Wat computerspellen voor mij zo interessant maakt: het feit dat ze nog niet zolang bestaan. Het is geweldig om zo'n medium te zien opgroeien, om er zo'n beetje vanaf het begin "bij te zijn" en om te kunnen voorspellen welke games gaan uitgroeien tot klassiekers. Ik vind het bijvoorbeeld ook best een beetje jammer dat ik dat bij film gemist heb. Maar bij Metal Gear Solid heb ik een beetje het gevoel dat filmliefhebbers zestig jaar geleden moeten hebben gehad toen ze Casablanca of Citizen Kane voor het eerst zagen: "ja, dit zou een klassieker kunnen worden".
Ik moet hier waarschijnlijk aan denken omdat Metal Gear Solid zoveel raakvlakken heeft met film. Het is een actie-thriller die geïnspireerd lijkt door Hollywood, maar er nóóit vandaan had kunnen komen. Het is een briljante mix van realisme en onzin: lokaties en achtergronden lijken uit een film te zijn weggelopen, maar de actie en humor daarin zijn absoluut voorbehouden aan videospellen. Waar vind je anders een verhaal over terrorisme en kernwapens, met een held die in penibele situaties onder een kartonnen doos kruipt of tijdens vuurgevechten minutenlange telefoongesprekken kan beginnen?
Nog niet zo lang geleden heb ik het spel eens herspeeld. Toen ontdekte ik nog een feit dat computerspellen zo interessant maakt: spellen worden snel volwassen. Waar het script van Casablanca volgens velen nog steeds niet overtroffen is, blijkt Metal Gear Solid nog geen tien jaar later al behoorlijk verouderd. Die constatering stemde me juist erg vrolijk.
4*