menu

Hier kun je zien welke berichten Shinobi als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Days Gone (2019)

3,5
"Do you know why we keeping going?"

Door de negatieve kritieken had ik deze geweldige game bijna links laten liggen. Het scheelt dat Bend Studio ondertussen de nodige patches heeft uitgebracht, waardoor het uiteindelijke resultaat degelijk is te noemen.

Je kruipt in de huid van Deacon St. John, een voormalig soldaat die lid is van een motorclub. Twee jaar na een zombie-uitbraak is hij nog steeds op zoek naar zijn vrouw. Samen met medelid Boozer probeert hij er het beste van te maken en naar het noorden te rijden, maar allerlei zaken gooien roet in het eten.

Tijdens het spelen van de game voelde ik mij net Daryl uit 'The Walking Dead'. Wellicht is daar bewust voor gekozen; de motor, kruisboog, tatoeages et cetera zeggen genoeg. In combinatie met de open wereld en het gevaar dat op de loer ligt, valt er meer dan genoeg te beleven. De beperkte wapens en middelen die je in het begin ter beschikking hebt, zorgen er bovendien voor dat het overlevingsgevoel sterk naar voren komt.

Er is een variërende open wereld gecreëerd waarin meer dan genoeg valt te doen. Als het geen bendes zijn waar je tegen aanloopt, dan zijn het wel de immense hordes waar je gelijk rechtsomkeert wil maken. In de tussentijd blijft het verhaal onderhoudend genoeg, hoewel dit net iets te lang wordt uitgerekt. Desondanks is het aardig vertoeven in Oregon, terwijl je het gevaar tegemoet rijdt op je vertrouwde motor.

Al met al is 'Days Gone' een prima game. Hier en daar merk je kleine glitches op, maar het is niet storend. Ik kijk met veel plezier uit naar het vervolg.

Dikke 3,5 sterren.

Dead Nation (2010)

4,0
Vorige week uitgespeeld op Grim in 11+ uur en ik heb me hier zeker mee vermaakt.
Ik moet zeggen dat dit een erg verslavende spel is en ook best uitdagend op sommige momenten. Soms kan het ook erg hectisch worden met al die zombies die vanuit het niets komen, er waren echt wat nijpende momenten die ik ternauwernood heb overleefd.
Vooral het laatste gedeelte op de Graveyard met die vier Mouths en die hordes aan zombies als je steeds een Mouth hebt gekild.

Voor een downloadable game dat ook nog eens een topdown shooter is zijn de graphics echt mooi te noemen, je ziet volop details en het mooiste is als je een zombie kapot hebt geknal je overal de ingewanden kan zien liggen. Voorbij bij Bombies was dit echt mooi om te zien.

Het verhaal zelf is vrij basic, ik heb zelf alleen met die Jack McReady gespeeld. Maar ik heb begrepen dat het verhaal gewoon hetzelfde is als je met Scarlett speelt of gewoon co-op. Alleen jammer dat je aan het eind toch dood gaat....

Wat ik wel lachen vind gedaan is de zombie cycles per land, dat geeft het toch een wat meer competitievere aspect.

Dikke 4,0 sterren.

Dead Space (2008)

4,5
Vannacht uitgespeeld en er denk iets van zestien uur over gedaan verspreid over ruim een week.

En ik kan met recht zeggen dat dit het engste spel is dat ik ooit heb gespeeld. Ik heb me nog nooit zo rot geschrokken bij een game en de sfeer is echt om te snijden, het lijkt alsof er om elke hoek wel een vijand tevoorschijn kan komen.
Dead Space deed me overigens wel een beetje aan Bioshock denken, vanwege de logs die je kunt verzamelen en de stores. En ook een beetje op Metroid voor op de GBA, daar heb je ook een soort van verhaal dat zich in een verlaten ruimteschip afspeelt vol met aliens.

Het verhaal is een beetje standaard, maar er zitten toch best wel wat leuke twists in. Zoals Kendra die je verraad en Nicole die een soort hallucinatie is of niet...

