menu

Hier kun je zien welke berichten Winkelwagentje als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

El Shaddai: Ascension of the Metatron (2011)

Alternatieve titel: El Shaddai: Ascension of the Metatron Encore Edition

4,5
Winkelwagentje (moderator)
El Shaddai is een visueel pareltje; qua level design het meest indrukwekkende wat ik in lange tijd heb gespeeld. Van een in neon gehulde LSD trip door hel tot surrealistische waterschilderingen, een wereld die rechtstreeks uit het portfolio van studio Ghibli is getrokken of een spectaculaire hi-octane bike chase door een futuristische metropool die vele gelijkenissen toont met de wereld uit Tron; het ene level is nog oogstrelender dan het andere.

Het verhaal is gebaseerd op Henoch; waarin een man, door god gezonden, de afvallige aartsengelen terug naar de hemel moet brengen om de mensheid te behoeden voor een catastrofe. Met uitzondering van de aartsengel Lucifel, die God telefonisch op de hoogte houdt van je vorderingen, hebben de personages helaas wat weinig karakter. Dit is absoluut niet funest voor het verhaal; maar het drukt het, toch al niet al te gemakkelijk te volgen verhaal, wat naar de achtergrond.

Ook de gameplay blijft staan tot het eind, ook al worden de reguliere gevechten naar het einde toe wat repetitief. Het toenemende aantal bossfights zorgt echter voor voldoende uitdaging en afwisseling. Tijdens de gevechten heb je de beschikking over drie wapens; welke alle drie in uiteenlopende situaties zeer goed van pas zullen komen. Ik ben dan ook vaak van wapen gewisseld. Zo krijg je de beschikking over twee mêlee wapens; de één sterk maar traag, de ander iets handzamer en sneller; en een derde wapen in de vorm van een lange-afstands projectiel.

De bossfights zijn in enkele gevallen multi-stage; en redelijk tijdrovend. Lastig bij vijanden is dat je geen indicatie hebt van de schade die je aanricht. Al kan je in sommige gevallen dan weer wel zien of het wapen dat je draagt effectief is. Wanneer je een klap incasseert zal je een deel van je uitrusting verliezen. Wanneer je gehele uitrusting verdwenen is en je de finale klap krijgt toebedeelt, kan je door middel van het herhaaldelijk snel indrukken van een knoppencombinatie je het leven redden. Dit lijkt echter niet altijd even goed te werken; het kan voor enkele frustrerende momentjes zorgen, maar draagt aan de andere kant ook weer bij aan de charme en de spanning van de gevechten.

Naast het hack-en-slash gedeelte ligt er tevens een stevige nadruk op platformen. De old-skool platformer kan hier zijn hart ophalen, in zowel 2D als 3D 'platform-secties'; waarbij timing en snelheid nog echt een rol spelen. Vooral de 2D -levels zijn erg geslaagd. het 3D platformen wordt onbedoeld bemoeilijkt omdat het op de een of andere manier erg lastig is om diepte in te schatten; waardoor een goed bekeken sprong wel eens op een complete misser kan uitlopen. Tegen het einde aan zitten er nog een aantal vervelende stukjes in waarbij je aan de hand van een soort springveermechanisme naar hoger gelegen platformen moet springen. Dit wekte bij mij vooral ergernis op omdat ik de timing maar niet onder controle kon krijgen.

Het is niet de eerste keer dat ik door de demo van een spel een compleet verkeerd beeld heb gekregen. Twijfels over de gameplay waren, na goed en wel kennis te hebben genomen van het spel, weggenomen. En wat resulteert is een mix van wonderlijke level design en een onderhoudende en uitdagende hack-en-slash annex platformer. Het spel is wellicht niet voor iedereen weggelegd; maar ieder die er voor open staat wil ik die artistieke meesterwerkje niet onthouden. Nog snel even bijschrijven op je verlanglijstje voor kerstmis!

Entwined (2014)

3,5
Winkelwagentje (moderator)
Entwined is een korte - maar prachtige - puzzelgame. Het heeft kwa visuals wel wat weg van Child of Eden, en kwa gameplay van Dyad. Deze middag de game eens op de PlayStation 3 onder handen genomen (de game is overigens cross-buy voor alle platformen).

Je bestuurt een (blauwe) kraanvogel en een (oranje) vis, met de linker en de rechter joystick. Het doel is om twee metertjes - één voor de kraanvogel en één voor de vis - op te vullen, zodat ze samensmelten tot een phoenix. Dit doe je door blauwe en oranje pegs te verzamelen. Met iedere peg vult je meter een stukje aan. Tevens dien je de vis en vogel door corresponderende vlakken te sturen. Mis je deze, dan verlies je een deel van je meter. Wanneer beide metertjes vol zijn druk je op R1 + R2, en dien je beide metertjes met elkaar te verbinden door nog een laatste maal succesvol door de gekleurde vlakken te vliegen.

