Rayman Origins (2011)

De eerste Rayman heb ik nog bewust meegemaakt en was zijn tijd grafisch ver vooruit. Prachtige werelden werden ondersteunt door funky muziek en soms aartsmoeilijke platform actie. Het tweede deel bracht het geheel naar een derde dimensie en wordt nog steeds als een succesvolle opvolger gezien die het origineel zelfs overtreft. Daarna was Rayman zo goed als dood, op een paar stuiptrekkingen na in de vorm van een derde deel en wat spin-offs. Ik was dan ook dolenthousiast toen er een nieuwe echte Rayman werd aangekondigd in 2D. Zeker na het zien van de trailers kon ik niet meer wachten. En na het uitspelen er van kan ik concluderen dat dit één van de beste comebacks in gamehistorie is!

Wat eerst een episodische game moest worden heeft Ubisoft besloten er toch een volwaardig spel van te maken. Rayman is helemaal terug en dit keer heeft hij zelfs drie vriendjes meegenomen die hem kunnen vergezellen. Met vier man rushen lijkt me iets teveel van het goede gezien de enorme chaos die er ontstaat maar met twee man is een ideale balans tussen hilariteit en serieus je skills tonen. Het spel heeft diverse werelden die weer onderverdeeld zijn in levels. Als je door de game heen rent dan ben je inderdaad in een paar uur klaar. Dit is alleen geen rushgame maar een verzamelgame. Wil je alles 100% halen dan ben je wel vijf keer zo lang bezig. Zeker met het gemak, geen laadtijden(!), waarmee je een level opnieuw start.

De grootste eyecatcher is de grafische pracht. Messcherpe HD-graphics in allerlei kleuren van de regenboog maken ieder level tot een genot. De vormgeving is subliem. De manier waarop planten zich verschuilen, het knotsgekke uiterlijk van de vijanden en natuurlijk de slome blik van Globox. Uiteraard kun je elkaar ook dwars zitten door wat tikken en trappen uit te delen en op cartoony wijze vlieg je door de lucht inclusief "boem, pats" geluidjes. De game neemt zichzelf nergens serieus en neemt hier en daar zelfs het een en ander op de hak. Cutscenes slaan helemaal nergens op en je zal dan regelmatig in de lach schieten bij het zien daarvan, of één van de andere tientallen grappige taferelen tijdens je avontuur.

Rayman is ook meteen één van de muzikaalste platformers die ik ken. De soundtrack is werkelijk fantastisch. Bij een zwemlevel krijg je rustige geneurie van baby vissen(?) te horen die vervolgens verzuipen (zo klinkt het). Wanneer je plaatsneemt op een grote mug krijg je een zenuwachtig 'buzzzz' muziekje te horen, briljant. Verder zit er eigenlijk geen misser tussen. Beeld en geluid sluiten perfect op elkaar aan. De intro is eigenlijk al een perfect voorbeeld van wat je op dit gebied kunt verwachten.

Ik blijf nog even doorgaan met mijn lofzang. Gameplay technisch speelt het heerlijk weg. Er zijn weliswaar niet veel meer opties dan slaan en springen/zweven, de levels zijn zo geniaal opgezet dat je elke keer weer op de proef wordt gesteld. Naast de vele lums die je moet verzamelen zul je ook geheime kooien moeten zoeken ( die soms helaas wat té makkelijk zijn verstopt, dat was in het eerste deel wel anders). Vervolgens kun je in ieder level ook een speedrun activeren. Waar ik daar normaal een hekel aan heb is het hier één van de leukste modes. Vooral vanwege gebrek aan laadtijden en de enorme vaart die er in zit. Ook de Treasure Hunt is erg leuk waarin je een schatkist door een level moet achtervolgen. Gevolg: razendsnelle platform actie als ware een achtbaan.

Keerzijde van de medaille is dat dit soort games enorme hoeveelheden trial & error kennen. Ik heb er normaal een hekel aan maar door de combinatie van alle elementen wat dit spel zo goed maakt kon ik er zelfs van genieten. De laatste paar levels zijn dan ook een hel om perfect te doorlopen, maar zijn ook een favoriet van me geworden. Een klein minpuntje is dat geen enkele eindbaas eigenlijk echt uitdagend was. Supervet vormgegeven, dat wel.

Ik ben enorm onder de indruk van de wederopstanding van deze platformheld. Deze review is wel gebaseerd op een playthrough met twee spelers, wellicht dat het in je eentje wat minder leuk is, en met meerdere weer te chaotisch en helemaal onmogelijk omdat je elkaar in de wegloopt. Ik hoop in elk geval enorm op een tweede deel. Rayman is weer cool!

Kwade woorden over Rayman Origins moeten wel afkomstig zijn van 't levende nageboorte van Satan, want wie deze kleurrijke waterval aan eenhoorn diarree niet kan waarderen móet wel een zwart gat hebben waar een hart hoort te zitten.

Alhoewel, lichte kritiekpuntjes lijken me ergens wel op z'n plaats. Afwisseling is er nauwelijks, ookal bouwen de mogelijkheden zich regelmatig uit. Het blijft een repetatieve doch aandoenlijke achtbaan die vaak een flow te pakken heeft waar Sonic haast van naar de rechter zou stappen.

Uitdaging is er nauwelijks, maar het aanbod aan content en het jolige level- en sounddesign houden de doorgewinterde platformfan alsnog urenlang bezig. Kids tegenwoordig hebben het minder getroffen dan wij 90's kids, maar deze Rayman mag er -eindelijk- weer zijn!

Heb het spel van de week binnengehaald en gelijk proberen te spelen. Zeker de moeite waard om het in huis te halen. De graphics zijn prachtig (ouderwets side scroll view), de muziek is hartstikke grappig en komisch (vooral als je de slappe lach heb of enigzins in een dronken bui bent en gekke chipmunkstemmetjes wilt horen... ) en het is ook heel leuk voor als je in gezelschap met vrienden wilt spelen. Vooral dat laatste is wel handig aangezien ik merk hoe verder je de levels in gaat, hoe moeilijker het wordt en samenwerking wel handiger is.

Kortom: ben je een echte rayman fan, kan het je niks schelen dat het soms teveel lijkt op mario of sonic qua gameplay en ben je die stomme konijnen zat en wil je de originele rayman terug......wacht dan niet te lang en haal deze leuke game in huis.

Even goed als Rayman Legends. Deze ziet er wat klassieker uit, maar speelt ook erg lekker! En de muziek is weer top.