menu

Hier kun je zien welke berichten Naomi Watts als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Batman: Arkham Asylum (2009)

4,0
Na jaren developers hebben gehad die niks goed konden maken van de Batman licentie is het nu aan Rocksteady. Een enorme promotour en geweldige trailers lieten de harten van de Batman fans weer branden. Dan heb ik het over de echte core fanbase van de comics, niet die heikneuters die Batman vooral kennen van de films.

Is Rocksteady erin geslaagd iets te maken van de Batman licentie? zonder twijfel. De voicecast van de animatieserie doen de stemmen en dat is al een hele sterke ontwikkeling. Niemand geeft Batman zo'n identiteit als de laid back Conroy en wat weet Hamill Joker altijd weer geweldig neer te zetten. Die insanity in zijn stem is subliem. Ook trekt Rocksteady een heel blik vol villains uit de kast; Bane, Poison Ivy, Harley Quinn, Killer Croc en ScareCrow zijn o.a. van de partij. En de design is werkelijk prachtig. Qua villains miste ik vooral Black Mask en Hush nog, maar dat komt wel bij het volgende deel .

Ook de gameplay staat als een huis. Stealth gemixed met wat speurwerk en een flinke dosis beat em up en door combo's kan je upgrades verdienen. Ook weet de game je je echt Batman te laten voelen, dat komt vooral door het ongezien je tegenstanders te moeten uitschakelen. Ook een leuke addon is de biografieen van characters, vooral wenselijk voor degene die de comics niet kennen en die dan werkelijk achter de echte origin backstories komen.

Qua storyline is het ook dik in orde die ondersteund worden door zeer filmische cutscenes. Dat tilt het geheel weer naar een hoger niveau. De game kent een niet al te hoge moeilijkheidsgraad en dat is goed nieuws voor de casual games. Leuke bossfights ook, al haden het er wel wat meer mogen wezen en mocht het wel wat moeilijker. De game is niet te lang, de game kan je als je de storyline straight forward in een slordige tien uur voltooid worden maar dat werkt niet in het nadeel van B:AA. De replay value is in orde en voor de Batman fanatic is dit gewoon een droom die uitkomt.

Ondanks dat ie niet zo moeilijk was heb ik mij meer dan vermaakt. Ik hoop dat Rocksteady mag gaan bouwen aan een franchise want dit was heel aangenaam. Echte minpunten kan ik niet ontdekken en dit is gewoon fun to play en vooral een aanrader voor de Batman fans. Ik kan niet anders dan de volle mep geven ondanks de korte speelduur.

Call of Duty 4: Modern Warfare (2007)

Alternatieve titel: Call of Duty: Modern Warfare - Reflex Edition

3,0
Eindelijk deze alom geprezen shooter gespeeld, helaas maakt hij zijn reputatie niet waar. Verre van eigenlijk.


Grootste mankement is dat het verhaal eigenlijk best wel interessant is maar de vertelstructuur van het verhaal is erg slordig, verhaal wordt totaal niet goed vertelt aan de gamer en wat mij betreft is dat wel een essentiéel punt in een game. Ook over de scripted actie ben ik niet zo te spreken, te weinig variatie in gunpower en ook erg storend dat je steeds van personage wisselt zonder dat dat voor enige meerwaarde zorgt. Wel erg fast paced tempo en toch wel wat toffe elementen zitten er in (snipermissie, nukemissie). Helaas blijft het bij wat hersenloze actie maar toch wel vermaakt. Geen slechte game maar ook geen topper.

Deus Ex: Human Revolution (2011)

Alternatieve titel: Deus Ex: Human Revolution - Director's Cut

4,0
Mijn tweede grootste verwachting dit jaar en ondanks dat het in het begin behoorlijk impressive is toch licht teleurgesteld. Gameplay is zeer goed uitgewerkt, de augmentation optie is een fijn levelup systeem en ook dat er meerdere manieren zijn om je objectives te completeren is een fijn gegeven. Helaas wordt je soms gedwongen om je stealth tactiek neer te leggen, sommige segmenten heb je die keuze niet en dat is wel jammer. Je hebt niet all the way totale vrijheid.


De storyline is my cup of tea, Man vs Machine, en vraagstellingen die bij dit soort thema's om de hoek komen kijken. De uitwerking laat helaas te wensen over. Storyline vind ik heel belangrijk in een game, bijna essentieel en graag gepaard met personages met enige diepgang. Helaas is het op dat vlak flink kut. Jensen, en ook de andere char designs zijn stijf en houterig. De facial expressions van Jerney Kaagman en ook de lip synch en voice acting is op momenten erg slecht. De personages "leven" niet en dat vind ik vooral met de pretentieusheid van de storyline en haar thematiek toch een kwalijke zaak. Wel positief puntje voor Eliza Cassan, dat was dan een char waar ik wel veel mee kon.


De sfeerschepping is subliem, eveneens als de plaatsing van de vijanden, A.I. is zeer degelijk en game speelt heel vlot. Ook het leveldesign is i.t.t. haar characters wel enorm sterk. Veel oog voor detail ook. Indrukwekkend. Heerlijk om je char tot jouw wensen toe te passen en dat dan in de praktijk toe te passen. Tijdens de bossfights gaat het wel helemaal mis. Pover design en de bossfights zijn lame as hell. Niet echt de bedoeling lijkt me. Ook kakt de game even in als je voor de tweede maal in China terecht komt maar gelukkig barst de game weer volledig los in Singapore.


