menu

Hier kun je zien welke berichten Ghola als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Metal Gear Solid (1998)

Alternatieve titel: Metal Gear Solid Integral

4,5
Wat computerspellen voor mij zo interessant maakt: het feit dat ze nog niet zolang bestaan. Het is geweldig om zo'n medium te zien opgroeien, om er zo'n beetje vanaf het begin "bij te zijn" en om te kunnen voorspellen welke games gaan uitgroeien tot klassiekers. Ik vind het bijvoorbeeld ook best een beetje jammer dat ik dat bij film gemist heb. Maar bij Metal Gear Solid heb ik een beetje het gevoel dat filmliefhebbers zestig jaar geleden moeten hebben gehad toen ze Casablanca of Citizen Kane voor het eerst zagen: "ja, dit zou een klassieker kunnen worden".

Ik moet hier waarschijnlijk aan denken omdat Metal Gear Solid zoveel raakvlakken heeft met film. Het is een actie-thriller die geïnspireerd lijkt door Hollywood, maar er nóóit vandaan had kunnen komen. Het is een briljante mix van realisme en onzin: lokaties en achtergronden lijken uit een film te zijn weggelopen, maar de actie en humor daarin zijn absoluut voorbehouden aan videospellen. Waar vind je anders een verhaal over terrorisme en kernwapens, met een held die in penibele situaties onder een kartonnen doos kruipt of tijdens vuurgevechten minutenlange telefoongesprekken kan beginnen?

Nog niet zo lang geleden heb ik het spel eens herspeeld. Toen ontdekte ik nog een feit dat computerspellen zo interessant maakt: spellen worden snel volwassen. Waar het script van Casablanca volgens velen nog steeds niet overtroffen is, blijkt Metal Gear Solid nog geen tien jaar later al behoorlijk verouderd. Die constatering stemde me juist erg vrolijk.

4*

Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty (2001)

Alternatieve titel: Metal Gear Solid 2: Substance

3,5
Het verhaal van Metal Gear Solid 2 lijkt veel op het verhaal van deel één met enkele geweldige thema’s die knap aansluiten, maar de stijl was zeer verschillend en nieuw voor mij. Is dit postmodernisme? Die keuze van Kojima vond ik hier interessant, maar in het slot lijkt hij teveel hooi op zijn vork te nemen. Actie en humor zijn daarentegen constant van hoog niveau.

3,5*

Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots (2008)

Alternatieve titel: Metal Gear Solid 4

3,0
Voorafgaand aan deel vijf eerst nog eens de Solid Snake trilogie gespeeld. Ik moet zeggen dat Sons of Liberty en Guns of the Patriots toch niet kunnen tippen aan Metal Gear Solid, vooral omdat ze de balans van dat eerste deel missen. Hoewel de sluip- en gevechtsmogelijkheden van Sons of Liberty zeker verbeterd zijn tov deel één, vliegt het verhaal naarmate het spel vordert naar mijn mening uit de bocht en raakt de gameplay ondergesneeuwd. In Guns of the Patriots is het verhaal vervolgens simpeler gehouden (Kojima lijkt vooral zijn best te doen de losse eindjes aan elkaar te knopen), maar zijn juist de spelsystemen onnodig gecompliceerd geworden. De talloze wapens en pick-ups, het Drebin puntensysteem en de grote gevechtsarena's met vijanden die telkens respawnen zijn ingrediënten die je eerder in een shooter dan in een stealth game verwacht, en die dan ook afdoen aan de spelervaring voor de speler die ongezien en met alleen tranquilizer darts het einde wil halen. Hoewel ook de karakters en boss fights minder goed uit de verf komen dan in Metal Gear Solid, valt er natuurlijk ook veel te genieten. Het mooiste vond ik de terugkeer naar Shadow Moses, met het gevecht tussen REX en RAY als sterk staaltje wish fulfillment. Uiteindelijk blijft dit een uniek universum met een heerlijke mix van realisme en onzin, waarbij je nooit weet wat er gaat gebeuren. Maar zowel Sons of Liberty als Guns of the Patriots doen vermoeden dat ook Kojima daar niet altijd een even helder idee over lijkt te hebben. 3*