Assassin's Creed: Revelations (2011)

Nou ik ben benieuwd. Als t maar echt een beetje vernieuwend is, want na deze game heb ik dit concept wel gezien...

Ik heb hem vandaag uitgespeeld, het zag er allemaal zo super epic uit, en klonk ook epic.
Jammer dat ik er niet veel van snapte, het ging me allemaal even te snel.
Wat moet desmond nou doen? naar dat labored land ofzo gaan? en wat is dat?
Wat hebben we nou geleerd in deze ac? we wisten bijna alles al.
Ik weet niet of het aan mij licht of aan het spel.

Ik vind dat ze inderdaad niet waargemaakt hebben wat ze zeiden. Ik vind de link tussen Ezio, Altaïr en Desmond niet duidelijk gemaakt of verder uitgelegd... we hebben voor een groot deel alles te horen gekregen wat we al wisten.

Toch vind ik in dit deel het verhaal zeer sterk en persoonlijk vind ik dit deel beter dan Brotherhood. Deel 2 is voor mij toch nog het aller best uit de hele serie aangezien die pas echt vernieuwing bracht.

Bedoel je nou 2012 of 2013? Ik neem aan 2012.

ja 2012 , november waarcschijlink.

Er ís ook geen touw aan vast te knopen, maar dat geldt eigenlijk voor de hele serie. Alleen werd de indruk gewekt dat met deze game alles helder zou worden. Niet dat ik had verwacht dat dat ook waar zou worden gemaakt. Het verhaal is wat mij betreft ook het zwakke punt van de hele serie. Ik zou liever hebben gezien dat ze het puur als los van elkaar staande histrorische games hadden vormgegeven en die hele Desmond-flauwekul uit de serie hadden geschrapt. In het eerste deel vond ik het nog wel aardig, maar dat was vooral omdat je toen nog het idee had dat alles in de volgende delen verder zou worden uitgewerkt. Maar vanaf deel 2 had ik al het gevoel dat ze zelf niet meer wisten waar ze aan begonnen waren en waar ze naar toe moesten met het verhaal.

Neemt niet weg dat ik me weer prima heb vermaakt. Constantinopel was erg aantrekkelijk. Wel jammer dat het paardrijden was geschrapt, wat ik vooral in de eerste game sterk vond (het land doorkruisen tussen de 3 steden). Ik hoop dat voor AC III een radicaal nieuwe omgeving wordt bedacht. Mijn voorkeur heeft feodaal Japan. Het voldoet aan de belangrijkste voorwaarden: je kunt zwaardvechten en je hebt hoge gebouwen om te beklimmen.

Erg leuk spel!
Ik doe het alleen niet voor de Multiplayer maar voor de Singleplayer.
Ik speel bijna geen missies maar ik heb altijd wel wat te doen.

Of bommetjes gooien naar guards of ze gewoon neersteken of dit of dat.
Je kunt van alles doen.

Eerste deel was goed, wel erg eentonig. AC2 was echt geweldig! Brotherhood was ook goed te doen. Ben nu net deze aan het spelen. Eerste indruk to nu toe: Constantinopel ziet er erg mooi uit, missies zijn ok maar ik vind het vechten niet erg super omdat de tegenstand erg tegenvalt. Als er zo'n 5-8 guards om je heen staat vermoord je die allemaal makkelijk met een paar klikken. Had toch liever een hogere moeilijksheidsgraad gehad maar die is er geloof ik niet.

Je bent natuurlijk wel een supervechter, het begin is het inderdaad wat makkelijk, de helft van je tegenstanders is ook bang voor je. Later zul je wat sterkere tegenstanders krijgen en zal het vechten wat minder makkelijk gaan.

Ik ben gisteren begonnen met Revelations na deel I, II en Brotherhood te hebben gespeeld. Ik ben nu waar je met Altair kunt spelen, maar ik zie dat die stem niet hetzelfde is als deel 1, Zeg alsjeblieft dat dat later in het spel weer verandert...

Ja daar zijn de spoilertags toch voor

viel mij niet eens op dat de stem anders is eigenlijk.

Ik heb het spel vanmiddag uitgespeelde en naar mijn mening minder dan II (5*) en Brotherhood (4,5*), maar alsnog een leuk spel. Wat betreft Altaïr in Revelations, zijn stem is overduidelijk veranderd. Misschien ruzie met de voice actor van deel 1?