De gameplay is goed. Ik deerde me er helemaal niet aan dat het spel in third person gespeeld wordt en dat het wat te langzaam gaat. Dat draagt alleen maar bij aan de sfeer en je moet er ook aan denken dat die Isaac een zware ruimtepak draagt en van die gravity boots aanheeft.
Verder vind ik de interface innovatief. Je ziet de health en statis op zijn pak en alle informatie kun je gewoon in-game oproepen. Je hoeft dus niet eerst op pauze te drukken en dan weer door allerlei menuutjes te gaan. Wat trouwens ook erg goed is bedacht, is de blauwe lijn die je kunt oproepen als je de weg kwijt bent.
Een leuk, tevens belangrijk element is dat je bij het doden van aliens geen headshots moet geven, maar juist hun ledematen eraf moet zien te krijgen om ze dood te krijgen. Dit zorgde wel voor bijzonder gameplay, volop bloed en als een alien dan dood was betrapte ik mezelf erop dat ik toch nog even extra doorging met het afstompen van ledematen die er nog niet vanaf waren om voor extra bloedonteintjes te zorgen. Dit deed ik overigens ook bij normale lijken.

De graphics zijn oké, maar niet echt bijzonder of zo.

De muziek is goed verzorgd. Je hoort steeds dingen omvallen alsof er een vijand in buurt is en als er dan een vijand is gaat het helemaal los.

Al met al is Dead Space zeker een aanrader als je van horror houdt. Zoals ik al zei is de sfeer echt om te snijden en je kan echt flink rot schrikken. Kom maar op met Dead Space 2.

4, 5 Sterren van mij.

Dead Space 2 (2011)

5,0
Laatst ook uitgespeeld en ik moet zeggen dat dit echt een topper is.

Het is weer veel van hetzelfde als je met het eerste deel bekend bent, alleen dit keer wat beter uitgewerkt met nieuwe vijanden. Als voorbeeld de Stalker die je opjaagt en vervolgens om een hoekje jou gaat begluren en vanuit het niets je aanvalt. De Crawler ( een baby) met een explosieve zak op zijn rug die kamikaze acties op je uitvoert en The Pack die eruitzien als kinderen en je in grote aantallen aanvalt.

Verder zijn er nieuwe wapens waarmee je je op vijanden kan uitleven, maar eindstand vertrouw je toch weer op je oude vertrouwde Plasma Cutter.
Wat overigens een sterke verbetering is, is dat Isaac nu een stem heeft. Waar je in het eerste deel geen emotie (letterlijk) kon zien, kan dit nu wel doordat Isaac zijn stem laat horen.

Grafisch ziet het er ook weer erg prachtig uit, de omgevingen zijn veel gevarieerder en er is ook hier en daar wat aandacht besteed aan het puzzelen. Weliswaar niet al te moeilijk, maar het is er wel.

Het verhaal is weer om van te genieten, gaandeweg kom je steeds meer en meer te weten over het hele 'Marker' gedoe en die eindscène is echt geniaal dat je Isaac alleen ziet zitten en je verwacht dat hij wordt aangevallen, maar gelukkig zit Ellie naast hem.

Maar het allerbelangrijkste is nog dat het sfeertje is behouden, de meeste tijd liep ik rond met een getrokken wapen om voorbereid te zijn op het ergste. En je zou denken dat je wel gewend zou zijn aan de Necromorophs die vanuit het niets opduiken, maar niks van dat is waar. Ik schrok me nog steeds rot.

Eindstand heb ik er iets minder dan 16 uur over gedaan om Dead Space 2 uit te spelen op Normal.

Ik kan niet anders dan 5,0 sterren te geven voor deze game.

Dead Space 3 (2013)

3,0
Horrorloze Dead Space...

Wat ben ik blij dat ik hiermee heb gewacht tot 'ie in Playstation Plus verscheen, want dit is gewoon niet best. Wederom is EA erin geslaagd om een franchise te verkrachten.

Het verhaaltje is er met de haren bijgesleept om Isaac weer in actie te krijgen. Op zich is het interessant om de nasleep van deel twee te zien en wat voor gevolgen dit heeft, maar als gamer kom je er later achter dat het gewoonweg niet veel voorstelt.

De gameplay is duidelijk gericht op actie; wat wil je met dekkingsmogelijkheden, een 'barrel roll' en menselijke vijanden. Het is zowat alleen maar schieten, schieten en nog eens schieten. Nergens is de beklemmende sfeer van de voorgaande delen te bespeuren. En nee, goedkope jump scares tellen niet mee. Dat je nu in co-op kan spelen zegt genoeg.

