Vanmiddag uitgespeeld, wat een prachtig spel. Het is super traditioneel, de moderne graphics deden me in eerste instantie anders verwachten, wat in het begin een wat tegenstrijdig effect had voor mij, maar op een gegeven moment merkte ik dat dit gewoon precies is wat je van een Dragon Quest game zou verwachten, en begon ik het super oldskool systeem weer normaal te vinden. Sterker nog de afwezigheid van allerlei half werkende moderne experimentele opties geeft dit spel een gevoel van absolute topkwaliteit, alleen dingen die de tand des tijds hebben weerstaan zitten er in.
Het spel is dan ook niet erg verrassend maar als je er dan eenmaal ban van het verhaal en de characters raakt is het zorgeloos genieten van de eindeloze gameplay in de super mooi gestileerde Dragon Quest wereld, de designs van de characters en de monsters, het is alsof de wereld uit de illustraties van Akira Toriyama tot leven komt. Ook de muziek die in het begin af en toe irritant monotoon op me overkwam geeft op een gegeven moment juist dat verslavende effect en past ook weer perfect bij dat eigenzinnige Dragon Quest sfeertje. Het verhaal is vrij standaard maar toch zeker boeiend doordat het genoeg humor, emotie en originele elementen bevat, ik vond het vooral sterk hoe ongeforceerd en natuurlijk de achtergronden en motivaties van alle metgezellen aan het licht kwamen waardoor je een steeds sterkere band met de groep krijgt.
Het is een spel dat misschien wat tijd nodig heeft om de juiste klik te maken, maar als dat gelukt is kan het niet meer stuk.
Ik heb nu de eindstreep gehaald, maar volgens mij heb ik toch nog best wat te doen.

Ik heb dit spel met zeer gemengde gevoelens gespeeld. In het begin ging ik het spel automatisch vergelijken met GTA, maar als je dan in een auto stapt en gaat rijden wordt je toch gelijk diep teleurgesteld. Het rijd gewoon waardeloos! Ook weinig orginaliteit in de missie's en geen boeiende characters. Het vijandenteam bestaat bijna enkel uit talloze van de zelfde soldaatjes die wat brandstoftanks en radiotorens staan te bewaken...
Op een gegeven moment ben ik maar gestopt met spelen. gelukkig dacht ik later; Laat ik dan op z'n minst de storyline uitspelen.
Toen ik eenmaal goed gewent was aan de controls werd het toch best leuk, lekker overal de boel opblazen, vijanden met met een gastank de lucht in laten schieten etc. Ook in de missies kwamen een aantal positieve uitschieters voorbij, bijvoorbeeld de mile high club, best komisch Ook grappig om zo'n zogenaamd "moeilijke Colonel" van een afstand neer te sniperen...
Verder vond ik het eiland best mooi en vooral facinerend groot! wat soms ook wel weer een vervelend was qua reistijden.

Kortom het spel heeft nogal wat gebreken en is zeker niet een van de betere spellen op de markt, maar als je gewoon lekker hersenloos wil knallen en stunten, of een heel lange tijd vermaakt wil worden is het toch best leuk. Er is namelijk een hele hoop te doen op het eiland!

Het is inmiddels al weer een tijdje geleden dat ik deze heb uitgespeeld, daardoor wel wat beter te zeggen wat ik er nou echt van vind. Het is leuk dat er vrij met veel verschillende battle mechanic's wordt geëxperimenteerd, alleen jammer dat de meeste gevechten dan zo simpel zijn dat je veel van die leuke ideeën maar weinig hoeft te gebruiken, of dat opstellingen van vijanden zo vaak het zelfde zijn dat je iedere keer al precies weet hoe je het moet aanpakken. Toch is het wel leuk om de verschillende opties uit te proberen en worden de gevechten later in de game wel wat pittiger waardoor je er toch wel een beetje gebruik van kunt maken. Buiten deze wat "gemengde gevoelens" over het de battles ben ik voornamelijk zeer te spreken over het spel.

De verschillende characters hebben allemaal hun eigen verhaal en gameplay stijl, verwacht alleen niet dat ze allemaal gelijkwaardig zijn. De een is behoorlijk uitgebreid terwijl een ander voorbij is voor je er erg in hebt. Persoonlijk vond ik dat helemaal niet erg, ik vond het wel leuk dat het hierdoor echt verassend is, je weet niet echt wat je kunt verwachten. Ook merk ik dat er veel verschil is van mening over de verschillende verhalen. Zo zie ik dat sommige mensen de chapter uit de verre toekomst saai vonden of erg cliché, terwijl ik het juist geweldig vond! Ook de prehistorie, de nabije toekomst en Imperial China behoren tot persoonlijke favorieten, maar ik moet zeggen dat ze allemaal wel hun eigen charmes hebben.

