Tales of Xillia (2011)

Komt zeker ook niet in Europa uit ?

PlayStation 3 RPG Tales of Xillia, the latest installment in Namco Bandai's long-running Tales series, is coming to Europe, judging by a new trademark registration.

As reported by Siliconera, a European listing for the game was filed earlier this week.

We've asked the publisher for comment and will update should we get a response.

The game has been out in Japan since last September, where it's shifted more than 740,000 copies - the biggest tally for the franchise since Tales of Destiny 2 on the PlayStation 2. Check out the trailer below for a closer look.

Its immediate predecessor, Tales of Graces, has been confirmed for a Summer 2012 Euro launch

Namco is goed bezig. Eind deze zomer brengen ze Tales of Graces F ook al uit in Europa.

Volgens mij heeft die game ook alle verkoop records gebroken in Japan. Dus ze moeten wel. Jammer dat de fanbase voor dit soort games niet heel groot is in Europa.

Krijgt zeer goede punten in het Duitse magazine M!Games, deel 2 zou al aangekodigd zijn voor Europa 2014...

Review | 6 september 2013 - De Tales-serie is sinds 1995 een begrip in Japan met meer dan tien grote titels en een flink aantal spin-offs. Buiten Japan heeft de serie een wisselend bestaan, zo komt de ene titel wel naar het Westen en is de serie daarna lange tijd weer afwezig. Tales of Xillia is al twee jaar te spelen in Japan en was pas sinds vorige maand ook bij ons te koop. Tijd om een game aan de tand te voelen die zich in het Oosten al breeduit bewezen heeft met meer dan een half miljoen verkochte exemplaren in één week.

Eén verhaal, twee hoofdpersonen
Tales of Xillia bevat één verhaal dat vanuit twee perspectieven te ervaren is. Voor je begint kies je namelijk een hoofdpersoon: Jude of Milla. Jude is een medisch student en een ideale schoonzoon die een groot kwaadaardig plan ontdekt op zijn school waarbij een wapen wordt ingezet om alle mana uit de wereld te zuigen. Milla is een stoere chick die als spirit een mensenlichaam heeft aangenomen en op pad is om het wapen te vernietigen en daarmee de wereld te redden. Milla en Jude kruisen al vroeg in de game elkaars pad en besluiten om zij aan zij de strijd aan te gaan om het wapen en de mensen erachter onschadelijk te maken. Het is een standaard RPG-verhaal over het redden van de wereld en het vernietigen van een groot wapen, maar het kiezen van een hoofdpersoon is een leuke toevoeging dat het verhaal ook echt vanuit twee kanten belicht.

Vliegensvlug vechten
Een veelgeprezen onderdeel van de Tales-serie is een snel vechtsysteem. In Tales of Xillia is dat niet anders. De gevechten vinden realtime plaats en gaan vliegensvlug. Je hebt totale controle over een personage en bepaalt met de knoppen welke aanvallen er uitgevoerd worden. Hierdoor oogt het vechtsysteem soms als een fighter, waarbij je vliegensvlug allerlei knoppen indrukt om aan te vallen, te blokken of een andere handeling uit te voeren. Door enkele goede keuzes worden de gevechten ook niet onderbroken wanneer items of speciale aanvallen worden inzet. Door middel van een auto-item systeem is in te stellen onder welke omstandigheden het team automatisch een item gebruikt. Speciale aanvallen zijn te koppelen aan bewegingen met de rechter analogestick. Het zijn interessante keuzes die de gevechten vloeiend laten verlopen. Wil je toch even op adem komen, dan haal je met de driehoektoets een menuutje tevoorschijn waardoor het gevecht pauzeert. Vanuit het menu is het onder andere mogelijk handmatig een item te selecteren of je strategie te bekijken.

Linken
Nieuw in deze Tales-game is de mogelijkheid om tijdens gevechten te linken met andere teamgenoten. Met een simpele druk op de pijltjestoetsen kies je een partner waarmee je een link hebt tijdens het gevecht, hierdoor val je samen met dat personage dezelfde vijanden aan. Elk personage heeft verder zijn of haar eigen speciale eigenschappen in zo’n situatie. Zo is het in een gevecht met sterke, taaie monsters handig om te linken met Alvin, een macho die de verdediging van tegenstanders kan breken. In een gevecht waar de magieaanvallen je om de oren vliegen kun je snel wisselen naar een link met Rowen, een butler die een automatische verdediging tegen magie kan activeren. Ook het linken is een vloeiend systeem dat het vechtsysteem nog interessanter maakt.

Geweldige interactie
Net als het vechtsysteem is ook de interactie met andere personages altijd een belangrijk punt in de Tales-games. Ook nu is dat sterk uitgewerkt. Hoewel het verhaal standaard is, zijn de personen die je tijdens je reis ontmoet interessant en dragen de volledig gesproken cutscenes bij aan de interactie. Helemaal geweldig zijn de random gesprekken die de personages met elkaar voeren. Terwijl je speelt, duikt er onderin het scherm soms een melding op dat je naar een kort gesprekje tussen enkele leden van je team kunt kijken (zie bovenstaand screenshot). Dit zijn korte stukjes waarin ontwikkelingen worden besproken of gewoon een hoop onzin. Zo is de onwetende Milla niet op de hoogte van termen als bondage en bedplassen. Heerlijke humorvolle gesprekjes zijn het gevolg die ondanks de overvloed ervan niet gaan vervelen.