Het repetitieve komt dan ook al gauw om de hoek kijken. Als speler lijk je alsmaar een vast stramien te volgen van: team kwijtraken, weg terugvinden door allerlei obstakels om vervolgens weer het gehele riedeltje opnieuw te doorlopen. De optionele missies voegen hier weinig aan toe. Het mag dan geen verrassing zijn dat het tegen het einde een sleur wordt om verder te spelen.

Een nieuwe optie in dit deel is om je eigen wapens te vervaardigen d.m.v. allerlei onderdelen die je naargelang vindt. Op het eerste gezicht een leuke toevoeging, maar de opties zijn beperkt en zodra je een degelijk wapen hebt, is het een kwestie om te spelen met circuits die je wapen sterker maken.

Gelukkig zien de graphics er prima uit, met een aantal toffe sneeuwlocaties die het geheel een extra dimensie geven. Verder kan ik over het geluid niet klagen. De score is aardig en de verscheidene wapens liggen aardig in het gehoor.

Al met al een teleurstellend vervolg te noemen. Erg spijtig dat 'Dead Space' is vervallen tot een generieke shooter. Wat mij betreft mogen ze het hierbij laten, tenzij ze terug gaan naar alles wat deel één zo meesterlijk maakte.

3,0 Sterren.

Dead Space: Extraction (2009)

3,5
Laatst uitgespeeld en het is op zich wel een vermakelijk spel, maar ik zou het zeker niet gekocht hebben als ik het niet gratis kreeg bij m'n versie van Dead Space 2.

Dead Space Extraction is een ouderwetse arcade 'on rails shooter', het komt er dus op neer dat je alleen maar hoeft te richten en schieten. Klinkt simpel en dat is het eigenlijk ook wel op een paar moeilijke stukken na dan.
Alleen mis ik wel een klein beetje het enge sfeertje dat Dead Space kent. Ik schrok alleen maar van wat momenten en voor de rest zie je het eigenlijk wel aankomen. Dat vond ik wel iets minder.

Dead Space Extraction is overigens de prequel van Dead Space en je kunt in deze game dus meer te weten komen over wat er gebeurde voordat Isaac en zijn crew naar de Ishimura kwamen.
Zo zie je Nicole (vrouw van Isaac) opeens, hoe het hele gedoe rondom de 'Marker' is ontstaan en de infectie. Ook al grappig de verwijzing naar de Dead Space cover, als McNeill zijn arm eraf hakt.

De graphics zijn best te doen, je kunt wel duidelijk zien dat ze ooit van de Wii waren alleen dan enigszins beter opgepoetst. Maar dit is niet echt een punt om je aan te storen.

Naast het verhaal waarin je ook upgrades voor je wapens kunt verzamelen en een rating kunt krijgen. Heb je ook tien 'challenge maps', dit zijn de maps uit het verhaal alleen dan zonder verhaal. Hierbij draait het om een zo hoog mogelijke score te halen en de topscore te verslaan.

Eindstand ben je ongeveer vijf à zes uur kwijt aan de single player. Ik heb het op Hard gespeeld en elk hoofdstuk duurt ongeveer een halfuur afhankelijk van hoe goed je bent en je hebt tien hoofdstukken om door te spelen.

Al met al 3,5 sterren.

Delta Force (1998)

3,0
Vermakelijk spel die ik toch vaak gespeeld heb.
Vooral het snipen vond ik wel goed gedaan.

Alleen de graphics vond ik toch best wel slecht eerlijk gezegd.
En de AI was ook niet al te goed, ik zag regelmatig mannetjes tegen de muur aanlopen of als een kip zonder kop op 10 terroristen afgaan...

Al met al lijkt me 3, 0 sterren wel eerlijk voor deze game.

Delta Force 2 (1999)

4,0
Wow, ik zat nog op de basisschool toen deze game uitkwam.

Ik kan me nog een review van Gameforce 1 (destijds game programma op Veronica) waarin het gebruik van het hoge gras enz. werd aangeprezen. En voor die tijd zag het er best wel goed uit.

Singleplayer was dit keer iets moeilijker, omdat je geen wapens kon oppikken en ook geen leven. Maar na een paar keer oefenen speel je het wel uit.

Al met al 4, 0 sterren waard.

Deus Ex: Human Revolution (2011)

Alternatieve titel: Deus Ex: Human Revolution - Director's Cut

4,5
Van het weekend maar eens uitgespeeld en wat een game is me dit toch zeg. Het is wel even geleden dat een game mij zo in zijn greep had tot diep in de nachtelijke uurtjes.
Ik ben hier eigenlijk zonder enige voorkennis ingegaan, heb het origineel ook nooit gespeeld. Maar gelukkig maakt dat niet al teveel uit aangezien dit een prequel is en ik werd echt positief verrast door deze game.

