Wauw. Wat een tegenvaller.

Waar moet ik beginnen? Bij de storende visuele foutjes, zoals karakters die praten zonder hun mond te bewegen, bij de verschrikkelijke laadtijden, die witte schermen die keer op keer het spelplezier kwamen bederven, of bij de bizar slechte voice acting van de hoofdpersoon, die als een soort indiaan met teveel oestrogeen fluistert als een sissy?

Of misschien bij de foutjes in de audio, zoals die momenten waarop je een grote boze menigte in beeld ziet, die druk staat te zwaaien en te stampvoeten, maar het doodstil is? Of bij de saaie eentonige vecht-controls die je de meest gruwelijke moorden laten plegen zonder dat je ook maar een idee hebt wat je aan het doen bent? Of bij de camera, die treiterend achter boompjes en muurtjes blijft hangen op een moment supreme waarop je 20 tegenstanders probeert te verslaan?

Nee, laat ik beginnen bij het verhaal. Jezus, wat was dat ruk! Hoe kunnen ze zo'n toffe serie spellen, met een verhaal dat je helemaal je tv in zuigt, zo ongelooflijk debiel, nietszeggend en lafjes laten eindigen? Dan heb je dus als gamer meer dan 100 uur geploeterd om een verhaallijn te ontrafelen in de vele verschillende Assassins Creed spellen, en word je beloond met een lelijk filmpje van 2 minuten waarin het einde net zo wordt afgeraffeld als in de opstellen die ik op de basis school moest schrijven. Met terugwerkende kracht is Assassins Creed 3 de anticlimax van 2012 voor mij, nog slechter dan 'het einde van de wereld'.

En niet alleen het einde van het spel was slecht. Het hele verhaal in dit derde deel is matig. Het wordt ook op een verschrikkelijke manier verteld, in filmpjes van elke keer twee seconden waarin niet interessante karakters totale onzin uitkramen. En als er dan een keer een interessante bad guy wordt gecreeerd, en je daadwerkelijk gaat uitkijken naar het moment waarop je die mag omleggen, dan blijkt dat je niet eens op een knop hoeft te drukken om je mes in zijn lichaam te planten. Nog zo'n anticlimax.

Eigenlijk zijn er maar twee pluspunten aan Assassins Creed 3: de grote open wereld ziet er (ondanks de kleine irritante foutjes) erg mooi uit en is erg sfeervol, en de grote open wereld is interessant om te verkennen, omdat het beklimmen, rondrennen en rondrijden erg leuk is. Ohja, en de missies waarin je boten bestuurd zijn heel leuk om te doen.

Maar verder heeft dit spel me met name weten te frustreren, en heb ik het alleen uitgespeeld omdat ik wilde weten hoe het verhaal eindigde. Kortom: een 2.

Ik ben vast de einige, maar ik vind het een klassieker!! Ik snap iedereen die het 'gewoon leuk' vindt, maar persoonlijk heb ik hier zo veel plezier aan gehad!

De hele setting is überhaupt al geweldig: beetje dicatortje spelen, geld naar je zwitserse bankrekening sluizen, dikke amerikaanse toeristen aantrekken, immigranten binnenhalen dmv het creeren van banen, je tegenstander bij de verkiezingen laten oppakken, soldaten die je bewaken tegen rebellen uit het oerwoud enz enz. Geniaal!!!
Bovendien is het nog erg leuk uitgewerkt, met allemaal kleine details, zowel grafisch als op het vlak van de gameplay, die het zo origineel maken. Zo moet je bijvoorbeeld een dictator kiezen voor je begint: Castro, Pinochet, maar ook popmuzikanten uit die regio staan tot je beschikking. Leuke is dat elke zijn voordelen en nadelen heeft, de één is een dronkelap en zal weinig steun van je gelovige onderdanen krijgen, de ander is een ongeschoolde boer, die de intellectuelen niet zo zullen zien zitten.
En de gedachtes van je onderdanen die je kan lezen zijn ook zo hilarisch', ik weet er nog een paar : 'I feel so....animated' en die van de koeien: 'Boooh' echt droog.

Ook een heel groot pluspunt voor de muziek, die lekkere ontspannen carribean deuntjes en oerwoud geluidjes, het getoeter van schepen... het geeft je dat ultieme chill gevoel wat je op een echt tropisch eiland ook hebt.

Wel is het spel erg moeilijk. Je hebt verschillende moeilijkheidsniveaus natuurlijk, maar zelfs de makkelijkste is flink pittig. Leuk is daarom de sandbox-mode, waarin je oneindig geld hebt en je eigen paradijsje naar eigen smak kan inrichten. Nog steeds een van mijn wensen Ook kan je uit een aantal eilanden kiezen waar het spel al een scenario heeft bedacht en je een aantal doelstellingen moet halen. Deze heb ik zelf links laten liggen, vanwege de eerder genoemde moeilijkheidsgraad. Zo is er een eilandje dat heel klein is, heel erg heuvelig (moeilijk bouwen) en waar geen bomen zijn (lelijk en geen inkomsten uit houtkap). Om daar een bloeiend Tropico van te maken is haast ondoenlijk.
Wellicht het enige minpuntje, wat gelukkig teniet gedaan wordt door het feit dat je als je je eigen eilandje kiest, het zo moeilijk kanmaken als je zelf wil.

Al met al echt heel jammer dat dit spel zo onbekend is... ik speel het zo nu en dan nog steeds en zelfs nu, nu we qua graphics wat meer gewend zijn, verveelt het mij nooit.

Voor iedereen die Rollercoaster Tycoon, Sim City, Theme Hospital of The Sims wel leuk vond: Probeer deze eens!!
Ik kan er zo nog een half uur over door schrijven, maar eigenlijk moet iedereen het zelf eens spelen.