Zo ik heb hem dan gisteren eindelijk mogen uitspelen.

Eindstand heb ik er vijf uur, 49 minuten en nog wat seconden over gedaan. Ik heb het alleen over een week uitgesmeerd.
Overigens is dit min of meer in lijn met de anime, aangezien die vijf afleveringen lang is en elke aflevering maar iets van 25 minuten duurt. Dus je zou sowieso toch met een korte game te maken krijgen.

Het verhaal volgt de anime. Dus dat Afro's vader de #1. Headband heeft en wordt vermoord door Justice. Afro zweert dan om wraak te nemen op Justice en zijn vader's #1. Headband weer terug te krijgen.
Alleen om het wat interessanter te maken zijn er uiteraard wat dingen veranderd voor het spel. Maar dat is in een notendop waar het verhaal over gaat.

De gameplay is erg goed, alleen een beetje jammer dat de camera soms irritant is. Maar dat moet je maar voor lief nemen.
Je hebt een ruime keus aan combo's die je kunt maken met de meeste onzinnige namen als: 'One Badass Muthafucka.'
Hoe meer ervaring je verzamelt des meer combo's je kunt unlocken.
Wat natuurlijk wel jammer is dat de meest brute combo's toch wel iets lastig zijn om uit te voeren, maar zeker de moeite waard zijn om op te oefenen.

Naast de basic moves, blocks enz. Heb je nog een Focus- en een Overfocus mode.
Focus mode is een soort van bullet time waarbij het beeld naar zwart wit overgaat en je een precisie aanval op je tegenstander kunt uitvoeren. Dit kan een horizontale- of een verticale aanval zijn. Hierbij zie je een streepje in beeld en kun je bepalen welk deel van het lichaam je eraf hakt. Dit zorgt voor de meest brute situaties waarbij het bloed eruit gutst.
Om een voorbeeld te geven je kunt gewoon het gezicht van iemand eraf hakken of alleen iemands oor. Er zijn tal van mogelijkheden.
De Overfocus mode is een beetje hetzelfde alleen blijf je dan een tijdje in bullet time en heb je niet echt de keus over welk lichaamsdeel je eraf hakt.

Met de humor zit het goed in de vorm van Ninja Ninja. Hij heeft echt te grappige comments op het doen- en laten van Afro. Ik heb me soms echt kapot zitten lachen.
Er zit nog een leuk onderdeel met Ninja Ninja in het spel. Je kunt een soort van poker met hem spelen tijdens bepaalde gevechten, dit heet: Body Part Poker. De bedoeling hiervan is dat de tegenstanders en hun lichaamsdelen kaarten moeten voorstellen.
Bijvoorbeeld als je drie keer de hoofd van een samurai eraf hakt, dan heb je een : Three Head Flush.

De graphics zijn verder echt mooi om te zien. Het is een soort van cell shaded, dus cartoony achtig. Moet ook wel aangezien het een adaptatie van een anime is.

De muziek bestaat voor het grootste gedeelte uit rap/hip hop muziek en is zeker goed te doen. Zeker als RZA voor de muziek verantwoordelijk is, dan zit het zeker goed.

Eindstand als je een goede hack and slash game wilt spelen met een redelijke speelduur dan raad ik je zeker Afro Samurai aan. En als je de anime nog niet hebt gezien, dan raad ik je aan om deze ook maar eens snel te gaan bekijken.

Ik geef deze game 4, 0 sterren.

Ergens vorige week dan uitgespeeld en wat een heerlijke en originele game is me dit toch zeg. Sowieso hou ik van verhalende games en Alan Wake behoort zeker tot die categorie.

Het verhaal zelf is lekker duister, soort van horrorachtig en het helpt ook zeer dat de eigenlijke gameplay zich voor het grootste gedeelte alleen maar 's avonds afspeelt waarbij je veelal gewapend met je zaklamp en pistool de duisternis tegemoet gaat en ondertussen pagina's van je manuscript oppakt die onheilspellende dingen voorspellen.
Wat ook erg goed is gedaan is de keuze om het verhaal in episodes te vertellen alsof je een tv-programma volgt met aan het eind uiteraard een cliffhanger en aan het begin van elke aflevering een terugblik.