Het verhaal is op zich wel interessant over hoe mensen augmentaties kunnen gebruiken om zichzelf te verbeteren en groeperingen die daar weer tegen zijn. Dit gaat wel aardig diep met al de interacties die je kunt hebben met de personages en daarnaast nog de vele E-mails, E-books enz. die je kunt lezen.
Het wordt alleen wel erg zwak afgesloten door het einde waarbij je vier keuzes kunt maken en je verscheidene willekeurige stock footage te zien krijgt ondersteund door de stem van Jensen. Hier hebben de makers het er toch wel iets te makkelijk vanaf gebracht. Ik had namelijk graag een cutscene gezien waarin je daadwerkelijk ziet wat er gebeurt door de keus die jij hebt gemaakt.
Wel jammer vond ik soms de ellenlange gesprekken, maar dat hoort nu eenmaal bij een RPG.

Eigenlijk sprak de gameplay mij meer aan dan het verhaal, de vrijheid die je krijgt in de wereld om gewoon vrij rond te lopen om een missie om verschillende manieren te voltooien plus de daarbij behorende routes die je kunt nemen. Om vooral de augmentaties niet te vergeten die je kunt upgraden aan de hand van jouw speelstijl, daar zaten zeker wel wat leuke upgrades tussen.
Je kunt ervoor kiezen om guns blazing een missie te voltooien of geheel stealth te gaan wat ook beter beloond wordt door de game, aangezien je de game ook zo hoort te spelen.
Ik zelf heb de game ook volledig stealth uitgespeeld.
Het enige wat ik jammer vind dat er bepaalde situaties waarbij dit gegeven volledig uit de raam wordt gegooid en je helemaal van je stealth tactiek af moet. Een goed voorbeeld is als je met Malik bent neergestort.
Daarnaast zijn de knullige eindbazen ook echt misplaatst. De meeste heb je zo verslagen door wat fragmines te gooien of zelfs door een simpele takedown te doen. De laatste endbaas is ook erg knullig, want als je een laserrifle hebt die door muren kan schieten is zij binnen luttele seconden verslagen. Hier hadden de makers toch wel iets beter over kunnen nadenken.

De graphics zijn verder prima in orde. Alleen zien de personages er soms wel houterig uit tijdens een gesprek en zijn de gezichtsuitdrukkingen nauwelijks merkbaar, dat in combinatie met de lipsyncing die op sommige momenten niet helemaal in orde is, is toch wel jammer te noemen. Waardoor de personages niet echt leven zoals Naomi Watts al zegt.

Al met al heb ik echt genoten van deze game, de sfeer die deze game ademt is echt geweldig.
Eindstand heb ik er denk ik rond de 30 uur over gedaan om de game uit te spelen inclusief de meeste zijmissies, eentje heb ik er helaas gemist. Wel jammer dat je nergens kunt zien wat je speeltijd is.

Eigenlijk 4,0 sterren, maar omdat deze game mij zo in zijn greep hield sinds lange tijd een halve ster erbij.
4,5 Sterren dus. Ik kijk alweer uit om deze game nog een keer uit te spelen, alleen dit keer op Give Me Deus Ex en eindelijk eens wat vijanden kapot te knallen.

Deus Ex: Human Revolution - The Missing Link (2011)

3,0
Dit is dus de DLC die de verdwenen dagen van Adam Jensen moet onthullen. Zou wel interessant moeten zijn zou je denken, maar ik vond er persoonlijk niet al teveel aan.

Aangezien je op een schip bent (maar één locatie dus) zie je alsmaar dezelfde ruimtes en je bent gedurende deze DLC de hele tijd aan het backtracken. Wat mij wel ging vervelen.

Gelukkig is het wel vrij snel uitgespeeld, in vier à vijf uur ben je er wel doorheen.

Voor een DLC die pretendeert meer te onthullen over de verloren dagen, onthult het maar erg minieme dingen om achtergelaten te worden met een mysterieuze laatste cutscene.

Kleine 3,0 sterren.

Deus Ex: Mankind Divided (2016)

Alternatieve titel: Deus Ex 4

4,0
"This isn’t about Augs versus Naturals… This is about terrorism."