De twists waren overigens ook wel wat makkelijk. Eindscene is dan ook wel mooi en de game weet op het nippertje de vraagstukken bij de gamer over te brengen. Beter laat dan nooit. Veel van verwacht maar toch wel teleurgesteld aangezien de fundering enorm sterk is. Jammer dat het bij de personages, storyline en bossfights volledig mis gaat. Het komt wat negatief over maar heb mij kostelijk vermaakt maar hang veel gewicht aan chars en storyline, vooral in een game als deze. Niet wat ik ervan verwacht had maar toch wel een zeer sterke titel, die vooral qua gameplay top of the bill is.

Final Fantasy XIII-2 (2011)

5,0
Waar Final Fantasy XIII zeer goede dingen deed (vooral het battle systeem en de plot) deed het ook veel dingen fout en dat zat 'm vooral in de lineaire structuur en de afstand die SE deed van alles wat Final Fantasy zo geweldig maakt. Exploren was er niet bij, bewegingsvrijheid was nihil en ook vrij weinig ruimte tot je characters uitbouwen en masteren. SE zet alles recht in dit deel, en sinds X-2 voelt Final Fantasy game weer aan als Final Fantasy.


Het Paradigm systeem vind ik misschien wel het meest ingenieuze battle systeem van de hele serie en SE ziet dat ook in en houdt dit systeem in ere en bouwt het ook nog eens magnifiek uit met monsters die je in the mix kan gooien en kan uitbouwen. Persona meets Pokemon zeg maar. De hele setting vind ik ook geweldig, en niet voor niks dat SE zoveel games laten afspelen in dit universum van XIII.


Ook de personages zijn weer prahctig gedesigned en de plot voelt weer ongekend magisch aan. Enorm veel raakvlakken met mijn favoriete FF game, en de raakvlakken die Noel en Serah hebben met Tidus en Yuna zijn opmerkelijk. In de positieve zin van het woord. Noel en Serah zijn toch wel weer erg fijne personages. De journey die ze voor zich hebben voelt weer Final Fantasy-ish magisch aan. Eindelijk! Ook al zijn de dialoogkeuzes niet omvangrijk qua impact (denk ik althans), het geeft je wel nog meer controle over je character. En met de dialoogkeuzes ben ik persoonlijk erg blij mee. Nu nog hopen op een romance turn of events en het kan niet meer mis gaan. Plus, je kan nu in een soort gamble stad geld genereren .


De voorlopige prognose ziet er zeer goed uit, en tuurlijk spreekt vooral de FF fanboy in me. Maar de solide fundering die er al lag blijft en SE heeft dat verder uitgebouwd, weer een 'magisch' plot, sterke gameplay en ook geeft SE ons weer waar we van houden in FF en dat is verdwalen in de wereld die zij scheppen. Plus dialoogopties, genoeg uren side track missions en ander vertier. Nog geen tien uur onderweg maar nu al verkocht. Final Fantasy is terug!

GoldenEye 007 (1997)

2,0
We always will have the GoldenEye 007 for the Wii


Sinds kort een Wii aangeschaft, ook mede door de release van de semi remake van deze game. Een game met een enorme reputatie, en wou deze zeker gespeeld hebben voordat ik aan de remake begon. Altijd fijn om het bronmateriaal te kennen. Terwijl ik deze review schrijf, heb ik er al zo 6 uur opzitten met de remake, mijn vergelijkingen zijn dan niet puur gebaseerd op lucht.


Het kan komen omdat ik het spel nu pas speel maar denk het niet, aangezien ik een echte doorgewinterde gamer ben. Ik vind de omgeving design zwaar onder de maat, erg repeterend en ongeïnspireerd. Zelfde geldt voor de enemy design, ik snap de keuze voor die scouting uniformpjes ook niet echt. Wel wat aantal vernieuwende gameplay elementen maar maakt dat deze game echt vernieuwend? Nee, niet echt. Dus deze game revolutionair noemen lijkt me veel te overdreven.


GoldenEye is mijn favoriete James Bond flick, dus kieskeurig ben ik wel op een game versie. Het volgt de belangrijke sequences wel van de film en dat vind ik een groot pluspunt, zorgt toch voor enige nostalgie. De A.I. van de CPU vind ik het grootste doorn in het oog, echt enorm scripted en met totale focus kan je met gemak ongeschonden een level clearen. Reageren allemaal zo voorspelbaar. Wat vooral mist is de intensiteit, wat ik nu namelijk wel heb bij de remake.


De remake is eigenlijk op elk vlak een verbetering, en dat maakt deze veel minder perfect. Vind het overigens buiten het feit dat de remake zo goed is, ook helemaal geen sterke game. Qua design niet bijzonder, vervelende A.I. met wel een goede storyline. Maar dat is weer geen compliment waar de makers van de game credits voor horen te krijgen. Overschatte game m.i., en geef mij maar de intense remake, die met de Nunchuk + remote besturing (of Zapper) ook qua besturing (net als qua game ervaring, intensiteit, storytelling) gewoon de betere game is t.o.v. het origineel. En dat is een conclusie die ik nu al kan trekken, en dat er een gap van 13 jaar qua technologie is, is voor mij geen excuus.

Grand Theft Auto IV (2008)

Alternatieve titel: GTA IV

4,5
Inmiddels door mijn tweede playthrough heen en wat blijft dit een geweldige game.


Laten we beginnen met de realistische aanpak, het voelt allemaal zo levensecht aan. Het bruisende nachtleven, het onheilspellende sfeertje op de straten van Liberty City en ook de variëren enorm. Wat hou ik van deze stad, de torenhoge gebouwen, het uitgaanscentrum, de hectiek, de suburbs, het park, zoveel verschillende locaties die een totaal andere state of mind verzorgen. Maar één ding blijft altijd voelbaar; in deze stad liggen de mogelijkheden.