De gameplay zelf is eigenlijk vrij repetitief te noemen. Het is eigenlijk alsmaar hetzelfde doen: met je zaklamp op de duistere wezens schijnen en kapotknallen maar. Dit zelf is vrij pittig te noemen vind, want op sommige momenten is het echt niet te doen met al die (sterke) vijanden en dan speelde ik nog op Normal. Aan de andere kant zorgde het wel voor een uitstekende beklemmende sfeer waar je je daadwerkelijk echt niet veilig voelt in de duisternis en zo snel mogelijk op zoek wilt gaan naar de volgende lichtbron om je weer even veilig te wanen.
Gelukkig zorgen de variërende settings ervoor dat dit niet als sleurend wordt ervaren.
Ik heb met name erg genoten van het moment toen Alan de vijanden van zich af moest slaan op het podium van de Old Gods of Asgard met de pompende muziek en grappige lines van Barry.
Ook van de verscheidene poltergeist objecten zat ik soms echt met verbazing naar te kijken, van bulldozers tot aan monstertrucks toe. Een zeer welkome afwisseling.

De graphics zelf zijn echt sterk te noemen, het gebruik van licht - waar het bij Alan Wake voornamelijk om draait - wordt goed weergegeven.

De soundtrack is ook heerlijk. Van de tracks die aan het eind van elke episode worden gebruikt tot aan de tracks die je gedurende een episode hoort via een radio. Zo kon ik er ook wel van genieten dat ik onder het nummer War van Poets of the Fall (die ook een bijdrage aan Max Payne 2 hebben geleverd) het moest opnemen tegen vijanden.

Zo kan ik nog wel even doorgaan denk ik, laat ik maar gewoon een cijfer geven en dan kom ik toch echt uit op minstens 4,5 sterren.

Niet al te sterk zoals kiriyama al zegt. Er wordt veel gerecycled qua settings en gebeurtenissen.
Ook vrij snel uit te spelen zonder een echte pay-off, want eindstand schiet je niet al te veel op.

Het veld met de vele elektriciteitsmasten vond ik zelf dan weer wel sterk.

3,0 Sterren.

Gelukkig wel iets sterker dan de vorige episode.
Erg mooi om te zien hoe de wereld om Alan Wake heen vervalt.

Ook leuk hoe er met de zwaartekracht gespeeld wordt moet ik zeggen. Met name de de soort van roterende kermisattractie met al die verschillende locaties is echt sterk gedaan.

3,5 Sterren.

Toch wel een vermakelijke game om te spelen moet ik zeggen ondanks dat het repetitief kan worden en het aan de makkelijke kant is. Ik vond het gewoon een ontspannende game om te spelen zonder me er al te veel voor in te spannen.

Het verhaal is een beetje vaag en daar heb ik dan ook maar weinig van meegekregen. Ik weet alleen dat die gast is ontvoerd door een bedrijf dat de geschiedenis wilt veranderen of zo en die gast zelf is het nageslacht van een oud 'Assassin's Creed'.

De gameplay is erg goed. Echt alles werkt goed met de puntjes op de 'i', het beklimmen van gebouwen, free runnen, paardrijden, zwaardvechten enz. Echt goed verzorgd.

Het doel is steeds om iemand te vermoorden en daarvoor moet je eerst informatie over diegene verzamelen. Dit kan je doen door eerst viewpoints te zoeken en van daaruit zie je waar de informatie vandaan kan halen.
Dit kunnen opdrachten in de vorm van: afluisteren, zakkenrollen, iemand vermoorden of vlaggen verzamelen zijn. Vaak hoef je maar twee of drie van zulke opdrachten doen om aan de 'assassination' te beginnen, maar ik heb ze gewoon allemaal gedaan om zoveel mogelijk van het spel mee te krijgen.
Optioneel is het om mensen te redden die je in ruil bescherming geven wat erg handig kan zijn na afronding van je 'hit'.

Verder is het mogelijk om allerlei vlaggen te verzamelen, maar wat dat nou toevoegt, geen idee? Het zijn er ook 200, dus je moet echt zin hebben om het te doen. Ik heb het maar gewoon zo gelaten, als er trophies aan zaten verbonden had ik het heel misschien wel gedaan.

