NBA 2K11 (2010)
Mobile / Nintendo DS / Nintendo Wii / PC / PlayStation 2 / PlayStation 3 / PlayStation Portable / Xbox 360
Sports
single player / multi player / online
Ontwikkeld door Visual Concepts
Uitgegeven door 2K
2K11 is gebaseerd op het seizoen 2010-2011 van de Amerikaanse basketbalcompetitie. Het spel bevat de officiële licentie voor alle teams en spelers. Maak van je team de kampioen van het seizoen. Het spel bevat een toegankelijkere My Player mode. Daarnaast bevat het spel een Create-a-Team mode en een Create-a-Player mode waarin je zelf je eigen team en spelers kan samenstellen. Enkele bekende spelmodi keren terug, zoals: Quick-Play, Classic Team mode en Franchise mode.
Beste cover ooit natuurlijk . Kan ik hier uit opmaken dat MJ playable wordt in deze editie? Hope so.
ja dat lijkt me wel logisch he
Oftewel er zelfs een eigen Michael Jordan challenges waarbij je 10 van de meest historische momenten uit zijn carrière kan naspelen. De review beloofd veel goeds. Jammer dat hij waarschijnlijk weer niet op de PC verkocht wordt in Europa.
Ik heb 2k9 en 2k10 en speel nu FIFA 11. Ook al zijn het 2 totaal verschillende sporten en heeft NBA de luxe van een grote competitie, FIFA voelt als een sportsgame (qua presentatie, opties en gameplay) die nog is blijven hangen in 2005 terwijl deze NBA games elk jaar flinke stappen beter en beter worden.
Ik hoop dat ie op mijn mat ligt vanmiddag. Dit kan wel eens top 10 materiaal worden.
Ik ben nog niet begonnen aan een seizoen, ik heb het nu erg druk met de Jordan Challenges. ALs enorm Bulls fan is dit van een enorme meerwaarde, om de tien gekozen, meest legendarische wedstrijden van Jordan te herspelen. Je moet dus zijn prestaties gaan evenaren, en als beloning wordt Jordan dus playable in de singleplayer modes.
Dan begint hij als jonge rookie met een rating van 79 en moet je hem net zo legendarisch maken als the real thing. Erg tof dat je ook begint met een jonge Jordan met fade kapsel en dat ie per seizoen ouder wordt en lichamelijk verandert in de Jordan die we kenden uit de jaren 90. Je doet die challenges dus ergens voor en ze zijn ook behoorlijk pittig. Gister o.a. zijn 69 punten tegen Cleveland en zijn 63 punten tegen de Celtics geëvenaard. Het ging niet zonder slag of stoot maar ik weet waar ik het voor doe. Heerlijk om weer met dat geweldige team te spelen met o.a. Pippen. Ik ben verslaafd en alleen deze mode vind ik de aanschaf al waard, en dan ben ik nog niet eens begonnen met het daadwerkelijke spel.
NBA 2k11 is voor mij als Bulls, Jordan en basketbal fan één brok magie. Alles klopt aan deze game, en durf na een avondje te stellen dat dit de beste sportgame ooit is.
Als ik de challenges heb afgewerkt ga ik ook een association beginnen, maar eerst Jordan vrijspelen . De competitiespelen, daar gaat het voornamelijk om natuurlijk. Die challenges zijn ook voornamelijk leuk voor de fans denk ik.
Ik zit nu halverwege mijn Jordan Challenges. Gister de langste challenge gedaan (de nba finals winnen van de 91 Lakers met gemiddelden van 31 punten, 11 assists en 55% from the field). Dat is mij ruimschoots gelukt, alleen duurt het wel wat wedstrijden.
Ik denk dat ik de challenges van Drexler onder de 20 punten houden (+ 31 punten inclusief zes 3-punters in de eerste helft), en Wilkins onder de 25 punten houden bewaar tot het laatst bewaar. Lijken me wel het pittigst. Vanavond eerst die rebound + steal challenges maar proberen te halen. Erg tof deze mode maar heb ook wel zin om een seizoen te gaan beginnen zo.