Niko Bellic is dan ook eindelijk een character waar ik wat mee kan. Niet die alpha males uit voorgaande delen die een ambitie hebben puur omdat ze net te vaak Scarface hebben gekeken. Bellic is een man van de oude stempel, loyaal en eervol. Heerlijke storyline ook, de closeup execution shots, bepaalde keuzes die je moet maken, het daten, het internet en genoeg neven bezigheden in Liberty City. De mogelijkheden zijn eindeloos. Heerlijk hoe levend de stad is. Ik liep ook eens een keer rond en nam alleso m me heen waar. Een bouwvakker die op de bouwplaats zijn bouwtekening bestudeerd, een shoppende vrouw die de winkels afstruint, een oude man die uitrust op een bankje. Het zijn geen rondlopende billboards, elk mens heeft zijn routine en dit soort details maken deze game zo geniaal.


Heerlijk arsenaal aan wapens en een enorm auto aanbod maken het geheel wel af. Hilarische advertising billboards in lLiberty City, geweldige talkshows op de radio en de comedians zijn ook erg gevat. Al draaft Rockstar soms wat door in de humor maar het is natuurlijk een stevige fuck you naar overheidsinstellingen die een hetze hebben ontketend aan deze franchise. Wat de vorige GTA's nog miste wordt hier volledig aangevuld en overtroffen. Dit is perfectie.


Na Final Fantasy XIII op naar The Lost and Damned en The Ballad of Gay Tony.

Hannah Montana: The Movie (2009)

0,5
Laat ik voorop stellen dat ik Miley Cyrus echt geweldig vindt, zowel qua persoon als haar bijdrages in films en Hannah Montana. Ik ben dit niet gaan spelen om even flink te gaan Miley/Hannah bashen, ik ben hier met goede intenties begonnen puur omdat de serie een guilty pleasure van mij is en ik Miley gewoon een tof wijf vindt.


Jammer dat deze game de naam "Hannah Montana" draagt, leuk voor commerciële doeleinden maar eigenlijk een doodsteek voor de serie. De game waarborgt totaal niet de kwaliteit die de serie nu al drie seizoenen laat zien. Dit is gewoon een lachwekkend produkt, en niet omdat ik hier te oud voor ben, tienermeisjes vinden dit ook niks.


Gameplay is lachwekkend slecht. Het staat tal van minigames die niet fun zijn en totaal afgeraffeld zijn. Beetje paardje rijden, beetje knopjes indrukken af en toe een muziek sequence er doorheen. Daarop komt ook nog dat de originele voicecast niet aanwezig is, erg jammer. Je speelt eigenlijk constant een boodschapper, van punt A naar B, en Miley kan niet rennen, alleen lopen. Erg langzaam ook nog. De performance sequences zijn nog veel lamer, ze springt op en neer en dat is het wel. Dit is eigenlijk alles wat de game inhoudt, meer is het niet, enorm repetitief en als je dan nog niet de diepe stem hebt van Miss Cyrus herself om je er doorheen te slepen dan wordt het uitspelen van deze game een echte survival of the fittest. De game is in een avondje wel uit te gamen, maar het voelt aan als een eeuwigheid. Storyline is ook belachelijk.


Elk aspect van de game doet de serie en de gelijknamige film geen eer aan. Eigenlijk zonde, want met deze licentie kan je met de juiste developer toch iets moois van maken. Iig een erg leuke titel voor jonge meiden/jongens. Erg jammer dat dit de naam Hannah Montana draagt, ik heb niet veel games gespeeld die slechter zijn dan dit.

Heavenly Sword (2007)

3,5
Geweldige game.

De game heeft veel raakvlakken met God of War alleen kent Heavenly Sword net de eigenschappen die God of War eigenlijk miste. Heavenly Sword overbrugt de kloof tussen game en film in pure perfectie. De hele game heb je het gevoel dat je naar een epische film aan het kijken bent.

De game voelt zeer episch aan, een zeer memorabel personage, de muziek is perfect gekozen, de missies zijn zeer afwisselend en vervelen niet. Het is ook echt een film, met deze game laat Ninja Theory zien wat de Playstation 3 allemaal kan, verbluffend! De combatbattle scenes, de cutscenes en de bossfights maken er een geweldig geheel van, waar Gladiator en co goed te kakken wordt gezet. De combo engine zit perfect in elkaar, naarmate je de game vaker speelt merk je ook echt dat je beter wordt en de combo's zien er werkelijk zeer spectaculair uit. Ook het stemmenwerk is zeer goed. Om dan nog maar te zwijgen over de magistrale zeer angstaanjagende lip synching en face expressions. Ook de Sixaxis aftertouch is een zeer coole feature, een pijl in iemands nekwervel schieten geeft zoveel voldoening.

Andy 'Gollem'komst. Serkis doet in deze game wat hij al zo doeltreffend deed in Lord of the Rings en King Kong en dat is een personage via CGI techniques tot leven brengen. Ook nam hij de rol van Drama director op zich. Die gaat nog een succesvolle toekomst tegemoet in dit genre. Ook komen er i nde game genoeg epical creatures in voor, wat ook een groot pluspunt is.

Is er ook een minpunt? Ja, en een hele grote. De game is kort, zéér kort. Ik heb er in totaal zo'n 6 a 7 uur over gedaan denk ik. Hadden ze deze game langer gemaakt dan hadden we echt een niet uit te drukken geniale epic game gehad. De game brengt veel epical segments in een zeer overdonderend jasje. Ook dit minpunt doet daar weinig aan. De pluspunten zorgen dat de game sterk staat en dit beloofd veel voor de PS3 toekomst. 5*

Heavy Rain (2010)

5,0
De ontwikkelingen met deze opvolger van Fahrenheit op de voet gevolgd. Fahrenheit was sterk, maar enorm rough around the edges en met Heavy Rain zijn die edges goed bij geslepen. Overdonderende game, of misschien wel een interactieve film. Take your pick. Heavy Rain moet het niet hebben van zijn uitdagende gameplay maar zijn sublieme storytelling.


