menu

Hier kun je zien welke berichten Shinobi als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Batman (2016)

Alternatieve titel: Batman: The Telltale Series

3,0
"I should probably be used by that now."

Telltale staat inmiddels bekend om hun verhalende games, dus ik was wel benieuwd wat ze met Batman zouden doen.

Deze game plaatst Bruce Wayne centraal door in te gaan op zijn verleden omtrent zijn ouders. Het is een interessante keus, omdat ze hierin volledig afwijken van de canon die er al gecreëerd is. Voor mij persoonlijk kwam het niet helemaal goed over, omdat ik gewend ben aan de vastgestelde geschiedenis. Desondanks plaatst deze alternatieve vertelling een aantal belangrijke personages in een ander daglicht.

Zoals gebruikelijk in een Telltale game draait het om het maken van keuzes. Nu heb ik dit trucje inmiddels wel door, want ongeacht welke keus je maakt je komt uiteindelijk toch bij hetzelfde punt uit. Hierdoor is het leuke er gelijk af, ondanks dat er aantal vermakelijke sequenties tussen zitten. Op deze manier wordt het spelen van de game een repetitief karwei waar je maar weinig mag en kan doen.

Het is in ieder geval duidelijk dat de game engine zijn langste tijd heeft gehad; frame rate drops en rare glitches lijken eerder regel dan uitzondering te zijn. Dit bederft het spelplezier enorm op een al niet sterke game. Als gamer heb ik het gevoel dat men een verouderde engine inzet enkel en alleen om zo veel mogelijk geld binnen te harken.

Al met al best oké om eens een keer gespeeld te hebben. Maar voorlopig ben ik wel even klaar met deze Telltale games, aangezien het - plat gezegd - allemaal toch op hetzelfde neerkomt.

3,0 Sterren.

Batman: Arkham Asylum (2009)

5,0
Zo vorige week dan uitgespeeld op Hard. Ik heb daar eigenlijk niks van gemerkt, afgezien van het feit dat je geen counter indicator hebt. Ik raad iedereen dan ook aan om deze game gelijk op Hard te spelen, net zoals ik heb gedaan.

Het verhaal zit erg goed in elkaar. Het begint gelijk al goed als je in de stromende regen midden in de nacht de Batmobile naar Arkham Asylum ziet scheuren, met daarin Batman en zijn aartsvijand Joker.
Maar het blijkt een val te zijn van Joker en gedurende het spel ben je bezig om zijn handlangers en verschillende eindbazen te verslaan.
Wat erg goed is gedaan zijn de verscheidene interview tapes en de bio's die je kan unlocken om nog meer informatie over een bepaald personage te verkrijgen.


De gameplay is erg goed, ik ben nog geen enkele glitch en/of bug tegengekomen. Wat dat betreft petje af voor de makers. Voor de rest sta ik nog steeds versteld van het combat systeem. Je rijgt zo de ene move na de andere aan elkaar zonder enige hapering of wat dan ook. Het loopt allemaal zo vloeiend in elkaar over.


De graphics zijn prima in orde. De game ademt echt een duistere sfeer uit en het ziet er allemaal best realistisch uit. Als je bijvoorbeeld naar Batman kijkt dan zie je dat hij er niet helemaal perfect uitziet, maar zelfs gehavend. Wat scheuren in zijn cape, zijn pak en zijn gezicht is een beetje bebloed.

De muziek is wel aardig, niet al te uitdrukkelijk aanwezig. Maar dat hoeft ook niet om de sfeer te maken. Als de muziek er wel is dan kun je zeker over de Batman feel praten.

Als je het spel het uitgespeeld ben je gelukkig nog vrij om het eiland te verkennen om al die Riddler trophies te zoeken. Wat man wat zijn me dat er toch veel zeg, 240 in totaal. Gelukkig hoef ik er nog maar zes of zo.
Verder heb je nog combat en predator challenges waar je combat- en stealth skills op de proef worden gesteld.

Al met al vind ik dat dit tot nu toe de beste game is die is gemaakt rondom een superheld. Echt props voor de makers dat ze de sfeer zo hebben kunnen neerzetten uit tekenfilm door middel van de stemacteurs en het duistere uit de Dark Knight comics.

