El Shaddai: Ascension of the Metatron (2011)

De screenshots zien er erg leuk uit. Eens kijken of dit niet te zweverig wordt, anders is dit een kanshebber om bij mij in de kast te komen staan.

Ongelukkig aantal screenshots van El Shaddai | PlayStationPure

Grafisch best origineel maar een beetje iel. Is dit een platformer of jump&run?

Volgens de trailer lijkt het me een combinatie tussen een platformer en hack & slash.

El Shaddai: Ascension Of The Metatron Video Game, Japanese Visage TV Spot | Video Clip | Game Trailers & Videos | GameTrailers.com

Europese release datum is 9 september !

Weinig reacties hier... De art style is fantastisch. Lijkt me wel leuk om uit te proberen. Maar dan niet voor de volle mep van 60 euro.

Het wordt een PSN/XBLA titel. Meer dan 15 euro zal hij dus niet kosten.

Seriously? Dan zal ik het wel overwegen

Demo is nu te downloaden in de PSN store.

Volgens mij word het gewoon een retail game, dus gewoon in de winkels verkrijgbaar.

Link, jep retail en ook nog de volle pond.

Is dat veranderd dan? Toen ik hier het eerst over las werd het nog als download titel gepresenteerd.

Vervelend

Ja dan hoeft het voor mij ook niet zo. Ziet er als een leuk spel uit, maar niet iets waaraan ik meer dan 20 euro wil besteden.

Grafisch enorm vet. Gameplay ook goed te pruimen. Als PSN game ga ik deze wel halen denk ik.

Alleen dat is het dus (kennelijk) niet.

Oh idd, even overheen gelezen. Nou, dan laat maar!

Damn, de review van GameTrailers is wel positief

Heb de demo maar even gespeeld en heb er gemengde gevoelens aan overgehouden. De visuele stijl is gewoon geweldig. Er worden echt prachtige dingen gedaan. Helaas is dat tot nu toe ook het enige echt sterke punt dat ik heb kunnen ontdekken. De muziek is best aardig, al ben je het als het spel af is waarschijnlijk alweer vergeten. Ook de stemmen erdoor konden me niet overtuigen. De besturing gaat vrij soepel, al zijn de controls wel erg gevoelig gemaakt, was best even wennen. Het platform gedeelte is vrij aardig, al hadden er van mij iets strakkere controls aan mogen zitten. Ook zijn de platformdelen niet van het allerhoogste niveau en werkt de camera niet altijd mee.

Het zijn echter vooral de gevechten die roet in het eten gooien. Misschien ligt het aan mij, of aan de demo zelf, maar veel meer dan wat buttonbashen is het volgens mij niet. Zou nog niet eens zo erg zijn als het vechten gewoon een lekker gevoel geeft, maar helaas, dat doet het niet. Al na een paar gevechten sloeg de eentonigheid toe, en dat terwijl er meerdere wapens zijn. Toch lijkt het me na een uur spelen erg saai worden. Het vechten vond ik ook vrij tricky door de controls. In een 3D arena ga je vijanden te lijf, alleen is het pookje zo gevoelig dat ik vaak net de verkeerde kant opsloeg/rende. Tezamen met snelle vijanden kan dit vrij vervelend zijn. Moeilijk is het echter niet, want als je doodgaat, dan kan je doormiddel van snel op bepaalde knoppen te drukken weer levend worden met full health/armor.

Misschien dat ik het hele spel nog wel eens check, maar niet voordat hij in de budgetbak ligt. Meer dan 20 euro lijkt hij me ondanks de prachtige artwork namelijk niet waard.

De combat wordt later moeilijker. Gebeurt wel vaker bij games die eerst alleen buttonbashers zijn (zoals Ninja Gaiden) en je moet ook specifieke wapens selecteren, voor bepaalde vijanden.

Het is vooral een kwestie van timing; en niet zo zeer van het uitvoeren van allerlei spectaculaire combo's. Wat mij betreft een verademing, want ik hou er absoluut niet van wanneer je een waslijst aan combo's, door middel van allerlei ingewikkelde knoppencombinaties, wordt voorgeschoteld. Ik was in de demo ook niet echt onder de indruk van de gevechten, maar dat gevoel is inmiddels weggenomen.

Chapter 2: the tower, is trouwens erg indrukwekkend. Sinds het gekristalliseerde Lake Bresha in FF-XIII niet meer zo onder de indruk geweest van een omgeving in een spel.

El Shaddai is een visueel pareltje; qua level design het meest indrukwekkende wat ik in lange tijd heb gespeeld. Van een in neon gehulde LSD trip door hel tot surrealistische waterschilderingen, een wereld die rechtstreeks uit het portfolio van studio Ghibli is getrokken of een spectaculaire hi-octane bike chase door een futuristische metropool die vele gelijkenissen toont met de wereld uit Tron; het ene level is nog oogstrelender dan het andere.

