menu

Hier kun je zien welke berichten Winkelwagentje als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Persona 4 Arena (2012)

Alternatieve titel: Persona 4: The Ultimate in Mayonaka Arena

3,5
Winkelwagentje (moderator)
We hebben er in Europa wel even op moeten wachten; deze oddball in de Persona reeks. Maar beter laat dan nooit. Misschien niet bewust gepland - maar de release kwam me mooi uit. Na enkele weekjes Golden zat ik nog lekker in de Persona mood. Fighting games staat normaal gesproken niet erg hoog op mijn lijstje. Maar om de honger te stillen, toch maar direct in huis gehaald en aan begonnen...

En natuurlijk gelijk in de story mode gedoken. De story mode in Arena is enorm. Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van ieder van de karakters; en neemt per karakter zo'n twee tot drie uur in beslag. De tijd wordt niet bijgehouden, maar ik ben zonder meer de dertig uur gepasseerd. Dat is een behoorlijke kluif voor een spelmodus die voor 95% bestaat uit dialoog. Meer visual noval dan fighting game dus.

Ik kan dan ook enkel de die-hard fans van de reeks adviseren om in de story mode te duiken. Het is sowieso een vereiste dat je Persona 3 en Persona 4 volledig hebt uitgespeeld om een volledig beeld te krijgen van het verhaal dat je in Arena wordt voorgeschoteld. Het spel doet wonderwel nog wel enkele pogingen om zeer oppervlakkig uit te leggen wie de karakters uit Persona 3 en 4 zijn, wat de onderlinge relaties zijn, en wat de shadow world is - maar of deze uitleg nu voor nieuwkomers bedoelt is, is me niet geheel duidelijk. Want de story mode zit verder vol met P3 en P4 spoilers.

Als je voornamelijk op zoek bent naar een goede fighting game, en niet zo zeer fan bent van de reeks, is de story mode niet direct een aanrader. De gevechten zijn van een zeer laag niveau. Met de basis manoeuvres als dash en cancel, en de auto-combo welke het merendeel van de karakters heeft, kom je met gemak door de gevechten heen. Je bent in dat geval beter af met de arcade mode, welke de gevechten snel achter elkaar opvoert en je in een soort vogelvlucht door het verhaal loodst.

De manier waarop de story mode wordt gepresenteerd wint nu ook niet direct de schoonheidsprijs. Het verhaal wordt voor een groot deel als platte tekst uit de doeken gedaan. Dit afgewisseld met veel dialoog. Pluspunt hierin is wel dat alle "gesproken dialoog" ook daadwerkelijk ingesproken is door de voice-actors uit P3 en P4 (Teddie en Chie uit Golden). Naar het schijnt is het verhaal geschreven in samenwerking met het Persona Team - maar het is van een beduidend minder niveau dan bij de RPGs. Je had me voor de gek kunnen houden door te zeggen dat het volledig het werk van Arc System Works was. Characters traits liggen er érg dik bovenop, de komische noot uit Persona 4 komt helaas te weinig terug, en sommige gesprekken slepen wel erg lang voort. Daarbij is het verhaal niet meer dan onderhoudend.

Het verhaal, wat zich grotendeels afspeelt na Persona 4, brengt met de introductie van een nieuw karakter de verhalen uit P3 en P4 samen. Met ieder karakter uit het roster doorloop je dit event. Waar het begin van ieders verhaal de opbouw vormt, en nog vol zit met leuke kleinigheidjes voor de fans; komt de tweede helft van het verhaal steeds tot eenzelfde climax. Meer dan tien keer -min of meer- dezelfde events aanschouwen, vergt wel wat discipline. Met ieder karakter werk je naar hetzelfde eindgevecht toe, een uitzondering daargelaten. Na de verhaalmodus voor de laatste keer doorgelopen te hebben, verwachtte ik eigenlijk nog een afsluitend hoofdstuk vrij te spelen. Niets is minder waar. De game eindigt met the mother of all cliffhangers en schreeuwt om een sequel!