Graphics zijn goed, muziek idem. Setting ziet er voor het grootste gedeelte hetzelfde uit, alleen de steden zijn wat anders.

Speelduur: ik heb het in zes dagen uitgespeeld en heb alles gedaan wat je maar kon doen met uitzondering van het verzamelen van de vlaggetjes.

4, 0 Sterren van mij. Hopelijk is het volgende deel wat minder repetitief.

In tegenstelling tot ancientTom vind ik dat deel twee juist meer heeft gebracht dan deel één.

Allereerst zijn de missies die je kunt doen niet repetitief en zeer gevarieerd. Waar je in deel één eerst een aantal dingen moest doen zoals: afluisteren, zakkenrollen enz. Hoeft het bij dit deel niet meer en hoef je alleen nog maar opdrachten te doen die ook daadwerkelijk te maken hebben met het uitschakelen van je target. Bijvoorbeeld het uitschakelen van wat boogschutters, zodat je er in de volgende opdracht geen last meer van hebt.

Het verhaal komt in dit deel ook beter naar voren. Waar ik in deel één aan het eind eigenlijk nog steeds geen idee had waar het verhaal nu daadwerkelijk over ging. Begin je in dit deel gelijk al goed door te ontsnappen samen met Lucy die een ook Assassin blijkt te zijn. Je wordt meegenomen naar een schuilplaats van de Assassin's waar je weer in een Animus mag gaan plaatsnemen. Alleen reïncarneer je dit keer in Ezio Auditore, omdat je hem van de geboorte kan meemaken en je zo al zijn moves kan leren met als doel om Desmond klaar te maken voor de strijd tegen de Templars.

Verder heb je ook nog dingen als 'Glyphs' die je kunt oplossen om the 'The Truth' op te lossen. Zeg maar het ontstaan van de wereld en als je dat hebt opgelost sta je wel even te kijken. Eveneens als je je laatste kill hebt gemaakt en je die 'Minerva' ziet.

Wat dat betreft kreeg het verhaal een goede plek in deze game en het werd ook goed verteld.

De gameplay zelf is erg sterk. Zoals ik al vermeldde, je hoeft niet steeds hetzelfde te doen. Verder heb je een ruime arsenaal aan wapens met als (persoonlijke) hoogtepunt de double hidden blades. Het is echt te masterlijk gewoon als je een double kill maakt.
Daarnaast heb je nog een hidden gun, de mogelijkheid om vergif in je hidden blade te doen en een ruime keus uit wapens en pantser die je kunt kopen.
Om te ontsnappen en/of bewakers af te leiden kun je jezelf tussen het publiek mengen, je kunt zelfs prostituees en andere groepering inhuren of simpelweg florijnen op straat gooien.

Wat ik zelf erg sterk vind zijn de toevoeging van Assassin tombs. Dit zijn plekken waar oude Assassins liggen begraven en die jij moet gaan doorzoeken. Omdat je hierbij flink moet klauteren en puzzelen deed dit mij erg aan Prince of Persie (een andere Ubisoft franchise) denken.

Een leuke toevoeging is ook het het hebben van een 'eigen stad' waarin je gebouwen kunt upgraden en/of renoveren naar keus en zo meer waarde aan je stad toevoegt. Dit had naar mijn mening wel iets sterker uitgewerkt kunnen worden, maar alsnog een leuke toevoeging.

Helaas zijn er ook nog wat minpunten te bespeuren. Zoals de graphics die ik niet al te sterk vind. Ik bedoel ze zijn wel oké, maar Ubisoft heet zich er wel makkelijk vanaf gemaakt door dezelfde graphics als uit deel één te gebruiken.
En de game had ook wel iets moeilijker gekund, het wordt wel erg voorgekauwd wat je moet doen om je doel te bereiken.
En er missen twee Memory Blocks, waarschijnlijk kon het team de deadline niet meer halen. Waardoor je nu dus met een soort van onafgemaakt spel zit. En ze zijn bij Ubisoft zo slim om deze missende Memory Blocks als DLC aan te bieden.

Zonder deze minpunten had deze game zeker 5, 0 sterren van me gehad, maar nu blijft het helaas steken op 4, 5 sterren.
Als deel drie gemaakt denk ik dat ze deze minpunten wel goed gemaakt zullen hebben en dat we dan de perfecte Assassin's Creed game zullen hebben.