Het verhaal is gebaseerd op Henoch; waarin een man, door god gezonden, de afvallige aartsengelen terug naar de hemel moet brengen om de mensheid te behoeden voor een catastrofe. Met uitzondering van de aartsengel Lucifel, die God telefonisch op de hoogte houdt van je vorderingen, hebben de personages helaas wat weinig karakter. Dit is absoluut niet funest voor het verhaal; maar het drukt het, toch al niet al te gemakkelijk te volgen verhaal, wat naar de achtergrond.

Ook de gameplay blijft staan tot het eind, ook al worden de reguliere gevechten naar het einde toe wat repetitief. Het toenemende aantal bossfights zorgt echter voor voldoende uitdaging en afwisseling. Tijdens de gevechten heb je de beschikking over drie wapens; welke alle drie in uiteenlopende situaties zeer goed van pas zullen komen. Ik ben dan ook vaak van wapen gewisseld. Zo krijg je de beschikking over twee mêlee wapens; de één sterk maar traag, de ander iets handzamer en sneller; en een derde wapen in de vorm van een lange-afstands projectiel.

De bossfights zijn in enkele gevallen multi-stage; en redelijk tijdrovend. Lastig bij vijanden is dat je geen indicatie hebt van de schade die je aanricht. Al kan je in sommige gevallen dan weer wel zien of het wapen dat je draagt effectief is. Wanneer je een klap incasseert zal je een deel van je uitrusting verliezen. Wanneer je gehele uitrusting verdwenen is en je de finale klap krijgt toebedeelt, kan je door middel van het herhaaldelijk snel indrukken van een knoppencombinatie je het leven redden. Dit lijkt echter niet altijd even goed te werken; het kan voor enkele frustrerende momentjes zorgen, maar draagt aan de andere kant ook weer bij aan de charme en de spanning van de gevechten.

Naast het hack-en-slash gedeelte ligt er tevens een stevige nadruk op platformen. De old-skool platformer kan hier zijn hart ophalen, in zowel 2D als 3D 'platform-secties'; waarbij timing en snelheid nog echt een rol spelen. Vooral de 2D -levels zijn erg geslaagd. het 3D platformen wordt onbedoeld bemoeilijkt omdat het op de een of andere manier erg lastig is om diepte in te schatten; waardoor een goed bekeken sprong wel eens op een complete misser kan uitlopen. Tegen het einde aan zitten er nog een aantal vervelende stukjes in waarbij je aan de hand van een soort springveermechanisme naar hoger gelegen platformen moet springen. Dit wekte bij mij vooral ergernis op omdat ik de timing maar niet onder controle kon krijgen.

Het is niet de eerste keer dat ik door de demo van een spel een compleet verkeerd beeld heb gekregen. Twijfels over de gameplay waren, na goed en wel kennis te hebben genomen van het spel, weggenomen. En wat resulteert is een mix van wonderlijke level design en een onderhoudende en uitdagende hack-en-slash annex platformer. Het spel is wellicht niet voor iedereen weggelegd; maar ieder die er voor open staat wil ik die artistieke meesterwerkje niet onthouden. Nog snel even bijschrijven op je verlanglijstje voor kerstmis!

Fantastische review Ik ga maar met mijn verjaardagsgeld volgende maand dit proberen te aanschaffen.

Ik ben ook erg benieuwd naar dit spel, volgens mij kost 'ie ook niet al te veel meer.

Rond de 18 euro op zavvi.nl, volgens mij.

heb het spel gister gekocht, als mijn ps3 het weer doet ga ik hem meteen uitspelen.

Ik heb hem op een disc

Gefeliciteerd.

Een prachtige game die vast vele mensen is ontgaan. Dit spel heeft mijn interesse in ieder geval al gewekt! Binnenkort maar eens aanschaffen...

Wtf did I just play?

Visueel fantastisch, maar er gebeuren rare dingen in deze game!
Normaal gesproken zou je eraan wennen, dat bosses op een rare manier sterven o.i.d., maar in El Shaddai bleef ik van de ene verbazing in de andere vallen.
Niet alles is goed aan deze game maar de originaliteit en zweverige atmosfeer maken veel goed!

El Shaddai’s sterkste kant is zonder twijfel de vormgeving. Het is één van de meest artistieke, unieke en gevarieerde vormgeving die ik in de afgelopen paar jaar bij een game ben tegengekomen. Het is alsof je een nieuw kunstwerk speelt met ieder level, en het is een waar genot om te aanschouwen. Qua vecht systeem probeert het wat nieuwe dingen uit: het draait meer om de timing van je aanval en welk wapen je vasthoud ipv snelle combo’s. Ieder wapen wordt op bepaalde punten nuttiger dan de andere, en er zit een weid variatie aan vijanden in de game. Daarmee heb ik ook alles gezegd wat me is bevallen aan El Shaddai.