Leek me ook wel een leuk idee om een heel seizoen na te gaan spelen naast de Association, in Season dan uiteraard, met m'n favoriete team, de Magic. Eerste game tegen de Wizards op een vrij lullige manier verloren, waar ik de game die zwaar verloren ging tegen de Heat in werkelijkheid mooi zelf heb omgebogen in een mooie 106-103 overwinning. Was dat in werkelijkheid ook maar gebeurd. Aan de Jordan Challenges moet ik me nog wagen, op een later tijdstip.
Maar ach, al bij al toch een leuk spel dat me wel kan bekoren, maar sommige dingen moesten toch wel beter uitgewerkt worden. En wie weet vind ik het wel wat leuker eens mijn speler wat beter is en een basisplaats verovert. Het NBA gevoel zit echt wel goed in dat aspect, je voelt echt de adem van je teamgenoten in je nek om je plaats te veroveren als je het ergens verknoeit. En die persconferenties zijn wel lachen, vooral als je met "arrogance" antwoordt
Met nog 15 seconden op de shot clock zet ik de score op 89 - 77, met Drexler op 17 punten. Uiteraard stond hij altijd gedekt door een double team. Nu geven ze hem die bal, en met 9.1 seconden op de shot clock schiet die eikel een echt onmogelijke driepunter. Hij was aan het lopen en stond wellicht een meter of twee achter de driepuntlijn. Ik voel me echt zwaar geneukt.
Zonet even de Jordan challenge tegen de Knicks ('Double Nickel') gedaan, maar wat een fucking game heb ik even achter de rug.
Het begint goed en ik kom al vroeg aan 40 punten met Jordan. Ik schiet aan 78% dus geen vuiltje aan de lucht, mijn assists heb ik al in de 1ste quarter gegeven. Daarna gaat het iets bergaf, mijn defense is nergens en mijn double teams missen hun doel. De Knicks komen terug van achterstand en gaan zowaar de leiding nemen met één punt. Met 30 seconden te gaan begaat Kerr een cruciale turnover en Harper neemt de lay-up en de and-one voor zijn rekening. Ik moet dus 4 punten gaan inhalen op 20 seconden. MJ steps up en maakt tot drie maal toe een snelle bucket terwijl ik de intentional fouls blijf maken zodat de Knicks hun punten moeten verdienen vanop de free throw line. Drie keer op rij missen ze niet, maar uiteindelijk mist Starks zijn tweede free throw met 15 seconden op de klok. Kukoc neemt de rebound, past de bal naar MJ via Kerr, step back en BAM! Driepunter binnen, 87-87 en we gaan in overtime.
In overtime neem ik alweer vroeg de leiding, met 6 punten voorsprong na de eerste 4 minuten. Alwéér laat ik echter mijn voorsprong schieten en ze komen op 100-98 met 16 seconden te gaan. Ik ben vastberaden om ze geen driepunter te gunnen, maar dat zoeken ze ook niet en Patrick Ewing dunkt zomaar even binnen. Met 100-100 op het scorebord en 4 seconden op de klok volgt de time-out en zet ik alles op alles om toch nog de punten binnen te halen. Ik loop me vrij met MJ, doe een snelle crossover en storm me een weg naar de basket door mijn lay-up al vanaf de free throw line te beginnen. Hij valt niet, maar ik krijg de fout mee met 0.8 seconden te gaan. Jordan faalt niet, en mijn helse rit komt tot een eind. Wat een fucking spel!
Wow, wat een intensiteit . Die challenge ging bij mij wel beter, mijn achilleshiel was die challenge tegen Atlanta dat je Wilkins onder een bepaald aantal punten moest houden . Wat een opgave. Die challenges zijn ook echt zo briljant .