Ik zit een beetje te twijfelen tussen een 4, 5 en 5, 0 sterren. Er zijn niet echt minpunten te noemen. Afgezien van dat het zelfs op Hard makkelijk is en sommige eindbazen hadden wel wat moeilijker gemogen.
Weet je wat fuck it 5, 0 sterren it is.
Zo maak je nou games en ik ben nu al benieuwd naar deel twee en ga zeker de verrichtingen volgen van de veelbelovende studio Rocksteady.

Batman: Arkham City (2011)

Alternatieve titel: Batman: Arkham City - Armored Edition

4,5
Uitstekend vervolg.

Gisteren de Platinum binnen, dus maar eens een kleine review schrijven.

Arkham City gaat één jaar verder waar Asylum is opgehouden en i.p.v. een klein eilandje, krijg je nu een hele stad waar je de straat als Batman kan schoonvegen. Het free roamen door Arkham City is echt heerlijk, wat een vrijheid. Je vliegt zo van het ene punt naar de andere, je moet het 'gliden' wel eerst even onder de knie krijgen. Maar voor je het weet ben je hierin begenadigd.

Qua verhaal is het weer genieten, er zitten een aantal verrassingen tussen en de nodige bad guys. Erg leuk om Joker en Harley weer terug te zien, daarnaast zijn er nog interessante verschijningen van o.a.: Clayface, Penguin, Ra's al Ghul, Robin en Mr. Freeze.
Hierbij is het leuk om te vermelden dat zowel Kevin Conroy als Mark Hamill hun stemrollen weer oppakken als respectievelijk Batman en Joker.

Wat betreft de gameplay is er een hoop uitgebreid, zeker wat betreft het befaamde freeflow combat. Je rijgt zo de ene move aan de andere en het loopt weer naadloos in elkaar over. Hierbij kun je meer combo specials doen en je gadgets gebruiken. Het vechten is meer vergevend geworden, als je in Asylum bijvoorbeeld de counter knop spamde werkte het niet en werd je combo verbroken; in City gaat het sneller door. Ook lijkt Batman 'slimmer' geworden, als je bijvoorbeeld een special takedown doet schakelt hij automatisch gelijk de sterkste vijand uit.

Een klein minpuntje vind ik wel de vele zijmissies die je moet doen, deze houden vooral in dat je van punt A naar punt B moet gaan en zijn weinig inspirerend te noemen. Ook als je in de laatste missie de confrontatie aangaat met de betreffende bad guy, dan krijg je vaak alleen maar een simpele cut scène te zien en/of schakel je hem makkelijk uit. Een gemiste kans.
Over de Riddler challenges ben ik ietwat gemengd, ook hier moet je weer op zoek de welbekende groene Riddler trofeeën en raadsels oplossen. Deze zijn veelal erg uitdagend, maar 400 is wel iets teveel van het goede.

Verder ziet het er qua beeld en geluid weer goed uit. Zowel buiten als binnen ziet het er allemaal best gedetailleerd uit en de score is echt heerlijk om te horen als je aan het rondvliegen bent.

Daarnaast keren de Combat- en Predator challenges uit Asylum weer terug. Deze zijn een leuke afwisseling om te doen naast de main game, mits je ervan houdt uiteraard. Al moet ik zeggen dat de Combat challenges t.o.v. Asylum hier erg makkelijk te doen zijn, waar de Predator challenges tegen het einde aan zowat onmogelijk worden (Top of the World Extreme).
Ik snap niet waarom er naast deze challenges ook nog eens Campaign challenges bij zitten. Deze houden in dat je drie challenges (die je al gedaan hebt in Combat en Predator) moet doen met verscheidene medailles waaruit je kunt kiezen die het moeilijker of makkelijker voor je maken, alleen moet je wel alle medailles gebruikt hebben wil je de challenge halen. Daarbovenop moet je ook nog eens aan de score van de desbetreffende challenge zelf voldoen. Een erg onnodige toevoeging vind ik en een loze manier om de gameduur te verlengen.

Al met al blijft Arkham City toch wel een heerlijke game om te spelen, ondanks dat het op Hard en New Game Plus (zeker aan te raden) niet al te moeilijk is. Het hoofdverhaal ben je eigenlijk zo doorheen, maar het is allemaal gewoon zo onderhoudend en vermakelijk.

