat hier ook af en toe het geval is. Dit betekent echter niet dat de atmosfeer er niet mag zijn, want dit is naar mijn mening het sterkste punt van deze game. Atmosferische games geven je vaak het gevoel dat je eerder eindeloos wilt rond dwalen in een fantasierijke wereld, maar het is lang geleden dat ik dat gevoel zo hard had als bij Mind. Ontelbare keren heb ik de puzzels even aan de kant gelaten om zo gewoonweg op verkenning te gaan in een prachtige en magnifieke wereld. Spijtig was dan wel dat ik te vaak tegen de "onzichtbare muur" ben aangelopen, waardoor mijn avontuur soms snel tot een einde kwam. Grafisch gezien net geen pareltje, maar de eigenzinnige atmosfeer die Mind bevat, maakt dit allemaal goed.
4.5/5
Speelduur: zoals verwacht is dit niet de game waar je dagen aanzit. Indien je enkele uurtjes op je tanden bijt en doorzet, kan je na een 6 tal uurtjes beginnen met een nieuwe game. Deze 6 tal uurtjes zijn voor deze game naar mijn mening echter genoeg. Het is en blijft een Indie game, wat wil zeggen dat de makers hoogstwaarschijnlijk niet over het budget beschikten om een eeuwigdurende rit te garanderen, maar indien je 6 uren bezig bent geweest met deze game, zie je toch wel dat ze alles uit de kast hebben gehaald. Een iets of wat korte game, maar daarom niet een mindere game.
3.5/5
Muziek: het tweede punt na de graphics die ervoor zorgen dat de atmosferische wereld van Mind echt tot leven komt. De muziek die je hoort is prachtig en de achtergrond geluiden zorgen er gewoonweg voor dat de game interessant blijft. Zo bleef ik steeds een schrikmomentje beleven wanneer "the corruption" opdook. Op zicht is dit gewoon een elektrische bal die naar je afkomt, maar door gebruik te maken van de muziek, kreeg ik hier toch steeds weer kippenvel.
4/5
Verhaal: indien je op het einde van het spel het hele verhaal gehoord hebt, denk je "ohh was dat het maar". Maar de manier waarop dit verhaal tot stand komt is naar mijn mening fantastisch. Steeds weer krijg je die filosofische teksten die geleidelijk aan het verhaal vertellen, maar waarvan je nog steeds de helft niet van snapt. Toch kan je de belangrijkste punten eruit halen en weet je op het einde van de rit hoe alles in elkaar zit.
How many times have I killed her?
De zin van de hele game, waar je uiteraard na die 6 uren een antwoord op wil zien.
3.5/5
Conclusie: Mind: Path to Thalamus is een puzzle game die gebruik maakt van atmosferische elementen en die hier ook voornamelijk op steunt. Houdt je niet van al dat rare gedoe met vreemde en onrealistische omgevingen, dan zal deze game je niet aanstaan. Heb je echter zin om in een dromerig, nieuwe wereld te stappen met alles erop en eraan, dan ga je van deze game genieten. Je bent dus of een voorstander of een tegenstander. Ik ben echter al helemaal een voorstander en was dus aangenaam verrast door deze Mindblower.
4/5
Hier alvast meteen een (kleine) review.
How many times have I killed her?
De openingszin van een game waarvan ik nog maar net van zijn bestaan afwist. Mind: Path to Thalamus belooft een unieke Indie/Puzzle game te worden waarbij je natuurlijke elementen naar je hand moet zetten. Het blijft echter de vraag of deze game ook de spelers naar zijn hand kan zetten.
Gameplay: er zijn meerdere games die gebruik maken van natuurlijke elementen waardoor je zo moet proberen puzzels op te lossen. Denk zo bijvoorbeeld maar aan God of War III, waar, je door middel van een bepaald camera standpunt in te nemen, een puzzel moet oplossen, of aan Uncharted 3, waar vrijwel hetzelfde verhaaltje plaatsvind. Deze game weet deze elementen echter uit te breiden en weet een hele game aan te bieden waarbij je constant je hersenen zit te breken om uiteindelijk via een simpel trucje tot de oplossing te komen. Letten op de kleinste details is hier de hint om uiteindelijk een meester te zijn in het bespelen van de natuur. Lijkt moeilijk in het begin en vandaar dat deze game zeker en vast een waardige moeilijkheidsgraad heeft, maar na enkele puzzels opgelost te hebben weet je wel hoe de mechanics van de game in elkaar zitten en worden zelfs de moeilijkere puzzels gevonden na enkele keren proberen. Zeker en vast niets dat we nog niet gezien hebben, maar de gameplay is echter nog nooit zo uitgebreid geweest.