De game heb ik volgens de Save Data in iets minder dan 28 uur uitgespeeld. Dus je wil je een game waarin je veel kunt doen en met een lange speelduur dan is Assassin's Creed 2 de game voor jou.

"Te saaie opbouw."

Ergens vorige week uitgespeeld in 31 plus uur, dus tijd voor een kleine review. Zoals ik al eerder opmerkte lijken de delen uit de Assassin's Creed franchise steeds minder en minder te worden. Deze trend zette zich in bij Assassin's Creed: Revelations (2011) en is nog steeds gaande.

Qua verhaal heb ik het nooit echt bijzonder gevonden en dat hele gebeuren met Desmond kan me onderhand wel gestolen worden. Wat een duf personage is me dat toch zeg. Tevens snap ik eigenlijk niet meer waar het verhaal nog over gaat, er worden steeds allerlei vage elementen en conspiracies aan toegevoegd dat ik er niks meer uit kan opmaken en ik heb geen zin om daar nog enige moeite voor te doen. Ik vraag me af of Ubisoft zelf wel weet waar het nog over gaat.

Voor je echt goed in het spel zit (lees: eindelijk je Assassin pak krijgt), moet je jezelf door allerlei saaie sequenties worstelen die werkelijk slaapverwekkend zijn. Hierbij moet je denken aan allerlei domme dingen als verstoppertje spelen met andere kinderen (really?!). Tevens speel je in het begin met het personage Kenway, hij is zelfs nog saaier dan Altaïr en dat zegt wel wat. Bij mij heeft het een goede acht uur geduurd eer ik goed en wel in sequentie zes belandde en eindelijk een assassin kon zijn. Dit allemaal had prima in een cutscene van vijf minuten gestopt kunnen worden.

Tevens is de repetitieve gameplay nauwelijks veranderd. Weer stompzinnige dingen als iemand afluisteren, alsmaar dezelfde gevechten enz. Een paar dingen zijn wel verbeterd, zo hoef je bijvoorbeeld geen extra knop meer in te drukken om te sprinten en qua combat hebben ze een paar dingen overhoop gegooid. Helaas lijken de gevechten slechter te verlopen, het kwam te houterig over. Een dergelijke freeflow systeem zoals in Batman: Arkham Asylum (2009) had veel beter gewerkt.
Een leuke toevoeging zijn de naval battles, het klimmen in bomen en jagen op dieren. Maar na dit een paar keer gedaan te hebben was ik er op uitgekeken.

Wat weer wel goed is gedaan, is het weergeven van de periode in die tijd. Boston en New York zagen er prima uit, ondanks dat ze nogal identiek op elkaar lijken. Maar het is wel het totale pakketje, met de klederdracht van toen, manier van leven enz. Al kan het nergens tippen aan Rome.

Wat betreft de graphics heb ik hier niet veel op aan te merken, de cutscenes zien er prima uit. Datzelfde geldt ook voor het geluid. Alleen hadden ze iets meer aandacht kunnen besteden aan de lip syncing, nu zag je de lippen van sommige personages helemaal niet synchroon lopen met hun stem. Tevens zag ik ook soms personages door de grond zakken.

Oh, ja voor een game die pretendeert op stealth gericht te zijn, is er wel weinig stealth aan. Want nog steeds word je na een stuk stealth al gauw weer ontdekt, erg jammer. Ik bedoel je speelt een assassin, kun je voor een keer dan eens een gehele game jezelf geruisloos verplaatsen...

Al met al is het op zich wel een oké game, als je tenminste de tijd neemt om tot sequentie zes te komen en het echt goed en wel begint. Misschien zegt het ook wel wat dat het pas op de helft interessant wordt. Ik ben voorlopig wel even uitgekeken op de Assassin's Creed franchise, aangezien ik van Assassin's Creed IV: Black Flag (2013) niks vernieuwend verwacht. Overigens heb ik de multiplayer niet gespeeld, die kon me helemaal gestolen worden.

Kleine 3,0 sterren.

Vorige week dan ook maar eens uitgespeeld met een speeltijd van 47 uur erop zitten en alles op 100%.

