Hij's erg lekker. Vele malen sprankelender dan het uitermate slappe HAWX. Een van de sterke punten van dit spel is onder andere het al genoemde dog fight systeem dat wel voor enerverende actie momentjes zorgt. Vind het alleen wel jammer dat het niet puur om straaljagers draait hier met als dieptepunt de onbegrijpelijke keuze om ook hier van die flauwe on rail shit in te stoppen.

In welke game zit dat niet tegenwoordig.

Ging in mijn geval zelfs zo ver dat ik toevallig na het proberen van deze game nietsvermoedend mijn eveneens recent verworven versie van Spec Ops the Line erin popte om erachter te komen dat die game letterlijk begint met exact hetzelfde als waar deze zojuist voor mij mee eindigde, namelijk het on rail gastjes knallen vanuit een helikopter met gattling gun.

Hoe uitgekauwd wil je het hebben.

Kom je tegenwoordig echt te pas en te onpas tegen dat soort segmenten, en waarom, waarvoor. Altijd weer precies hetzelfde. Niet meer dan je crosshair richten en knopje drukken, niks an. Voor mij altijd weer even doorbijten en hopen dat het snel over is, en we gewoon weer met de core biz door kunnen. Enig vermaak of spanning heb ik er nog nooit in aan kunnen treffen.

Maar blijkbaar denken een hele hoop heren daar toch anders over, dus ook hier naast de dikke straaljager stukken af en toe even doorbijten.

Helaas.

Bij vlagen zo goed als onspeelbaar.

Maar toch wel lachen.

En dat bekende sentiment weer. Dit waren de games waar het voor mij allemaal mee begon.

Alan Wake is super lame.

Resident Evil voor de zelfverzekerde kantoorpik.

Of iets.

Veel verder dan zijn gimmick met de zaklamp komt hij daarnaast niet in dit leven.

Zijn boeken ook al niet veel soeps.

En nu is zijn verloofde dus zoek.

Misschien verveelde ze zich wel gewoon de ballen uit haar broek.

Is ze er nu tussenuit geglipt met een echte schrijvert.

Zo eentje van de beatgeneratie die gewoon lekker losjes leeft met echte skill.

You go girl.

Je zou kunnen zeggen dat de missies niet veel soeps zijn. En dat vermoedelijk ook niet meer gaan worden. Aardig wat uren in zitten inmiddels. De twinstick actie werkt best lekker, gek genoeg laten ze missies hier maar zelden op uitdraaien. Meestal toch soort van errandjes die je moet doen met nagenoeg geen uitdaging.

Als je dacht dat je net als bij GTA een verandering in de omgeving waarneemt zodra ze een ander deel van het stadje vrijgeven kom je ook bedrogen uit daarnaast.

En toch vind ik het erg vermakelijk. Heeft er vooral mee te maken dat het wel een geinig sfeertje heeft en ook dat het topdown autorijden wel lekker werkt. Spel heeft zeker iets waardoor ik mij een van deze dagen nog wel het slot zie bereiken zelfs.

Het figuurtje Astro Bot heeft natuurlijk bij lange na niet het charisma of de sex appeal van Super Mario maar een end verrekte lekker wegspelen doet het uiteraard wel met de benutting van PS5 controller functionaliteiten zoals we die sinds Astro’s Playroom eigenlijk in geen enkele game meer zijn tegengekomen.

Van mijn kant een solide 3.5 het zit allemaal zeer hoogwaardig in elkaar en biedt over de gehele linie topvermaak maar het mist net die X-factor om het vervolgens daadwerkelijk naar de allerhoogste regionen van star quality te liften zo ervaar ik dat althans.

De game is verschrikkelijk vet na een overdonderende opening eventjes de vraag of ze dit gingen vasthouden dat lijkt het geval het koekblikken tjappen voelt goed en bevredigend schrijfwerk en vormgeving richting tikkeltje legendary je kan een vergelijking met BioShock maken maar geen daarvan die ik heb gespeeld komt hier bij in de buurt zou het eerder als een nazaat van Half-Life omschrijven waar je nietsvermoedend alledaags aan je dag begint tot shit even later ineens de ventilator begint te raken met een zieke journey tot gevolg vervolgens.