Obsidian heeft het weer voor elkaar gekregen. Ze hebben weer een game gemaakt met veel potentie die met gemak 5* had kunnen halen. Ze hebben het echter weer eens verprutst.

Het eerste wat me zeer tegenviel was de programmering van de AI. Ze waren namelijk de ene keer heel erg dom en de andere keer veel te slim. Zo had je een situatie waarbij je echt recht voor ze stond en ze niets deden. Er waren ook situaties waarbij ze gewoon door muren heen konden kijken of om een stuk cover konden kijken. Je zou toch denken dat je alle AI in je game vrijwel hetzelfde maakt op een paar bijzondere vijanden na dan. Het lijkt soms ook net of ze over de grond zweven in plaats van over de grond lopen. Dit is wel echt heel erg knullig al zeg ik het zelf.

Het tweede punt van kritiek is de gameplay die vaak stroef en niet af aanvoelt. Neem bijvoorbeeld het matige coversysteem. Als je een gebukte coverswap beweging wilt maken word je 9 van de 10 keer niet gebukt terug gezet maar gewoon staand in de normale loopstand. Ook was het richten vanuit cover niet altijd even soepel in beeld gebracht, waardoor Thornton wel op een soort uil leek.

Als het bovenstaande het enige zou zijn dan zou ik nu op zo’n 4* of misschien wel 4,5* zitten. Er is echter nog één punt dat aangekaart moet worden en dit is een typisch Obsidian trekje. Het niet afmaken van een product.

Het einde wordt namelijk heel erg gehaast doorgewerkt. Het laatste level deed me heel erg denken aan Malachor V van KOTOR2. Hier werd je ook ineens naartoe geworpen om te eindigen met een boss battle. In Alpha Protocol maken ze het echter nog wat erger. Het laatste level bestaat namelijk bijna alleen uit een mix van alles wat je in de game hebt moeten doen. Tel daar nog zo’n 3 boss battles en een helikopter bij en je hebt een rommelzooi bij elkaar. Ik weet niet wat ik er nog over kan zeggen, want ik snap het zelf allemaal niet helemaal.

Normaal zou ik nu al met gemak op 2* of 2,5* zitten, maar er is echter één heel positief punt aan Alpha Protocol. De story (behalve het einde) is echt subliem. De enige reden waarom ik überhaupt door ben blijven spelen is de geweldige story en dialogen van de game. Je hebt namelijk echt het gevoel dat je een spion bent. Daarnaast zijn de missies zeer afwisselend en is er geen enkele missie die ik echt saai of vervelend vond. Dit vind ik persoonlijk zeer indrukwekkend aangezien er in RPG games altijd wel missies zitten die niet leuk zijn en dit had ik hier totaal niet.

Alpha Protocol is een game die een perfecte score zou hebben kunnen halen. Obsidian houd echter zijn naam hoog. Je ziet gewoon dat er getalenteerde mensen werken, maar het totaal plaatje klopt gewoon steeds niet. Dankzij de story een nipte 3,5*.