menu

Hier kun je zien welke berichten Belhifet als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Dragon Age: Origins (2009)

4,5
Na zo'n 65 uur op de teller, waarbij ik net ben begonnen aan mijn tweede playthrough, vind ik het ook tijd voor een review.

Evenals rpger ben ik een groot fan van de oude AD&D games van BioWare. Aanvankelijk had ik maar weinig interesse in deze game: DA:O had meer weg van een Neverwinter Nights III dan een Baldur's Gate III, en de NN games vond ik vele malen minder. Toch ben ik in de loop van het ontwikkelingsproces steeds enthousiaster geworden en heb ik uiteindelijk besloten dat ik deze game als BioWare fan eigenlijk niet kon missen.

Zoals er al enkele malen is genoemd zijn de speelwereld en het verhaal niet ongelofelijk origineel. Het kwaad (de darkspawn) moet worden overwonnen, o.a. ogres en draken worden uit de kast gehaald en in een wereld geplaatst die bevolkt is door mensen, elven en dwergen. Wat na dit toch wel lichte gebrek aan inspiratie verrast is de grote hoeveelheid lore. In de loop van het spel zul je talloze boeken en scrolls vinden die de geschiedenis en het reilen en zeilen van de wereld Ferelden ophelderen, en tegen het einde zit je codex dan ook bomvol informatie. De partymembers die je tijdens je reis ontmoet hebben ook allemaal een goede achtergrond, hoewel de een soms iets beter uitgewerkt is dan de ander.

DA bezit het soort tactische RPG combat waar ik van houd. Goede timing en minieme aanpassingen aan je strijdplan, zoals het net iets anders plaatsen van je party, kunnen het verschil betekenen tussen een grootse overwinning en een gruwelijke afslachting. Met mijn tweede karakter speel ik op moeilijkheidsniveau 'Nightmare' en lomp schreeuwend op je vijand afrennen wordt hierop vaak niet beloond. Spreukgebruik is wel een stuk minder uitgebreid en krachtig dan in vorige BioWare games, maar is nog steeds erg functioneel en past goed in het geheel.

Qua opdrachten zijn er de standaard 'get 10 bundles of Deep Mushrooms' quests voor verschillende factions, die over het algemeen een tikkeltje saai zijn, maar ook de zeer uitgebreide verschillende onderdelen van de main-quest. Deze zijn erg gevarieerd en daardoor ook erg leuk. Verder zijn er ook de morele opgaven: quests waarin je een bepaalde keuze moet maken, welke vervolgens invloed heeft op hoe je partymembers je waarderen. Ook tijdens de main-quest zul je dit soort keuzes moeten maken. Deze hebben jammer genoeg weinig effect op het einde van het spel: uiteindelijk zul je in alle gevallen de Archdemon moeten verslaan. Het enige wat er verandert is de epiloog van het verhaal.

Minpunt aan de game vind ik o.a. de skills die je ter beschikking staan. Trap- en poisonmaking voegen zelden veel toe aan een gevecht, stealing is eigenlijk nooit nodig, potion-making is alleen nuttig tot op zekere hoogte en de persuasion skill voegt niet zoveel toe als ik had gehoopt. Ook zijn sommige klasse-specialisaties veel minder dan andere: Shapeshifter en Bard worden bijvoorbeeld volledig overklast door Arcane Warrior/Spirit Healer en Assassin.

Alles bij elkaar ben ik toch ook zeer tevreden met deze game. Een volledige playthrough kost je toch zeker 60 uur, en er is genoeg replay waarde om het avontuur nogmaals aan te gaan. Of de game het niveau haalt van een klassiek BioWare game als BGII? Tja, dat niet, voor mij althans. Ik had dit echter ook niet verwacht: voor games met de reikwijdte en stijl van BGII is tegenwoordig geen plek meer op de markt. Maar niet getreurd: met games als Mass Effect en Dragon Age bewijst BioWare dat er weldegelijk nog zeer goede games worden gemaakt. Chapeau!

System Shock 2 (1999)

Alternatieve titel: System Shock 2: Enhanced Edition

4,5
Deze stond al geruime tijd op mijn 'nog spelen' lijst en ik heb hem zojuist uitgespeeld. Met een niet officiële patch die ik op internet vond kon ik hem zonder problemen in hoge resolutie spelen op Windows 7.

De game zelf is uitstekend! Vooral in het begin is het erg uitdagend en moet je vechten voor je leven, aangezien ammo schaars is en je elk schot moet laten tellen. De sfeer is geweldig en behoorlijk creepy, er bekruipt je constant een gevoel dat er een hybrid vlak achter je staat, klaar om je klap te verkopen met een loden pijp (door het soms belachelijke respawn beleid gebeurt dit ook nog regelmatig). De balans tussen de karakter upgrades (in de vorm van cybernatic modules), nanites (de in-game currency) en goodies die verstopt zijn in hoeken en gaten is perfect uitgevoerd. Je wordt naarmate de game vordert steeds sterker en kunt meer wapens en items gebruiken, maar je voelt je nooit overpowered. Ik voelde me gedwongen goed na te denken over elke upgrade die ik maakte: "wil ik mijn wapens beter kunnen onderhouden, of zal ik toch maar punten in 'Research' steken zodat ik dat ding kan onderzoeken dat ik uit de buik van die intergalactische spin heb getrokken?"

Aan het eind vond ik de game iets minder worden, ook het eindgevecht kon me niet helemaal bekoren. Echter, dit doet maar weinig af aan de uitstekende game die SS2 is!