menu

Hier kun je zien welke berichten Donkerwoud als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Grand Theft Auto IV: The Ballad of Gay Tony (2009)

Alternatieve titel: GTA IV: The Ballad of Gay Tony

4,0
Een mooie knieval naar alle zeikerds die GTA IV te weinig op San Andreas vonden lijken. Het heeft veel meer die vibe van overdreven geweld en hilarische bijrollen (Yusuf is geweldig!) Wat het spel niet mee zit is dat ik wel erg veel tijd in Liberty City heb doorgebracht en dat er een zekere verveling begint te ontstaan. Dat hebben ze weliswaar goed opgelost met allemaal nieuwe zaken, maar toch blijft het gevoel dat je oude dingen in een nieuw jasje speelt. De bizar hoge score vind ik ook wat overdreven, het is en blijft DLC en geen game op zichzelf, ik had veel van de dingen uit deze game graag uitgebreider en meer uitgewerkt gezien. Maar toch...het is vermakelijk, en in dit geval is dat even datgene wat telt.

Grand Theft Auto IV: The Lost and Damned (2009)

Alternatieve titel: GTA IV: The Lost and Damned

3,5
Hier hadden ze echt een volwaardige game van kunnen maken. Het heeft een goed sfeertje en leuke nieuwe karakters, maar het blijft uiteindelijk wat onafgemaakt aanvoelen. Had zoveel meer ingezeten en dat is altijd jammer. Toch is het weer een fijn weerzien met Liberty City en nu vanuit een nieuwe invalshoek. Ook geniaal hoe Rockstar het principe open world weet uit te bouwen door een bestaande wereld in te vullen vanuit een ander perspectief. Geeft heel goed de mogelijkheden aan van waar het genre heen zou kunnen gaan in de nabije toekomst. Gigantische werelden als in San Andreas die gerecycled kunnen worden met nieuwe content.

Grand Theft Auto: Liberty City Stories (2005)

Alternatieve titel: GTA: Liberty City Stories

3,0
Bart Tönjann schreef:
Volgens Rockstar zelf hebben ze de missies expres korter gehouden omdat mensen vaan even hun psp pakken om even te spelen, maar niet om vaak hele lange speelbeurten te houden. Daarom zijn de missies korter gehouden, zodat je nog "ff een missietje kan doen" als je in de trein naar je werk zit... of zoiets.


Jep, that's it, en aangezien de PS2-versie eigenlijk een directe port is, daar dezelfde klacht.

Het voelt als mosterd na de maaltijd om deze op je PS2 te spelen na GTA:SA , maar om de een of andere reden trok het mij wel aan. Juist omdat de boel zo ongelofelijk basaal is t.o.v. SA. Gewoon even een missie doen en dan snel naar een volgende. Gelukkig dat de prijs al meteen naar beneden was gehaald, want anders was het natuurlijk goedkope oplichting van Rockstar. Nu betaalde je minder voor een minder interessante ervaring.

Grandia (1997)

Alternatieve titel: GRANDIA HD Remaster

4,0
Leuke mix van 2D en 3D en erbij passende ''kiddy'' characters. Het verhaal is een dertien-in-een-dozijn, maar weet toch te overtuigen door een humoristische insteek die soms aanvoelt als een regelrechte persiflage op het genre. De cheesy ingesproken teksten werken ook fijn om meer binding te krijgen met de karakters. Dat sommige soms verdwijnen uit de verhaallijn, gaf het voor mij een soort soap-gevoel mee in de positieve zin. Ook de battles werken als een soort turnbased meets realtime, met overzichtelijke doch daarom niet minder uitgebreide stats.