Vijf jaar geleden heb ik met heel veel plezier 'Human Revolution' gespeeld en het was lang wachten op een vervolg, om eindelijk achter de uitkomst van alle gebeurtenissen te komen.

Dit vervolg speelt zich twee jaar na de gebeurtenissen van deel één af; er is een hoop gebeurd en er is zowaar een aversie tegen geaugmenteerde mensen. Dit doet je als gamer al gauw denken aan racisme, getuige de aparte ingangen en hoe men op je reageert. Ondertussen is er een heel complot gaande, welke helaas niet helemaal goed is uitgewerkt. Daarvoor zijn er te veel facties aanwezig en zakken de ontwikkelingen op de helft in. Daarentegen was ik gecharmeerd van de zijmissies die daadwerkelijk iets toevoegen.

Gelukkig is de gameplay onveranderd gebleven. Wederom is het aan jou de keus welke augmentaties je gebruikt om je doel te bereiken. Dit doe je voornamelijk in Praag, een prachtig ontworpen stad waar je op je eigen gemak vrij bent om van alles te verkennen. Hetgeen wat me opvalt is dat de levels nu meer verticaler van opzet zijn, met name in Golem City is dat te merken. Waar je ogenschijnlijk in een rechtlijnige level wordt gegooid, verandert dit al gauw in een indrukwekkend grootse omgeving. Vanzelfsprekend heb ik de game als geheel lekker stealth gespeeld.

Het enige was me tegenstaat is de hebzucht van Square Enix om de game uit te melken. Dit was vanaf het begin gelijk al zichtbaar met de pre-order bonussen waarbij je zelfs de game enkele dagen van te voren kon spelen als er genoeg geld was binnengehaald. Na veel kritiek zijn ze daarvan afgestapt, maar de game kent nog steeds nutteloze micro transacties. Bovendien is de modus 'Breach' van geen toegevoegde waarde. Voor mijn gevoel heeft dit helemaal niets met Deus Ex te maken.

Al met al is 'Mankind Divided' een gedegen opvolger. Maar gezien de belabberde aanpak van Square Enix zal een vervolg nog lang uitblijven. Wat dat betreft spreekt het afgeraffelde slot boekdelen.

4,0 Sterren.

Dishonored (2012)

3,5
De gameplay maakt een hoop goed.

Want het dunne verhaal kan me eerlijk gezegd echt gestolen worden. Het deed me niets en het boeide me niet wat er met de personages zou gebeuren. Met de stilzwijgende protagonist heb ik vrij weinig, terwijl een game als Bioshock (2007) bewijst dat het wel kan.

'Dishonered' moet het overduidelijk dan ook meer hebben van de gameplay waarbij de krachten - die je kunt verkrijgen via collectible Runes - het je makkelijker maken; Blink is één van de tofste krachten. Als speler word je helemaal vrijgelaten hoe je een missie volbrengt. Hier en daar krijg je hints die je verder helpen, maar je wordt nergens tot gedwongen. De daarbij behorende markers voor de objectives zijn erg fijn.

In mijn eerste speelbeurt ging ik voor de 'High Chaos' einde, maar die vond ik niet bijzonder. Wat dat betreft ben ik een 'stealth' man, ik hou er van om onontdekt door de levels te sluipen en geen kills te maken; alsof er niemand ooit is geweest. Het is te merken dat de game zo is gemaakt om te spelen, de vele manieren waarop je een doelwit - 'non-lethal' - kan uitschakelen zijn geweldig. Het level design kan gemakkelijk in je voordeel werken, bijvoorbeeld in de tweede missie waarin je je kunt begeven op kroonluchters en boekenkasten.

Dat de wereld met je mee verandert afhankelijk van je speelstijl is leuk gevonden. High Chaos is letterlijk meer chaos, aangezien doden ratten aantrekken. Daarnaast wordt het ook veel duisterder en regent het zowat alleen maar. Low Chaos is een totaal andere wereld en vanzelfsprekend veel minder duister.

De graphics zijn interessant, er hangt een soort aquarel filter over. Waardoor het er visueel niet bijzonder uitziet, maar ook weer niet lelijk. Een mooie balans. De sound is oké, de vele sterren die een rol hebben ingesproken stoort niet.

Al met al een vermakelijke game om eens gespeeld te hebben. Misschien een beetje aan de korte kant, maar de 'replay value' is hoog.

