Best aardig om in korte sessies te spelen. De 36 puzzeldoosjes beginnen super eenvoudig, maar al snel neemt de moeilijkheid toe. Ik heb nog een vijftal puzzels te gaan, en heb er tot nu toe eentje moeten overslaan - die ik inmiddels als nog heb kunnen oplossen. Puzzels zitten goed in elkaar, en zetten je weldegelijk aan het denken.

Prima als tussendoortje op de Vita of Switch!

Geen succes dit! En het zag er zo ontzettend veelbelovend uit. Mijn verwachtingen lagen vrij hoog daar ik hoopte op een nieuwe Super Stardust HD / Blast Factor, maar daar komt Astro Tripper absoluut niet in de buurt.

De 'leercurve' van Astro Tripper is ontzettend hoog. Je krijgt de beschikking over een ruimteschip met aan boord twee verschillende wapens: een blauwe laserstraal welke recht vooruit vuurt en een rode laser welke zich in tweeën opsplitst. Je kan beide wapens verbeteren door upgrades te verzamelen. Eigenlijk is alleen het eerste wapen echt handig tijdens de hectische gevechten.

Je wordt gedropt op een speelveld waar een tiental vijanden aan je neus verschijnen. De meeste vijanden zijn redelijk makkelijk te verslaan. Echter zal een vijand die al een tijdje in het level rond doolt zichzelf gaan muteren en daardoor sterker en sneller worden.

Grootste ergernis aan de vijandelijke schepen in Astro Tripper is echter de onvoorspelbaarheid. Vijanden spawnen random wat je zeer weinig tijd geeft om te reageren. Soms spawnt een vijandelijk schip recht voor je wat een crash met dodelijke afloop onvermijdelijk maakt.

Wanneer je een vijand(elijke laser) raakt ben je dood en dien je het level helemaal overnieuw te beginnen. Dit mag drie maal voordat je 'game over' bent. Je dient dus zonder kleerscheuren drie achtereenvolgende levels (één missie bestaat uit drie levels) vol vijanden + bossbattle door te komen.

Daarnaast speel je ook nog eens onder tijdsdruk. Wanneer je de tijd neemt om een level geconcentreerd en voorzichtig te spelen kom je bedrogen uit, na een korte tijd staat de klok op nul en mag je weer van voor af aan beginnen. Dit is voornamelijk vervelend bij bossbattles omdat de eindbazen niet altijd zin hebben om mee te werken. Wanneer je een eindbaas op enkele punten aan de voorkant en enkele punten aan de achterkant moet raken is het vervelend wanneer deze constant met dezelfde kant naar jou toe staat.

Nee, zelfs voor €3.99 geen aanrader! Misschien een idee om deze te bundelen met flOw, kan je na het spelen van dit spel nog even ontstressen.

De roots van de Atelier spellen liggen oorspronkelijk op de PSX. Na een handjevol Playstation 2 releases en enkele portable games voor zowel de PSP als de NDS maakt de serie nu ook eindelijk de overstap naar de Playstation 3. Atelier Rorona is het eerste spel voor de next-gen console en ook de eerste Atelier game die gebruik maakt van een 3D engine in plaats van 2D sprites. Het spel heeft in Europa nog wel een tijdje op zich laten wachtten, want inmiddels is ook het vervolg op Atelier Rorona al uit in Japan.

Het spel draait, zoals gebruikelijk in de Aterlier serie, om het maken van items. Combat komt duidelijk op de tweede plaats, en dat is ook in dit deel niet anders. Door de juiste materialen te verzamelen kun je aan de hand van alchemie allerlei voorwerpen maken. De voorwerpen die je kan maken worden onderverdeelt in verschillende categorieën zoals: ingrediënten, wapens, healing items, etc.

Je speelt als Rorona, een jong en tamelijk onhandig meisje welke in leerdienst is bij haar meester in de plaatselijke alchemy-workshop. Wanneer ze haar meester op een dag een nieuw uithangbord ziet ophangen krijgt ze te horen dat het niet zo goed gaat met de workshop. Haar ietwat luie en zelfzuchtige leermeester draagt de workshop over aan haar pupil, welke nu de volledige verantwoordelijkheid draagt. Het is nu aan Rorona om zich binnen drie jaar te bewijzen, lukt haar dit niet dan wordt de workshop permanent gesloten. Het verhaal heeft niet veel om het lijf en het voelt enigszins 'alledaags' aan maar het kabbelt rustig voort en houdt alles net interessant genoeg om verder te spelen.

