Assassin's Creed: Revelations (2011)

Weinig trek om een lang verhaal te typen dus ik houd het even bij een opsomming van plus- en minpunten van dit spel, die tegen mijn verwachting in beter bleek dan Brotherhood:

+ Istanbul is met Florence en Venetie de tofste stad tot nu toe uit de hele serie, perfecte sfeer en dito looks
+ Het ondergrondse dorp is echt heel vet, sowieso dat ik die nu een keer ga bezoeken in het echt
+ Te voet van A naar B is hier een stuk leuker dan in het irritante Rome, over de daken lopen is in Istanbul immers veel gemakkelijker c.q. soepeler (alles slaat een stuk beter op elkaar aan) en met je hookblade over die lijnen vliegen blijft leuk
+ Veel nieuwe toffe (finishing) moves van Ezio
+ Wapensysteem werkt fijner en de introductie van de hookblade is echt een goede toevoeging
+ Ontwikkeling in het personage van Ezio
+ De tombs zijn er nog steeds, maar nu een stuk spectaculairder
+ Goede varieteit aan missies, hoewel ik graag meer daadwerkelijke 'assasination' missies zou spelen, wat een erg groot pluspunt was aan AC2 zelf
+ De flashback missies met Altair behoren misschien wel tot de leukste missies uit de AC-reeks
+ Bevredigend einde (hoewel velen dat hier juist tegenspreken)
+ Spel zorgt er altijd weer voor dat ik uren op wikipedia rondsurf om te zoeken wat de echte geschiedenis was van bepaalde volken, locaties, mensen etc.

- Gevechten zijn echt overdreven simpel, hierdoor is het ook niet echt nodig om je armor/wapens te verbeteren (hoewel je dat uiteraard wel doet)
- Spel is bijzonder kort, is in dat opzicht het geld eigenlijk niet waard
- Die (gelukkig optionele) sidequests waarin je op zoek gaat naar Desmonds verleden zijn echt - niet - leuk
- Niet echt een nadeel maar die bommen waar in het spel zo'n fuss om wordt gemaakt heb ik echt maar 1x in het hele spel gebruikt

Weer erg van genoten! Gelukkig in 2 dagen helemaal uitgespeeld, zodat ik nu mijn sociale leven weer kan oppakken.

Best wel een teleurstellende game als ik eerlijk, het is weer veel van hetzelfde met de uitzondering van een aantal nieuwe dingen, zoals:

*De toevoeging van een hookblade wat een extra dimensie in gevechten geeft en het parkour gedeelte.
*Den defense (soort van tower defense) wat eigenlijk vrij irritant is.
*En tot slot het maken van bommen wat op zich wel lachen is, maar echt veel doe je er niet mee.

Ik dacht ze in dit deel wat meer van het verhaal zouden onthullen en dat doen ze op zich wel met de connectie van Altaïr in dit spel, maar echt veel ben ik er ook niet wijzer van geworden. Dus dat wat dat betreft doet Ubisoft zo hun best om een naar hun zeggen 'episch' verhaal neer te zetten, die eigenlijk alleen maar voor enkele gamers te begrijpen is...
Verder krijg je wel iets meer weten over de achtergrond van Desmond door middel van vijf 'memories', maar deze zijn echt te saai voor woorden. Je komt op zich wel wat meer te weten, maar het had wel in een iets leukere vorm gebracht kunnen worden.

Het exploreren van de tombes was wel iets leuker dit keer, ik zag wel een hoop Uncharted invloeden terugkomen hierin. Goed afgekeken dus.

Verder is de game eigenlijk vrij kort, je komt al vrij snel aan bij het einde. Dit komt eigenlijk ook door de simpele missies, die niet echt uitdagend zijn. Je krijgt uiteraard bij elke missie wel een optionele opdracht mee om het 100% te krijgen, wat op zich wel voor een extra uitdaging zorgt.

Al met al is Assassin's Creed Revelations een game die doet wat het moet doen met minimale vernieuwingen en op zich wel onderhoudend blijft, maar het voelt toch aan als een herhalingsoefening.