4/5
Graphics: zoals bij de meeste Indie/Puzzle games die gemaakt worden door (meestal) onbekende developers, zijn de graphics om van te genieten. Hier en daar niet altijd tot in detail afgewerkt, maar je merkt echter wel dat alles van dezelfde kwaliteit is. Het water is niet van hoger niveau dan de bergen en omgekeerd. Alles is in orde waardoor je ook het gevoel krijgt dat je je echt in een aparte wereld begeeft. Het meest aansprekende bij deze game is echter de atmosfeer. Dit is weer een game waarbij de atmosfeer van groot belang is en dat soms wel eens boven de gameplay durft uit te steken, wat hier ook af en toe het geval is. Dit betekent echter niet dat de atmosfeer er niet mag zijn, want dit is naar mijn mening het sterkste punt van deze game. Atmosferische games geven je vaak het gevoel dat je eerder eindeloos wilt rond dwalen in een fantasierijke wereld, maar het is lang geleden dat ik dat gevoel zo hard had als bij Mind. Ontelbare keren heb ik de puzzels even aan de kant gelaten om zo gewoonweg op verkenning te gaan in een prachtige en magnifieke wereld. Spijtig was dan wel dat ik te vaak tegen de "onzichtbare muur" ben aangelopen, waardoor mijn avontuur soms snel tot een einde kwam. Grafisch gezien net geen pareltje, maar de eigenzinnige atmosfeer die Mind bevat, maakt dit allemaal goed.
4.5/5
Speelduur: zoals verwacht is dit niet de game waar je dagen aanzit. Indien je enkele uurtjes op je tanden bijt en doorzet, kan je na een 6 tal uurtjes beginnen met een nieuwe game. Deze 6 tal uurtjes zijn voor deze game naar mijn mening echter genoeg. Het is en blijft een Indie game, wat wil zeggen dat de makers hoogstwaarschijnlijk niet over het budget beschikten om een eeuwigdurende rit te garanderen, maar indien je 6 uren bezig bent geweest met deze game, zie je toch wel dat ze alles uit de kast hebben gehaald. Een iets of wat korte game, maar daarom niet een mindere game.
3.5/5
Muziek: het tweede punt na de graphics die ervoor zorgen dat de atmosferische wereld van Mind echt tot leven komt. De muziek die je hoort is prachtig en de achtergrond geluiden zorgen er gewoonweg voor dat de game interessant blijft. Zo bleef ik steeds een schrikmomentje beleven wanneer "the corruption" opdook. Op zicht is dit gewoon een elektrische bal die naar je afkomt, maar door gebruik te maken van de muziek, kreeg ik hier toch steeds weer kippenvel.
4/5
Verhaal: indien je op het einde van het spel het hele verhaal gehoord hebt, denk je "ohh was dat het maar". Maar de manier waarop dit verhaal tot stand komt is naar mijn mening fantastisch. Steeds weer krijg je die filosofische teksten die geleidelijk aan het verhaal vertellen, maar waarvan je nog steeds de helft niet van snapt. Toch kan je de belangrijkste punten eruit halen en weet je op het einde van de rit hoe alles in elkaar zit.
How many times have I killed her?
De zin van de hele game, waar je uiteraard na die 6 uren een antwoord op wil zien.
3.5/5
Conclusie: Mind: Path to Thalamus is een puzzle game die gebruik maakt van atmosferische elementen en die hier ook voornamelijk op steunt. Houdt je niet van al dat rare gedoe met vreemde en onrealistische omgevingen, dan zal deze game je niet aanstaan. Heb je echter zin om in een dromerig, nieuwe wereld te stappen met alles erop en eraan, dan ga je van deze game genieten. Je bent dus of een voorstander of een tegenstander. Ik ben echter al helemaal een voorstander en was dus aangenaam verrast door deze Mindblower.
4/5
Portal (2007)
Alternatieve titel: Portal: Still Alive
3,5
0
geplaatst: 6 augustus 2014, 11:19 uur
Portal was een spel waar ik hoge verwachtingen van had en vandaar ook met een iets kritischer oog heb beoordeeld. Helaas zijn al deze verwachting dan ook niet voldaan.