Een afgezant van de koning, genaamd Sterkenburg, geeft je over deze periode twaalf opdrachten welke allen succesvol dienen te worden uitgevoerd. Je krijgt om de drie maanden een nieuwe opdracht, variërend van het ‘maken’ van items tot het vinden van zeldzame materialen. Je verdient sterren aan de hand van verschillende factoren zoals de kwaliteit van de items die je inlevert, het aantal en/of de traits. Om voor je opdracht te slagen moet je voldoende sterren behalen.

Het behalen van de hoofdopdrachten (de 'assignments') is over het algemeen vrij gemakkelijk. Omdat je gemiddeld zo'n drie maanden krijgt voor één opdracht heb je genoeg tijd om deze succesvol te voltooien. Enkel bij één van de laatste opdrachten kwam ik qua tijd wat in de problemen omdat je op zoek moet naar enkele zeldzame items.
Het spel werkt met een kalender waarbij iedere actie een aantal dagen in beslag neemt. Het maken van een item kost een bepaald aantal dagen. Simpele items kun je binnen 0,2 tot 0,4 dagen maken, terwijl de lastigere items 2 dagen in beslag kunnen nemen. Het loont dus ook om het maken van items goed in te plannen zodat je voldoende tijd overhoudt om met je party op pad te gaan.

Om items en grondstoffen te verzamelen kun je met je party van maximaal drie members op pad gaan naar verschillende locaties. Verder weg gelegen locaties, welke later in het spel beschikbaar worden, kosten meer reistijd, maar bevatten vaak ook items van hogere kwaliteit en sterkere monsters. De locatie waar je naartoe reist is op haar beurt ook weer onderverdeelt in verschillende locaties. Het reizen tussen deze locaties kost tevens een bepaald aantal dagen, maar alleer je deze locatie hebt vrijgespeeld kun je bij je volgende bezoek vanaf alle reeds verkende locaties beginnen.

De combat in Rorona is eenvoudig en doet niets nieuws. Het spel is turn-based waarbij je party members naast de standaard aanval ook speciale aanvallen kunnen uitvoeren welke een klein beetje van je hit points kosten, maar over het algemeen een stuk effectiever zijn. Nadat één van je party members in level is gestegen kun je één van deze aanvallen verbeteren. Rorona kan daarnaast ook nog gebruik maken van items. Dit zijn items die je aan de hand van synthesis zelf hebt gemaakt. Naast potions en food items heb je ook de beschikking over tnt, kanonnen en talloze andere items welke op hun beurt ook behoorlijk effectief kunnen zijn.

Het spel draait in de kern natuurlijk om de 'synthesis', het maken van items. Dit is ook veruit het leukste gedeelte van het spel. Je maakt items voor verschillende doelen. Naast je assignment kun je op het paleis ook verzoekjes aannemen van dorpsbewoners en verzoekjes aannemen van je vrienden (en potentiele party members) om zo je vriendschap te verbeteren. Het 'synthesis' systeem is, hoewel het aantal te maken items gelimiteerd is, behoorlijk diep. Door items met een hoog level of met bepaalde eigenschappen te gebruiken kun je op den duur zelf waardevolle items maken die bepaalde traits bezitten.

De conversie naar 3D is Gust prima afgegaan. Hoewel de engine weinig details op het scherm tovert en uitblinkt in eenvoud zien de graphics en schattig uit. De karakters, die er in het dialoogvenster prima uit zien, lijken in de 3D engine echter net kinderen. Vooral de 'volwassen' kerels zien er nogal kinderlijk uit. De soundtrack is, naar Gust-gewoontes, dik in orde. Het spel bevat naast de Engelse audio ook de originele Japanse stemmen. Helaas zijn de Japanse stemmen óf veel te hoog óf veel te zacht, waardoor je beter kiest voor de Engelse dub. Ook deze is verre van hoogwaardig, maar voor een lokalisatie als deze neem ik met weinig genoegen. Ik ben namelijk allang blij dat het spel zijn weg naar Europa heeft gevonden.

Hoewel de Europese verkoopcijfers er bedroevend uit zien heeft het spel het in Amerika een stuk beter gedaan. NIS Amerika heeft al laten doorschemeren dat ze voor de Atelier fans nog een verrassing in petto hebben, waardoor ik toch nog alle hoop heb dat ook Atelier Totori zijn weg hier naar toe wel zal vinden. De liefhebber kan zich in de tussentijd in ieder geval vermaken met Rorona. Het verhaal bevat talloze eindes, en het maken van items blijft leuk, waardoor het spel wel een tijdje houdbaar blijft. 3.5*

Na een paar weekendjes doorgamen ook deze Atelier weer uitgegamed. Totori is een flinke stap opwaarts ten opzichte van Rorona; de eerste Atelier in de Arland -serie. Het synthesis -systeem (het maken van items) is enorm verbreed, evenals de 'kaart' met te ontdekken gebieden. Ik heb de Mana Khemia en de Atelier 'Gramnad' -serie voor de Playstation 2 nooit gegamed. Maar Rorona en Totori maken de Atelier -serie één van de meest complete JRPG's van deze generatie.

