Erg originele puzzelgame. Je moet blokjes schuiven om bij de vlag te komen. Tot zo ver niet origineel. Echter, de regels van de game zijn ook blokjes die je kunt verschuiven!

Stel, de regels van een level zijn "baba is you", "wall is stop" en "flag is win". De muur weerhoudt je er van om bij de vlag te komen. Je kunt echter met wat schuifwerk de regels van de game veranderen zodat "wall is stop" niet meer geldt, en je door de muur naar de vlag kunt lopen. Maar je kunt er net zo goed "baba is wall" van maken, zodat je de muur bestuurt ipv het konijntje, en de gehele muur zo richting de vlag beweegt

Vooral in het begin van het spel val je van de ene verbazing in de andere als je langzaam ontdekt hoe je de regels naar wens kunt aanpassen. Na een paar werelden wordt het allemaal wat minder, en krijgt het sokoban-achtige schuifwerk de overhand. Ook zijn niet alle nieuw geintroduceerde regels allemaal even logisch, zodat ik gereld met een "eh... hoe kon ik dit weten" gevoel een walkthrough zat te kijken.

Kan me in alle lof vinden, maar minpunt van de game is toch dat je tussen alle pracht en praal 60% van de tijd een 'redelijke' shooter aan het spelen bent

Had destijds geen zin om m’n Wii U hier telkens voor op te starten, maar in de herkansing handheld op de Switch toch wel een vermakelijk spelletje. Het viel me wel wat tegen dat er toch niet zo heel veel levels waren waar echt iets leuks met het concept gedaan werd, het leek wat moeite te kosten om dit tot een volwaardige game uit te rekken. Was er tegen het eind wel weer klaar mee, ondanks de beperkte lengte van de game.

4* voor de heerlijke level designs. Zo'n clockwork mansion blijft je toch wel bij.

Het is helaas wel een game waar ik voor een sneak-approach toch niet genoeg geduld heb (of niet goed genoeg ben ). Als je dan iedereen maar besluit af te maken, dan wordt het wat makkelijk en een-dimensionaal.

Alles bij elkaar toch op elk vlak een lichte teleurstelling.

Een soort Fallout 3.5. Opgepoetste "last gen" graphics, een minder tot de verbeelding sprekende stad (in vergelijking met DC en Vegas). Zelfde monsters. Een rare pacing waarbij de game de eerste 5-10 uur verschrikkelijk leeg en saai lijkt. Niet erg originele of interessante factions om uit te kiezen, dat gebeuren met Liberty Prime in de Brotherhood quests, leek erg op wat er in Fallout 3 gebeurde.

Ik heb me prima vermaakt en me in 30 uur naar het einde van de main quest gevochten, maar geen behoefte om de game verder te spelen. Niet de game waar ik op hoopte.

Iets minder indrukwekkende wereld dan Fallout 3, maar toch wel erg leuk weer. Jammer dat de volgende Bathesda weer met elfjes en tovenaars is, want een wereld als deze bevalt me een stuk beter.

Was van plan om de NCR te steunen, maar dankzij mijn hulp aan de Brotherhood kon ik die verhaallijn niet verder afmaken. Toen maar op eigen houtje verder gegaan. Na zo'n 30 uur main quest+een paar zijtakjes vind ik het wel weer mooi geweest met een game als deze, maar toch erg genoten.

Ja ik doe hier toch maar een halfje vanaf. Het sfeertje is geweldig, er zitten een paar leuke puzzels in, leuke combinatie van handgetekende achtergronden en 3D objecten, maar het spel is schandalig kort. Als je de paar matige stukjes actie wegdenkt hou je een uur of 3 aan gamen over.

Vond dit deel toch net iets minder dan Vice City, ondanks de nieuwe mogelijkheden. Het "real life" gehalte van eten en sporten vond ik een beetje te ver gaan, en het sfeertje was een tikkeltje "geforceerd stoer", waar het eerder lekker cartoonachtig was. Toch wel geweldig leuke herinneringen aan de eindeloze tochten door bergen en woestijnen, natuurlijk.

Heb het helaas net niet uitgespeeld vanwege het ongelofelijk saaie "landje veroveren" wat de eindmissie in de weg stond.

Halverwege was ik super enthousiast. Maar ik merkte na een uur of 30 dat ik het toch allemaal wat eentonig begon te vinden. Op het eind underleveld de laatste missies er door heen gejaagd omdat ik er wel klaar mee was. Heb niet de behoefte gevoeld om buiten de cauldrons en de longnecks veel buiten de main story te doen.

