Not my babes! Not in my town! You alien motherfuckers are gonna pay for this!
Dit moet denk ik de moeilijkste review zijn die ik ooit heb geschreven over een game. Want hoe beoordeel je een spel dat 12 jaar te laat uit is gekomen?
Ik ga mijn recensie dan ook opdelen in een objectieve gamer en een Duke Nukem fanboy.
De objectieve gamer
Een game die 12 jaar te laat verschijnt zal vast niet perfect zijn. Dat is bij Duke Nukem Forever (DNF) wel een understatement. Want wat valt er veel op aan te merken zeg. Mijn grootste ergernis is niet eens dat het er behoorlijk verouderd uit ziet. Nee, de laadtijden hebben me echt helemaal gek gemaakt. Dit geldt trouwens voor mijn Xbox360 versie, voor andere apparaten weet ik niet of dit ook zo is. DNF is best pittig in de normale mode en er zitten gewoon diverse stukken in de game dat je best snel achter elkaar meerdere malen dood gaan. De game kent echt enorm veel levelbosses (naar mijn mening veel te veel, ik hou er sowieso al niet van) en dan kan je wel raden hoe gestoord ik van het herladen van het level werd. Want de game neemt daar gewoon steeds een minuut de tijd voor. Nou, ik heb soms een half tijdschrift kunnen lezen tijdens het gamen. Vreselijk storend, vreselijk irritant. Dit is echt vreselijk slecht geprogrammeerd.
Verder zijn de grafische beelden natuurlijk zeer achterhaald. Grove, lelijke pixels all over the place. Vijanden die er matig uitzien, special effects die gewoon lelijk zijn. Heel erg jammer hoor. Dat is natuurlijk een logisch gevolg van 12 jaar ontwikkelen met alle problemen, maar prettig is anders. Al is niet alles lelijk. Zo ontploffen de aliens best lekker als je ze met een bazooka kapot maakt en de Octobrains zien er best wel cool uit. Maar verder is dit gewoon zwak. Zeker als je licht in de buurt komt van grote objecten doet het mijn aan je ogen.
De gameplay is deels geslaagd en deels matig. Zeker naar het einde toe ging het spel me gewoon vervelen. Weer gang in, gang uit en regelmatig een vervelende levelboss. De game kent ook een hoop puzzels waarvan er een stel aardig lastig zijn. Ik heb toch soms wel online een oplossing gezocht. Positief vind ik wel dat de gameplay divers is. Zo loop je in je eigen stripclub/restaurant/aliengebied/onder water/verkleind als een dwerg door een keuken/in een monstertruck in de woestijn etc. Dat valt me niks tegen en het was zelfs regelmatig leuk. Want op zich is DNF best leuk om te spelen. Het knalt lekker (de wapenset is gelukkig weer divers) en de oneliners van Duke slaan best wel aan, ook al worden ze soms wel wat herhalend. De game is overigens ook niet erg snel uit te spelen door de moeilijkheidsgraad. Dat stoorde me wel enorm. Soms was het erg goed te doen en soms wat het bijna onmogelijk. Dit had veel beter verdeeld moeten worden. Je merkt gewoon dat de game niet goed fijn getuned is. Wat verder ook stoort is het feit dat je slechts 2 wapens mee kan nemen. DN 3D stond er juist bekend om dat je alles mee kon slepen. Nu moest ik regelmatig gave wapens laten liggen omdat ik het liefste met de 3-loops mitrailleur en de bazooka rondliep..
Puur als objectieve gamer zou DNF een onvoldoende scoren, ook al is de game echt niet zo slecht als sommige media beweren.
De Duke Nukem fanboy
Voor iemand die Duke Nukem 3D halverwege de jaren 90 grijs heeft gespeeld zoals ik, is DNF een feest van herkenning. Want hoeveel er ook op de beelden, laadtijden en andere zaken aan te merken valt; dit is wel een nieuwe Duke Nukem game! En Duke Nukem blijft gewoon cool. De game zit echt tjokvol met verwijzingen naar Duke Nukem 3D en naar Duke zelf. Je loopt in het begin zelfs door een Duke museum heen met materialen uit Duke Nukem 3D. Duke is dankzij het uitmoorden van alle aliens een nationale held en dat hele gegeven is best gaaf. Hij heeft een eigen stripclub, fastfood restaurant, fanschare etc. Lachen! Je komt regelmatig door de game erg grappige Duke posters tegen (Hail to the King, baby: the musical
) en ook Duke verwijst regelmatig naar zijn verleden. Wat dat betreft is deze game eigenlijk bedoeld voor mensen die al vele jaren gamen en uit de tijd van DN 3D komen.
Dit geldt ook voor alle herkenbare wapens, vijanden en locaties. De gouwe ouwe 3-loops mitrailleur is terug, de vertrouwde pomp shotgun, maar ook zijn bazooka, shrink-gun, ice-gun, plakbommen en pipe-bombs. Dit voelt echt fijn!
Idem voor de tegenstanders van Duke. De Pigcops knallen er weer op los, de vliegende Octobrains maken je het leven weer zuur en je krijgt ook te maken met vele levelbosses. Wat ik al zei, ik hou er niet van, maar ze zijn op zich wel creatief. Wat te denken van een alien queen met 3 tieten? Of een gigantisch Octobrain? Ook dit voelt herkenbaar! Wel jammer dat het soms wel erg lastig was om een stuk levend door te komen...
En tot slot geldt de vertrouwde sfeer ook voor de locaties. Je loopt regelmatig buiten, maar je komt ook weer in een smerig aliengebied of diep onder water. Wat DN 3D ook al bood...
De hele sfeer in de game is gewoon een compleet eerbetoon aan het coolste personage uit de gamewereld. Het zal niet iedereen zijn ding zijn, maar ik werd er vrolijk van. Duke Nukem is terug! Veel te laat, maar hij is wel terug. Nu is het hopen dat er een vervolg komt (en die gaat er komen, gezien de hints in de game) met next-gen beelden en vele andere verbeteringen die gewoon in moderne games horen te zitten. De humor is plat, maar wel passend bij een Duke game. Neem nou het slotstuk van de game bij de persconferentie
Een cijfer geven is bijna niet te doen. Ik twijfel tussen 3* en 3,5*. Ik zet het nu maar op 3*, aangezien de vertrouwde Duke sfeer vaak niet op kon wegen tegen het frustrerende laden, de oude beelden en de eentonigheid richting het einde.
3*