Dikke 3,5 sterren.

Dishonored 2 (2016)

3,5
Meer van hetzelfde.

En dat bedoel ik niet zozeer slecht, maar vergeleken met het eerste deel is hier weinig vernieuwend aan.

Het begint gelijk al met het herkauwde verhaal waar - je raadt het nooit - er weer een onttroning plaatsvindt. Echt veel stelt het allemaal niet voor, ondanks dat er gepretendeerd wordt dat er een heel complot achter zit. Desondanks heb ik me er niet aan gestoord.

Deze reeks draait namelijk om de gameplay die hevig op stealth leunt. Aan jou de keus welk pad je neemt om je doel te bereiken, hoewel dit in het begin wel erg zoeken is. Afhankelijk van het personage dat je kiest krijg je weer andere krachten mee; dat heb ik zelf niet zo meegekregen, omdat ik eerst met Emily begon met geen krachten op Low Chaos en daarna in New Game Plus op High Chaos met Corvo waar je alle krachten al hebt verkregen. Overigens grappig om nu eens Corvo's stem te horen.

Qua level design zitten er een aantal interessante dingen tussen, zoals een herenhuis dat alsmaar van vorm verandert en een missie waar je op een inventieve wijze gebruik maakt van tijd. Helaas wordt het tegen het einde veel van hetzelfde waarmee men zich niet kan onderscheiden. Grafisch is het idem dito eigenlijk.

Al met al een vermakelijke game voor de stealth liefhebbers onder ons, maar buiten dat valt er net zoals zijn voorganger vrij weinig uit te halen. Nu eens kijken of er nog een onttroning zal plaatsvinden in de komende jaren.

3,5 Sterren.

Dishonored: Death of the Outsider (2017)

3,0
"Those days are gone."

Schijnbaar is dit vooralsnog het laatste wat we uit deze reeks kunnen verwachten wegens slechte verkoopcijfers. Al helpt het natuurlijk niet dat dit deel nauwelijks promotie heeft mogen ontvangen.

In deze standalone game volg je de gebeurtenissen die volgen na het tweede deel en dan in het bijzonder het uitschakelen van de Outsider; de vage jongeman die Corvo en Emily ook al had voorzien van hun krachten. Een aardige opzet, hoewel de uitvoering niet veel om het lijf heeft.

'Death of the Outsider' bestaat namelijk maar uit vijf missies waarvan twee keer locaties worden hergebruikt en één die gerecycled is uit 'Dishonored 2'. De enige missie die echt memorabel is, is de bank infiltratie. De gameplay is dan ook nagenoeg hetzelfde gebleven en ondanks andere namen blijven de krachten hetzelfde. Het voordeel is dan weer wel dat je geen elixers hoeft te gebruiken om je krachten te gebruiken, deze worden automatisch aangevuld. Op deze manier kun je blijven experimenteren hoe je een weg baant naar je doel.

Met de focus op de Outsider zou je denken dat er op het narratieve vlak interessante dingen zouden gebeuren, maar afgezien van enkele stukjes informatie over de beste man zelf blijft het mager. Daarbij wordt Billie Lurk van weinig persoonlijkheid voorzien, waardoor je als speler nooit ofte nimmer met haar gaat meeleven.

Al met al een redelijk tussendoortje, maar veel voegt het niet toe aan de reeks.

3,0 Sterren.

Doki-Doki Universe (2013)

3,0
Persoonlijkheidsgame.

Volgens mij hebben veel mensen deze game links laten liggen, omdat het een 'kiddie game' is, ondanks dat je 'm gratis kreeg bij Plus. Op zich best zonde, omdat het een aardige game blijkt te zijn. Zelf heb ik het uit verveling gespeeld.

De opzet is leuk; robot QT3 moet zijn menselijkheid bewijzen en daarvoor verscheidene planeten bezoeken om orde op zaken te stellen. Eigenlijk niets noemenswaardig, maar de uitwerking is goed gelukt. Het resulteert zich in een mix van vrolijkheid, humor en aandoenlijke geluidseffectjes. Met name omdat je allerlei objecten kan verzamelen en inzetten om de problemen van de planeetbewoners op te lossen, wat geregeld voor grappige momenten zorgt.