4,5 Sterren.

Batman: Arkham City - Harley Quinn's Revenge (2012)

3,0
Ik had niet verwacht dat deze DLC erop zou staan.

Helaas vind ik het niet al te bijzonder. Op zich is het wel lachen om als Robin te spelen, de makers zinspeelden er al op dat dit in de main game mogelijk zou zijn. Maar wegens andere dingen hebben ze hem eruit gelaten en blijkbaar in deze DLC speelbaar gemaakt.

Het verhaaltje zelf is redelijk te verwaarlozen en is eigenlijk een kleine zoektocht naar de verdwijning van Batman. Dit getuigt ook wel dat ik de DLC in een uurtje had uitgespeeld en voor mijn gevoel speelde ik nog geen eens zo snel. Ik nam ruim de tijd om de ruimtes te verkennen voor ballonnen enz.

Al met al zou ik deze DLC niet aanraden, want veel echt veel voegt het niet toe aan Arkham City. Meer één voor de echte fan.

3,0 Sterren.

Batman: Arkham Knight (2015)

4,0
Gedegen afsluiter.

Met veel plezier heb ik de voorgaande delen in de Arkham trilogie gespeeld. Dus keek ik halsreikend uit naar dit laatste deel.

Batman krijgt nu te maken met Scarecrow die de hele stad in rep en roer legt met zijn gas die iedereen gestoord maakt. Daarnaast is er de mysterieuze Arkham Knight die - om onverklaarbare redenen een immens leger bezit en - een persoonlijke vendetta tegen de man met de puntige oren wil uitvechten. Het fijne is dat je ditmaal meer samenwerkt met Robin en Nightwing, aangezien zij in de vorige games slechts bij naam werden genoemd.

Op zich een mooie basis zou je zeggen. Helaas voelt het verhaal op momenten te fragmentarisch aan; Rocksteady put veelvuldig uit het rijke bronmateriaal, maar verslikt zich bijkans hierin. Het resulteert zich in een hoop referenties, die niet allemaal even geslaagd zijn. Daarbij komen de weinig inspirerende zijmissies weer om de hoek kijken waarbij de bad guys niet genoeg tijd krijgen om de show te stelen. Het gaat zelfs zover dat je echt alles moet doen om het 'echte einde' te krijgen.

De vertrouwde freeflow combat is terug, gesteund door nieuwe gadgets. Hier zul je niemand over horen klagen, des te meer over de Batmobile. Ik vind het een leuke toevoeging, omdat er in de vorige delen naar gehint werd, maar je er nooit in kon rondrijden. Nu dus wel, al wordt deze transformerende tank je net iets te veel opgedrongen. Vanzelfsprekend ziet het geheel er qua graphics fantastisch uit, met veel oog voor detail en de score is zoals altijd weer top.

Al met al een vermakelijk slot, maar te nadrukkelijk gericht op de Batmobile en het verhaal had beter gekund.

4,0 Sterren.

Battlefield 3 (2011)

3,0
Modern Warfare 3 is stukken beter.

Het is dat ik deze game gratis via Plus kon spelen, want anders had ik het waarschijnlijk nooit gespeeld.

Allereerst is de Campaign totaal niet de moeite waard. Het is een hoog gehalte van dingen dingen die je allemaal al eerder hebt gezien met een hoop cliché. Als speler krijg je weer met de standaard terroristen en atoombommen te maken. Wel is het leuk om een paar voertuigmissies te doen en hier en daar gebeuren er een paar spectaculaire dingen. Maar over het algemeen is het niet memorabel te noemen.

Ik had opvallend veel last van glitches. Geregeld liepen mijn teamgenoten vanuit het niets door muren en/of objecten die in de lucht blijven hangen. Dit soort minieme dingen lijken me toch makkelijk op te lossen. Ook zag ik opvallend genoeg vijanden vanuit het niets spawnen. Ik snap zulke dingen echt niet. De A.I. kon hier en daar beter en de quick time events sloegen echt nergens op.

Grafisch ziet de game er gelukkig wel goed verzorgd uit, dit is te danken aan de nieuwe Frostbite engine die er gebruikt is. De engine laat de kleinste details er goed uit zien, hier heb ik niks op aan te merken.