Sympathiek, zo’n nieuwe studio, en dat zachte prijsje voor iets dat best voor een AAA game door zou kunnen. Maar uiteindelijk toch een beetje teleurgesteld door deze game

Het begint allemaal leuk, met wat geplatform en gepuzzel in een mooie omgeving, om dan ineens in een soort dark souls achtige game te veranderen met de ene na de andere zeer pittige eindbaas. Ik moest helaas naar de “story mode” terugschakelen, waarbij je dan weer praktisch niet dood kan.

Destijds op de ps3 al snel afgehaakt. Nu op de switch eindelijk uitgespeeld. Moest me er richting het eind wel een beetje doorheen worstelen. Matige actiesequences, soms eentonige cases, vreemde karakterontwikkeling en keuzes van de hoofdpersoon. Kale wereld waar niet veel te beleven valt. Zit geregeld vrij slordig in elkaar, bv. met discussies over bewijsstukken die ik in mijn playthrough over het hoofd had gezien, maar in de ondervragingen toch gewoon aan bod kwamen.

Toch wel punten voor de originaliteit, sindsdien is er ook niet iets soortgelijks geprobeerd. Redelijk film noir-achtig verhaal. En een paar leuke cases met point-and-click achtig speurwerk.

Veel te genieten natuurlijk, maar wel wat repetitieve gameplay. Ook de invisible walls overal zorgen toch vaak voor ergernis. Je wordt wel erg gestuurd in je spelen, lekker vrij de mooie post-apocalyptische wereld verkennen is er niet bij. Hoe geweldig zou het zijn om een Fallout-achtige game in deze setting / met deze graphics te hebben

Daarnaast blijft het jammer dat je bij een game als deze, waar je echt wat gaat geven om de personages, geen invloed kan uitoefenen op het verhaal, geen keuzes kunt maken. Hoe interessant de ontwikkelingen en keuzes van Joel ook zijn, je hebt er geen invloed op, je kunt alleen maar toekijken zonder er iets aan te doen. Dat hoort bij een film, niet bij een interactief medium als een game.

Wat een genot om te spelen, erg van genoten. Alle (voor mij) frustrerende en vervelende eigenschappen van ALTTP zijn weggehaald, en alles wat overblijft is een feest om te spelen. Had misschien net een tikkeltje moeilijker mogen zijn, maar verder na BOTW denk ik mijn favoriet van de Zelda's die ik heb gespeeld.

Wilde me eindelijk eens in oude Zelda's gaan verdiepen (ben zelf op de Wii ingestapt) en dan is dit natuurlijk de eerste die je moet spelen.

Ik verbaasde me er over hoeveel dit al lijkt op moderne Zelda's. Het gemis van een rechterpook is even lastig, maar dat went snel. Locken werkt prima.

Op sommige vlakken houdt de game iets minder je hand vast dan je tegenwoordig misschien gewend ben. Zo bleek ik enkele keren te zwoegen in een dungeon omdat ik bepaalde noodzakelijke upgrades nog niet had "opgehaald". Was me een aantal keer onduidelijk wat er van me verwacht werd om het verhaal verder te helpen. Ook zijn de controls op de 2ds/3ds net wat te klein voor me, zorgde geregeld voor kramp in m'n handen tijdens intensieve boss fights

Al met al geweldig leuk om een keer gespeeld te hebben, en eigenlijk ook gewoon naar moderne maatstaven nog een goede en leuke game. Erg van genoten. Leuk ook om diverse landmarks die in BOTW als ruïnes te vinden zijn, nu in hun gloriedagen te zien.

Kwam hier destijds op de Wii niet doorheen door de besturing. Nu in de herkansing.

Los van de besturing een 13-in-een-dozijn Zelda, met teveel herhaling. Dat stukje op het eind met die bewegende kamers vond ik dan wel weer erg leuk.

Wat gestroomlijnder en makkelijker dan de andere (2d) Metroids die ik heb gespeeld. Het was niet vaak nodig om eindeloos te backtracken om verder te komen. Ik hou daar toch niet zo van, maar voor de liefhebbers wellicht een minpunt.

Voor mij helaas te weinig een game, en teveel een (te lange) film waar je grotendeels bezig ben met om conversaties door te klikken. Ondanks dat de personages en onderwerpen best goed geschreven zijn, moest ik moeite doen om het uit te spelen.

Na enkele eerdere pogingen eindelijk een keer uitgespeeld.

