Alan Wake heeft altijd mijn interesse gehad, maar was destijds Xbox 360 en PC only. Na ongeveer 11 jaar is er Alan Wake: Remastered en dit keer ook speelbaar op de Playstation. En natuurlijk is deze remaster verre van toeval, want dit jaar (indien niet uitgesteld) krijgen we een vervolg. Dus om de interesse weer een beetje aan te wakkeren even snel de remastered versie op de markt brengen.

Alan Wake deed in 2010 eigenlijk al helemaal niets nieuws. Een zaklamp, wat vuurwapens en een verhaal dat interessanter doet lijken dan het in werkelijkheid is. Maar so what? Vaak kan ik games waarderen die het klein houden. In dit geval speelt Alan Wake zich voor 90% af in een dorpje en dat is voor mij genoeg. Met name omdat het dorpje mij een eighties gevoel geeft.

Natuurlijk zijn er ook nadelen. Qua spanning stelt het weinig voor en hoewel ik blij ben met de hele setting had er wel iets meer variatie in gemogen. Dat is mogelijk in een game die het klein houdt. Om de game tot het einde te halen en je doet rustig aan dan ben je zo'n 14 uur bezig en dat is lang genoeg voor wat meer variatie.

De eerste 8 uur zijn 4 sterren waard, maar de laatse 6 uur (vanwege een gebrek aan variatie) 3 sterren.

3,5* voor Alan Wake

Geen idee hoe lang of kort ik erover gedaan heb, maar het is inderdaad een relatief korte game. Maar de game zorgt er tegelijkertijd ook wel voor dat je er niet zomaar doorheen kan sprinten, want met sommige puzzels maken ze je het echt verdraaid lastig. Een gedeelte waarbij je een steen tegen een ketting moet aangooien waardoor er een loopbrug naar beneden valt, kon ik helaas zonder youtube niet zelf bedenken. En zo stond ik wel vaker voor een compleet raadsel. Meestal kwam ik er wel achter, maar daar moest ik wel echt goed speurwerk voor verrichten. Dus wat mij betreft het eerste pluspunt zijn de soms verdomd lastige puzzels. Maar echt puzzels kun je het nou ook weer niet noemen. Het is vaak zoeken naar dat ene plekje waar je iets kunt doen.

Speel deze game 's avonds laat of 's nachts. Zorg er in elk geval voor dat het stil en donker is. Doe desnoods een headset op zodat je het nog intenser zal ervaren. Koop luiers voor volwassenen, want je zal je minimaal 1x gegarandeerd 10 jaar ouder schrikken. Ik ben al aardig wat gewend qua horror en in het begin dacht ik dat het nog wel meeviel, maar als je je echt een beetje kan inleven dan stop je na een tijdje met spelen om even bij te komen. Games als Silent Hill kunnen je ook een erg ongemakkelijk gevoel bezorgen, maar Amnesia doet dus zeker niet onder aan dat soort games. Met slechts een lantaarn (die soms ook leeg is) en een middel om kaarsjes e.d. aan te steken, voel je je vaak erg kwetsbaar.

De soundtrack is werkelijk zenuwslopend en de omgevingsgeluiden zoals wenende vrouwen of andere stemgeluiden doen er nog een schepje bovenop. De makers van dit spel begrijpen precies hoe je een (survival) horrorgame moet maken. Je bent erg beperkt in je kunnen, want je kunt een menu openen voor je items, wat aantekeningen bekijken en dat was het wel zo'n beetje. Maar ook weer vanwege die beperkingen voel je je vaak machteloos wat de game eigenlijk alleen maar ten goede komt.

Amnesia moet het niet van het verhaal hebben, want de game heeft maar 1 doel en dat is ons bang maken. Maar begrijp me niet verkeerd, de plot is absoluut boeiend genoeg. De setting is perfect. Erg sfeervol allemaal. Je bevind je in een kasteel, maar alles is zo'n beetje aanwezig. Kerkers, martelkamers, riool, kamers voor rituelen, mortuarium, kerkdeel en een aantal rondlopende (monsterachtige) figuren. Amnesia heeft wat mij betreft alle ingrediënten in huis voor een hele geslaagde game. Ik begin met 4 sterren, want de game moet nog even bezinken, dus een 4,5 sluit ik niet uit.

Kortom, een gevaarlijke aanrader deze game.