Het gebruikelijke dozijn aan spelmodi is ook in deze fighting game weer aanwezig. Door de uitgebreide story mode heb ik het merendeel van de andere spelmodi nog niet onder handen genomen. De lesson mode is echter alleraardigst, en ook voor rookies als mijzelf toegankelijk. En zadelt je gelukkig niet op met verwarrende en frustrerende combo's zoals in Blazblue het geval is. Challenge mode is dan weer uitmuntend is om een specifiek karakter wat beter onder de knie te krijgen; door je steeds lastiger wordende opdrachten uit te laten voeren.

Ik ben iemand die zich niet zo snel aan 't genre waagt, en kan de game daarom als fighting game ook niet goed beoordelen. De game is echter veel toeganklijker dan vergelijkbaar materiaal wat ik op de plank heb liggen, zoals Blazblue en Arcana Heart. Als aanvulling op het Persona universe stelde het me ietsjes teleur. Het niveau van de RPGs wordt niet gehaald, en de sequel bait ending maakt het er ook niet beter op. Nieuwsgierigheid hield me gaande. Maar bij een eventuele sequel hoop ik toch dat er toch voor een andere manier van vertellen wordt gekozen; niet langer van die statische teksten en herhalende dialoog.

Dat gezegd hebbende. Het herkenbare Persona 4 stijltje maakt de game wel een lust voor het oog; en de geremixte tracks uit P3 en P4 een lust voor het oor. Bleef er zo nu en dan nog wel eens voor in het menu hangen. Ook erg cool hoe de persona's worden gebruikt bij de gevechten. Al met al een aardige aanvulling op de Persona franchise; die als fighting game meer overtuigt dan als verhalende game.

3.5*

PixelJunk Eden (2008)

4,5
Winkelwagentje (moderator)
Toen ik voor de eerste keer PixelJunk Eden van het Playstation Network plukte was ik niet bepaald onder de indruk. Dit kwam hoogstwaarschijnlijk doordat ik op dat moment iedere avond aan de televisie gekluisterd zat om Super Stardust HD te spelen. Deze game verhoogde mijn adrenalinegehalte dusdanig dat ik de gameplay van Eden op dat moment als te 'rustig' (lees saai?) ervaarde. Het feit dat ik de demo slechts een kwartiertje aan mijn 'kritische blik' had onderworpen maakte het er natuurlijk niet echt beter op.

Tijd voor een herkansing dus. Afgelopen week de demo maar weer eens opgestart en eigenlijk onmiddelijk al besloten om deze game aan te schaffen. Tot nu toe alles behalve spijt van gehad! Sterker nog, PixelJunk Eden groeit langzaam uit tot één van mijn favoriete PSN spellen.

Je speelt een klein wezentje dat door middel van het spinnen van een web zichzelf een weg kan banen door de tuinen van Eden. Er zijn tien verschillende tuinen, in iedere tuin zijn vijf Spectra verborgen. Het is de bedoeling deze Spectra te verzamelen door de tuin vijf keer te spelen. Wanneer je de tuin voor de eerste keer speelt dien je slechts één Spectra te verzamelen, de tweede keer twee, de derde keer... etc etc
Het telkens opnieuw spelen van de tuinen lijkt een goedkope manier om de gameplay te verlengen, maar het is tevens een 'noodzakelijk kwaad'. Om alle Spectra te verzamelen en alle zaden te openen dien je de tuin op je duimpje te kennen. De tuinen zijn groot en de zaden en Spectra zitten goed verborgen!

Om de Spectra te kunnen bereiken moet je planten laten groeien, deze planten kun je laten groeien door zaden te openen. Zaden kun je dan weer openen door Pollen te verzamelen. Pollen zijn vijandige bollen welke je kapot moet prikken door met ze in aanraking te komen. Wanneer een Pollen in aanraking komt met je web zal deze ook kapot springen, op deze manier kan je combo's maken door met één keer slingeren meerdere Pollen te raken.

Naast een online ranking en een multiplayer modus zijn er tevens trophies te verdienen voor deze game. De trophies variëren van gemiddeld tot moeilijk, maar hebben de overeenkomst dat het vooral veel tijd kost om ze te halen. Verder biedt Eden naast de verslavende gameplay ook erg stijlvolle graphics. PixelJunk Eden slaagt er daarmee in om volledig uniek te zijn en is met uitzondering van de betere downloadable games voor de PS3.

4.5*