In no time wordt je in het verhaal gezogen en voel je mee met alles wat de hoofdpersonages beleven, en vooral Ethan natuurlijk. Hier ligt de kracht van Heavy Rain, de involvement die ik had met de personages. Zo enorm menselijk, tot in elk detail en allemaal zo filmisch verpakt dat het een genot is om dit te spelen. De beperkte gameplay is totaal geen dealbreaker, integendeel, hierdoor blijft het verhaal vloeiend verlopen, wat er dus voor zorgt dat je aandacht voor de storyline niet verslapt.


Want totale controle over je pesonages heb je wel, en aangezien je als gamer toch betrokken wordt bij hele normale dingen (eitje bakken, met de kinderen spelen, een baby verzorgen) geeft Heavy Rain ook qua gameplay iets bijzonders, dat het niet uitdagend is geen probleem. De cutscenes zijn prachtig, en doen niet onder voor welke high budget film dan ook, enorm veel aandacht besteedt aan character models, veel detail ook, fijne personages en vooral een erg toffe storyline. Zoveel details die dit zo leuk maken, ook de omvang van beslissingen of het falen in bepaalde gameplay elementen. Zo werd ik in mijn eerste playthrough met Madison onaangenaam verrast in het huis van die dokter omdat ik iets te nieuwsgierig was . Vanaf hier ook nog wel even herspeelt omdat ik toch wat meer van haar scenes wou zien, tof personage die Madison. Als je dan ziet wat voor groot verschil dat maakt aan playable sequences, dan realiseer je wel hoe groots deze game is.


De splitscreens zorgen echt voor enorme intense spanning. Erg veel toffe sequences ook zoals de droom van Madison, de ontsnapping van Madison en Ethan, de ontsnapping van Ethan bij het hotel het heerlijk over the top einde (wat is het heerlijk om alle personages op hetzelfde eindpunt uit te laten komen). Maar ook genoeg kleine scenes die de moeite waard zijn (bvb. de finger cut scene, de sequences in het motel etc. Heavy Rain zit vol van memorabele sequences en een enorme intensiteit dat ik dit echt revolutionair vindt. Niet qua gameplay maar qua storytelling zeker. En af en toe een lekkere storyline game is ook wel lekker. Ik ga hier dan gewoon 5* aan geven, geen beste gameplay game maar o wat is dit geniaal op basis van storytelling. Dit is een game die over 25 jaar nog fier overeind staat. Eerste playthrough lijkt me wel het meest effectief en intens, en dat zal ik bij een replay beurt niet zo meer hebben misschien maar dit is een game ervaring geweest die ik enorm koester.

James Cameron's Avatar: The Game (2009)

3,0
Zeer degelijke game.

Erg vermakelijke game maar weet nergens het niveau van de film te halen, ook een haast onmogelijke taak natuurlijk. Jammer dat er wat trolls zijn die blijkbaar het leuk vinden Avatar te bashen, maar een next best thing als de film brengt dit soort dingen dus teweeg.

Anyway, de game. Best een hele aardige game, grafisch valt het maybe wat tegen, de game weet de magische sfeer van Pandora uit de film niet geheel te evenaren maar met vlagen weet de game die sfeer toch wel tot leven wekken. Gameplay ook niet echt vernieuwend maar de game blijft toch erg leuk om te spelen. Qua storyline zitten er wel wat leuke knowhow's in en vooral een must voor de Avatar fans omdat deze facts verstrekt zijn door Cameron himself.

Helaas niet de topgame die ik gehoopt had maar geen verrassing aangezien je gewoon een hele krappe deadline hebt en aan een heel eisenpakket moet voldoen. Al met al toch zeer vermaakt.

L.A. Noire (2011)

4,0
En het is achter de rug, en wat een geweldige twintig uren zijn het geweest. Ik had zo mijn bedenkingen om dit 7 jarige project van Team Bondi. Puur omdat ik een enorme film noir fan ben en op dat vlak ben ik dus wel erg kieskeurig. Maar wat pakt Team Bondi goed uit, alles wat ze goed kunnen doen, doen ze goed.


Ik moet wel voorop stellen dat de gameplay niet uitdagend is maar bij een game als dit vind ik dit maar bijzaak. Qua gameplay wel enorm inventief. Het leek me wat lastig in de praktijk te brengen zo'n detective game maar o wat zijn ze hier toch goed in geslaagd. Clues zoeken om je accusaties te ondersteunen of je op het goede pad te brengen, het ondervraag sysyteem ook erg sterk em vervolgens nog de incenditele shootouts en foot car chases. Tel daarbij de film-noir references, de jazz muziek die de magistrale noir sfeer nog meer kracht bij zetten en de top notch facial expressions.


Ook op narratief vlak is de game briljant. Fans van film-noirs zullen zien dat elk element van de film-noir terug te zien is. Corruptie binnen het korps, een femme fatale, een cover up die naar de oppervlakte gebracht moet worden, een damsel in distress element etc. Er zit zoveel moois in deze game op narratief vlak, en ook de aankleding, de art-deco zijn uitmuntend. Aan alles is duidelijk is dat TB echt liefhebbers zijn van het genre. Ook erg fijne invalshoeken wat betreft bepaalde thematieken. Natuurlijk was racisme destijds nog zeer actueel maar vond het vooral interessant met Elsa, onze femme fatale. Hoe ze aankaarten hoe Duitsers behandeld werden net na de oorlog, erg intrigerend. Ook enorm sterke voice acting.