De simpele gameplay i.c.m. het grafische stijltje werkt prima. Het wordt dan ook nergens moeilijk en de levendigheid blijft behouden, hoewel het soms redelijk repetitief aanvoelt. Een interessante toevoeging zijn de persoonlijkheidstestjes waarbij je inderdaad de meest rare vragen moet beantwoorden en waar er geen goed of fout antwoord is. Wat hieruit volgt, komt vrij dicht bij je eigen persoonlijkheid.

Al met al een vermakelijke game voor tussendoor.

3,0 Sterren.

Doom (2016)

3,0
Nieuw jasje.

Het eerste deel heeft voor een ware revolutie gezorgd binnen dit genre en meteen ook de standaard gezet voor alle games die daarna volgden.

Dit deel kan gezien worden als een reboot; als anonieme soldaat oftewel Doomguy ontwaak je in een lab en je enige doel is het portaal naar de hel stoppen en ondertussen zo veel mogelijk demonen doden. Hierbij moet je af en toe een hendel omzetten of een bepaald doel volbrengen, terwijl je een weg baant tussen hordes vijanden.

Lekker rechttoe-rechtaan zou je zeggen, maar het kwam geregeld voor dat ik moest zoeken welke richting ik ook alweer moest gaan en het doel wordt niet altijd even duidelijk aangegeven. Ik durf mezelf een ervaren gamer te noemen, maar dit gebeuren is mij te warrig. Bovendien wordt de lay-out van de kaart vaag in beeld gebracht. Pas tegen het einde aan had ik enigszins door hoe dit werkte.

Maar als je eenmaal aan het knallen bent zijn de minpunten zo weer vergeten. De flow waarin dit gebeurd is gewoonweg heerlijk. Zodra de opzwepende score begint, weet je gelijk dat je je schrap moet zetten voor een flinke dosis geweld. Verscheidene maps zijn eigenlijk arena's waar je helemaal los mag gaan. Door terug te gaan naar de basis zijn er geen obstakels waar je als speler rekening mee hoeft te houden. De wapens zijn prima en het simpele upgraden werkt naar behoren, waardoor je je alleen hoeft te richten op het afslachten van demonen, met name glory kills blijven geweldig.

Al met al een vermakelijke reboot die erg soepel loopt, hoewel de doelen voor mij beter in kaart gebracht hadden mogen worden.

Dikke 3,0 sterren.

Driveclub (2014)

3,5
The first rule of Driveclub is...

Tijdens de release heeft deze titel bakken vol - terecht - kritiek over zich gehad en nogmaals uitstellen was zeker geen optie nadat ze al tien maanden achter op schema liepen. Zelf was ik ook één van de velen die bij de criticasters hoorde, maar Evolution heeft maandenlang alle zeilen bijgezet, met als gevolg een degelijke racer.

De core van de game is het club segment en de tour waar je 225 sterren kunt verzamelen. Je begint logischerwijs in de laagste klasse en werkt je vanzelf op door allerlei uitdagingen te voltooien, opdat je snellere auto's tot je beschikking hebt. Fame speelt hierin een grote rol; dit zijn punten die je kunt verzamelen door willekeurige doelstellingen die je tijdens de race krijgt, zoals driften en racelijnen volgen.

Het racen zelf is een goede mix tussen enerzijds arcade en anderzijds een sim, omdat je de game vrij makkelijk kan oppakken en allerlei hulpmiddelen kan inschakelen. Echter als je een scherpe tijd wil neerzetten, is het daadwerkelijk een kwestie van de juiste racelijnen volgen en seconden schaven door een bocht goed te nemen. In combinatie met de keur aan auto's en uiteenlopende locaties houdt dit de game fris.

Qua graphics kan 'Driveclub' zich makkelijk meten met de huidige racegames. Het level aan detail aan de racetracks en auto's is tot in de puntjes verzorgd, werkelijk fenomenaal te noemen. Om vooral het heerlijke geluid niet te vergeten. Het dynamische weer is een toffe toevoeging geweest. Dit zorgt namelijk voor enorm spannende races waar je op je hoede moet zijn voor regen en sneeuw, wat de al prachtige ervaring verrijkt.

Al met al is dit een degelijke racer. Het is jammer dat men niet gelijk in één keer een complete game heeft uitgebracht, wat waarschijnlijk heeft geleid tot de sluiting van Evolution. Ik kan iedereen van harte aanraden om de game en seizoenspas aan te schaffen voor het einde van deze maand, want dan wordt de game definitief uit de PlayStation Store verwijderd.

3,5 Sterren.