Zeker weten, tot nog toe heb ik 5 games van de challenge erop zitten en bij 3 ervan was het enorm spannend tot het eind, maar één keer ook in mijn nadeel (tegen Drexler en zijn wonderlijke driepunter). Maar ik ben sowieso niet echt zo goed in het spel, wat ieder punt volgens mij toch wel zoveel kostbaarder maakt .
En Wilkins is inderdaad echt moeilijk af te stoppen. Die challenge kan ik vanavond misschien eens proberen (heb hem vroeger eens een paar minuten gespeeld, maar toen bakte ik er nog niets van). Maar momenteel ben ik bezig met de Finals tegen Magic Johnson en zijn Lakers. Ik sta 2-0 voor met een goed average, maar nu moet ik naar LA trekken en dat zie ik toch minder zitten. Johnson is soms echt onhoudbaar en als ik hem double team dan geeft hij de bal gewoon aan Scott en die gooit echt alles erin. En omdat hij zo snel gooit is hij moeilijk te blokken vind ik. Magic kan je blokken omdat hij zo tergend traag aanzet om te gooien, maar Scott doet de helft van de keren gewoon een fadeaway driepunter waar je niets tegen kan beginnen.
Maar ik blijf doorzetten, ik wil die Jordan challenges hebben zodat ik met Jordan kan spelen (en omdat ze leuk zijn). Dat zal dan eens iets anders zijn dan te spelen als een absolute zelfgemaakte loser die 70% van zijn open jumpshots mist en geen bal kan vangen. Wat erger ik me daar vaak aan.
5* voor deze top(sport)game!
Voorts bracht het zinnetje "Het spel bevat een toegankelijkere My Player mode." me wel serieus aan het lachen. Als er iets is aan dit spel dat niet toegankelijk is, dan is het wel de My Player mode. Het lijkt wel of je de draft binnenkomt met een full retard. Ik snap nog steeds niet hoe iemand in de draft zou raken als hij geen bal kan vangen of ook maar een open jumpshot scoren. My Player zou nog niet mogen meedoen met het Varsity team van één of andere unranked suburb school.
Ik heb er zo'n 30 wedstrijden opzitten met MJ (bij de Knicks) waarvan ik er 6 verloren heb. Volgens de standings ben ik echter bezig aan 20 - 16 dit seizoen en sta ik totaal niet eerstes zoals ik zou moeten staan.
Ik dacht toch maar door te spelen, want ik had wel wat lekkere statistieken... "Niets van!", dacht 2K Sports, die me prompt een blessure bezorgden waardoor ik 5 wedstrijden mis. Niets aan de hand... behalve het feit dat mijn statistieken gereset werden. Ik had 0 games played, 0 PPG, etc... Doodleuk alles weg dus. Maar niet eerst zonder mij te laten verdwijnen in de All-Star votes, waar ik met mijn toenmalige aantal stemmen nu nog eerstes zou moeten staan. Maar ik sta er niet meer tussen.
What the fuck is dit voor zever?
Maar wat een vette game is dit. Momenteel ben ik mij volop aan het gooien op de My Player-mode.
Eén bericht is voldoende en schelden is toch ook nergens voor nodig
on terrechte eerste plek met maar 6 stemmen bout shit allemaal en wtf is er nou leuk aan basket bal op de xbox jullie luie flikkers als je basketbal leuk vind ga het dan ook in het echt spelen boutzakken
De ongesproken regel is hier toch wel dat je een spel speelt vooraleer je het een score toekent. Mij lijkt het vrij duidelijk dat je hier om één of andere reden uitzinnig bent dat mensen dit spel (dat trouwens fantastisch in elkaar steekt) leuk vinden.
Je belachelijke opmerking dat mensen maar zelf moeten gaan basketballen is trouwens te belachelijk voor woorden, vooral omdat je zelf Forza in je top 10 hebt staan. Ga dan toch de straat op en racen maar, niet?