menu

Hier kun je zien welke berichten DarthSolidKevin als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Saints Row: The Third (2011)

Alternatieve titel: Saints Row 3

4,0
Gisteren Saints Row: The Third Remastered volledig doorgespeeld en het was weer een leuke rit. Visueel is er duidelijk flink wat werk verzet om Steelport er nog beter uit te laten zien, maar op technisch vlak had men ook wel wat kunnen doen. De game heeft nog steeds last van vastlopers en dialogen die niet helemaal goed inladen. De basis is echter nog steeds aanwezig: knotsgekke humor en actie zonder grenzen.

Dit laatste is dan ook waarom ik de Saints Row games veel leuker vind dan de GTA-serie. Activiteiten als Trail Blazing, Insurance Fraud en (Tank) Mayhem zijn zo onnozel dat ze leuk zijn om te doen. Als je in een missie vervolgens met een tank uit een vliegtuig rijdt om daarna minuten lang te vallen terwijl je met het kanon op vallende tanks, vliegtuigen en parachuterende vijanden schiet én je dit ook nog eens in co-op kan doen, is het voor mij duidelijk wat de leukste gameserie is.

Scorn (2022)

3,5
Oké, Scorn... Hoe moet je deze game nou precies beschrijven? Kort is er in ieder geval eentje, want in minder dan vijf uur had ik het einde al bereikt. Ratjetoe is een goede tweede.

Scorn is een narratiefloze walking simulator met wat elementen uit het shooter en puzzel genre. De game combineert de verschillende genres, maar blinkt nergens echt in uit. Als shooter is het te simpel en de meeste combat encounters zijn eerder last dan verrijking. De puzzels zijn niet heel lastig, maar zijn fijn voor de afwisseling. Het wandelen, en dan met name hetgeen je allemaal om je heen ziet, is wat de game de moeite maakt.

Ik zou de omgevingen in Scorn omschrijven met woorden als expliciet, seksueel, vlezig, misvormd, parasietelijk, bloederig en soms ietwat verontrustend. Het thema (weder)geboorte (soms zelfs met navelstreng en al) lijkt steeds terug te keren. Het zal zeker niet naar ieders smaak zijn, maar ik vond het design zeer... laten we zeggen intrigerend.

Misschien is mijn cijfer een beetje te hoog. Ik denk dat je een veel lager cijfer ook heel goed kan verantwoorden als je kijkt naar de 'game' Scorn. Vanuit de 'ervaring' Scorn durf ik wel te stellen dat dit een uiterst unieke uitspatting van creativiteit is die sowieso iets met je doet. Of dat genoeg is om door de korte speelduur en geringe game-elementen heen te kijken, zal voor elk individu anders zijn.

Voor mij is Scorn een eenmalig ervaring die (via GamePass) zeker de moeite zeker waard was. 3,5*

Shadows of the Damned (2011)

Alternatieve titel: Shadows of the Damned: Hella Remastered

4,0
"Demons are like men, they are always trying to get into the prettiest girl."

Shadows of the Damned (of simpelweg Shadows) is een super vermakelijke game van begin tot eind en wist mij de hele tijd te boeien. Het is jammer dat Shadows niet bekend is onder het grote publiek want de game verdient het wel. Het verhaal neemt zichzelf totaal niet serieus en de game moet het vooral hebben van de (goede) seksgrappen en de gameplay die doet denken aan Resident Evil. Dat laatste is ook niet zo gek aangezien Shinji Mikami meegewerkt heeft aan Shadows.

De conversaties tussen Garcia en Johnson zijn op sommige momenten echt hilarisch en dan heb ik het nog niet eens gehad over de momenten dat ze verhaaltjes gaan voorlezen. Ik zal niks verklappen maar als je een dicht boek ziet zorg dan dat je er heen loopt. Daarnaast laat de game de bekende demonen zoals de Grim Reaper (Magere Hein) van een hele andere kant zien.

Shadows is geen hoogvlieger en laat soms wat steekjes vallen maar is zeker de moeite waard. Goede humor, prima gameplay en leuke personages maken het een game om niet snel te vergeten.

Star Wars: Squadrons (2020)

2,5
Ik ben blij dat ik hem afgelopen weekend gratis heb kunnen spelen, want Star Wars: Squadrons doet het hem niet voor mij. Nou moet ik eerlijk bekennen dat dit genre niet echt aan mij besteed is. De Rogue Squadron games heb ik weleens gespeeld, maar het kon me nooit genoeg boeien om het einde te halen. De vlieggevechten in zowel de originele als de nieuwe Star Wars: Battlefront vond ik ook nooit zo leuk.

Aan de andere kant ben ik een groot liefhebber van Star Wars en wilde ik de game daarom wel een kans geven. De verschillende missies in de singleplayer zijn veelal hetzelfde en het voelt in veel opzichten meer aan als een hele grote tutorial die je klaarstoomt voor het onlinegedeelte. Het verhaal is vrij standaard (ik zou je nu al niet eens meer kunnen vertellen wat er allemaal gebeurt) en je bent jezelf constant aan het tegenwerken.

In de ene missie speel je als de New Republic en moet je bijvoorbeeld belangrijke materialen verzamelen om het een tijdje later als de Empire weer in duizend stukjes te schieten. Hierdoor heb je het idee dat alles wat je doet geen zin heeft. De personages zijn overigens wel oké. Een beetje cliché Star Wars met weinig diepgang.

Ik heb overigens vernomen dat de game in VR met een flightstick (PC en PS4) overigens wel heel erg gaaf moet zijn en het veel beter is dan met de controller. Zelf kom ik niet veel verder dan 2,5*.