Totori gaat op dezelfde voet verder als Rorona. Je volgt de jonge Totori, de pupil van Rorona, terwijl ze de kneepjes van het vak leert. De gameplay bestaat opnieuw uit het uitkammen van gebieden op zoek naar materialen die je kunt gebruiken voor alchemie, en jezelf ontwikkelen als avonturier door het op te nemen tegen tal van monsters. Het verhaal is ontzettend 'slice of life' (hoewel het tegen het einde wat aansterkt) en het spel is doordrenkt met JRPG cliche's, maar de karakters en settings zijn goed uitgewerkt, met tal van leuke verwijzingen naar het eerste deel.

Anders dan in Atelier Rorona werkt het spel niet met een 'assignment' -systeem waarbij je iedere drie maanden een opdracht moet voltooien. In plaats daarvan spaar je punten voor je licentie als avonturier. Je hebt een bepaald aantal punten nodig om je licentie op te waarderen, en dient dit te doen binnen drie jaar, waarna nog twee jaar volgen. Punten kun je verdienen met van alles en nog wat: het in kaart brengen van gebieden, het verslaan van monsters, het maken van items en het aannemen van opdrachten. Dit biedt een stuk meer vrijheid dan je had in het vorige deel, en geeft je ook de kans je te ontwikkelen in alchemie ofwel avonturieren.

Ook had kalender systeem en de 'kaart' zijn aangepakt. Waar in Rorona iedere actie een x-aantal dagen duurt; kan je in Totori meerdere acties per dag uitvoeren. Dit heeft verder geen invloed op de synthysis, maar wel op het verzamelen van materialen en het vechten tegen monsters. Het reizen naar een bestemming duurt nog wel een x-aantal dagen. Maar waar in Rorona een locatie was onderverdeelt in diverse sublocaties, bestaat Totori uit één reusachtige kaart. Iedere keer wanneer je je licentie opwaardeert speel je nieuwe gebieden vrij om te verkennen. De uitgebreide kaart maakt het ontdekken van nieuwe locaties en het verzamelen van materialen een stuk leuker.

Waar in Rorona het battle-systeem op de tweede plaats kwam voelt het in Totori iets meer gebalanceerd. Er is weinig aan het battle-systeem gesleuteld; maar door het verdienen van punten voor je licentie is het niet langer een bijzaak in het spel. MP is een zeer welgekomen toevoeging. Waar in Rorona alle speciale aanvallen ten koste gingen van je HP heeft ieder karakter nu een MP -meter. Totori en Rorona kunnen items gebruiken die je hebt gemaakt aan de hand van synthesis; dus het is aan te raden jezelf goed te bevoorraden alvorens je op avontuur gaat, daar de loopafstanden niet gering zijn, en het zonde is om je dagen te verspillen.

Gust heeft opnieuw goed werk verricht wat betreft de audio en de visuals. De Engelse versie geeft je de keuze uit de originele Japanse stemmen en Engelse stemmen. De Engelse stemmen zijn wisselvallig. Waar sommige karakters perfect zijn gecast (Totori), klinken anderen schreeuwerig en over-the-top. Gek genoeg went alles. Wel een blijk van waardering aan NISA (en Koei?) voor de redelijke dub in een spel met veel dialoog én tal van karakters die allemaal voorzien zijn van een andere stemacteur + het beschikbaar maken van de Japanse soundtrack.

Visueel is Totori er weer een stapje op vooruit gegaan. De karakters zien er in 3D een stuk beter uit. En er duidelijk wat werk besteed aan de vele omgevingen, welke stuk voor stuk levendiger aanvoelen. Het 2D artwork zien er opnieuw prachtig uit; van de vele items die te maken zijn door middel van syntehis tot de karakters in de dialoogvensters. Het niveau dat Gust haalt met deze titel ontstijgt het gros van de current-gen JRPG's ruim; en straalt uit met hoeveel plezier en kennis er aan deze serie is gewerkt.

Het is moeilijk om Atelier Totori op enig punt te bekritiseren, niet omdat het spel zo weinig fout doet, maar vooral omdat het de serie op alle mogelijke manier de goede richting in heeft geduwd, en de zwakke punten uit Atelier Rorona zo goed als allemaal zijn aangepakt. De gameplay en het synthesis systeem zal menig gamer wel kunnen bekoren; al maakt het luchtige, ietswat zoetige, verhaaltje en de vele JRPG cliche's het spel zeker niet voor iedereen. Het past echter precies in mijn straatje, en ik kijk nu al uit naar het derde deel in de serie, welke we als het goed is later dit jaar mogen verwachten.
4.5*