Het online gebeuren is persoonlijk niks voor mij, het gaat mij veel te langzaam. Ik ben meer het arcade stijltje van Call of Duty gewend waar je lekker kunt rushen, waar je in Battlefield 3 echt goed moet oppassen. De veelal grote maps vind ik persoonlijk ook niks, geef mij dan maar kleinschalige maps. De multiplayer zal ik dan ook links laten liggen.

Al met al een game waar ik zoveel meer van had verwacht, zeker na alle heisa van sommige gamers. De campaign van Modern Warfare 3 is veel meer memorabel en de multiplayer is veel leuker en action packed. Nu is dat laatste een kwestie van smaak, want als je van realisme houdt dan zul je die van Battlefield 3 prefereren en als je van arcade houdt die van Modern Warfare 3.
Overigens heb ik de Campaign in iets van vijf à zes uur uitgespeeld op Hard.

3,0 Sterren.

Bayonetta (2009)

3,0
"This is getting ridiculous!"

Platinum heeft er goed aangedaan om deze game alsnog voor de pc uit te brengen.

Negen jaar geleden had ik eens de demo voor de PS3 gespeeld, maar tot nu toe is het er nooit van gekomen om 'm te spelen. Er wordt een vrij banaal verhaaltje opgezet over een eeuwenoude strijd tussen heksen en een soort van magiërs die het licht aanbidden. Ik vind het nog steeds vaag en de game doet ook niet zijn best om het uit te leggen, ondanks wat boeken hier en daar.

'Bayonetta' draait immers om de over-the-top actie waarin het haar van het hoofdpersonage een bijzondere rol speelt; deze pittige heks draagt in plaats van kleding letterlijk haar haar, die ze gewillig inzet om vijanden een kopje kleiner te maken. De verscheidene climax moves die ze hiermee kan uitvoeren zorgen geregeld voor een erotisch tintje en gestoorde situaties, omdat deze vrijwel naakt uitgevoerd worden. Het past wel bij deze Japanse game, net zoals de typische muziek tijdens de gevechten.

Waar ik nog lovend was in het begin, begon dit in de tweede helft weg te ebben. Op een gegeven moment had ik het gehad met de vele eindbazen die van groot, grootser naar grootst gaan. De moeite die hierin is gestopt is zeker te prijzen, maar als je dan bedenkt dat er eigenlijk maar drie combo's echt schade aanrichten is de pret enigszins over. Het is dat stemactrice Hellena Taylor tussendoor nog wat leuke zinnen heeft.

Al met al een aardige game, maar het repetitieve hakt er simpelweg in. Met een kortere speelduur (zelf heb ik er circa 17 uur over gedaan) en een interessanter narratief had ik hier veel meer plezier uitgehaald.

Dikke 3,0 sterren.

BioShock (2007)

5,0
Zo net uitgespeeld en ik moet zeggen wat een game, echt alles klopt hier gewoon. Je merkt gewoon dat hier gewoon veel tijd en aandacht aan is besteed. De speelduur mag dan wel kort zijn, maar beter iets kwalitatiefs spelen dan iets kwantitatief.

Dit is toch wel één van de betere games die ik de afgelopen tijd heb gespeeld. Vooral het verhaal is zo goed uitgewerkt. In het begin vond ik het nog wat vaag, maar gaandeweg je steeds verder vordert in de game kom je door middel van die radio berichten en uitwerking steeds meer te weten. Op een gegeven moment keek ik echt zo:

Verder is het jaren 60 sfeertje perfect nagebootst, je moet ervan houden dat wel. Maar mij deerde het zeker niet.

Uiteraard is de gameplay gewoon goed met verscheidene wapens als een shotgun, pistool, granaatwerper enz. Die weer up te graden zijn om meer schade aan te richten en je hebt voor elke wapen 3 verschillende soorten munitie.
Tot zover de wapens, wat deze game echt leuk maakte waren de plasmids (soort van krachten waarmee je bijvoorbeeld iemand kan bevriezen enz.). Er zijn zoveel verschillende plasmids om uit te kiezen en er zijn vele manier om ze uit te proberen.

