Een wat luchtiger vrolijker en maffere beat em up van Capcom.
Met je raad het al met erg vreemde eindbaas karakters zoals Elvis, Buitenaardse wezens, maffe robots.
Maar deze Battle Circuit heb ik met een glimlach uitgespeeld de muziek is ontspannend en de vijanden zijn te overzien. Het is erg leuk om dit gespeeld te hebben zelfs met de online optie is het heel vermakelijk.

* * * *

Ik heb dit spel ongeveer 5 uur gespeeld en wat mij vanaf het begin opvalt is dat het filmische en de gameplay heerlijk verweven is in dit spel je speelt echt een film als het ware. En de monsters daar kun je niet zonder je karakters zijn echt te klein (de schaal van het kleine en het grote is indrukwekkend gebalanceerd) soms is de actie allemaal te overweldigend. Maar het verhaal is sterk genoeg en het houd je geconcentreerd.

he he uitgespeeld op hard!
een paar min puntjes op het einde draaft het spel wel wat door.. En iets meer afwisseling in de gameplay had ook geen kwaad gekunt..
maar voor de rest een heerlijk spel.

Ze geven je in het begin echt de tijd om het spel te verkennen, waar maak je dat nog mee?
En het ziet er inderdaad prachtig uit!. je waant je terug in de tijd...
dit spel is letterlijk en figuurlijk veel ruimer opgezet... dan deel 1 en 2
even verder spelen...

Blues Brothers 2000 N64:
Het doet mij gelijk denken aan muziek, en behoorlijk maffe muziek (die soms wat door slaat) en dat kom je ook veelvuldig in het spel tegen maar dat is gelijk ook wel het grootste plus punt van dit spel. En ik moet toegeven het spel heeft wel een beetje mijn hart gestolen door de karakters en de maffe opdrachten die je moet doen om een liedje heel te maken door het verzamelen van noten (Banjo-Kazooie?).

Camera:
Maar je word zo vaak dwars gezeten door die camera die je zelf moet bedienen! dat het al snel een ergernis gaat worden. De slome controles helpen ook al niet mee vooral als je een baas moet verslaan! als de camera en de bediening nou gewoon goed waren dan was dat al een verademing geweest.

Grafisch:
Er zijn levels die er best goed uit ziet.. maar er zitten ook veel gedeeltes in die behoorlijk eentonig grijs zijn bijvoorbeeld de deuren, knoppen, etc, en de bomen en wolken kunnen soms echt wazig zijn maar voor jongere onervaren gamers kan ik me voorstellen dat ze nog best veel plezier uit dit spel kunnen halen soms zijn de kleuren gewoon mooi en de karakers erg grappig en leuk.

Oordeel:
Dit is echt niet het slechtste spel ooit wat je kon vinden op de N64 en door je doorzettingsvermogen en met een nostalgische bril op is het soms best nog wel te genieten.

Bramble: The Mountain King ik speel dit spel altijd zodra het donker word en dan in tabletop mode (Switch). Een kop warme kruidenthee erbij en oordopjes in, dat is voor mij de perfecte setting. Het spel geeft me gelijk een rustig gevoel en een bijzondere sfeer. Het is zo'n fijne beleving dat het ook nog wel eens kans kan maken op mijn eindejaarlijst.