In eerste instantie had ik niet verwacht dat deze game mij zo zou vermaken, ik was eigenlijk van plan om deze game links te laten liggen, omdat het teveel naar uitmelkerij riekte. Maar ik ben alsnog overstag gegaan en ik ben blij dat ik dat heb gedaan, want hoewel je Brotherhood als een add-on kan zien is dit toch een volledig op zichzelf staande game die zich in hetzelfde tijdperk en locatie afspeelt.

Ten opzichte van deel twee zijn er enkele verbeteringen doorgevoerd qua gameplay.
Zo kun je nu zoals de titel al aangeeft (halverwege het spel) je eigen 'Brotherhood' oprichten en assassin's rekruteren. Dit is een leuke toevoeging en je kunt deze assassin's ook inschakelen om doelwitten uit te schakelen in een missie, om de missie wat makkelijker te maken. Soms zelfs te makkelijk.

Qua missies is er een optionele secondaire opdracht ingevoerd als je de missie 100% wilt halen, hierbij kun je denken aan dingen als: gebruik alleen je 'hidden blade' om je doelwit te vermoorden of raak de grond niet aan tijdens je achtervolging enz.

Het vechten is ook aanzienlijk verbeterd. Voorheen was het gewoon wachten tot je tegenstander aanvalt en simpelweg counteren. Nu is het zo dat als je een tegenstander succesvol hebt vermoord je een serie aan kills aan elkaar kan rijgen totdat je geraakt wordt door een tegenstander mocht je niet tijdig kunnen counteren.

Qua wapens zijn er wat nieuwe bijgekomen, zoals: een kruisboog en een poison dart.

Verder zitten er weer de nodige upgrades van gebouwen in, het zoeken naar veren en vlaggen, zijmissies om je wel even zoet te houden naast het hoofdverhaal die zoals gewoonlijk weer aardig bizar is te noemen aan het eind.

Helemaal nieuw is overigens de online mode. Waarbij je de keuze hebt uit een stuk of negen personages die je kan zijn en verschillende modi kan doorspelen. Zoals een 'Free for All', 'Teambased', 'Co-op' en 'Treasure Hunt'.
Hier had ik zo wel m'n twijfels over, maar het is op zich wel goed uitgewerkt en is het zeker leuk om te spelen. Alleen de connectie problemen mogen wel opgelost worden, want het kan soms erg lang duren voor je in een game zit.

4,5 Sterren.

Best wel een teleurstellende game als ik eerlijk, het is weer veel van hetzelfde met de uitzondering van een aantal nieuwe dingen, zoals:

*De toevoeging van een hookblade wat een extra dimensie in gevechten geeft en het parkour gedeelte.
*Den defense (soort van tower defense) wat eigenlijk vrij irritant is.
*En tot slot het maken van bommen wat op zich wel lachen is, maar echt veel doe je er niet mee.

Ik dacht ze in dit deel wat meer van het verhaal zouden onthullen en dat doen ze op zich wel met de connectie van Altaïr in dit spel, maar echt veel ben ik er ook niet wijzer van geworden. Dus dat wat dat betreft doet Ubisoft zo hun best om een naar hun zeggen 'episch' verhaal neer te zetten, die eigenlijk alleen maar voor enkele gamers te begrijpen is...
Verder krijg je wel iets meer weten over de achtergrond van Desmond door middel van vijf 'memories', maar deze zijn echt te saai voor woorden. Je komt op zich wel wat meer te weten, maar het had wel in een iets leukere vorm gebracht kunnen worden.

Het exploreren van de tombes was wel iets leuker dit keer, ik zag wel een hoop Uncharted invloeden terugkomen hierin. Goed afgekeken dus.

Verder is de game eigenlijk vrij kort, je komt al vrij snel aan bij het einde. Dit komt eigenlijk ook door de simpele missies, die niet echt uitdagend zijn. Je krijgt uiteraard bij elke missie wel een optionele opdracht mee om het 100% te krijgen, wat op zich wel voor een extra uitdaging zorgt.

Al met al is Assassin's Creed Revelations een game die doet wat het moet doen met minimale vernieuwingen en op zich wel onderhoudend blijft, maar het voelt toch aan als een herhalingsoefening.

Kleine 3,5 sterren.