Grootste minpunt van deze game vind ik toch wel de weinig tot de verbeelding sprekende aliens. Leuk dat ze kunnen morphen in koffiekopjes enzo, maar in de praktijk merk je daar toch maar weinig van omdat je (ik) toch in elke nieuwe ruimte even m'n scanner aandeed om te kijken wat er allemaal rondloopt.

Verder wel erg mee vermaakt, vooral als het wapenarsenaal na een tijdje wat interessanter wordt. Leuk ook die Gloo gun waarmee je op allerlei plekken kunt komen, het leek soms wel een platformer.

Ik vond deze game (in tegenstelling tot berichten hiervoor) juist wel vrij moeilijk. Speel games altijd op normal, maar hier toch een tandje teruggeschakeld omdat ik elke keer in 1 of 2 aanvallen dood was in het begin. Maar misschien had ik gewoon niet genoeg geduld om het via stealth op te lossen.

Wat vreemd dat ik dit niet eerder gespeeld heb, als fan van veel andere games van Tim Schafer

Als platformer erg achterhaald. Of, aangezien men 2 jaar later in staat was om iets geweldigs als Super Mario Galaxy te maken, moet je maar gewoon “matig” zeggen. De originaliteit en humor maken heel veel goed. Met het klassieke Milkman level als hilarisch hoogtepunt.

Het eindbaasgevecht was dan weer een verschrikking om doorheen te komen. En als ik dan lees dat de originele versies van deze game hier veel minder vergevend waren met checkpoints en levens…

Alles bij elkaar ontzettend leuk om eindelijk gespeeld te hebben. Drie keer raden wat m’n volgende game wordt.

Teleurstellend. Grafisch stijltje staat me niet aan. Het voelt grotendeels als een re-hash van de eerste 2 games maar dan veel minder grappig. Einde weer zo'n vervelende fourth wall-brekende anticlimax die we inmiddels wel kennen van Gilbert.

Tja tegen de tijd dat dit op de Wii uitkwam was die helaas ook al het huis uit. Toch maar met een omweg XP aan de praat gebracht, zodat ik nu eindelijk Sam & Max kan spelen.

Heb erg gelachen, ik verbaasde me er eigenlijk over dat dit gewoon net zo grappig was "als vroeger". Aardige puzzels, niet te moeilijk maar daar heb ik eerlijk gezegd ook helemaal de tijd niet meer voor en de zin niet meer in, dit was precies net te doen zonder walkthroughs dit

Ik miste helaas alleen wel heel erg de bizarre locaties (dingen als World's Largest Ball of Twine, Bungeejump locatie op Mt. Rushmore enzo), hopelijk komt dat weer in de volgende delen.

Ik ben geen liefhebber van turn-based strategy games, dus kostte me wat moeite om hier door heen te komen. Het duurde me allemaal wat te lang. Er wordt hiernaast ook nog geprobeerd wat adventure achtige puzzels in te stoppen, maar dat komt niet veel verder dan het oproepen van een aantal buddies als je bepaalde gebieden niet kunt bereiken.

Qua sfeer en humor wel erg geslaagd.

Vooral op "filmachtig" gebied een sterkere game dan de vorige 3, je kunt merken dat Last of Us er tussen zat. Als game zat ik me toch wel geregeld te ergeren aan de beperkingen. Je moet weer precies de paden belopen die je geacht wordt te lopen. De ene keer ben je dood als je 2 meter naar beneden in het water valt, maar als het voor het verhaal uit komt dan kun je ineens tientallen meters naar beneden vallen zonder een schrammetje. Ik vind dat toch niet echt meer van deze tijd.

Uitzondering is als je net op Madagascar aan komt, en heel veel vrijheid hebt / lijkt te hebben om op onderzoek uit te gaan, daar had ik het gevoel dat ik eigenlijk de hele game hoopte te hebben.

Verder natuurlijk wel een supervermakelijke achtbaan waar ik veel vaker wel dan niet zat te genieten. Fantastische easter egg trouwens met dat schilderij van Guybrush Threepwood haha

Eerste playthrough vond ik echt supervermakelijk, had het idee dat m'n keuzes echt gigantische impact hadden op het verhaal. Helaas bleek inderdaad bij een tweede speelbeurt, dat dat allemaal nogal meeviel. Dat gaf toch een beetje een vervelende nasmaak. Ik zou zeggen, tweedehands kopen of straks uit de budgetbak vissen, en je hebt een uur of 8 lol.

Inderdaad erg kort. Het basisidee is natuurlijk erg grappig, maar in de praktijk blijkt het een iets minder leuke / uitgebreide / goed doordachte versie van Hitman te zijn.

Ik zou even wachten tot die minder dan een tientje is.