Gameplay: de gameplay is zeer vernieuwend en blijft boeien. Mede dankzij de werking van Valve ( die steeds met games afkomen van een hoog niveau) is de game soepel blijven draaien en bleef de gameplay ook steeds vernieuwend. Het schieten van portals om zo eigenlijk met de fysics van de wereld te sollen is zelfs voor een game geen gemakkelijk karweitje. Vandaar dat de gameplay zeker en vast heeft aangeslagen.
4.5/5
Graphics: ik ben zeer teleurgesteld dat ik deze game niet in 2007 heb gespeeld, aangezien er op de graphics weinig is aan te merken. Het is zeker en vast geen pareltje en zoals we gewoon zijn van Valve komen dezelfde voorwerpen steeds weer terug. Zelfs het menu is iets dat we al eerder zagen in bv. Counterstrike. Toch zijn er geen zware fouten te bespeuren en mag het spel er zeker zijn.
3.5/5
Speelduur: de grote tegenvaller van de game. Na letterlijk enkele uurtjes spelen heb je deze game volledig uitgespeeld. Ik had na 6 uurtjes de volle 100% en na 3à4 uren was de story al geeïndigd. Dit tot mijn grote spijt. Hoewel het creëren van puzzels na lange tijd eentonig kan worden, hadden ze er hier toch wel wat meer moeiten in kunnen steken.
1.5/5
Muziek: voor zover mijn geheugen nog teruggaat denk ik niet dat er een soundtrack aan bod gekomen is in deze game. Hier kan ik dan ook geen verdere uitleg aan geven dan enkel te zeggen dat dit niet stoorde aan deze game. De dialogen maakten dat allemaal goed. Ik heb volgens mij geen enkele keer op mijn rug gelegen van het lachen als toen ik deze game speelde ( behalve in de toekomst dan bij Portal 2 ). Een hoogstaand niveau van dialogen kunnen een game doen kraken of doen slagen. Deze game heeft hiermee zeker kunnen slagen.
4.5/5
Verhaal: de game heeft niet meteen een hoogstaand verhaal waar je meteen in wordt gesleurd. Je bent gewoon een proefkonijn die testen moet doorstaan en daar blijft het bij. We kunnen ons enkel afvragen of een verhaal hier, net zoals de muziek, en benodigdheid is. Volgens mij niet. Dit is één van de weinige games waarbij je zonder verhaal nog steeds een goede game kan krijgen.
3/5
Conclusie: Portal is een game die je naar een nieuwe vorm van gamen brengt. Je hersenen kraken terwijl je onverwacht in de lach schiet doordat een stemmetje tegen je zegt wat je wel en absoluut niet mag doen, waarbij het woord sarcasme meer dan eens aan te pas komt. Helaas blijft dit niet duren en eens je volledig in het spel zit, zie je de credits al over je scherm rollen. Een game die voor mij eerder een probeersel leek te zijn van Valve en die we misschien beter kunnen classeren als een tutorial voor Portal 2
3.5/5
Gameplay: de gameplay is zeer vernieuwend en blijft boeien. Mede dankzij de werking van Valve ( die steeds met games afkomen van een hoog niveau) is de game soepel blijven draaien en bleef de gameplay ook steeds vernieuwend. Het schieten van portals om zo eigenlijk met de fysics van de wereld te sollen is zelfs voor een game geen gemakkelijk karweitje. Vandaar dat de gameplay zeker en vast heeft aangeslagen.
4.5/5
Graphics: ik ben zeer teleurgesteld dat ik deze game niet in 2007 heb gespeeld, aangezien er op de graphics weinig is aan te merken. Het is zeker en vast geen pareltje en zoals we gewoon zijn van Valve komen dezelfde voorwerpen steeds weer terug. Zelfs het menu is iets dat we al eerder zagen in bv. Counterstrike. Toch zijn er geen zware fouten te bespeuren en mag het spel er zeker zijn.
3.5/5
Speelduur: de grote tegenvaller van de game. Na letterlijk enkele uurtjes spelen heb je deze game volledig uitgespeeld. Ik had na 6 uurtjes de volle 100% en na 3à4 uren was de story al geeïndigd. Dit tot mijn grote spijt. Hoewel het creëren van puzzels na lange tijd eentonig kan worden, hadden ze er hier toch wel wat meer moeiten in kunnen steken.