De graphics zijn erg goed, uiteraard wel alles op maximum zetten qua pc dan. En de locaties waren gewoon oogverblindend.

De muziek draagt erg bij aan de sfeer en ik klaag er zeker niet over.

Zo kan ik nog wel even doorgaan van wat deze game zo goed maakt, maar ik sluit af door dit spel gewoon de 5, 0 verdiende sterren te geven.

BioShock 2 (2010)

4,0
Al een maandje terug uitgespeeld, maar nu pas zin om een (kleine) review te schrijven.

Deel twee speelt zich dus tien jaar later af dan deel één en in dit deel speel je als een prototype Big Daddy die zelfmoord heeft gepleegd, maar op de één of andere manier weer tot leven komt. Gedurende de hele game kom je veel te weten over andere personage door middel van de welbekende audio logs en de cut scènes. Alleen wie jij nu eigenlijk bent blijft nog steeds onbekend en wordt eigenlijk nooit onthuld. Dat vond ik wel iets minder.

De gameplay is verbeterd, doordat je nu tegelijkertijd wapens en plasmids tegelijkertijd kan gebruiken. Zo kun je jezelf toch ten alle tijden beschermen. Voor de rest is het wel het bekende verhaal van plasmids en tonics kopen met ADAM die je verkrijgt uit Little Sisters.
Wat wel nieuw is, is dat je Little Sisters kan adopteren. Dit doe je door gewoon een andere Big Daddy aan te vallen en zijn Little Sister over te nemen. Vervolgens kun je met haar verscheidene lijken gaan harvesten. Om dit goed tot zijn uiting te laten komen moet je allerlei vallen zetten en klaar zijn voor de bloedlustige splicers die de Little Sister willen hebben voor haar ADAM.
Dit kun je een stuk of twee keer doen en dan moet je haar weer naar zo een gat brengen, omdat ze niet meer kan harvesten en zo begint het iedere keer weer opnieuw.
Een nieuwe vijand is de Big Sister, zodra je een bericht krijgt dat er eentje op komst is dan moet je je zwaar gaan voorbereiden. Want de Big Sister is snel, wendbaar en heeft zo ongeveer alle plasmids in bezit. Het kostte me zeker wel wat moeite om haar steeds weer neer te krijgen.
Wat ik ook wel lachen vond is dat je zelf als een Little Sister kon spelen. Zo zie je dat ze de hele donkere wereld als een soort van droomwereld zien waarin alles perfect is, dit beeld wordt soms weer afgewisseld met de realiteit. Dat was wel wat om te zien.

Nieuw is ook een multiplayer die heb ik een paar keer gedaan en het is op zich wel leuk bedacht. Zoals bij andere shooters heb je ranks, wapens en challenges die je kan unlocken.
Hiermee kun je dingen als: team deathmatch, capture the Little Sister, Free For All en nog wat andere dingen doen. Wat ik wel lachen vind is dat je ook turrets kan hacken en vending machines. Dus zodra iemand bijvoorbeeld ammo wilt kopen gaat die dood.
De multiplayer is gewoon een aardigheidje niets meer en niets minder.

De graphics zien er overigens wel oké uit, niet echt hoogstaand, maar ook weer niet slecht.

Eindstand heb ik er ongeveer een kleine week over gedaan om Bioshock 2 uit te spelen. Wat ongeveer neerkomt op 18 à 20 uur.

4, 0 Sterren.

BioShock Infinite (2013)

3,0
Overgewaardeerd.

Het eerste deel (5,0 sterren en een plek in mijn top tien) vond ik destijds echt geweldig en het benieuwde me of 'Infinite' dit zou gaan overtreffen, aangezien ik zowat alleen maar lovende berichten las. Helaas blijkt het flink tegen te vallen.

Aan de vliegende stad Columbia ligt het niet, want het leeft met de mensen die - weliswaar gescripte - dialogen bezigen. Het voelt authentiek aan door de vormgeving van de wereld, waardoor het echt een genot is om er rond te struinen. Met name in het begin is de sfeer geweldig te noemen, maar later wordt het alsmaar van hetzelfde en heb je het allemaal eigenlijk wel gezien. Ook omdat je geregeld aan het backtracken bent. Ik wel zelfs zeggen dat het tegen het einde aan saai wordt.