Niet alleen zijn stem: hij ziet er ook heel anders uit.

Heb het spel vandaag geleverd gekregen inclusief Assassins Creed 1 voor €30,- (op de PS3) =D. Vind het er allemaal wel mooi uitzien hoor maar ik vond het uitzicht vanaf de viewpoints in ACB er veel mooier uitzien. Ben benieuwd of deze game mij net zo blijft boeien als AC2 en ACB. Die hookblade vind ik wel gaaf.

In een drietal dagen uitgespeeld. Dit is het eerste spel wat erin slaagt me uur na uur weten te boeien. Ongetwijfeld de sterkste uit de hele serie. Enorm veel spektakel, schitterende verhaallijnen van alledrie de hoofdfiguren, en Istanbul, de best uitgewerkte stad die ik in een Assassin's Creed-spel heb gezien. Geen eindeloze stukken groen zoals in het Rome van Brotherhood, maar een mooie wirwar van straatjes als opvulling tussen de schitterende Moskeeën.

Personages zijn veel beter dan in voorgaande delen. De first-person sequenties zijn een mooie afwisseling en leveren een schitterende avant-garde vertelling op van
Desmond's personage, een personage dat dringend toe was aan een beetje achtergrond. Altaïr's personage wordt mooi uitgediept, van het irritante ventje uit het inmiddels vergeten deel één wordt een sterk figuur neergezet. Maar de meeste lof moet toch gaan naar Ezio Auditore da Firenze. Sinds AC2 heeft hij me weten te raken, vanaf het moment dat je hem voor het eerst ziet in gevecht op de Ponte Vecchio. Sindsdien is hij alleen maar gegroeid, toen hij zijn levenslessen leerde, over leven, liefde en genade. Ik had hier echter graag aan het einde van het spel nog wat meer uitdieping gewild, maar de animatiefilm Embers levert dat enigszins. In ieder geval een van de beste videogame-karakters van het laatste decennium.

Veel lof gaat uit naar de toegenomen hoeveelheid spektakel. Op het ene moment bungel je aan een bodemloze kloof aan een houten stellage die dreigt los te laten, dan achtervolg je een boot over een snelstromende rivier, vlucht je uit een brandende haven, hang je met parachute en touw aan een koets, en val je vervolgens al vuistvechtend met een tempelierkopstuk een ravijn in. Voorbeelden genoeg, en allemaal prima uitgewerkt. Dit spel wist me tien keer meer kippenvel te geven dan de voorganger.

Istanbul is wellicht de beste toevoeging aan het spel. Rome uit Brotherhood vond ik niet bijzonder interessant, en na een aantal spelbeurten had ik dat ook wel gezien, ondanks de hoeveelheid historische bouwwerken in die stad. Florence en Venetië uit 2 waren prachtig, en heb ik vele malen herspeeld. Toch weet Istanbul ze allemaal te overtreffen. De layout van de stad is vele malen beter te platformen dan in de andere delen, waardoor je een stuk soepeler over de daken heen kan rennen. Bovendien spreekt de Midden Oostenstijl me een stuk meer aan, dus dat speelt ongetwijfeld ook een aanzienlijke rol.

Als laatste zijn er nog een paar mooie gameplaytechnische veranderingen, zoals de hookblade die het platformen vele malen leuker maakte. Sneller en makkelijker klimmen, en via kabels naar beneden glijden. De slow-motion kills waren een leuke esthetische toevoeging, en ook voelde de combat iets lekkerder aan. Bommen maken is op zich wel interessant, alhoewel ik het niet bijzonder veel gebruikte. En redelijk correct Arabisch.
Weet iemand of dit spel overigens ook in het Arabisch te spelen is, zoals met Italiaans in AC2?

Alles bij elkaar krijgt dit spel van mij 5 sterren. Ik heb nergens een echt mankement kunnen ontdekken, en dit komt echt in de buurt van perfectie. Ik vrees dat het nieuwe deel dit niet weet te overtreffen, als die een volledig nieuw personage moet introduceren en bovendien het hele saga moet afronden.

