Heb hem uitgespeeld en moet concluderen dat dit wat mij betreft een enorme flop is. Zoals door vele recensenten gezegd is het gewoon een soort van walking simulator waar je af en toe een simpel puzzeltje moet oplossen om een bepaalde machine aan de praat te krijgen, waarna je weer een klein stukje verhaal te horen krijgt. Nergens komt het ook maar in de buurt van de spanning en de engheidsfactor die TDD had en ook de vijanden (alledrie zo ongeveer ) waren nergens afschrikwekkend en ging totaal geen dreiging vanuit. Nu zijn dit allemaal negatieve dingen, maar wat is persoonlijk helemaal vreselijk vond, waren die cheap-scares waar nu amnesia blijkbaar ook al gebruik van maakt. Past echt totaal niet bij amnesia.

Verder jammer dat ze zoveel gameplay elementen die deel 1 zo goed maakten eruit hebben gehaald. Insanity is weg, je kunt geen voorwerpen meer oppakken, je hebt zelfs niet eens een inventory meer! Gelukkig zijn er dan ook wel goeie dingen. Zo was de setting best tof en zijn zowel de soundtrack als de sounddesign van klasse-niveau. Helaas word er niet veel mee gedaan verder.

Enorm gemiste kans dit. Potentie had het namelijk zeker en het is te hopen dat thechineseroom voortaan met z'n poten van de amnesia serie afblijft en dat FG weer een volwaardige game maakt.

2.0* sterren voor de soundtrack en sounddesign, hulde aan dit nummer trouwens

Vond dit juist een enorme stap terug voor Frictional, geheel tegen m'n verwachtingen in eigenlijk. Ze gaan hier duidelijk voor de Soma aanpak met een hevige focus op narratief/lore, alleen waar de story in Soma gelaagd en diepgaand was, is dit een vrij cliché, straightforward horrorplot geworden. Het is soms zelf een beetje lachwekkend eerlijk gezegd, met die overdreven zoetsappige memoires tussendoor. Oh, en vergeet ook niet af en toe even X in te drukken om aan je baby te voelen, haha, echt wie verzint in vredesnaam zo'n game mechanic.

Verder is het voor mij werkelijk onbegrijpelijk hoe sommigen het constante commentaar van de protagonist op werkelijk alles als iets positiefs zien. Ik had oa daardoor constant het gevoel mee te kijken met een personage, ipv daadwerkelijk zelf een game te spelen. Er wordt letterlijk niets aan de verbeelding overgelaten. Onbegrijpelijke keuze wat mij betreft, maar kennelijk vinden sommigen het fijn om al hun emoties voorgekauwd te krijgen. Ik heb later begrepen dat Rebirth een andere schrijver kent dan de voorgaande games van Frictional, dat verklaart in ieder geval alvast het matige, cringey schrijfwerk op momenten. Het constante jankerige ''little one dit, little one dat'' kwam me al gauw de neus uit.

De monster encounters voelen aan als verplichte nummertjes, de designs zelf zijn uitermate teleurstellend. De Grunts/Brutes uit Dark Descent of Terry Akers uit Soma waren huiveringwekkend, maar het beste waar ze in Rebirth mee aan kunnen komen is een soort Wendigo-kloon die je al eerder in tig matige horrorfilms gezien hebt. Dat ronduit irritante creatuur in the Other World had dan weer meer weg van een uit de kluiten gewassen Dementor uit Harry Potter, ook niet bepaald sterk. Maar ik moet toegeven dat ik op dat punt eigenlijk al wel redelijk klaar was met het spel en gewoon naar het einde toe wilde rushen.

Hoewel ik overwegend negatief ben is het ook weer geen complete ramp. Er zijn nog wel van die momenten waarop het allemaal weet te klikken. Het gedeelte in het Fort voelt het meest ''old-school'' Amnesia, met een centrale hub en wat down to earth puzzelwerk. Sfeertje zit daar ook wel goed. Beste moment in het spel was nog het doolhof met Leon, wat mij betreft ook meteen het enige écht creepy stuk. Het zijn dit soort momenten die de game nog enigszins weten te redden, naast het feit dat het spel er grafisch bij momenten indrukwekkend uitziet en de scenery soms mooi is vormgegeven.

Al bij al voelt het aan alsof ze het beste uit Soma en Dark Descent hebben geprobeerd te combineren maar totaal de essentie hebben gemist van wat die twee games nou precies zo goed maakte. Het resultaat is een verwaterde brei van elementen uit genoemde titels. Misschien dat het wegvallen van een gedeelte van het team er mee te maken heeft, misschien dat ze gewoon wat teveel zelfvertrouwen hebben gekregen na het succes van Soma, maar ik hoop toch dat ze zich snel herstellen in de toekomst. Misschien moeten ze de Amnesia serie voorlopig gewoon laten voor wat het is. Bij nader inzien zou ik zelfs Machine for Pigs nog boven deze plaatsen, dus met 3* ben ik eigenlijk gul.