Grandia II (2000)

4,0
Soms dan blijkt maar weer de kracht van recensies. Een mensenleven geleden zat ik bij een vriendje thuis in een anime-magazine te bladeren en ik was verkikkerd op de enthousiaste woorden over deze titel. Het zou een moddervette game zijn met een scheldende hoofdpersoon (wooow!) en personages gingen gruwelijk dood. Ook de game mechanics zouden een verfijnde uitwerking zijn van de battles in de vorige Grandia (1997), met meer keuzemogelijkheden en vechttactieken. De recensent in kwestie was jubelend over de vele CGI-effecten die tussen de gevechten in zijn geplaatst. En toch ebde mijn interesse weg, want de game was natuurlijk niet te krijgen in Nederland en ik wist nog niet hoe je met illegale kopieën Japanse games in je huiskamer kon halen. Tot mijn grote verbazing dook Grandia 2 op in een geremasterde PC-versie op een Steam Summer Sale, nog behoorlijk prijzig ook (10 euro in de sale, 30 euro 'normaal'.) In een opwelling heb ik hem toch aangeschaft om te kijken of de recensie destijds het bij het goede eind had.

Om het eerste grote kritiekpunt te benoemen: de PC-port is schandalig slecht. Het heeft irritante bugs en veel lag (?) dat je niet verwacht bij een deugdelijke port, waarbij recht wordt gedaan aan het medium waarop je de game speelt. Bij een van de eerste 'boss battles' (tegen Millenia) bleek er dus zelfs een bug in te zitten waardoor je niet verder kan spelen en de game vastloopt. (Je verzint het niet: als je de battle tutorial doet voordat je de boss battle ingaat, loopt de game automatisch vast. Kun je niks anders aan doen dan opnieuw beginnen...) Behalve dat ik moest wennen aan de gedateerde graphics en het langzamere speeltempo t.o.v. moderne games, was het dus een extra hobbel dat ik de slordige oneffenheden erbij op de koop toe moest nemen.Gelukkig bleek 'Grandia II' (2000) als klassieker op zichzelf staand krachtig genoeg om door te bijten en mee te gaan in de epische vertelling.

Meer nog dan in het vorige deel heeft het een beklijvende verhaallijn vol met religieuze verwijzingen naar een klassieke oerstrijd tussen goed en kwaad. Ryuodo is een sympathieke protagonist als de archetypische rebelse jongere die God noch gebod kent. Hij vloekt en daagt God (uit deze wereld) meermalen uit om te bewijzen dat Hij bestaat. Vrouwen worden ronduit seksistisch bejegend. Als dertiger vind ik hem iets minder stoer dan ik hem als tiener had gevonden, maar ergens is het ook de charme van dit soort games dat je zo bekend bent met de gelijksoortige personages en voorspelbare verhaallijnen. Ook 'love interest' en maagdelijk nonnetje Elena is leuk, zeker als het plot een absurde wending neemt en ze onverwacht een duistere kant krijgt. De andere personages laat ik even in het midden om spoilers te voorkomen.

Maar een game staat of valt met de gameplay, en die is gelukkig meer dan oké. Het begint wat traag als je nog met één of twee karakters op stap bent, maar hoe meer karakters, speciale vaardigheden en magische spreuken in de groep komen, hoe hectischer en sneller het wordt. Uiteindelijk is het gewoon turn based, maar door de snelheid van de gevechten voelt het als realtime. En elke aanval levert vermakelijke CGI-sequenties op die de gevechtssituaties wat sjeu geven. Het upgrade-systeem werkt wat omslachtig met verschillende punten voor 'moves' en 'magic', maar na verloop van tijd is het makkelijk te volgen en levert het verschillende mogelijkheden op om de teamtactiek zelf mee vorm te geven. Toch is het jammer dat - zoals bij wel meer JRPG's- het veranderen van statistieken weinig uitmaakt, want de game is makkelijk genoeg als je de battles niet overslaat en enigszins het juiste level hebt voor de betreffende boss. Het speelt door de toegankelijke moeilijkheidsgraad wel lekker vlot weg, met weinig momenten dat je moet grinden of belemmerd wordt omdat je eerder essentiële fouten hebt gemaakt.

Guitar Hero World Tour (2008)

Alternatieve titel: Guitar Hero IV

3,0
Achterlijk duur voor betrekkelijk weinig wat je ervoor terugkrijgt. Wel ontzettend mooie muziek die ertussen zit, maar daar heb ik deze game ook niet voor nodig.

Gunstar Heroes (1993)

3,0
Best geinige sidescrolling shooter die nogal hectisch uitpakt omdat je de schietknop in dient te houden. Het is wel een leuke game, beetje moeilijk alleen.