Toch staat II in je top 10 en deze niet

Uiteraard, maar dat is toch ook logisch. Ik ken dit spel pas een week, terwijl ik AC2 al een paar jaar heb gespeeld en hem waardig vond voor een dergelijke plek. Bovendien verbeterde 2 veel meer en droeg het veel meer bij aan de gamingindustrie, daarom is het in essentie een betere titel. Dat wil echter niet zeggen dat al bij al een titel als Revelations niet beter kan zijn dan 2. De meeste spelelementen zijn geperfectioneerd, maar waardiger voor de top 10 dan deel 2? Nee, dat niet.

Weinig trek om een lang verhaal te typen dus ik houd het even bij een opsomming van plus- en minpunten van dit spel, die tegen mijn verwachting in beter bleek dan Brotherhood:

+ Istanbul is met Florence en Venetie de tofste stad tot nu toe uit de hele serie, perfecte sfeer en dito looks
+ Het ondergrondse dorp is echt heel vet, sowieso dat ik die nu een keer ga bezoeken in het echt
+ Te voet van A naar B is hier een stuk leuker dan in het irritante Rome, over de daken lopen is in Istanbul immers veel gemakkelijker c.q. soepeler (alles slaat een stuk beter op elkaar aan) en met je hookblade over die lijnen vliegen blijft leuk
+ Veel nieuwe toffe (finishing) moves van Ezio
+ Wapensysteem werkt fijner en de introductie van de hookblade is echt een goede toevoeging
+ Ontwikkeling in het personage van Ezio
+ De tombs zijn er nog steeds, maar nu een stuk spectaculairder
+ Goede varieteit aan missies, hoewel ik graag meer daadwerkelijke 'assasination' missies zou spelen, wat een erg groot pluspunt was aan AC2 zelf
+ De flashback missies met Altair behoren misschien wel tot de leukste missies uit de AC-reeks
+ Bevredigend einde (hoewel velen dat hier juist tegenspreken)
+ Spel zorgt er altijd weer voor dat ik uren op wikipedia rondsurf om te zoeken wat de echte geschiedenis was van bepaalde volken, locaties, mensen etc.

- Gevechten zijn echt overdreven simpel, hierdoor is het ook niet echt nodig om je armor/wapens te verbeteren (hoewel je dat uiteraard wel doet)
- Spel is bijzonder kort, is in dat opzicht het geld eigenlijk niet waard
- Die (gelukkig optionele) sidequests waarin je op zoek gaat naar Desmonds verleden zijn echt - niet - leuk
- Niet echt een nadeel maar die bommen waar in het spel zo'n fuss om wordt gemaakt heb ik echt maar 1x in het hele spel gebruikt

Weer erg van genoten! Gelukkig in 2 dagen helemaal uitgespeeld, zodat ik nu mijn sociale leven weer kan oppakken.

ga deze game zo snel mogelijk halen na dat ik Brotherhood uitgespeeld heb!

AC3 komt er namelijk ook al aan, en ik wil deze game toch wel al gespeeld hebben voordat Ac3 uitkomt.

Wat heeft deze game trouwens een geweldige trailer!

Best wel een teleurstellende game als ik eerlijk, het is weer veel van hetzelfde met de uitzondering van een aantal nieuwe dingen, zoals:

*De toevoeging van een hookblade wat een extra dimensie in gevechten geeft en het parkour gedeelte.
*Den defense (soort van tower defense) wat eigenlijk vrij irritant is.
*En tot slot het maken van bommen wat op zich wel lachen is, maar echt veel doe je er niet mee.

Ik dacht ze in dit deel wat meer van het verhaal zouden onthullen en dat doen ze op zich wel met de connectie van Altaïr in dit spel, maar echt veel ben ik er ook niet wijzer van geworden. Dus dat wat dat betreft doet Ubisoft zo hun best om een naar hun zeggen 'episch' verhaal neer te zetten, die eigenlijk alleen maar voor enkele gamers te begrijpen is...
Verder krijg je wel iets meer weten over de achtergrond van Desmond door middel van vijf 'memories', maar deze zijn echt te saai voor woorden. Je komt op zich wel wat meer te weten, maar het had wel in een iets leukere vorm gebracht kunnen worden.

Het exploreren van de tombes was wel iets leuker dit keer, ik zag wel een hoop Uncharted invloeden terugkomen hierin. Goed afgekeken dus.

Verder is de game eigenlijk vrij kort, je komt al vrij snel aan bij het einde. Dit komt eigenlijk ook door de simpele missies, die niet echt uitdagend zijn. Je krijgt uiteraard bij elke missie wel een optionele opdracht mee om het 100% te krijgen, wat op zich wel voor een extra uitdaging zorgt.