De cases zijn één voor één erg sterk. De één wel wat minder of minder omvangrijk dan de ander maar meestal wel enorm intressant. Al is het wel een flinke kluif als je opeens gedegradeerd wordt naar Arson. Erg fijn hoe je je langzaam opwerkt bij verschillende divisies en dat je dan soorten zaken oplost die voor die Department van toepassing zijn. De tijd bij homicide is toch wel mijn favoriete deel van het spel, daar kreeg ik toch echt een disturbing gevoel bij cases.


Blijft ook een heerlijk machtig gevoel als je bij zo'n crimescene aan komt lopen, officers die de boel afzetten en jij komt even als de grote pik binnenlopen van: ik handel het wel eventjes af . Naarmate je in de game vordert komt de rode draad steeds meer naar boven die laat zien dat alles connected is. Tegen het einde toe zijn je missie veel meer rode draad based om het grote complot aan te gaan pakken. Narratief ook weer erg intens, en de laatste missies zijn daar een ideaal toonbeeld van. Ook het einde was perfect en was het sluitstuk van één van mijn mooiste game ervaringen ooit. Ook op technisch vlak weinig problemen gehad. Eén enemy gehad die stond te slapen maar voor de rest geen freezes of framerate problemen.


Ik ben meer dan te spreken en L.A. Noire heeft een speciaal plekje in mijn game hart veroverd. Top 10 plek lijkt me verdiend maar moet daar nog wel even voor puzzelen. Zoveel positiefs te noemen over deze game, die een waardige game-noir is en het genre alleen maar eer aan doet. Geen hardcore gameplay maar een perfecte mix tussen game en film, en zo zie ik het graag. Ik kan hier nog wel uren over praten, over al het moois wat ik beleefd heb maar het is zoveel dat het bijna niet te benoemen is.

Last of Us, The (2013)

Alternatieve titel: The Last of Us Remastered

5,0
De Last of Us dus. Niet echt enorm naar uit gekeken tot ik voor kort wat gameplay materiaal zag en zag er toch erg tof uit. Toch mijn reservaties gehad omdat ik de Uncharted reeks vlak, repetitief en middle of the road vond. Al bleek bij het proloog al dat Naughty Dog toch flink wat niveautjes hoger schakelt.


Vooral qua vormgeving wordt het niet mooier dan dit. Prachtige character models met zeer realistische movements en ook zeer menselijk. Bij een thema als The Last of Us is dat wel vereist. Al het andere design is ook dik in orde. Shading is echt grandioos, denk maar even aan het segment dat je in de auto zit en de regen op de voorruit klettert, echt zo mooi. Ook het scenery design laat geen enkele steek vallen, met absoluut hoogtepunt Salt Lake City. Vind dit toch allemaal essentiele elementen wil ik helemaal weg zijn van een game. Missie geslaagd.


De gameplay voelt i.t.t. Unchated helemaal niet repetitief aan terwijl je toch redelijk hetzelfde doet maar repetitief wordt het nergens. Erg inventief hoe ze gameplay elementen geintegreerd hebben om je echt een post-apocalyptic survival feel te geven, waardoor ik toch wel iets te veel mijn uitvlucht zocht in stealth. Qua narratief kent The Last of Us echt een uitstekend script die ondersteund wordt door een subliem geconstrueerde vertelstructuur. Ook dat er net een draai wordt gegeven aan de zombies die eigenlijk geen zombies zijn. Naughty Dog geeft het concept toch wel een eigen draai met hun bloaters, clickers en consorten.


De ziel van de game zit uiteraard in Ellie, en was dit niet zo'n onzettend cool, aandoenlijk en sympathiek personage geweest had je al een serieus probleem gehad. Een verwend nest escorten is niet echt fijn. Naughty Dog zet de lijntjes hiermee ook prima uit, de tegengestelde karakters van Joel en Ellie, hun backstory en de magnifieke ontwikkeling die beiden doormaken. De scripted dialogue onderweg vind ik normaal erg storend maar hier doet het de character development echt enorm veel goed.


Echt een dijk van een game, die erg goed is op gameplay gebied en zwaar indrukwekkend is op design gebied. Elke facet is subliem en moet heel erg mijn best doen om flaws in deze game te vinden. Naughty Dog bewijst hoe veel moois je uit de PS3 kan persen als je weet wat je moet doen met de Ps3, helaas weten veel developers dat niet wat de PS3 generatie games erg teleurstellend aanvoelt. Maar het wachten op The Last of Us was het waard. Survival horror (?) is terug en Naughty Dog is op de juiste weg om de developer te worden om naar uit te kijken. Deze director graag aanhouden.

Last of Us: Left Behind, The (2014)

4,0
Geweldige DLC. Het blijft alleen altijd lastig DLC een score toe te kennen omdat het geen volwaardige game is.

Anyway, dit is dan een DLC die ondanks haar korte speelduur een welkome toevoeging is. Vooral op emotioneel vlak maakt de film weer heel veel los, en is de character development magistraal. Prachtige visuals, gameplay (ondanks weinig uitdaging op dit vlak) en ervaring zijn om weer van te watertanden. Naughtydog is zich bewust van de sterke punten en de zwaktes van The Last of Us en zorgt daardoor voor een perfect eindresultaat. Veel leuke nonsens en mooie ontwikkelingen. Het geld meer dan waard. Als je kwaliteit belangrijker vindt dan kwantiteit.

Mass Effect (2007)

5,0
De eerste keer dat ik Mass Effect gamede viel die flink tegen. Waarom? Puur door mijn misplaatste verwachtingen omdat dit een werkje is van Bioware en ik meer een ras RPG had verwacht. Gelukkig ben ik aan mijn replay begonnen en wat een wereld van verschil.


