menu

Hier kun je zien welke berichten kaholiic als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Dante's Inferno (2010)

4,0
{Review}

Bijna uitgespeeld.

Gaat vrij snel allemaal, het is boss, stukje lopen en klaar met een ring. Tot nu toe erg te spreken over deze game. Filmpjes zien er erg goed uit, maar dan in de game wat minder. Wat vooral jammer is wanneer je een quicktime-event uitoefent. Deze komen dan niet erg goed uit de verf, wat wel het geval bij God of War 3 was. De kleurtjes zijn zeer mooi, vooral de aanvallen van het kruis zijn hierbij een festijn van mooie kleurcontrasten. Beetje raffelig begin, allemaal wat te snel. Verhaal leuk verteld, puzzles soms goed soms wat vervelend.

Vind bij Gow 3 bijna alles beter. Bijna..Vind de camerastanden van Dante's Inferno soms iets beter. Met God of War wist je niet altijd waar je heen moest. Hierbij zat je soms op een vrij onbenullig plaats vast. Dit heb ik bij dit spel geen last van. Nu vind ik het wel erg irritant dat de puzzles soms niet erg moeilijk zijn maar wel erg stom. Bijna alles gaat op snelheid en daardoor ga je snel dood. Ben nu bij een puzzle met vuur en heb het net gehaald, moet ergens heen lopen..Gaat dat vuur gewoon daar met branden. Dit is geen glitch, dit is een fout van de developers. Je gaat vooral door de puzzles dood en dat kan zeer vervelend zijn. Vooral als je niet weet wat je moet doen of waar je heen moet.

Wel leuk zijn de bosses. Deze zijn lekker verschillend, en goed uitgewerkt. De aanvallen zijn bij alle bosses vrijwel anders en de looks zijn erg mooi. Van groot naar klein, dik naar dun. Man-vrouw. Alles is er. Bosses zijn vaak het meest interressante in een spel voor mij en deze bosses geven mij veel vreugde. Ook leuk omdat sommige bosses ook echt wat met het verhaal te maken hebben. Daardoor voelt het alleen maar lekkerder.

De gameplay is lekker, vooral omdat de wapens zo ongelooflijke goed voelen. Het kruis is veruit het beste, dit komt vooral door de geluidseffecten die erg sterk bij het kruis zijn. Bij de zeis is dit een stuk minder, waardoor sommige dingen niet altijd zo sterk aanvoelen. Ik wil meer geschreeuw, ijzer, bloed en vlees dat doormidden wordt gesneden horen. Daarbij vind ik de kleuren bij het kruis erg mooi, omdat bij elk gebied de achtergrond kleuren vrij donker en grauw zijn. Daardoor is het mooie witte, felle licht extra mooi. De aanvallen zijn net iets minder dan bij God of War, maar deze zijn lang niet slecht. Dit komt weer omdat je 2 wapens hebt en deze beide in 1 combo kan gebruiken. Dit brengt wat flexibiliteit met zich mee en dat is bij mij altijd welkom.

Het verhaal word goed verteld, doormiddel van tekeningen en zeer mooie filmpjes. Het verhaal opzich is niet eens zo bijzonder, maar omdat dit niet een veel in beeld wordt gebracht is het ook niet storend. Hierdoor kan je gewoon lekker doorspelen en genieten van het slachten.

De vijanden zijn wat hetzelfde. Niet erg storend, maar net zoals Tsjo-Wi dat al zei had dit toch wat beter uitgewerkt kunnen worden. De omgevingen veranderen, maar verder bijna niks. Er komt vaak bij bijna elk level 1 monster erbij, die niet veel aan het geheel mee geeft. Wat erg jammer is omdat het helemaal te gek was geweest als alles was veranderd. Dan had je alles weer helemaal opnieuw kunnen ontdekken en waren de nieuwe vijanden veel vermakelijker geweest dan dit ene monster die niet bijzonder is.

Conclusie:
Erg leuke GoW rip-off, die door de puzzles zwaar naar beneden wordt gehaald. Deze zijn vaak uiterst irritant en sleuren je uit de game.

Darksiders (2010)

Alternatieve titel: Darksiders: Warmastered Edition

4,0
"Would you Serve in Heaven, or Rule in Hell?"

Rollercoaster ride!

Intro
Oké, laat ik eerst beginnen over de intro..De intro is echt een van de mooiste die ik ooit gezien heb. Vele zullen het wel herkennen als
(Official E3 CG Trailer). Prachtige graphics..

God of Zelda?
Is het een kloon van God of war/Zelda....Nee! Het is zeker geen kloon, Darksiders blijft zijn eigen sfeertje houden die ik niet bij beide van die andere spellen heb gevoeld.. Wil dat zeggen dat dit spel niet op die andere spellen lijkt.. Natuurlijk heeft Darksiders dingen die op God of war & Zelda lijken. Het brute van God of war en de toch vrij simpel maar ook een paar moeilijke raadsels van Zelda.

Oplichters!
Ik heb bij meerdere bladen & sites gelezen dat het spel meer dan 20 uur gameplay had! Ik weet niet of ik zo'n goeie gamer ben, maar toen ik de Final boss had verslagen stond mijn urenteller toch echt op 16 uur.. Dus voor de spelers die denken dat dit een lange game wordt, worden toch een beetje telleurgesteld.. Het is een vrij lange game, langer dan de gemiddelde hack&slash.. Maar om het een RPG te noemen vind ik ook wat overdreven.

Personages
Wat toch wel 1 van de beste dingen zijn de goed uitgewerkte personages van het spel. Van bijbelse figuren tot zombies. Bijna alles zit erin. Wat ik wel wat teleurstellend vond is dat er maar 3 soorten Hemel vijanden zijn en een overvloed aan creepy uitziende hel figuren. Ook zijn de Hemelse figuren ook vrij simpel. Maar wat ik zo goed vind zijn de ''belangerijke'' personages die er zeer goed uitzien.