Al met al is Assassin's Creed Revelations een game die doet wat het moet doen met minimale vernieuwingen en op zich wel onderhoudend blijft, maar het voelt toch aan als een herhalingsoefening.

Kleine 3,5 sterren.

Ook al is het heerlijk om over daken te rennen en de sluipmoordenaar uit te hangen heeft deze Assassins Creed toch weinig te brengen.
Het gameplay principe blijft toch weer het zelfde met wat kleine toevoegingen wat uiteindelijk teleurstellend weinig blijkt te zijn.
Wat wel nieuw is Istanbul of zoals de hoofdstad van Turkije vroeger werd genoemd Constantinopel wat overigens veel kleiner aanvoelt als Rome uit de vorige delen.
Verder zijn er kleine toevoegingen zoals veel soorten bommen die je bij een zwarte handelaar kunt kopen je kunt ook de onderdelen kopen en zelf de bommen in elkaar zetten.
De hookblade is overigens wel een handige gadget waarmee je nog makkelijker en sneller de daken kunt verkrachten ik bedoel natuurlijk beklimmen.
Het verhaal speelt zich af na Assassins Creed II en Assassins Creed Brotherhood dit is dus de derde deel uit de Ezio Auditiore Trilogie.
In dit deel ben je in het verhaal voornamelijk bezig met het vinden van sleutels die de grote Altair heeft verstopt voordat hij in zijn tombe zijn dood afwacht.
Ook is er een conflict in de Koninklijke familie van Constantinopel en jij moet uitzoeken wie de slechte dude is.
In ACR speel je met twee personages je speelt voornamelijk met Ezio maar af en toe speel je met Altair zodat je het verhaal beter kunt begrijpen, want wat ze met deze deel proberen is de trilogie de drie delen tot een bevredigend einde te brengen ik ben bang dat hun dat niet helemaal gelukt is.
Ik vind wel dat de hint op het einde naar de volgende deel erg vet gedaan is !
De E3 trailer van ACR geeft een goed beeld van hoe ACR aanvoelt somber en duister, je speelt dan ook met een personage die volwassen is en met een grijze baard rond loopt.
Ik begin me dan ook echt te irriteren aan Ezio Auditiore omdat je al drie delen met de zelfde Italiaanse pizza bakker moet spelen.
Eindoordeel een leuke deel uit de serie met te weinig vernieuwingen, en die ook zeker niet zijn verwachtingen waar kon maken.

Revelations blinkt in bepaalde zaken uit waar zijn voorgangers best een puntje aan kunnen zuigen. Zo is alles enorm filmisch gemaakt. Kijk maar even naar het begin van de game. Als geen ander weet deze game een intromissie neer te zetten die de speler zo kan boeien. Het vechtsysteem is nog wat soepeler en filmischer door het gebruik van slow motion in de laatste kill. Ook zijn bepaalde kerkers nog machtiger dan voorheen. Er is een kerker waar je door behulp van de prachtige camera zo nietig lijkt en je dan een weg moet banen in die grote ruimte. Heerlijk.

De terugkomst van Altaïr in deze game geeft een enorm fijn gevoel. Je voelt je echt terug de Assassin die in het eerste telg de hoofdrol speelde. Toen ik hem voor het eerst speelde realiseerde ik mij hoe hard ik deze jongen heb gemist. Altaïr vind ik persoonlijk veel harder en stoerder dan Ezio. Het verhaal past zo ook mooi in elkaar. Ook de Desmond stukken zijn zeer interessant. In een eerste persoonsperspectief los je allerhande puzzels op en weet je meer over Desmond zijn verleden. Echt leuk, aangezien Desmond in de vorige delen ietwat vergeten werd.

Jammer genoeg is het Ezio gedeelte (buiten de kerkers) enorm zwak. Ookal heeft Brotherhood ietwat meer weg van een 'kopie van deel II' , had dat deel toch wel interessante innovaties. Revelations heeft dat helemaal niet en is eigenlijk meer van hetzelfde in een nieuw jasje. De dingen die dan nieuw zijn, wil je zo snel mogelijk vergeten. De beste vernieuwing is zonder twijfel de hookblade, waardoor het platformen in Revelations nog makkelijker is geworden. 'Den Defense' is een soort strategisch minigame waar je jouw Assassins torens moet verdedigen. Gelukkig heb ik dit maar twee keer moeten doen, want eerlijk gezegd was dit enorm irritant om te spelen en heel slecht uitgewerkt. Als derde heb je ook nog de bommen die je zelf kan maken door allerhande kruiden/elementen die je in kisten vindt te gebruiken. Een leuk extraatje, maar meer niet. Ik heb er eigenlijk bijna nooit gebruik van gemaakt (hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld de rookbom in Brotherhood).