Laat ik beginnen met mijn lof spuwen over het scheppen van dit universum. Enorm sfeervol, de verschillende species zijn sterk gedesigned, heel het Mass Effect universum heeft top notch design, zeer sterke storyline, onderhoudende voice acting maar ook het meer leunend op actie is een aangename toevoeging, zonder dat Mass Effect teveel afwijkt van het RPG genre. En ja de storyline climax, één van de betere die ik ooit in een game zag. Heerlijk wereldje dit ME universum, mijn eerste keer toen ik in het Citadel kwam keek ik mijn ogen uit, prachtig. Vanaf minuut 1 verplaats je je intens met Sheppard, wat een enorme impuls geeft aan de beleving in deze game.

Al zijn er genoeg minpunten: niet echt sterke sidequests, het verhaal wordt iets te snel ontrafeld en ook miste ik wat variatie in de design van de missiesegmenten maar deze dingen zijn Mass Effect vergeven met de sterke design en sfeer die de game in de huiskamer brengt. Mass Effect behoort toch met gemak bi jde vijf beste games die ik ooit gespeeld heb, ondanks wat kleine kanttekeningen.

Ik krijg ook het gevoel dat dit meer een kennismaking is met het Mass Effect universum en Bioware schijnt met deel 2 pas echt los te gaan, hopen dat die kritiekpunten worden opgelost, ME2 klinkt enorm veelbelovend (heerlijke voice cast ook) en ME2 heeft genoeg potentie om beter worden dan zijn grote broer.

Ook fijn dat ik mijn gelevelde char gewoon mee kan nemen in deel 2 . En o ja, verhoogt naar 5* en plaats 3 in mijn top 10. Nu afwachten wat ME2 gaat doen.

Mass Effect 2 (2010)

5,0
Inmiddels uitgespeeld met zo'n 60+ uur op de teller. Ik heb alle N7 en andere sidequests ook wel gehad en wat een game is dit. Het eerste deel is al mijn favoriete game ooit. Het in detail uitgewerkte Mass Effect universe, de cinematic storyline en bijbehorende cutscenes en zijn levensechte personages. BioWare gooit daar met Mass Effect 2 een flinke schep bovenop.


Wat vooral opviel tijdens het production process is natuurlijk de voice cast, die echt magnifiek is. Michael Hogan, Martin Sheen, Carrie Ann Moss, Shohreh Aghdashloo, Tricia Helfer, Adam Baldwin maar vooral de aanwezigheid van Yvonne Strzechowski (plus face modelling ) zorgt voor veel personal sentiment. Ook zijn namen als Keith David en Seth Green weer van de partij. Mark Meer als Shepard steelt natuurlijk de show. De technical struggles waar Mass Effect nogal last van had zijn nu helemaal weg, loopt heerlijk soepel en ook in de gameplay zijn wat veranderingen gebracht die ik graag zag. Combat zit veel beter in elkaar, niet meer op weg met die onbestuurbare Mako en ook de overload is vervangen door een beter alternatief.


Het Mass Effect universum krijgt in dit deel nog meer vorm. Drew Karpyshyn overtreft zichzelf weer eens en zijn visie op Mass Effect die hij tentoonstelde in zijn prachtboeken Mass Effect: Ascension en Mass Effect: Revelation doet hij ook hier uit de doeken. Ook erg tof dat er veel stof uit die boeken terug komt in Mass Effect 2, ik wil het bijna essentieel te noemen om het maximale uit je ervaring te halen en om de verstandhoudingen tussen alle races te begrijpen. Over races gesproken, wat passeren en weer veel alien races de revue, sterk creature design ook en ook aan hun origin is veel aandacht besteed. Ook de planeten hebben een kwaliteitsimpuls gekregen,zitten erg fraaie skyline planets tussen die werkelijk oogverblindend zijn maar ook de grauwe armoedige planeten zijn weer aanwezig, geeft ook wel de economic state weer tussen de verschillende planeten.


Erg fijn dat vooraf al bekend was dat dit een trilogie zou gaan worden, hierdoor neemt BioWare overal de tijd voor. Character en relation progression, een zeer sterk uitgewerkte storyline en een niet al te flitsend tempo. Het sterkste aan Mass Effect is natuurlijk dat aan zowat elke beslissing die je neemt ook werkelijk invloed heeft op de storyline, ook al gaat het om kleine randzaken. Ook met de beslissingen die ik had genomen in het eerste deel werd ik constant geconfronteerd, erg sterk.


De characters zijn in ME2 nog veel levensechter, de facial expressions zijn fenomenaal maar ook de karakteruitdieping is tot in elk detail uitgewerkt. Daarmee kom ik gelijk bij wat voor mij het sterkste is aan dit deel: dit deel is de voorbode op 3, ME2 gaat voor een personal approach. Je leert je crewmembers ook echt kennen, ook op de zogenaamde loyalty quests dienen als origin backstory en dat zorgt voor veel diepgang. Geweldige nieuwe personages ook weer waar vooral Miranda Lawson de show steelt, intrigerend character en ondersteund door stem en gezicht van één van de meest veelbelovende actrices in Hollywood. Haar character en relation progression was nog wel het meest indrukwekkend (ook de sexscene is in dit deel stukken effectiever).The Prodigal . Het blijft sterk hoe Mass Effect je als gamer weet te verplaatsen in de Commander en de hele storyline. Wat voelt het toch rot als je weer wat crewmembers kwijt raakt of bewust hebt opgeofferd . Ook dit is weer erg sterk. De Normandy 2 is ook erg tof gedesigned.