De graphics zijn weer echt waanzinnig mooi in de 2D-HD stijl, prachtige pixel art omgevingen en vooral ook eindbazen! Gecombineerd met sferische licht effecten. Persoonlijk vind ik dat deze 2D-HD stijl het mooist tot z'n recht komt op een kleiner beeldscherm zeker nu ik sinds kort een OLED Switch heb was dit echt geweldige eye candy! Ook de muziek is echt fantastisch van sfeervol tot adrenaline kick gevend, en vooral ook weer die eindbazen!

De game heeft dus veel verschillende kanten. Je merkt soms wel echt dat het oud is, met hier en daar wat van die typische jaren 90 vaagheden/beperkingen, soms heb ik dan echt het gevoel van; "wat is dit karig, dit spel kan ik toch maar amper een voldoende geven?" (misschien net 3*) Daar tegenover staan ook juist heel veel momenten dat je hele maal uit je bol gaat van een geweldige 90's anime-videogame adrenaline kick, door de fantastische combinatie van de beleving van verhalen, graphics en muziek, en ondanks de kritiek op de battles dat er toch wel erg veel creativiteit in zit! (Op die momenten denk ik; Wow helemaal geweldig 5*!!!)
Dus laat ik het gemiddeld op 4* als totaalscore.
Het is vooral een absolute aanrader voor mensen die van de 90's SNES periode houden en de beperkingen uit die tijd ook voor lief kunnen nemen.
De sfeer en vibe, gecombineerd met de hoeveelheid variatie en interessante creatieve ideeën in het gamedesign en hoe je opgaat in de bizarre verhalen maken dit toch tot een onvergetelijke beleving.
De hoeveelheid content vond ik toch ook nog zeer behoorlijk, nu heb ik er (als trage gamer die niets wil missen) ruim 50 uur over gedaan.

Een paar weken terug heb ik Ys X uitgespeeld, het zeker zo goed als dat ik op had gehoopt, minstens zo goed als Ys VIII naar mijn mening. Op de meeste technische punten een betere game, het verhaal vind ik minstens zo goed, misschien zelfs nog iets boeiender. Het enige punt wat ik wel wat beter vond in VIII is dat er iets meer variatie in de omgevingen leek te zijn, maar daar leent een tropisch eiland zich dan ook wat beter voor dan een Scandinavisch landschap.

Verder was ik blij dat de game behoorlijk goed en stabiel speelt op de Switch. Er is wel vaak wat pop-in van characters in de omgevingen, maar dit stoorde over het me algemeen niet, er was slechts een omgeving op een bepaald moment in de game waarin het wel iets irriterend was, maar buiten dat vond ik het meevallen in hoeverre het me stoorde. Ik heb ook wel eens wat dips in de framerate opgemerkt, maar dit was doorgaans alleen op momenten als er plots heel veel vijanden in beeld kwamen, over het algemeen vond ik de game prima speelbaar.

Net als de 2 voorgaande Ys games was dit weer onvergetelijk avontuur vol met goed uitgewerkte personages, een unieke wereld waarin ik helemaal op kon gaan. De gameplay was weer even wennen maar als je eenmaal weer aan de systemen gewent bent wil je niet anders meer.
Ook hoe het spel het vechten en varen op zee als een soort hub-world tussen de eilanden heeft beviel erg goed, het gaf echt een gevoel op reis te zijn door deze wereld.
Ik vond de gevechten op zee met de schepen doorgaans zeer vermakelijk, toch is het ook fijn dat je voor een groot deel zelf kunt bepalen hoeveel je je hier mee bezighoudt en vaak ook gewoon kunt fast-travelen als je even geen zin hebt om te varen.
Bij het einde was het daadwerkelijk weer jammer dat het voorbij was en dit allemaal niet bestaat in de echte wereld maar tegelijkertijd een voldaan gevoel zo'n mooi avontuur te hebben beleeft.

Gezien deze voor mij net zo goed is als deel VIII maar toch zich duidelijk onderscheidt en weer een volledig unieke ervaring is, past dit ook gelijk in het rijtje van de leukste games die ik ooit heb gespeeld.