Mind blowing moments
Vooral in het begin vond ik een memorabel moment. Waar Abaddon wordt vermoord door zijn ''eigen'' dienaar Straga vond ik erg vet. Daarna zijn de bosses bijna allemaal eigenlijk ook memorabel waardoor je snel nog een keer het spel wilt spelen om nog een keer tegen die Eikels kan vechten. Maar wat me tegen houdt op nog een keer te spelen zijn de omgevingen waar ik soms kriebels van kreeg. Kriebels die zeggen ik heb niet meer zin op dit de spelen.. Omdat sommiga gebieden vrij saai zijn, en soms wat leeg en eentonig zijn kan ik mezelf ervan weerhouden om dit niet nog een keer te spelen. Vooral The Twillight Cathedral vond ik wat saai en eentonig. Gelukkig veranderen de omgevingen snel van donkere plaatsen tot hemelse groene gebieden waar je gewoon blij van wordt.

Verhaal
Het verhaal is eigenlijk niet belangerijk.. Daarvoor speel je zo'n spel niet.. Toch vond ik het verhaal niet erg slecht.. Vooral de plottwist op het laatst vond ik allerste aardig..

Het lijkt dat ik alleen maar positief ben over dit spel, maar dit is niet de waarheid,, Ik vond soms dat de soms onduidelijke puzzles de overhand namen om gewoon wat speelduur uit te rekken. En niet altijd weten waar je heen moest vond ik niet altijd zo leuk. Omdat de wereld vrij groot is, kan je wel eens verkeerd lopen en weer hele tijd terug moeten omdat je iets verkeerd had verstaan of verkeerd had gezien.

Toch blijft dit een goed spel met niet revolutionaire dingen om een erg hoog cijfer te geven.

Vermakelijk

4*

Def Jam: Fight for NY (2004)

Alternatieve titel: Def Jam: Fight For NY: The Takeover

4,5
{Review}

Def Jam is een erg brute fightgame die zeer leuk en vermakelijk is. Dit spel wist mij snel te bekoren door de grote hiphop invloeden die duidelijk aanwezig zijn.

Zoals ik al zei is hiphop flink aanwezig. Eigenlijk is het een en al hiphop. De muziek, characters, dialogen en het hele sfeertje dat de hele game blijft hangen is hiphop. Characters zijn er veel, en veel van die bestaan echt. De upper-Boss is natuurlijk Snoop-Dog. Maar ook veel andere spelen in de game. Rappers, maar ook acteurs: (Danny Trejo). Jammer dat Steven Seagel er niet in zit, want die zo iedereen ownen.. Grimmig, luguber en hard ziet het er allemaal uit. Vooral omdat het allemaal vrij grauw en donker is.

Realistisch is het natuurlijk bijna niet, maar het doet me wel veel denken aan streetfights/underground-fighting. Dit komt vooral door de omgevingen waar het vechten plaats vindt. Disco’s, op straat en een garage. Daarbij is het te gek om te vechten in het middelpunt bij al die mensen. Die mensen staan er niks voor niks want je kan ze ook gebruiken. Voor aanvallen en voor wapens. Handig!

De gevechten gaan soepel en snel. Je kan in het begin kiezen welke vechtstijl je wilt en die kan je later nog uitbreiden om deze met een andere vechtstijl te combineren. Die je zelf mag kiezen. Ik vind dat deze technieken zeer goed zijn uitgewerkt en daarbij ook realistisch voelen, wat natuurlijk alleen maar goed is. Je kan ook een super-attack kiezen. En deze zijn supervet, onmogelijke aanvallen waarbij je mensen 20 meter in de lucht kan gooien. Zeer cool..Aan het eind van het spel heb je 4 van deze super-attacks en kan je je helemaal uitleven op de miezerige vijanden.

Vooral op het eind zijn ze vrij ''miezerig'', want dan ben je zo goed. Met die bedoel ik niet alleen in attacks maar ook in combo’s. Want deze weet je nu helemaal uit je hoofd, omdat ze niet zo moeilijk zijn.

Conlusie:
Def Jam: Fight for NY is een enorm harde, goeie game. Die vooral door zijn Gameplay boven de het gemiddelde uitreikt. Vooral voor hiphop liefhebbers te gek, maar ook voor de gene die niet fan zijn van deze muziek.

Dungeon Keeper (1997)

4,5
{Review}
Wat een geniaal, sadistisch en humoristisch spel! Dit is voor mij de beste Strategy-game die er is. Jeugdsentiment, honderdenuren aan besteed met een vriend en alleen.

Oohw..Wat geeft dit spel je een goed gevoel, wanneer je je eigen imperium hebt voltooid. Al die geluiden en bewegingen. Te gek!

Wat een variatie aan monsters/slaven. De dikzakken die scheten als aanvallen laten, zijn mijn favoriet. Ik en me vriend hadden voor al de monstertjes ook een eigen naam verzonnen.

Graphics zijn echt heel lelijk, dit is niet een minpunt, maar een pluspunt! Dit brengt alleen maar meer nostalgie naar boven. Vooral wanneer je met magie door een monster zijn ogen kan kijken. Wat blokkerig! Awesome..

Jammer alleen dat het op een gegeven moment heel moeilijke wordt. Dan ontdek je een gebied dat de je halve wereld open stelt en daar komen natuurlijk allemaal sterke vijanden uit. Ben nooit verder gekomen. Misschien na intensief training wel..hoop het.

Conclusie:
Dungeon Keeper is een game die magisch en nostalgisch is. Vooral de geluiden die je een enorm lekker gevoel geeft.