Ook de main storyline is heel erg boeiend, ook al ben je daar grotendeels niet echt mee bezig omdat dit eerder een aanloop is naar de hel die losbarst in deel 3. De actie is weer topnotch, zowel in gameplay als in cutscenes, ME2 laat dingen zien waar zelfs de grootste Hollywood produkties niet aan kunnen tippen. Pure intensiteit. Ook de enorme variatie in missies is te prijzen, je doet eigenlijk nooit twee keer hetzelfde. Mordin, Thane, Jack en Legion heb ik moeten opofferen. Een sacrifice i can make (met uitzondering van Thane), andere characters wou ik eigenlijk niet kwijt dus dit kwam wel perfect uit. Tali, Garrus en Miranda kunnen rekenen op mijn onvoorwaardelijke loyaliteit. Hun dood is onbespreekbaar, als Bioware mijn kans op een bespreking gunt tenminste . And thankfully they did.


Weer een prachtig deel in dit wonderbaarlijke epos en een heerlijke aanloop naar deel 3. Ik kan niet wachten maar aan de andere kant wil ik het einde ook niet in zicht zien komen. Ik ben gehecht geraakt aan de commander, de crew, de intensiteit, de storyline en relatie ontwikkelingen. Deel 2 troeft zijn voorganger op elk front af, met belangrijkste troef de personal approach en Yvonne Strzechowski. Zoals verwacht maar het ook echt realiseren is een prestatie van formaat: 5* en #1 notering in mijn top 10.

Metal Gear Solid (1998)

Alternatieve titel: Metal Gear Solid Integral

5,0
Zaterdag begonnen en wat een game is dit. Dat deze prachtgame zolang ongezien is gebleven op mijn radar mag je wel een schande noemen.

Ik zou graag met de minpunten gaan openen maar MGS kent die helemaal niet. Of je moet echt dingen gaan 'zoeken'.

De sterke punten voor mij zijn vooral de innovatieve gameplay, de magistrale storyline en de characters en hun 'development' naarmate de game vordert. Ook één van de weinige games waar de 'bosses' heel veel sympathie weten op te wekken. Vooral Wolf en Mantis hebben bij mij wel een snaar weten te raken.

Maar vooral Solid Snake doet een gooi naar één van de meest memorabele gamepersonages. Zijn afstandelijkheid, zijn sarcasme en af en toe heeft hij dan van die momenten dat hij die muur die hij om zich heen heeft gebouwd even afbreekt. Mooie momenten zijn dat. Ook het codec systeem is niet minder dan geniaal te noemen.

Je wordt al snel in het verhaal gezogen en de drang is dan erg groot om de game verder te spelen en het verhaal te ontrafelen. De gameplay is innovatief en de diepgang van de gameplay is moeilijk te doorgronden, er zit zoveel in waar je niet achter komt bij één keer spelen. Ook dat dit een PSX game is is een groot voordeel, i'm a sucker voor die PSX sfeer.

Al met al kan ik veel vertellen over deze game maar wat ik ook zeg, ik heb sterk het gevoel dat ik de game dan erg tekort doe.

Een groot meesterwerk wat kwalitatief bijna nooit meer geevenaard zou worden. Ik ben ondersteboven, even proberen o mdeze in mijn top 10 te wurmen. 5*

OneChanbara: Bikini Samurai Squad (2009)

Alternatieve titel: OneChanbara: Bikini Zombie Slayers

1,5
De game heeft niet veel om het lijf. Behoorlijk lelijke graphics (lijkt soms net een upscaled PSX game), repetitieve gameplay maar toch wel een feest van herkenning met al die Onechanbara lore. Verhaal heeft weinig om het lijf en na drie levels heb je het dan ook snel wel gezien, en dan ben je nog lang niet op de helft. Je moet wel over een survivor mentaliteit beschikken om de game uit te spelen, de beloning om dat te doen is er ook niet. Al is het openingsfilmpje echt geniaal .


Wie van crap houdt, moet dit echt niet laten liggen al is er veel betere crap te vinden.

Persona 3 (2006)

Alternatieve titel: Shin Megami Tensei: Persona 3

Tja.. Persona 3. Vorige Persona's deels gegamed en dit is toch even anders. Minder vrijheid maar wat is de gameplay verslavend.


De dag gestuurde simulator, het fusen en verzamelen van Persona's, je worstelen door de dagelijkse beslommeringen van het Japanse schoolsysteem, tegelijkertijd je relaties en je skills op peil houden en tot slot proberen op de bovenste verdieping te geraken. Weinig vrijheid maar deze gameplay werkt zo enorm verslavend. Wat is het heerlijk als de vakantie zich weer aandient. Ook dat er bij elke volle maan een eindbaas zich aandient is erg slim gedaan.


Verhaal is ok en chars zijn mooi gedesigned, al miste ik wel wat depth. Ook voelde ik niet echt een mystery feel door de game heen, ondanks de thematiek is het best 'light' uitgewerkt allemaal. Al ben ik zeer onder de indruk en ik neig nogal naar een 5*. Maar er is toch iets wat me weerhoudt om dat te doen, iets wat ik mis, sommige elementen iets te rough around the edges. Ik ga toch voor een dikke 4,5* al voelt dat wel erg alsof ik deze game daar flink tekort mee doe. Ik hoor om me heen dat Persona 4 toch wel een geperfectioneerde Persona 3 is, die de minpunten die aankaart wegpoetst, dus daar vestig ik me hoop op. Binnenkort ga ik me maar wagen aan Persona 4.

Persona 3 FES (2007)

Alternatieve titel: Shin Megami Tensei: Persona 3 FES

4,0
Tja.. Persona 3. Vorige Persona's deels gegamed en dit is toch even anders. Minder vrijheid maar wat is de gameplay verslavend.