Hoewel het vechtsysteem nieuwe dingen probeert & variatie heeft moet je wel grotendeels dezelfde vijanden vechten waardoor het eentonig begon te voelen na verloop van tijd. Maar waar het vechtsysteem ronduit storend begon te worden in dat het soms te lang duurt voordat je de tegenstanders dood hebt. Ik heb momenten gehad dat ik acht minuten lang liep te rammen op twee vijanden, terwijl in een ander gevecht ik binnen vijf minuten een groep vijanden versloeg. Ik geloof dat je aanvalskracht afhangt van hoe goed je presteert (wat absurd genoeg ook in je hoeveelheid kleding word geuit), maar ik weet het niet zeker, iig is het geen bevredigend systeem. Het had beter gewerkt als je altijd dezelfde hoeveelheid hits moet uitdelen zodat de gevechten niet te lang doorgingen.

El Shaddia probeert variatie te hebben tussen platforming, puzzels, vechten en verhaal. Op papier klinkt dit als een goed recept maar de uitwerking vind ik echter zwak. Er zit vrijwel geen uitdaging in de 2D platform secties, gewoon springen van platform naar platform zonder obstakels of variatie in gameplay. Bij de 3D platform secties is het hetzelfde verhaal, hoewel bij de 3D ik regelmatig moeite had diepte in te schatten waardoor ik regelmatig de afgrond in viel. Er zijn, bij de platform secties, geen straffen voor het maken van fouten omdat je direct word teruggestuurd naar het laatste platform waar je opstond, wat elke vorm van spanning eruit haalt. Er zit op gegeven moment ook een motor sectie in, maar ook hier hoefde ik geen techniek te gebruiken. Gewoon de aanvalsknop herhaaldelijk blijven in klikken en genieten van de mooie beelden.
Ik heb de game tot de eindbaas gespeeld en ben letterlijk maar één puzzel tegengekomen. Die was vermakelijk om te doen, maar als er maar één puzzel inzit vind ik niet dat de game zich moet promoten alsof puzzels een veelvoorkomend topic zijn in de game. El Shaddai heeft ook een storende trek dat je, meerdere malen in de game, boss battles moet doen je je niet kunt verslaan. Ik snap wat ze probeerde: als je eerst verliest van een vijand die je later wel kunt verslaan zie je hoeveel je gegroeid bent, daardoor zou je bevrediging moeten voelen. Dit truckje word echter overmatig vaak gedaan waardoor ik rond de vijfde onverslaanbare boss battle begon te zuchten en me maar liet vermoorden. Het is niet dat ik door skill of door levels te stijgen de vijand kon verslaan. De tweede, soms zelf derde keer dat je zo’n boss tegenkomt is ie gewoon zwakker waardoor je aanvallen ‘opeens’ schade doen.

Het laatste wat ik wou aankaarten is het verhaal. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het verhaal niet alleen slecht vind, maar El Shaddai heeft letterlijk het slechtste narratief dat ik ooit heb gezien in een game. Het verhaal springt, zonder ene logica of reden, van wereld naar wereld, personage naar personage, gebeurtenis naar gebeurtenis zonder enige duidelijke samenhang. Ik vind het de meest onnavolgbare, saaie zit die ik ooit door een videogame verhaallijn heb moeten zitten. Het was geen punt geweest als het verhaal op de achtergrond zat, wat de meeste recensies beweerde, en als je de mogelijkheid had de cutscenes over te slaan. Er zitten echter meerdere platform secties in de game waarbij je naar lange, saaie dialogen moet luisteren van personages die ik niet kende over dingen die ik niet begreep. De cutscenes kun je niet overslaan, echt een gemis want dat had de game leuker gemaakt voor wie niet geïnteresseerd is in het verhaal. Wat ik van recensies heb meegekregen is dat het is gebaseerd op het gelijknamige religieuze verhaal, en dat het meer bedoeld is voor mensen bekend met het origineel.

Onlangs al deze minpunten die me hebben afgestoot is het de vormgeving die mijn nieuwsgierigheid continu bleef prikkelen waardoor ik tot de eindbaas heb doorgespeeld. Hoewel de platform secties gameplay-technisch zwak zijn ziet ieder level er compleet anders uit en is een genot om te aanschouwen. Het vechtsysteem is niet ijzersterk maar ik heb er wel degelijk plezier uit kunnen halen, grotendeels. Dat hield me door de levels heen.
Qua gameplay is dit geen game die ik zou aanraden, maar als je op zoek bent naar een game vol met artistieke beelden dan is deze er één om je in te verdiepen.

2*