"Rollercoaster aan emoties."
Uiteindelijk is het maar bij twee speelbeurten gebleven, maar Journey blijft een top game. Thatgamecompany heeft weer een topper van jewelste afgeleverd. Sowieso was ik al erg onder de indruk van ze toen ze destijds
flOwer (2009) uitbrachten. Maar Journey is echt van een veel hoger niveau te noemen.
Het begint gelijk al mysterieus als je eenzaam in de woestijn ontwaakt en je weg maakt naar een reusachtige berg in de verte, zonder enig idee wat verder te doen. Maar ondertussen krijg je hier en daar wel hints in de vorm van ietwat vage cutscenes en wandschilderingen. Als gamer ga je je echt afvragen wat er is gebeurt met de samenleving en de mysterieuze wereld waarin je jezelf bevindt. Dit staat voor meerdere interpretaties open, maar zelf denk ik dat er een
volk is geweest dat te veel wou en zichzelf hebben vernietigd. Ik denk dat het een straf is in de vorm van 'purgatory' dat je na de reis steeds weer ontwaakt in de woestijn, om alsmaar dezelfde reis te maken. Het brak echt m'n hart toen ik m'n poppetje zag neerstorten tot de grond, om vervolgens weer te juichen van vreugde als hij in de hemel(?) is belandt. Wat een prachtige symboliek van leven en dood zit er in Journey.
Het leuke is ook dat je tijdens je reis andere spelers kunt ontmoeten. Alleen heb je geen flauw idee wie deze spelers zijn - tot je de reis hebt afgemaakt en hun naam in beeld ziet staan - en is het alleen maar mogelijk om te communiceren door te zingen. Hierdoor ben je van elkaar afhankelijk. Maar een reis met zijn tweeën completeren is ook wel mooi.
En dan heb ik het nog geen eens over de graphics en de complimenterende soundtrack gehad. Het zand ziet er echt uit als zand, zelfs je eigen voetstappen blijven erin staan en het is gewoon prachtig. De soundtrack is perfect, het past perfect bij de emoties die de game probeert over te brengen.
Al met al een erg enerverende game om eens gespeeld te hebben. Ik wil zelfs zeggen verplichte kost voor de PS3-bezitter.
4,5 Sterren.