Het grootste probleem van de game is, is dat het een vrij generieke shooter is. De - repetitieve - vuurgevechten met telkens dezelfde vijanden komen niet goed over en de wapens zijn wat dat betreft niet echt onderscheidend; ik miste de impact hierin. Daarnaast zijn de 'Vigors' niet bijzonder en lijken te veel op elkaar, dan heb ik toch liever de vertrouwde 'Plasmids'. De uitdaging is gewoonweg ver te zoeken; het had wel iets moeilijker gemogen.

Qua verhaal is het oké en komt alles mooi samen. De band tussen Booker DeWitt en Elizabeth wordt prima opgebouwd door sterke voice acting en de interactie die ze met elkaar hebben gedurende de game. Wel konden sommige dingen beter, zoals dat ze op de meest random momenten een muntje naar je gooit.

Al met al kan het er allemaal net mee door, maar het schiet op bepaalde vlakken tekort om als topper bestempeld te worden.

3,0 Sterren.

Bloodborne (2015)

4,5
"We are born of the blood, made men by the blood, undone by the blood."

Deze game had ik eigenlijk al veel langer willen spelen, maar ik was huiverig voor de hoge moeilijkheidsgraad. Gelukkig heeft Plus uitkomst geboden, naast het feit dat ik ondertussen al gewend was aan taaie games in de vorm van 'Nioh' en 'The Surge'.

Als speler word je gelijk in het diepe gegooid; je wordt wakker op een ziekenhuisbed zonder wapens om je te weren en de eerste vijand die je tegenkomt scheurt je binnen enkele seconden aan flarden. Een gruwelijk grapje van de makers, maar wel passend voor deze game, gezien doodgaan erbij hoort. From Software heeft dit inmiddels verworven tot de basis van hun games als je kijkt naar de 'Souls' serie.

De vloeiende gameplay staat als een huis, waarbij de nadruk ligt op de aanval. Het spreekwoord 'de aanval is de beste verdediging' is hier echt van toepassing, omdat je verloren health kan terugkrijgen door een vijand binnen een paar seconden gelijk weer aan te vallen. Middels verscheidene wapens kun je tactieken uitproberen op vijanden die nooit goedkoop aanvoelen, omdat het aan jou is om hun patronen te doorgronden en erop te anticiperen. Het belangrijkste is eigenlijk om je gevechten te kiezen en vooral niet gierig te worden, want als je denkt dat je de overhand hebt, is de vernedering nabij.

De wereld ziet er gedetailleerd uit en is gevuld met de nodige lore. Het is geweldig om rond te lopen en van alles te ontdekken, terwijl de sfeervolle score je helemaal onderdompelt. 'Bloodborne' zit namelijk tjokvol met allerlei geheimen die smeken om ontdekt te worden. Langzaam beland je in een heerlijk, gotische nachtmerrie waar ontsnappen nauwelijks meer mogelijk is.

Al met al een enerverende ervaring die je gewoon over je heen moet laten komen. Achteraf gezien vind ik de moeilijkheid best meevallen. Het enige wat ik jammer vind is dat de frame rate soms hapert, maar dat is slechts een kleine smet. Ik hoop dat er ooit nog eens een vervolg zal komen.

4,5 Sterren.

Borderlands 2 (2012)

4,0
Wapens, wapens en nog eens wapens.

Van de week eindelijk uitgespeeld; niet normaal hoeveel content deze game heeft om je mee zoet te houden.

Ik heb eerlijk gezegd nooit de hype hieromheen begrepen en stelde het spelen hiervan dan ook lange tijd uit, maar uit verveling toch eraan begonnen. Hieruit moet ik concluderen dat het echt verslavend goed is, wat terecht de hype rechtvaardigt.

Qua verhaal vind ik het dan weer niet zo boeiend. Het zijn voor mij meer de personages die voor de nodige reuring zorgen. Het begint gelijk al op de manier waarop ze geïntroduceerd worden. Dit niveau wordt in stand gehouden door geweldige dialogen en een flinke scheut humor. Zelfs de zijmissies zijn van toegevoegde waarde en leiden ertoe dat je als speler helemaal één wordt met de wereld.

