Alice: Madness Returns (2011)

aardig spelletje voor tussendoor..

Madness?
This is Wonderlaaaaaaaand!!

tot nu toe nogal saai en simpel, wordt al snel afgeleid door wat dan ook, heeft nog geen moeilijke puzzels of boeiend genoeg verhaal

Ik heb de game net geïnstalleerd, en ik heb alles goed geïnstalleerd. Toch komt er een melding dat: Alice Madness Returns reageert niet meer. Ligt dit aan mijn computer of aan de game?
Ik heb Windows Vista.

Zou alle stuurprogramma’s/drivers/directx even een update geven.

Ga er vanuit dat de hardware goed is maar voor het geval dat ga naar: start – Uitvoeren - dxdiag

Ja, dank je! Zal ik eens doen.

Het lukte!

Goed spel alleen soms teveel saaie stukken

Slechte film, echt 3x niks

Deze game is niet echt vernieuwend, maar heeft best een leuk verhaal, leuke omgevingen, grappige combat en is een leuke platformer. Wat mij betreft had het alleen nog wel wat freakier gemogen en had die triple jump glide move er niet in hoeven zitten. Hierdoor kon je zowat halve levels overslaan, maar goed.

huh, welke film?

Heerlijk spelletje, zeker in deze tijd van FPS. Macabere setting, leuke personages en een onderhoudende combinatie van platform en actie. Ik ken Alice vanaf 2000, super om hier na 11 jaar een vervolg van te zien.

Ik heb deze nog niet uit. Toch vind ik de "look and feel" minder dan het eerste deel. De gekte komt in deze Alice imho niet goed over. Jammer.

Dan moet ik toch dringend dat eerste deel eens gaan spelen, want ik heb nog maar één leveltje gehad. Ik wil er wel aan toevoegen dat het vijfde level krankzinnig is.

Alice als Gothic Lolita
ik vind de game leuk beginnen maar na een level of 3 verveeld het.... die rage-mode vind ek wel leuk. net niet goed genoeg voor mij...

Een leuke, sfeervolle actie-platformer.

In dit spel speel je als Alice, een meisje dat krankzinnig geworden is nadat haar ouders zijn gestorven in een brand. En het doel van Alice is om, in haar fantasiewereld (Wonderland), haar demonen (en dat kun je letterlijk nemen) te verslaan, en daardoor de gebeurtenissen omtrent de brand weer te herinneren.

Maar je bent niet alleen aan het vechten tegen surrealistische, creatief vormgegeven wezens (dat is overigens leuk om te doen, al heeft het weinig diepgang en is het behoorlijk repetitief). Nee, het grootste deel van de tijd ben je een 3D-platformer aan het spelen: je springt van het ene platform naar het andere platform met behulp van een triple jump en zweven. Ook dat is weinig diepgaand en weinig gevarieerd, maar als platformer-liefhebber vond ik het zeker leuk om te doen. En het speciale vermogen van Alice om geheime platformen te ontdekken en tijdelijk te kunnen zien is een leuke twist.

De gameplay is echter niet het enige sterke punt van dit spel. Het spel weet regelmatig namelijk ook een zeer sterke sfeer neer te zetten. De eerste twee hoofdstukken maakten in dat opzicht nog maar weinig indruk op me (daar was de sfeer nog relatief sprookjesachtig en kinderlijk). Maar vanaf het derde hoofdstuk werd de sfeer donkerder, werden de omgevingen en vijanden surrealistischer en begon de muziek me meer te pakken (vooral dat ambient-deuntje vond ik passend), en dat maakte het spel meteen een stuk leuker. Het plot omtrent Alice's krankzinnigheid is verder minimaal, maar leuk om te volgen, en de subplots in Wonderland zijn vermakelijk in hun surrealistische mafheid.

Alice: Madness Returns is zeker niet zonder gebreken. Het is weinig gevarieerd, de sfeer is niet altijd even imponerend en het mist de afwerking van de moderne blockbusters (er zijn bijvoorbeeld veel invisible walls en een aantal idiote bugs, zoals een bug waardoor je personage uit zichzelf vooruit loopt). Maar alles bij elkaar heb ik me toch goed met dit spel weten te vermaken. Zowel het vechten als het platformen is leuk om te doen, en de wereld van Alice is regelmatig imponerend in haar duistere surrealisme. 3.5*

Een gave wereld om te verkennen, prima platforming, maar het vechten is eentonig en werd op den duur zelfs vervelend. Na chapter 2 uitgespeeld te hebben (zo’n 4 uur in de game) besloot ik er daarom een punt achter te zetten.

In tegenstelling tot andere hack and slashgames werkte de vijanden vaak niet in harmonie samen, maar voelde het eerder als mini-bosses die samen zijn gegooid. De technieken die je moet gebruiken om ze te verslaan zijn vaak wat gimmicky en vragen concentratie (een reeks aanvallen ontwijken en wachten tot hun kwetsbare punt zichtbaar wordt). In het begin is dat geen punt, wanneer alles nog makkelijk is, maar op gegeven moment werd het overweldigend: projectielen van boven, meerdere kleine enemies van onder en één grote vijand die regelmatig op je afrent. Hierdoor was het vechtsysteem van Madness Returns eentoniger en frustrerender dan de meeste hack and slashtitels (die ik gespeeld heb). Wat hack and slash juist zo leuk maakt is de vrijheid om vijanden aan te vallen zoals jij wilt, maar hier zat je teveel vast in routines waar je niet vanaf kon wijken.

Het platformen zit prettig in de vingers. Hoewel het niet diepgaands is oid, bestuurt het fijn. Alice heeft een zweef-vaardigheid die haar extra sprongen geeft, waardoor je een grote afstand kunt afleggen als de sprongen lukken. Het duurde ff voordat ik het springen beheerste (double jump, float, meteen weer double jump en float), maar zodra ik dit beheerste gaf het veel controle. De levels weten genoeg te spelen met obstakels, instant death pits of mini puzzel momenten om paden vrij te spelen. Als platformer speelde deze prima weg.

Maar het hoogtepunt is de vormgeving. Dit is een heerlijke gothic, morbide draai aan het Alice in Wonderland verhaal. Het bevat de gekkigheid en willekeurigheid van het verhaal, maar gebruikt deze basis om grimmige thema’s aan te kaarten. De levels waren bizar, duister, gevarieerd en ik was altijd benieuwd naar waar het volgende gebied mee zou komen. Jammer dat ik voor Chapter 3 geen behoefte meer had om verder te gaan, want na Animosh z’n recensie te hebben gelezen heb ik toch ff beelden opgezocht en inderdaad, de visuele hoogtepunten zitten in de tweede helft.

Jammer dat de nadruk zoveel zit op een vechtsysteem dat mij niet bevalt, want er is charme te vinden in de creativiteit van de wereld en het onderhoudende platformsysteem. Qua cijfer zou ik voor de eerste 2 chapters op een 2,5* zitten.