Geweldige game! Een van de beste van de GBA. Deze is zelfs nog beter dan het toch al geniale eerste deel. Heerlijke strategische actie met tanks, vliegtuigen, boten en soldaatjes die de spelers om de beurt mogen bewegen, als een soort schaakspelletje. Die animaties waren ook heel leuk als je je kleine soldaatjes omvergeblazen zag worden door die grote neotanks bijvoorbeeld. Deze game heeft ook nog eens een heel leuk verhaal, met leuke personages.

4,5*, Deze gaat sowieso mee met elke vakantie.

Wat een ervaring was dit! Een tikkeltje kort, dat wel, maar ik heb toch drie nachten lang (bij elkaar circa 7 uur) op het puntje van mijn stoel gezeten met mijn hart in mijn keel. 's Nachts in een pikdonkere kamer met een koptelefoon op is natuurlijk de enige manier waarop je deze game zou moeten spelen. Dan pas wordt je er echt compleet in opgezogen en proef je die geweldige creepy sfeer. Want sfeer is waar alles om draait bij deze game. Geen hordes monsters die je met shotguns uit elkaar moet knallen of een overdosis aan goedkope schrikeffecten, maar gewoon puur en alleen donkere omgevingen verkennen, puzzels oplossen en langs gestoorde vijanden sneaken.

Mocht je uiteindelijk toch gezien worden door zo'n gedrocht dan zul je moeten rennen voor je leven. Dit zijn zulke enge momenten, dat heb ik nog nooit meegemaakt in een game. Je bent compleet machteloos tegen de monsters en door de donkere, doolhofachtige omgevingen raak je al snel je oriëntatie kwijt. En het geluid dat hierbij gepaard gaat gaat echt door merg en been. Sowieso zijn de muziek en de geluidseffecten het beste wat ik ooit gehoord heb in een horrorgame. Je voelt je nergens veilig omdat overal verontrustende geluiden te horen zijn. Voetstappen op een verdieping boven je, krakende vloeren, harde windzuchten of het gekrijs van mensen die op de gruwelijkste manieren gemarteld worden, het is allemaal zo vreselijk creepy.

Ik heb berichten gelezen van mensen die het verhaal niks vonden voorstellen, maar dit vind ik echt onbegrijpelijk. De vele geschriften en dagboekbladzijden die je leest zijn overtuigend geschreven en ingesproken waardoor een interessant verhaal geschetst wordt waar een hoop mysterie omheen hangt. Het wordt op een gegeven moment echt ongelooflijk luguber en gruwelijk. Stapels lijken en bloederige martelkamers in combinatie met verschrikkelijke geluidseffecten gaven me echt een heel naar gevoel. Het is een gevoel dat alleen de beste van de beste horrorfilms en horrorgames mij kunnen geven.

Op het gebied van daadwerkelijke gameplay is ook alles prima in orde. Het speelt als een ouderwetse adventure game alleen dan met leuke physics. Het feit dat je bij deuren echt een open en dicht beweging moet maken in plaats van slechts één knop in te drukken zorgt ervoor dat je je nog beter in de gamewereld kunt inleven. Het meeste zul je bezig zijn met de puzzels. Deze zijn nooit echt heel lastig maar ze zijn wel heel leuk en geven vaak het goede gevoel dat je iets bereikt hebt en echt progressie maakt. Ik heb gelukkig nergens vastgezeten want vrijwel alle puzzels zijn met een beetje gezond verstand wel op te lossen. Het zou zonde zijn om bij een game als dit een walkthrough te gebruiken want dat haalt je alleen maar uit de spannende ervaring.

Ik zou nog veel langer over deze game kunnen praten maar ik kan ook gewoon tot een korte en duidelijke conclusie komen: Amnesia: The Dark Descent behoort tot het beste wat games op het gebied van horror te bieden hebben. Dit is pure angst.

ik heb de game nu ook uitgespeeld en ik weet niet zo goed wat ik erover moet denken. Aan de ene kant vind ik het echt een supergame, aan de andere kant ben ik ook lichtelijk teleurgesteld. De eerste uren dat je de game speelt zijn echt fenomenaal, zulke mooie graphics, zulke heerlijke besturing, en zo'n grote wereld. Ik vind het sowieso één van de meest indrukwekkende games die ik ooit heb gespeeld. Maar na 3 moorden merk je toch dat de missies steeds hetzelfde zijn en de game eigenlijk heel voorspelbaar is, en dat is best jammer. Het springen en klauteren door de prachtige levendige steden ging mij daarentegen nooit vervelen en ook het vechten vind ik nog steeds geweldig en verslavend. Maar die missies.... beetje zakkenrollen, iemand ondervragen, paar mensjes afluisteren enzo, dat gaat gewoon vervelen als je dat 5 keer gedaan heb. De uiteindelijke moorden vond ik dan wel weer heel leuk en afwisselend, en daardoor bleef ik de game toch spelen. En gelukkig had je aan het eind ook nog wat vette stukjes die niet zo voorspelbaar waren als de rest. Maar het einde zelf valt wel weer behoorlijk tegen. Het eindigt gewoon te vaag en abrupt.
Maar het blijft natuurlijke een fenomenale en unieke game, een game die het free-roaming principe perfectioneert en qua setting en verhaal ook geweldig en origineel is. Dus toch 4,5*

Ik zal proberen het ietsje korter te houden dan Stevie's mooie verhaal.