De gameplay is sterk. Zelf heb ik - n.a.v. meerdere positieve berichten - met de assassin Zer0 gespeeld, wat een erg tof personage is door zijn vaardigheden en de haiku's die hij tijdens gevechten eruit gooit. Maar de talloze wapens stelen de show. Ik heb begrepen dat Gearbox een soort van wapengenerator in de game heeft gestopt die een willekeur aan wapens creëert. Dat heeft perfect uitgepakt, aangezien ik steeds bezig was om wapens met elkaar te vergelijken en de beste daaruit te kiezen.

De cell shaded graphics dig ik wel, omdat het voor een fijne cartoony look zorgt die gepaard gaat met de stijl van de game. Hierbij is de variatie aan gebieden een welkome aanvulling, hierdoor voelt het niet aan als te veel van hetzelfde.

Al met al erg geslaagd te noemen. Ik hou het denk ik wel bij één speelbeurt, omdat de verslavingsfactor te hoog is. Wel kijk ik vast uit naar Borderlands: The Pre-Sequel! (2014).

Dikke 4,0 sterren.

Borderlands 3 (2019)

3,5
"There was a thing with with a drunken spiderant and a princess and..."

De afgelopen paar maanden heb ik met veel plezier deze game doorlopen met een collega.

Ditmaal maak je kennis met vier nieuwe Vault Hunters, die zo ieder weer hun eigen specialiteit heeft. En zo word je in een nieuw avontuur gegooid waarin je het universum gaat verkennen. Ultieme bad guy Handsome Jack heeft plaatsgemaakt voor de Calypso Twins.

Het verhaal heb ik nooit al te boeiend gevonden, maar in dit deel is het wel erg ondermaats. Het irritante gedoe van de Calypso Twins valt in het niets bij een epische bad guy als Handsome Jack. Veelal moet je je hierdoorheen zien te worstelen. Daarbovenop lijkt de sfeer enigszins te ontbreken; de humor is flauw te noemen en het schrijfwerk is teleurstellend.

De gameplay is daarentegen wel lekker soepel. Het schieten is simpelweg heerlijk en de enorme keur aan wapens zorgen ervoor dat er voor ieder wat wils tussen zit. De maps bieden veel variatie en zijn gigantisch om te exploreren. Qua skill trees had ik eerlijk gezegd wel meer verwacht, want het merendeel lijkt weinig toegevoegde waarde te hebben.

Al met al is 'Borderlands 3' best een vermakelijk vervolg, maar ik denk niet dat ik solo hier veel plezier uit had gehaald als met zijn tweeën. Mijn cijfer zou dan namelijk een halve punt lager zijn geweest.

3,5 Sterren.

Braid (2008)

Alternatieve titel: Braid: Anniversary Edition

4,0
Erg sterke platformer dat een combinatie is van Mario en het tijdsprincipe van Prince of Persia zou je kunnen zeggen, met daarnaast een erg sterk verhaal.

Al moet ik zeggen dat het af en toe best moeilijk was. Ik moest geregeld op YouTube kijken hoe ik verder moest komen. Maar het is echt tof hoe je moet denken bij bepaalde levels. Soms gaat de tijd in een level gewoon achteruit en uiteraard de manier waarop je zelf de tijd terug spoelt. Erg innovatief. Om vooral het gebruik van de puzzelstukken die je in elkaar zet in de eerste wereld niet te vergeten, waardoor je een andere stukje kunt pakken. Ongekend te noemen.

Qua verhaal gaat het ook erg diep. In eerste instantie dacht ik dat het over het leven van Jonathan Blow (de maker van Braid) ging en hoe hij zijn vriendin was verloren, maar het tegendeel blijkt waar te zijn. Het blijken alleen maar metaforen te zijn, want eindstand gaat het gewoon over het creëren van een atoombom die een stad in de as legt.
En daardoor ga je weer anders tegen de game aankijken, zeker m.b.t. het laatste level.

4,0 Sterren.

Brothers: A Tale of Two Sons (2013)

3,5
Twee broers, één controller.

Ik had al veel goeds gehoord over deze game, ik ben dan ook blij dat 'ie gratis was bij Playstation Plus. Het is een geweldige verrassing geworden wat me op momenten inderdaad aan Ico (2002) deed denken.