1.5/5
Muziek: voor zover mijn geheugen nog teruggaat denk ik niet dat er een soundtrack aan bod gekomen is in deze game. Hier kan ik dan ook geen verdere uitleg aan geven dan enkel te zeggen dat dit niet stoorde aan deze game. De dialogen maakten dat allemaal goed. Ik heb volgens mij geen enkele keer op mijn rug gelegen van het lachen als toen ik deze game speelde ( behalve in de toekomst dan bij Portal 2 ). Een hoogstaand niveau van dialogen kunnen een game doen kraken of doen slagen. Deze game heeft hiermee zeker kunnen slagen.
4.5/5
Verhaal: de game heeft niet meteen een hoogstaand verhaal waar je meteen in wordt gesleurd. Je bent gewoon een proefkonijn die testen moet doorstaan en daar blijft het bij. We kunnen ons enkel afvragen of een verhaal hier, net zoals de muziek, en benodigdheid is. Volgens mij niet. Dit is één van de weinige games waarbij je zonder verhaal nog steeds een goede game kan krijgen.
3/5
Conclusie: Portal is een game die je naar een nieuwe vorm van gamen brengt. Je hersenen kraken terwijl je onverwacht in de lach schiet doordat een stemmetje tegen je zegt wat je wel en absoluut niet mag doen, waarbij het woord sarcasme meer dan eens aan te pas komt. Helaas blijft dit niet duren en eens je volledig in het spel zit, zie je de credits al over je scherm rollen. Een game die voor mij eerder een probeersel leek te zijn van Valve en die we misschien beter kunnen classeren als een tutorial voor Portal 2
3.5/5
Portal 2 (2011)
4,0
0
geplaatst: 7 augustus 2014, 14:46 uur
Ik heb deze game samen gekocht met Portal en hoewel ik eerst met deze game wou starten, ben ik toch maar, zoals het moet, begonnen met het eerste deel. Waar het eerste deel mij niet helemaal kon overtuigen, heeft Portal 2 toch alle verwachtingen ingelost.
Gameplay: zoals bij het eerste deel beschik je over een portal gun waarmee je lekker de fysica kan verstoren en op die manier puzzels kan oplossen. Op zich niet al te veel veranderingen met het eerste deel, al voelt voor mij nu allemaal wat 'echter' aan. Ook zijn er nu gels toegevoegd, die dan weer zelf hun eigen functie hebben. De moeilijkheidsgraad is ook gestegen. Zo weet ik nog goed dat ik letterlijk 30 minuten naar een bepaalde puzzel heb zitten zien om zo uit te maken hoe ik het beste begon. Met andere woorden is de gameplay vrijwel hetzelfde gebleven met hier en daar een extraatje.
4.5/5
Graphics: als ik één woord mag gebruiken om dit te omschrijven twijfel ik geen moment. Pareltje. Hoewel de game gemaakt is door Valve heb ik niet meteen het gevoel dat de bekende voorwerpen ( de barrels, de houten planken etc.) hier in overvloed aanwezig zijn en is er zelfs plaats gemaakt voor een omgeving waarvan je even 'wauw' zegt. Dit is meteen te zien bij de intro van de game. Een sterke verbetering t.o.v. het origineel en zonder twijfel één van de prachtigste games ooit gemaakt.
5/5
Speelduur: het punt waar de vorige game even in het zand moest bijten. Maar ook het punt waar deze game mee mag uitblinken. Na een kleine 10 uurtjes heb ik kunnen bekijken wie het meestergeheugen was achter de graphics en kwam ik terug op het hoofdmenu. Eerst dacht ik dat de game net als het eerste deel na 4 uurtjes gedaan was, maar door een, naar mijn mening fantastische plot twist (maar daar kom ik zo meteen op terug), wist de game er toch nog eens het dubbele bij op te tellen. Dit tot mijn genoegen. Het oplossen van portal puzzels blijft gewoon amuserend en vandaar dat ik ook blij ben ( op de pc dan) dat er iets bestaat als the community die zelf ook nog eens voor nieuwe maps zorgen. Waar de eerste game leek op een demo, lijkt de tweede game op een eeuwigdurende rit.
4/5
Muziek: weer zijn er in dit deel weinig songs te vinden en dus ga ik me weer concentreren op de dialogen. Hoe moet ik dit gaan beoordelen? Neem het grappige sarcastische robotstemmetje van het eerste deel en tel daar gewoonweg nog eens zo'n stemmetje bij en je hebt de dialogen uit Portal 2. Het humorgehalte is sterk overijnd blijven staan en is zelfs verbeterd. Als je dus eens een keertje plat wil gaan van het lachen, kun je beter 20 minuten Portal 2 spelen dan naar een show gaan zien van Geert Hosten.