De gameplay is aardig, met name door het goed uitgewerkte leveldesign. Het spel telt negen levels waarin de moeilijkheidsgraad steeds een stukje oploopt. Dit zorgt tegen het einde voor wat meer uitdaging, zonder dat de game ergens een frustrerende moeilijkheidsgraad bereikt. De game is echter wel zeer kort, want met een uurtje tot anderhalf uur speel je de negen levels uit. Er is nog wat extra content, maar die is redelijk beperkt, zodat er zonder herspeelbeurten niet meer dan een uurtje of drie uit de game te halen valt.

Toch een minpuntje aan de gameplay is de besturing met de PlayStation 3 controller. Doordat je beide analoge sticks naar de buitenkant moet duwen om de vogel en vis goed te kunnen sturen, zorgde dit er voor dat ik tegen hoofdstuk zeven / acht met pijnlijke duimen en trillende handjes zat te spelen - wat mijn stuurmanskunster er ook niet beter op maakte. Wellicht dat dit met de kleine analoge sticks van de Vita in iets mindere mate een probleem vormt.

De game past prima thuis in het rijtje visueel in het oog springende games welke de laatste jaren door Sony zijn uitgegeven: Journey, Unfinished Swan en Rain. De gameplay is iets minder memorabel - en ook de levensduur van de game gaat niet al te lang zijn. Maar als tussendoortje is het zeker goed te versmaden! Ik hou het op een 3.5*

Erica (2019)

3,0
Winkelwagentje (moderator)
Laatst in de grote Januari sale in de PlayStation Store opgepikt. En het is voor het eerst dat ik een soortgelijke FMV game speel, dus ik was dan ook erg nieuwsgierig hoe me dit zou bevallen. Mijn eerste indruk was dat de productiewaarden erg hoog zijn. Over het algemeen goed acteerwerk – vooral van de hoofdrolspeelster Erica, en mooie settings, shots en kleurgebruik.

Het game-element was in het begin even wennen. Ik ben direct overgegaan van de controller naar de bijbehorende app. Ik ben niet overtuigd dat de app een enorme meerwaarde heeft ten opzicht van de controller. Maar het speelt wellicht net iets fijner omdat het schermpje van je mobiel groter is dan het touchpad op de PlayStation controller – en je via de app ook aanwijzingen te zien krijgt over de actie die op dat moment van je wordt verwacht (flick, swipe, één of twee vingers, enz.).

De game heeft van het begin tot het einde de lengte van een speelfilm. Ik heb er nu twee speelbeurten op zitten. In allebei de gevallen was ik ergens tussen de anderhalf en twee uur kwijt van begin tot eind. Op zich een prima speelduur, aangezien je toch de beste ervaring krijgt wanneer je een speelbeurt in één keer tot het einde doorspeelt.

Iedere scene staat bol van de keuzes – dialoogopties, morele keuzes of te ondernemen acties. En door te variëren in deze keuzes bewandel je dus diverse paden. Ik heb echter na twee speelbeurten al de indruk dat de vertakkingen in het verhaal zich beperken tot een paar cruciale scenes. En een groot deel van je keuzes weinig of geen invloed hebben. Op zich niet zo’n probleem, al weegt het wel mee in mijn keuze om de game nog een derde keer door te spelen.

Zo is één opzichte vertakking in het verhaal een keuze tussen het aanhalen van een band met één van drie personen. Twee daarvan heb ik nu dus gehad. En zelfs in mijn tweede speelbeurt zat al de nodige herhaling. Veel scenes zijn terugkerend en bevatten toch minder relevante keuzemomenten. Een tweede pijnpuntje is het ontzettend clichématige verhaaltje.

Wat eigenlijk start als een beklemmende mystery-detective, verzand al snel in allerlei clichés zoals een inrichting in toepasselijke ‘horror-setting’, sekte en bijbehorende bovennatuurlijke klets. Daarbij zijn tenminste twee speelbeurten nodig om een het verhaal een beetje te kunnen omranden. Al is me een hoop nog steeds niet duidelijk en betwijfel ik of andere keuzes wel meer antwoorden gaan geven.

Het is ergens ontzettend jammer dat het verhaal geen rode draad maar eerder een losse steek is. Als dit voor het medium televisie was gemaakt zonder alle interactieve elementen had ik dit heel matig beoordeeld. Maar dat er meer is tussen film en game doet maar weer eens blijken. Want de ervaring die deze game biedt – met name de keuzes die je worden voorgeschoteld bij een aantal beklemmende scenes, zorgt er toch voor dat ik dit beter waardeer, en dus ook al twee keer heb doorgespeeld.

Het maakt het eindoordeel wel lastig. Ik ga toch voor 3* sterren omdat ik denk dat er veel meer uit dit soort interactieve ervaringen te halen valt. Maar voor een zacht prijsje is het zeker eens de moeite.