menu

Hier kun je zien welke berichten Winkelwagentje als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Observation (2019)

3,0
Winkelwagentje (moderator)
Een game met twee gezichten, of …

… hoe het einde een game ontzettend kan verknallen.

Observation had ik al een tijdje op het oog. De trailer en synopsis leken me reuze interessant. Normaal gezien zou ik wachten op een sale, want ik heb immers genoeg in mijn backlog, maar ik heb voor de verandering toch maar eens full-price ‘ge-hapt’. De recensies waren immers ook veelbelovend. En zo ook het begin van de game.

Het spel presenteert zich als een hybride tussen een point-en-click puzzelspel en een first-person adventure. Aan boord van het internationale ruimtestation Observation (het fictieve ‘zusje’ van het I.S.S.) neem je de controle over SAM. SAM is het A.I.-computersysteem, dat als verlengstuk van de bemanning alle functies binnen het ruimtestation controleert en beheert. Nadat het ruimtestation door een zwaar accident uit koers is geraakt word je door bemanningslid Emma ge-‘reboot’, en is je eerste missie om met haar te achterhalen wat er zojuist is gebeurt en waar de andere bemanningsleden gebleven zijn.

Tot zo ver een uitstekend begin van de game. Allereerst krijg je de controle over de camera’s binnen de verschillende delen van het ruimtestation – welke je eveneens kunt aanwenden om toegang te krijgen tot computerpanelen en andere tech. Niet veel later krijg je de beschikking over een ‘Sphere’ (als een soort ‘Wheatley’ uit Portal) waarmee je in first-person view doorheen het ruimtestation kan bewegen. Dat laatste vereist binnen zo’n ruimtestation wel wat richtingsgevoel. Want er zijn wel enkele momenten geweest dat ik volledig kwijt was welke richting ik nu eigenlijk uit moest – een duidelijk boven, onder, links of rechts is er immers niet. Met name tijdens de tweetal space-walks die je mag maken is het voorzichtig zoeken waar je nu precies naar toe moet.

De sfeer is super en erg beklemmend. In een ruimtestation welke zojuist de meeste van haar functionaliteiten heeft verloren, en waarbij het onduidelijk is of de rest van de bemanning het heeft overleefd, dien je stukje bij beetje informatie te verzamelen en de belangrijkste systemen weer aan de gang te krijgen. In het begin staan zodoende wat verassingen te wachten. Eén wat mindere verassing – omdat het uit de trailer en poster wel duidelijk wordt – maar daarom niet minder spectaculair, is dat het ruimtestation in een baan om Saturnus terecht is gekomen. Het levert enkele machtige shots op; van toch één van de meest indrukwekkende planeten in ons zonnestelsel.

Het spel doet daarnaast een verwoede poging om zich te onderscheiden op gameplaygebied. Het schotelt je steevast een aantal opdrachten voor waarbij je niet aan het handje genomen wordt om uit te zoeken hoe deze op te lossen. Dat zorgt ervoor dat je vooral aan het begin, wellicht wat onwennig je weg moet zien te vinden door het O.S. van SAM. En andere keren je tot in het juiste deel van het ruimtestation moet zien te geraken om daar een puzzel op te lossen. De puzzels lijken zo op het eerst complex – maar al snel blijkt dat de meeste toch redelijk eenvoudig zijn. Daarbij duiken de diverse puzzels op een later moment vaak weer op, zodat het ‘uitzoeken’ later in het spel vooral ‘uitvoeren’ blijkt.

Dan nu … het probleem. Tot aan een zeker moment verliest het spel volledig de controle over zichzelf. Het verhaal gooit in het begin een hoop mysterie en een aantal interessante wendingen op. Maar waar ik eigenlijk al voor vreesde bleek ook geheel terecht te zijn; er worden eigenlijk nauwelijks antwoorden gegeven. Erger nog, na de ‘credits’ gooit de game er nog een eindscene tegenaan die werkelijk waar helemaal nergens over gaat. Ik vraag me oprecht af waar het in het hele ontwikkelproces mis gaat wanneer je met zo’n verhaal af komt. Ik heb in een verwoede poging om er nog iets van te snappen het plot op Wikipedia nagelezen (dat is al geen best teken als dat nodig is), en moest eigenlijk wel lachen om wat ik daar las;

Wikipedia: … When they wake up, Emma and SAM find their consciousness has merged, and they are back on Earth by some means.

‘…’ by some means.
‘…’ op de één of andere manier. Zelfs diegene die dit plot heeft uitgetypt op Wikipedia snapt er geen hout van.

Ik had liever gehad dat men had gekozen voor een no-nonsense verhaaltje in de trant van ‘het A.I.-computersysteem heeft zich tegen ons gekeerd. Help!’, dan de onzin waar ze nu mee af zijn gekomen. Mijn enige verklaring is dat de schrijvers van Lost achter deze game-studio zitten, want wie anders zo’n zeperd van een einde op papier heeft gekregen zou ik ook niet weten. Het heeft me in ieder geval met een behoorlijke nasmaak van chagrijn achtergelaten. En toch te bedenken dat ik voor de eerste drie á vier uur op een ruime 4*-sterren (!) zat als beoordeling.

Het is nu zeer lastig aan te raden. Ik heb getwijfeld om nog een half puntje lager te scoren. Maar ik hou het voor nu bij 3* sterren. Zeker in het begin heb ik met toch erg goed met de game vermaakt, dat telt toch ook voor iets.