Driver (1999)

3,5
Toch wel een vermakelijke game om te spelen.
Echt veel snapte ik niet van het verhaal, alleen dat je een agent bent en dat je op het laatst de president in veiligheid moet brengen.
Uiteraard wordt alles in stelling gebracht voor de politie achtervolgingen waar je genoeg mee te maken krijgt in dit spel.
Het racen zelf is erg goed gedaan. Om maar iets te noemen als je keihard door de bocht gaat, gaan je velgen eraf en daarnaast wordt het gevoel van snelheid goed uitgedrukt door opvliegende bladeren enz.

De graphics waren voor die tijd zeker wel goed te doen en de muziek, tja volgens mij zat er geen muziek in.

Maar de settings waren erg goed uitgekozen, met steden als: Los Angeles, Miami, San Francisco en New York. Ik heb echt genoten om in San Francisco te rijden met al die hobbels in de weg.

Trouwens over de eerste missie. Dit was zeker wel een uitdaging, maar na een paar keer goed proberen weet je zeker wel de juiste handelingen te verrichten.

Al met al toch wel 3, 5 sterren waard.

Dust: An Elysian Tail (2012)

4,5
Prachtig sprookje.

Zelf had ik ook nog nooit van het spel gehoord, maar de vele positieve kritieken zijn zonder meer terecht. Best knap, zeker gezien het feit dat de game door één man (Dean Dodrill) is gemaakt. De beste man had in gedachten om de game in drie maanden te completeren, wat uiteindelijk dus drie en een halfjaar is geworden.

Enfin, het verhaal wordt lekker mysterieus gebracht. Het laat je als gamer d.m.v. quests uitvinden hoe nu daadwerkelijk de vork in de steel steekt. Hoewel de uitkomst wellicht iets te simplistisch is en de motieven van de bad guy miniem uitgelegd worden. Desondanks schotelt de game je van begin tot eind een waar avontuur voor.

De gameplay kun je beschrijven als een 'light RPG'; het heeft van alles wat, maar blijft vrij oppervlakkig. Toch wist ik me goed te vermaken met geweldige gevechten waarin je de ene combo na de andere aan elkaar rijgt. Dit verloopt opvallend soepel als je daadwerkelijk gaat kijken wat er allemaal plaatsvindt op je scherm. Al mochten de eindbazen wel iets uitdagender, maar dat is een klein smetje op een nagenoeg perfecte game.

De graphics zelf zien er wonderschoon uit en worden op de PS4 gepresenteerd in 1080p. Hierbij valt met name de levendige achtergrond op, ondersteund door een sprookjesachtige score. Hierdoor ontstaat er een bepaalde immersie, met als gevolg dat je de game moeilijk kan neerleggen.

Al met al is 'Dust: An Elysian Tail' een fantastische ontdekking, zonder twijfel één van de beste indie games die ik ooit heb gespeeld. Hopelijk weet Dodrill ons snel weer te verrassen met een game van dit kaliber.

4,5 Sterren.

Dying Light (2015)

3,5
"One day I'm gonna do this and end up landing on a bag of rusty knives I just know it!"

Dit leek mij wel een leuke game om deze periode mee door te komen.

Je wordt als een undercoveragent gedropt in de fictieve stad Harran. Deze stad is in quarantaine vanwege een virusuitbraak, met als gevolg dat de stad overladen is met zombies. Aan jou is het om te overleven en op zoek te gaan naar meer informatie om een vaccin te creëren.

Harran is een heerlijk speelveld waarin je helemaal los kan gaan. Verscheidene elementen, zoals een vrij uitgebreide skill tree en het gebruik van parkour zorgen ervoor dat je de zombies op creatieve wijze een kopje kleiner kan maken. De toevoeging van een dag- en nachtcyclus is daarbovenop goed gevonden, omdat de situatie 's nachts nog nijpender is; de eerste keer dat je een gemuteerde zombie tegenkomt, schrik je je een hoedje.

Over het verhaal zelf ben ik minder te spreken, omdat dit erg generiek is. Het helpt eigenlijk ook niet dat de bordkartonnen personages totaal niet aanspreken. Voor de rest is het qua graphics en sound in orde, hoewel de AI wel iets beter had gekund.

Al met al is 'Dying Light' een vermakelijke game die enige imperfecties kent, maar het plezier spat er wel vanaf. Ik ben benieuwd wat deel twee zal brengen.

3,5 Sterren.