Voor twee systemen ontwikkeld, door twee verschillende divisies van Konami. Er zijn verschillen, maar de N64 'blinkt' uit op vele vlakken.

Veel sportgames zijn beperkt, en pas wat generaties ertussen ervaar ik bij een nieuwere titel nut. Nu is ook juist zoiets als de Olympische dusdanig meer beperkt en op voorhand al grotendeels saai, en daar zit het probleem. Er is geen oefenmodus, maar zoals bij een gemiddelde partygame, ga je gegarandeerd de eerste keer de mist in, mede door de matig besturing. maar dit blijft dooretteren. Met de beperking van regels bij Olympische spelen zorgt voor aanvullende ergenis. Neem nu alleen het Snowboarden, wat overigens op alle vlakken beter is gedaan door andere Snowboad titels.

Dat nu juist het onverwacht saaie curling nog het beste uit de verf komt is merkwaardig.

In 1998 al zeer matig, maar anno 2025 nog steeds.

Ik had altijd een vooroordeel tegenover bepaalde motorsporten zoals Le Mans 24 en Nascar. Nascar Racing wist mij dan ook helemaal te overtuigen door inderdaad de grote mate van realisme. Serieus heb ik het dan ook nooit gespeeld, want op een gegeven moment wist ik niet meer of ik nu Destruction Derby of Nascar aan het spelen was. Ondertussen is Le Mans 24 nog steeds zijn vooroordeel niet kwijt.

Ik ben met stomheid geslagen. Hot Pursuit II kon een waardige opvolger van de oorspronkelijke Hot Pursuit zijn, zonder al die vervelende gedoe met de straatraces in latere delen. Heerlijk normale banen, veel verschillende modes..... Maar na 10 seconden voel je de bui al hangen. Need for Speed? Welke snelheid? Een behoorlijke dooddoener voor een game als deze. Ik kan er niet bij waarom die framerate zo ongelooflijk laag is. En wat te denken van de besturing? Natuurlijk is de opzet meer arcade, maar een auto aan de zijkant schampen doet je auto al uit de bocht vliegen, of gewoon naar rechts sturen door een bocht is ook eigenaardig. Bah.

Zoals al eerder vermeld hou ik meer van het oude concept van in veel verschillende omgevingen racen met politie achtervolgingen. De trend met straatraces en het steeds iets verder kunnen uitbouwen van een goede auto is eigenlijk nogal eentonig. En hoe groot de omgeving dan ook is, het is en blijft hetzelfde landschap. Natuurlijk met veel variatie, maar ik hou juist van contrasten als een sneeuw omgeving, zandweg en noem maar op. Spuuglelijke auto's trouwens waar je tegen strijdt; met allerlei lelijke aangebouwde onderdelen. Ik mis dus een beetje de mooie, wat klassiekere modellen. Maar goed, het draait om straatraces.

Toch weet de mij te boeien, wat komt door de verschillende modes. De tijdrit langs checkpoints, verschillende politie opdrachten... Of de mode waarbij de speler langs een flitspaal harder als de andere moet rijden en zo eerste kan worden zonder ook echt als eerste over de finish te rijden. En natuurlijk is het ouderwetse ritje met de politie achter je aan altijd leuk.

Stukken beter als Underground die door hjet concept van in de nacht racen enkel irritatie opwekt. Nu maar hopen dat EA begrijpt dat ze echt een glanzend deel uit de reeks kunnen maken door een ouderwetse concept te gebruiken en dat om te zetten naar huidige standaarden. Lees: enorm veel modes, grote en diverse omgevingen en gewoon allerlei normale modellen. Als men een NFS3 of Road Challenge nu zou maken, dan zou het zeer waarschijnlijk (nog meer) vuurwerk opleveren.

Deze New Super Mario Bros 2 game valt onder de hoofdlijn, maar alle modernere New Bros delen halen het bij lange na niet bij elke andere hoofdlijngames; van de eersten, Super Mario World, Galaxy tot aan Odyssey. Er is genoeg creativiteit, maar nog altijd minder als bij de anderen, maar wel met een fijne toevoeging van de oneindige muntjes, maar het beklijft minder. Met dat in het achterhoofd, is er minder motivatie om na het op basisniveau uitspelen, nog eens vele tientallen grote munten te gaan verzamelen om een Star World te kunnen bereiken.