4/5
Verhaal: iets wat de vorige game niet had, hebben de developers hier ingevoerd. Het verhaal is zeker en vast niet hoogstaand, maar door enkele onverwachte gebeurtenissen blijft het je interesseren en mag het er dus gerust zijn. Een leuke toevoeging wat er eigenlijk gewoon voor zorgt dat de humor een niveautje hoger komt te liggen.
3,5/5
Conclusie: dit is de game die Portal had moeten zijn. Een goede speelduur, kort verhaaltje, uitstekende graphics en magnifieke gameplaymechanics. Laten we deze game Portal 1 noemen en de vorige Portal 0.5, want dit is gewoonweg een verbetering van de vorige game.
4/5
Gameplay: zoals bij het eerste deel beschik je over een portal gun waarmee je lekker de fysica kan verstoren en op die manier puzzels kan oplossen. Op zich niet al te veel veranderingen met het eerste deel, al voelt voor mij nu allemaal wat 'echter' aan. Ook zijn er nu gels toegevoegd, die dan weer zelf hun eigen functie hebben. De moeilijkheidsgraad is ook gestegen. Zo weet ik nog goed dat ik letterlijk 30 minuten naar een bepaalde puzzel heb zitten zien om zo uit te maken hoe ik het beste begon. Met andere woorden is de gameplay vrijwel hetzelfde gebleven met hier en daar een extraatje.
4.5/5
Graphics: als ik één woord mag gebruiken om dit te omschrijven twijfel ik geen moment. Pareltje. Hoewel de game gemaakt is door Valve heb ik niet meteen het gevoel dat de bekende voorwerpen ( de barrels, de houten planken etc.) hier in overvloed aanwezig zijn en is er zelfs plaats gemaakt voor een omgeving waarvan je even 'wauw' zegt. Dit is meteen te zien bij de intro van de game. Een sterke verbetering t.o.v. het origineel en zonder twijfel één van de prachtigste games ooit gemaakt.
5/5
Speelduur: het punt waar de vorige game even in het zand moest bijten. Maar ook het punt waar deze game mee mag uitblinken. Na een kleine 10 uurtjes heb ik kunnen bekijken wie het meestergeheugen was achter de graphics en kwam ik terug op het hoofdmenu. Eerst dacht ik dat de game net als het eerste deel na 4 uurtjes gedaan was, maar door een, naar mijn mening fantastische plot twist (maar daar kom ik zo meteen op terug), wist de game er toch nog eens het dubbele bij op te tellen. Dit tot mijn genoegen. Het oplossen van portal puzzels blijft gewoon amuserend en vandaar dat ik ook blij ben ( op de pc dan) dat er iets bestaat als the community die zelf ook nog eens voor nieuwe maps zorgen. Waar de eerste game leek op een demo, lijkt de tweede game op een eeuwigdurende rit.
4/5
Muziek: weer zijn er in dit deel weinig songs te vinden en dus ga ik me weer concentreren op de dialogen. Hoe moet ik dit gaan beoordelen? Neem het grappige sarcastische robotstemmetje van het eerste deel en tel daar gewoonweg nog eens zo'n stemmetje bij en je hebt de dialogen uit Portal 2. Het humorgehalte is sterk overijnd blijven staan en is zelfs verbeterd. Als je dus eens een keertje plat wil gaan van het lachen, kun je beter 20 minuten Portal 2 spelen dan naar een show gaan zien van Geert Hosten.
4/5
Verhaal: iets wat de vorige game niet had, hebben de developers hier ingevoerd. Het verhaal is zeker en vast niet hoogstaand, maar door enkele onverwachte gebeurtenissen blijft het je interesseren en mag het er dus gerust zijn. Een leuke toevoeging wat er eigenlijk gewoon voor zorgt dat de humor een niveautje hoger komt te liggen.
3,5/5
Conclusie: dit is de game die Portal had moeten zijn. Een goede speelduur, kort verhaaltje, uitstekende graphics en magnifieke gameplaymechanics. Laten we deze game Portal 1 noemen en de vorige Portal 0.5, want dit is gewoonweg een verbetering van de vorige game.
4/5