Het verhaal lijkt in eerste instantie simplistisch, maar gaandeweg je vordering maakt, wordt het toch nog best interessant. Dit wordt mede mogelijk gemaakt doordat je met de personages gaat meeleven in een wereld vol met verrassingen à la Tolkien.

De gameplay is met name gericht op simpele platformpuzzels die nergens al te moeilijk worden. Wel is de manier waarop je ze oplost inventief te noemen. Het enige waar ik mezelf aan stoorde, is de besturing. Omdat je als speler de twee broers tegelijk bestuurt, vindt er soms verwarring plaats. Op zich is het makkelijk op te lossen door de grote broer links te houden en de kleine broer rechts, maar echt wennen doet het niet.

De graphics zelf zijn oké, wel zorgen de omgevingen en de manier waarop het gebracht wordt voor een mooie filmische ervaring. Zeker in combinatie met de sprookjesachtige muziek eronder.

Al met al een toffe indie game die je een mooie ervaring geeft. De korte speelduur doet hier niets aan af.

Dikke 3,5 sterren.

Bulletstorm (2011)

Alternatieve titel: Bulletstorm: Full Clip Edition

3,0
"Feeling like I should make some sort of witty comment here."

Destijds toen de game uitkwam had ik eens de demo gespeeld, maar de game nooit. Met het uitkomen van de zogenoemde 'Full Clip Edition' was mijn interesse weer gewekt.

Aan de basis staat een simpel wraakverhaal dat helaas iets te serieus wordt gebracht, terwijl de gameplay een luchtige aanpak kent. Vooral vanwege het skillshot systeem - dat onnodig in het narratief wordt verwerkt - waarmee je de meest onzinnige kills kan maken. Overigens doen de gespierde gasten mij denken aan 'Gears of War', al zal dat vast komen wegens Cliff Bleszinski.

Gelukkig staat de heerlijke gameplay van 'Bulletstorm' als een paal boven water. Het is ongecompliceerd knallen, waarbij je steeds manieren aan het zoeken bent om inventieve combo's aan elkaar te rijgen om je score omhoog te krikken. Het level design helpt hieraan mee door voornamelijk lineaire paden te creëren en soms even aan een hendel trekken of gewoon met je vuist op een knop stompen.

De humor is nog zoiets; er zitten zo veel grappige one-liners in die niet bij te houden zijn. Grayson Hunt schudt ze zo uit zijn mouw en dan heb je nog het overdreven schelden waar de meest rare zinsconstructies worden bedacht. Tegen het einde aan gaat de rek er wel uit, omdat het gebeuren iets te repetitief wordt en de uitdaging enigszins ontbreekt. Daarentegen is de game relatief kort.

Al met al een vermakelijke shooter voor tussendoor. Eens kijken of er ooit nog een vervolg komt.

Dikke 3,0 sterren.

Bully (2006)

Alternatieve titel: Canis Canem Edit

3,5
Op zich wel een aardige game.
Het verhaal is op zich wel lachen, dat je door je ouders naar een kostschool bent gestuurd en je moet ook daadwerkelijk lessen volgen. Deze lessen volg je natuurlijk niet voor niks, aangezien je onder andere door Kunst les te volgen beter meisjes kunt zoenen enz. Zie het verband niet helemaal, maar goed.

Verhaallijn is op zich wel aardig, ik vind het wel leuk gedaan in de stadia waarin ze afspelen. Je hebt namelijk ook allerlei jaargetijden, zoals de winter waarin alles spekglad is.

Missies zijn leuk om te doen, alleen ik vind ze simpelweg niet uitdagend genoeg. Makkelijk zou ik zelfs kunnen zeggen.

Humor vind ik daarentegen geslaagd. Je kunt allerlei pranks uithalen, zoals knikkers op de grond strooien en iedereen die erover valt. een ''kick me' sign op iemands rug plaatsen enz. Het kan allemaal niet op.

En als je klaar bent met het spel kun je nog allerlei dingen verzamelen zoals nerd kaater, rubberen bandjes enz. En als beloning krijg je een speciale kleding stuk. Niet echt mijn ding, maar goed als je zin hebt.

Ik geef 'm 3, 5 sterren.