De dag gestuurde simulator, het fusen en verzamelen van Persona's, je worstelen door de dagelijkse beslommeringen van het Japanse schoolsysteem, tegelijkertijd je relaties en je skills op peil houden en tot slot proberen op de bovenste verdieping te geraken. Weinig vrijheid maar deze gameplay werkt zo enorm verslavend. Wat is het heerlijk als de vakantie zich weer aandient. Ook dat er bij elke volle maan een eindbaas zich aandient is erg slim gedaan.


Verhaal is ok en chars zijn mooi gedesigned, al miste ik wel wat depth. Ook voelde ik niet echt een mystery feel door de game heen, ondanks de thematiek is het best 'light' uitgewerkt allemaal. Al ben ik zeer onder de indruk en ik neig nogal naar een 5*. Maar er is toch iets wat me weerhoudt om dat te doen, iets wat ik mis, sommige elementen iets te rough around the edges. Ik ga toch voor een dikke 4,5* al voelt dat wel erg alsof ik deze game daar flink tekort mee doe. Ik hoor om me heen dat Persona 4 toch wel een geperfectioneerde Persona 3 is, die de minpunten die aankaart wegpoetst, dus daar vestig ik me hoop op. Binnenkort ga ik me maar wagen aan Persona 4.

Silent Hill 2 (2001)

Alternatieve titel: Silent Hill 2: Restless Dreams

5,0
Acht jaar later ben ik er dan eindelijk aan begonnen en wat een prachtgame is dit.

Vooral het verhaal is echt geniaal. Mary is de belichaming van beangstiging. Je overleden vrouw die contact met je opneemt, soms is ze haar oude aantrekkelijke zelf maar met vlagen is ze een afstotelijke, door en door evil achtige schim. Wat mij betreft het meest angstaanjagende concept thinkable.

De gameplay is niet bepaald vernieuwend en SH moet het niet hebben van die goedkope schrik momenten maar nestelt zich in onze psyche. Constant spelen de makers sick mind games met je, beangstigende en bevreemdende desolate haast Lynchiaanse aanvoelende environments, een mystiek sfeertje en geweldige creature designs. Tel daarbij op dat je als speler zo betrokken raakt met het hoofdpersonage dat je James Sunderland wordt en je bent in het bezit van het meest intense horror avontuur dat je kan beleven.

Nooit heeft een horrorgame me zo'n beangstigend gevoel gegeven. Ik ben nu nog maar in de alternate hospital maar dit kan niet meer fout gaan. Ik kan niet anders dan de volle mep geven en Silent Hill een hoge solide plek in mijn top 10 te geven.

Ik sluit me aan bij Squall die stelt dat dit een game is die het dichtst bij pure kunst komt.

UFC 2009: Undisputed (2009)

Alternatieve titel: Ultimate Fighting Championship 2009

4,0
Wat een geweldige game is dit. Na voetbal mijn favoriete sport en wat een diepgaande game hebben ze ervan gemaakt. A dream come true.

Wat verslavend is die careermode toch. Heerlijk om een Fighter te maken en je dan langzamerhand op te werken naar het kampioenschap van je gewichtsklasse. Diepgaande gameplay, zonder een gameplan kom je er niet en erin gaan met buttonbashen is do-de-lijk. Hele intense gevechten net als in de echte UFC en als je dan na al die inspanning je opponent KO mept voelt dat echt als een overwinning. Geweldig gedaan. De maximale ervaring haal je er alleen wel uit als je fan bent van de sport.

Ik heb nu een Muay Thai/BJJ Welterweight, ben nu al 5 games uit de UFN en ben nu een maincard contender in de UFC (nummer 7 van mijn gewichtsklasse). Als ik mijn career voltooid heb ga ik weer aan een nieuwe career beginnen. Zegt genoeg lijkt me. De fighters zijn echt perfecte visuele replica's van de humane, echt perfect gedaan. En Edith Labelle, zelfs als virtuele ringcardgirl oogverblindend.

Classic Fights of online ben ik nog niet gegaan, ik zal nog wel heel wat uren zoet zijn met de careermode. Volle beoordeling en dik verdiend, het is dat ik een policy heb voor geen sportgames in mijn top 10 anders stond deze er solide in.

Walking Dead, The (2012)

5,0
Al een tijdje klaar met uitspelen maar heb mezelf toch uit mijn breakdown moeten halen en de moed te verzamelen een review te typen en geen doorslag te geven.

Ik heb een enorme hekel aan games met oninteressante personages, slechte character development, een ondermaatse vertelstructuur en slechte sfeerschepping. Het klinkt gek, maar gameplay hoeft slechts solide te zijn om mij goed te smaken.


De game weet waar de accenten te leggen en maken niet dezelfde fouten die de serie wel maakt. Het concentreert zich niet op het horror aspect maar diept vooral de psychische impact van een dergelijke post-apocalyptic diasaster uit. Focust op bandontwikkeling, morele keuzes en immersie.


Fijne balans ook tussen de episodes, veel twists, verrassingen, deaths, lastige keuzes, genietbare momenten en ook de animatie kent zijn esthetische functie, zonder dat het echt mooi is. Clementine is echt het mooiste personage die ik ooit in media ben tegengekomen. Vooral tijdens het spelen was ze heilig voor me (heb ook het eten niet uit de auto gehaald omdat zij het niet wou).


Van begin tot eind een emotionele rollercoasterrit, ondersteund door een magnifieke soundtrack. Al is het vooral de uitermate sterke uitdieping en de hele sterke vertelstructuur. Telltale (what's in a name) weet narratief toch constant de juiste keuzes te maken en de juiste buttons bij de gamer in te drukken. Het verloop van het verhaal kent een heerlijke flow, waar je als gamer nooit uitgehaald wordt. Einde was heartbreaking.


Een game die niet put uit een gameervaring, maar vooral de immersiviteit die het bij de gamer opwekt. Enorme verrassing en zal deze game voor altijd koesteren. Uniek.