Kleine 3,5 sterren.

Nog steeds een vermakelijk deel, maar niet zo goed als zijn voorganger. Ze hebben een aantal nieuwe dingen geïntroduceerd, zoals het verdedigen van die forten (waarvan de moeilijkheidsgraad behoorlijk hoog is). Verder vond ik de "hookblade" nou ook geen geweldig grote toevoeging. Verder vind ik dat ze wel erg lang door zijn gegaan met Ezio. Maar goed, verder is het wel een vermakelijke game.

Het heeft ongeveer een jaar geduurd voordat ik hier uiteindelijk weer mee verder ben gegaan. Maar toen ik weer eenmaal begonnen was ging het snel, erg snel. De gameplay, de wereld, de setting en vooral de personages zijn ook hier weer erg tof.

Daarin heeft niet alleen Ezio een grote rol, maar ook zijn voorganger Altair. Ezio is ondertussen ouder dan hoe we hem in Brotherhood hebben achtergelaten. Een Master Assassin die langzaam ingehaald wordt door de tijd. Wat we al in de opening merken. Het zorgt voor een wat meer reflecterend vermogen op zijn tijd en acties en op de situatie. Het zorgt voor een wat meer volwassen en serieuzere ervaring. Hetzelfde geldt voor Altair waarvan we hier nog meer uitdieping krijgen van zijn personage en de gebeurtenissen na het eerste deel. Voor beide personages worden de verhalen mooi afgerond.

Deze keer verruilen we het bekende Italië voor een van de steden die ik graag nog eens wil bezoeken, Constantinopel. Belangrijke handelsplek, de koppeling tussen Europa en Azië en een heerlijke mix van culturen en stijlen. Het zorgt voor een fijne afwisseling in omgeving, maar qua gameplay is het allemaal nog grotendeels hetzelfde. Met uiteraard wat uitbreidingen, zoals de hookblade die toch regelmatig goed van pas komt. Maar ook het management spel om je assassins te trainen is uitgebreid, waar je nu veel meer tijd in kan stoppen dan eerst. De toevoeging van de Den defense had van mij wel achterwege gelaten mogen worden. Hoewel ik een tower defense wel kan waarderen is deze maar vervelend om te doen.

Ook zijn ze verder gedoken in de eisen om 100% synchronisatie te behalen (met de toegevoegde bomsoorten), iets waar ik in de vorige al geen fan van was en hier ook. Ik blijf erbij dat het tegen het hele idee van vrijheid om je doel te behalen gaat om die beperkingen op te leggen. Je kan uiteraard de missie gewoon doen zoals je wilt, maar als je dan elke keer ziet dat je volledige synchronisatie mislukt is omdat je het niet met een specifieke bom hebt gedaan wordt op den duur wel wat jammer. Gelukkig staat de gameplay verder nog overeind.

Het laatste minpunt zijn de Desmond missies (en aansluitend de The Lost Archive missies). De first person puzzel/platformer is maar matig uitgewerkt en vaker frustrerend door een matig werkende besturing dan door de moeilijke uitdaging. Verhaaltechnisch zijn het interessante stukken, maar voor de gameplay hoef je het niet te doen. Dat vond ik tijdens mijn oorspronkelijke playthrough ook aangezien ik daar niet eens alles missies gedaan hebt zag ik.

Het is wel tekenend voor de game, ze hebben de goeie en sterke elementen van de serie behouden en uitgebreid. Maar ze zoeken ondertussen ook naar nieuwe toevoegingen die lang niet altijd goed werken. De basis is gelukkig nog steeds erg goed en ik geniet nu nog meer van het verhaal van Ezio merk ik. Toch weet het in totale ervaring niet zijn twee voorgangers te evenaren.

De volgende in de planning zijn de drie chronicles games en daarna de Assassin’s Creed III Remaster die ik onlangs in de sale gekocht heb. Hopelijk gaat het nu niet weer een jaar duren…