Tales of Xillia mist magie
Verder is Tales of Xillia echt een typisch Japanse RPG die bijna niet van het bekende pad afwijkt. Dat hoeft op zich niet zo’n probleem te zijn; geforceerde verandering is ook niet altijd goed en het meeste dat Tales of Xillia doet, doet het goed. Er zijn helaas een aantal grote missers op cruciale punten, waardoor Tales of Xillia niet bij de hoogvliegers in het genre hoort. De game speelt lekker weg, maar piekt nooit echt. Het mist een soort magie waar veel RPG-liefhebbers van houden. Het ontdekken en verkennen van nieuwe gebieden, altijd een belangrijk onderdeel binnen het genre, is door een gebrek aan interessante en mysterieuze gebieden eigenlijk niet aanwezig. De dorpen en steden, die ook nog eens veel te veel op elkaar lijken, zijn verbonden via kleine bossen of bergwandelingen die ook veel op elkaar lijken. Exploratie is hierdoor zeer beperkt en dat is in dit genre een grote misser.

Geen speciale items
Ook het kopen van items en nieuwe uitrustingen, een ander belangrijk onderdeel in RPG’s, had beter uitgewerkt kunnen zijn. Het ontdekken van nieuwe dorpjes met mysterieuze items is altijd speciaal binnen het genre. In Tales of Xillia verkoopt elke winkel echter exact hetzelfde, van het eerste winkeltje dat je tegenkomt tot het laatste. Het systeem zelf is helemaal niet verkeerd uitgewerkt; door materialen die je tijdens je reis overal kunt vinden te doneren aan winkels help je ze uitbreiden waardoor ze nieuwe items kunnen leveren. Het werkt op zich prima en nodigt uit om tijdens je reis in elk hoekje op zoek te gaan naar materialen, maar het ontbreken van speciale winkeltjes met aparte items en uitrustingen is een gemis.

Plus- en minpunten
+ Vliegensvlug en interessant vechtsysteem
+ Prima interactie inclusief humor
+ Winkels uitbreiden met materialen

- Weinig mogelijkheden voor exploratie
- Eentonige gebieden
- Ontbreken van speciale winkeltjes en items

Conclusie
Tales of Xillia is een typische RPG die heel veel goed uitwerkt, maar op enkele belangrijke punten tekort schiet. Zo is er weinig sprake van exploratie en is het ontbreken van speciale winkeltjes met bijzondere items een gemis. Hier tegenover staan een heerlijk en vliegensvlug vechtsysteem en interacties tussen personages die beide een grote plus verdienen. Na enkele tientallen uren leg je voldaan de controller neer, maar blijft er toch iets knagen. We hebben veel slechtere JRPG’s gezien, maar ook veel betere.

7/10

Bron: Gaming Only

Behoorlijk kritisch, maar waarschijnlijk ook wel terecht. Ik moet echter zeggen dat als de omgevingen wat eentonig zijn, ik daar niet zo'n enorm probleem mee denk te hebben, want wat ik er zo van gezien heb, is het smullen in sfeer. Al zag ik echter maar 10 minuten. Maar goed, als fan van de series zal ik deze binnenkort ook wel in de PS3 schuiven en kijken of ik je kritiek zal delen.

Winkelwagentje, ook al wat kunnen spelen?

Ik zit op een uurtje of tien inmiddels. Zit nog midden in een verhuizing dus heb de game de afgelopen twee weken niet meer kunnen oppakken. Maar ik kan me grotendeels vinden in de bevindingen van Ying. Ik had verwacht dat de game grotere sprongen zou maken ten opzichte van Graces f, maar wellicht lagen die verwachtingen iets te hoog. De exploratie beperkt zich inderdaad tot relatief kleine gebieden en wat sidequesting, en de variatie hierin is tot noch toe minimaal. Ook item fusion uit Graces is een gemis. Door geld en items te doneren aan winkels breidt je het assortiment uit, waardoor iedere winkel in wezen hetzelfde assortiment draagt. Ik word ook nog niet echt meegesleurd in het verhaal - Millia is interessant, maar haar 'aanhang' bekoort minder, zelfs tot op het irritante af (Teepo!).

Dat klinkt allemaal niet heel erg positief, maar de game blinkt ook op bepaalde vlakken weer uit, zoals het snelle battlesysteem wat door het 'linken' een nieuwe dimensie heeft gekregen. En het verbeteren van de vaardigheden van je partymembers, en het toekennen van nieuwe vaardigheden. Wellicht nog te vroeg om een conclusie te trekken, maar een eindwaardering van 7/10 is voor mijn gevoel een juiste afspiegeling van de game tot op dit moment. Het is nog niet de topper waar ik op had gehoopt.

Kan me helemaal vinden in je punten. Door bepaalde punten wordt het gewoon net niet een topper binnen het genre. Ben wel erg benieuwd naar veranderingen in deel 2.

Dit weekend slechts $6 op Amerikaanse PSN! En deel 2 voor $12.