Ik heb behoorlijk genoten van het voorgaande deel, maar de vele kritiek was natuurlijk ook terecht. Het tweede deel is gelukkig alles geworden wat ik ervan verwachtte. De steden zijn nog groter en mooier dan in het eerste deel en die prachtige Renaissance sfeer is perfect getroffen. Het blijft gewoon leuk en indrukwekkend om door de straten en over de daken te lopen en te genieten van de huizen, kathedralen en grote groepen mensen in prachtige klederdracht. Het niveau van detail is echt ongekend en geen enkel stukje voelt gerushed of gecopy/paste.

Een van de belangrijkste vernieuwingen is dat je nu geld kunt vinden en verdienen waarmee je wapens, armor, medicijnen etc. kunt kopen. Ook kun je met je geld een dorpje helemaal renoveren. Dit soort dingen houdt de game veel interessanter en geeft je echt het gevoel dat je personage groeit, zoals in een RPG, al hoef je hier niet de diepgang van dat genre te verwachten.

Andere cruciale verbetering is het verhaal en de levelstructuur. Niet langer is de game opgebouwd uit een aantal moorden die allemaal op dezelfde manier worden opgebouwd, nu krijg je in GTA stijl verschillende missies voor je kiezen, hoewel dit wel heel lineair gebeurd. De missies zijn dit keer echter wel veel leuker en gevarieerder. Het verhaal is ook interessant te noemen met al die Dan Brown-achtige mysteries en conspiracy theoriën. Ook de personages komen goed uit de verf, vooral hoofdpersoon Ezio is echt 100 keer interessanter dan Altaïr uit het eerste deel.

De gameplay is voor het grootste deel hetzelfde gebleven. Nog steeds klauter je met het grootste gemak over de daken, het voelt allemaal heerlijk aan en ziet er erg slick uit. De combat is ietsje uitgebreid met meer wapens en moves, maar het voelt voor het grootste deel nog wel hetzelfde als deel 1. Dus: veel counteren en bloederige finishing moves.

En dan kom ik meteen bij mijn grootste punt van kritiek: de moeilijkheidsgraad, of beter gezegd, de makkelijkheidsgraad. De game is echt te makkelijk en het aantal keren dat je daadwerkelijk gedood wordt in een gevecht zijn echt op een hand te tellen. Dit komt mede doordat je een lange levensbalk hebt die haast niet leeg te krijgen is en omdat blocken en counteren te goed werkt. Dat was in deel 1 ook al het geval dus dat hadden ze wel mogen verbeteren.

Conclusie: AC II verbetert zijn voorganger op zowat alle vlakken, al zijn het niet de grootste verbeteringen. De game is dit keer wel veel minder voorspelbaar en blijft daardoor veel langer leuk om te spelen. De vele sidemissions en collectibles die je kunt verzamelen houden het nóg langer leuk en het heeft dit keer ook daadwerkelijk nut om te doen in tegenstelling tot die suffe vlaggetjes uit het eerste deel. Ik heb bijna dertig uur genoten van Assassins Creed 2, en dat komt vooral vanwege het feit dat de setting misschien wel de indrukwekkendste is die ik ooit heb gezien in een game. 4.5*

Eigenlijk is dit een onwijs slechte game: baggergraphics, saaie locaties, domme aliens, slechte besturing, framerateproblemen etc etc, maar de coöp maakt onwijs veel goed. Ik heb dit heel vaak gespeeld met een vriend van mij, en we hadden altijd dikke lol. Vooral de wapenupgrades zijn heel vet, zoals een heleboel homing missiles of discs die overal tegenaan ketsen en zo honderden aliens tegelijk uit elkaar laten spatten. Er heerst complete chaos op je scherm gedurende het grootste deel van de game, waardoor er vaak dikke slowdown plaatsvindt, maar echt storend vond ik het niet. Er zijn heel veel eindbazen die vaak een iets andere strategie vereisen dan gewoon knallen knallen knallen, maar veel moet je er ook niet van verwachten.
Het is een hele korte game, maar wel ongelooflijk moeilijk, vooral die platform stukken, omdat je door de kutcamera voor geen meter kan zien waar je naartoe springt. We hebben hem dan ook iets van 30 keer overnieuw moeten spelen voordat we hem eindelijk uitgespeeld hadden.
Volgens mij is deze game in je eentje geen ruk aan, en hij verdient door alle mankementen eigenlijk niet meer dan 2 sterren, maar voor de lol die ik ermee gehad heb in coöp mode geef ik toch een halfje extra.

2,5*