Voor de rest is de game helemaal hetzelfde. Het enige dat me weer kon bekoren was het trainen van je Brotherhood. Dit ging eigenlijk nog 'smoother' dan voorheen en zodra je Assassin level 10 heeft bereikt, kan hij/zij dan een missie met Ezio doen om nog te verhogen. Je voelde je in deze game nog meer mentor dan voorheen en ik denk ook dat dit de bedoeling was , aangezien Ezio in deze game toch flink wat verouderd is.

Ik hield van torens in brand steken in Brotherhood. Ik hield ervan om Rome weer terug te herstellen. Waarom is dat in Revelations dan anders? Omdat je in Brotherhood het gevoel krijgt dat je dat werkelijk moet doen. In Brotherhood waren de torens deel van Rome die overgenomen waren door de Borgia's. Zo moet je dan de Borgia commandant uitschakelen en de toren in brand steken om het gebied vrij te spelen. Dit zat in het verhaal. In revelations had ik meer het gevoel dat ik het gewoon deed om uitkijkpunten te verzamelen. De torens overnemen in Brotherhood was dus veel intenser. Hetzelfde met het herstellen van de stad. In Brotherhood zat ik zo in het (ookal was het mager) verhaal dat ik Rome echt wou herstellen. In Constantinopel was dat minder. Ook vond ik het belachelijk dat je beruchtheid verhoogde telkens als je iets kocht. Over die beruchtheid gesproken; wat is er gebeurd met de wanted-posters? Waarom zijn ze in deze game verwijderd? Je beruchtheid groeide zo snel in deze game en je kon maar twee dingen doen om het te voorkomen; herauten omkopen.
En over Constantinopel gesproken; de stad vind ik niet zo interessant. Als ik het bekeek op een uitkijkpunt dacht ik ; Man... Constantinopel is ... oranje ... Het is ook een kleine stad vergeleken met de vorige. De kaart is ook ongelooflijk donker. Was ik de enige die last had om de kleermakers op de kaar te vinden? Dit was haast onmogelijk.

Verder zijn de hoofdmissies ook helemaal niet zo interessant. Je weet ook niet waar je naartoe werkt. Pas op het einde worden de instructies duidelijker. De missies heb je allemaal al gedaan in de vorige missies. Waar Brotherhood meer innovatievere missies kon teweegbrengen, heeft Revelations bijna geen missie waar ik echt met zekerheid kan zeggen dat het me gepakt heeft. Toch waren er een paar geweldige bij. De missie met de boten die in vuur en vlam stonden was geweldig.

Tot slot is dit ook de kortste Creed game. Zijmissies als moordcontracten, races, dievenmissies, courtesanemissies zijn er niet (toch niet in overvloed). Wat je wel kan doen zijn boeken verzamelen (wat enorm makkelijk is), en datafragmenten van de Animus verzamelen wat goed van pas komt om de Desmondfragmenten vrij te spelen. Ik heb in het spel denk ik maar één dievenmissie gespeeld en één gevechtsmissie. Echt jammer.

Ik lijk duidelijk zeer negatief in deze recensie maar als laatste wil ik toch zeggen dat deze game door de filmische momenten, makkelijkere klimgameplay, prachtige kerkers en Altaïrmissies toch niet helemaal door de mand valt. Revelations is een goede game, maar valt voor mij uit de bocht als je het vergelijkt met de vorige twee toppers. Ondanks dit heb ik enorm genoten van de Assassin's Creed franchise en kijk ik met vreugde uit naar het derde deel. Een goede afsluiter van de Ezio-trilogie.

3,5*

Nog steeds een vermakelijk deel, maar niet zo goed als zijn voorganger. Ze hebben een aantal nieuwe dingen geïntroduceerd, zoals het verdedigen van die forten (waarvan de moeilijkheidsgraad behoorlijk hoog is). Verder vond ik de "hookblade" nou ook geen geweldig grote toevoeging. Verder vind ik dat ze wel erg lang door zijn gegaan met Ezio. Maar goed, verder is het wel een vermakelijke game.

ik heb deze nog niet gespeeld maar de soundtrack is zeker al meersterlijk. heb er zin in . ben bijna klaar met assassins creed 1 en dan begin ik met deze. eens zien hoe de game zelf is



YouTube - [OST] Assassin's Creed Revelations Main Theme (Road To Masyaf)

Als je bijna klaar bent met deel 1 zou ik je toch echt heel erg aanraden door te gaan met deel 2, dan Brotherhood en dán pas deze! Dit vanwege het aan een stuk doorlopende verhaal, maar ook vanwege de gameplay. Ieder deel komt er wel iets bij en veranderd er iets anders. Dat heeft dus zeker gevolgen voor als je later een eerder deel gaat spelen, dat valt dan gegarandeerd tegen.
Ik ben nu zelf halverwege (denk ik) dit deel, maar ben het eens met Richard91, deze is leuk, maar haalt het niet bij Brotherhood, voor mij tot nu toe de topper in de serie. Waar ik het niet mee eens ben is dat ze te lang door zijn gegaan met Ezio, ik vind het nu al jammer dat dit de laatste met hem is!

Hij heeft 2 al gespeeld geloof ik... of vergis ik me hier in ilovePS3? Indien niet, raad ik het je ook aan, je zou hem toch gedownload moeten hebben toen hij gratis was voor Live Gold?

Voornamelijk omdat ik vind dat, als je eenmaal deze hebt gespeeld, en pas daarna 2 gaat spelen, veel gameplay elementen gaat missen, en dat zal je ervaring minder maken. Zo is klimmen in dit deel makkelijker gemaakt (Je zal wel zien hoe ), en het gevechtsysteem is in Brotherhood en Revelations ook beter, meer zoals de Batman: Arkham games. Grafisch ziet II er ook al een stuk minder uit dan Brotherhood en Revelations.

Dus ja, speel eerst 2!

Overigens sluit ik me ook aan bij Richard91 en Thorak, Brotherhood vind ik (in tegenstelling tot 80% van de mensheid) de beste uit de serie. (alhoewel ik 3 nog niet gespeeld heb). Brotherhood brengt voor mij de perfecte setting, mooi grafische kwaliteiten, en vlotte leuke gameplay samen, in een perfecte mix. Het enigste wat beter is aan 2 is het verhaal, Brotherhood, vordert het verhaal niet heel veel.... Nouja, behalve het einde dan.

Over Ezio... Ik vind hem leuker dan Altaïr, en van de eerste 2 uur die ik WEL van 3 gespeeld heb, ook leuker dan Connor. Ezio heeft zo zijn charmes, zoals een typische italiaan. Op het begin in 2 vond ik hem nog niet zo leuk, maar hij groeit wel als een personage, en dat vind ik zo geniaal aan Ezio. Elk deel zie je een ander deel van hem, in 2 is dit eerst als tiener, iemand voor plezier, en dan een wraakpersoon. In Brotherhood gaat hij op zoek naar antwoorden, en in Revelations, naar wijsheid. Je loopt letterlijk door Ezio zijn hele leven mee. Dat is wat hem als personage zo sterk maakt.

Maar eerlijk is eerlijk, het was wel genoeg met Ezio, wat konden ze nog meer met hem doen? Het is wel gewoon, als je over assassin's creed denkt, denk je aan Ezio, niet zo snel aan Altaïr of Connor of Edward (of die chick van de ps vita). Dus daarom mis ik hem ook wel.

ik heb deel 2 en brotherhood al allebei uitgespeeld maar voor ik aan revelations ging beginnen wou ik 1 ook eerst eens spelen. ben nu klaar met deel 1 (wat een einde zeg sjonge sjonge hadden ze maar nog een game gemaakt met altair.) ik begin morgen aan deze en ik kijk ook zeer uit om nog eens met altair te mogen spelen.

Ezio is inderdaad een super personage die een echte transformatie maakt over de delen... En als je alleen maar de eerste 2 uur van deel 3 heb gespeeld heb je Connor nog niet eens ontmoet en dus ook nog niet mee gespeeld Je speelde toen namelijk met Haytham Kenway, wat ik een ongelooflijk vervelend personage vindt