Shooter zonder gevoel
Vele mensen zullen mijn recensies bekritiseren en ik geef ze wel gelijk (ik heb bij vele nieuwe FPS games niet de kans om de multiplayer te kunnen spelen). Ik heb slechts de helft van de singleplayer als Fettel doorgespeeld en de multiplayer heb ik helaas niet kunnen spelen omdat ik mijn Xbox Live account niet maandelijks betaal voor online service. Over een tijdje zal ik de multiplayer bij een vriend kunnen spelen dat wel weer. Maar voor nu blijf ik even een oude zak en beschouw ik multiplayer als inferieur aan singleplayer. Een ouderwets idee, maar ik blijf erin geloven.
Laat ik maar beginnen met wat wel snor zit: de actie. Er zijn niet erg veel verschillende vijanden, of wapens, zoals in de vorige 2 delen, maar iets wat de F.E.A.R. games nooit zal verlaten is de vertrouwde slow-motion knop. Deze slow-motion knop zorgt ervoor dat je met gemak alle vijanden om je heen kan neerschieten en dit resulteert in supersnelle actie waarbij de kogels om je heen vliegen. Maar dat deden ze toch ook gewoon in de vorige delen? Ja, dat klopt. En dit deel is in dat gebied zelfs minder sterk. Ik weet nu al dat veel mede-users het oneens met me zullen zijn, maar als ik reviews als deze intik wordt ik ook chagerijnig van mezelf en mijn zoektocht naar redenen dat ik dit spel niet zo top vind als de vorige delen, dus excuseer mijn mierenneukerij (voor de weinigen die dit überhaupt lezen).
De wapens zijn -zoals ik al opmerkte- nogal 'meh' vergeleken met de vorige delen. Geen absurde wapens of wapens die erg bevredigend voelen als je er mee schiet (met uitzondering van een ordinaire submachine gun) en dit is toch wel een dikke smet op de actie, aangezien de actie in F.E.A.R. vooral erg gericht was de simpele -maar erg intense- kogelfestijnen die je moet ontwijken én afschieten. Ook merkte ik weinig op van invloeden op de omgevingen. De eerste F.E.A.R. komt uit 2005 en na een bloederig knalfestijn vliegt rook rond, liggen dode lichamen overal verspreid en zijn er overal in de muren gaten van de schade die is aangericht. Maar dat is in dit deel afwezig. De actie is niet meer intens, maar functioneert meer als een achtbaanritje waarbij alles gewoon dood moet en je vervolgens naar het volgende gebied wandelt.
Ik denk dat Day 1 bij het maken van deze game het geheel iets toegankelijker wouden maken. Zo kan je op een vergelijkbare manier als in vele andere FPS games skill points halen waarbij je automatisch een level up kan krijgen en je 'skills' verbeterd worden. Kan iemand mij vertellen wat hier het nut van is? Dit is toch geen RPG? Als een paar RPG-elementen in een shooter gemixt worden maak je me normaal enthousiast, maar dit is gewoon een nutteloze toevoeging. Ik merkte niks van de upgrades die ik gekregen heb, en het liet me allemaal maar koud.
Graphics zijn dan wel weer fijn. Niet revolutionair maar toch erg verzorgt. Het level design is ook wel fijn met de typische urbane omgevingen, maar toch wel interessant ingedeeld en met flink wat vuil en variatie. Maar in die variatie zit ergens toch wel een flinke buil tussen.... Waarom speelde het 2e Interval (hoofdstuk) zich in godsnaam in een zonnige Braziliaanse buitenwijk af! WTF?! Hebben ze dan niet geleerd wat F.E.A.R. is? Een claustrofobisch horror-like gevoel moet ik krijgen van alles wat ik meemaak, niet een zonnige favela! Ik herhaal nogmaals: wat doet een favela in godsnaam in een horrorshooter. En beter nog... hoe kom je daar terecht? De game speelt zich toch af in het Amerikaanse 'Auburn District', niet in Brazilië!
Ik denk dus ook dat de gevangenis waar je in het begin was in Brazilië was? Waarom was je daar in godsnaam, dan?
Maar na een diepe zucht en mijn zeikerige gedachten ben ik er overheen gekomen en besluit ik het maar te zien als een achtbaanrit met vette actie, en dat maakt veel goed. Het verhaal vliegt weg, maar daar ben ik ook niet enthousiast over. Sterker nog ik vind een pakje boter steviger dan het verhaal in F.E.A.R. 3. Maar ach ja, de snelle, toegankelijke gameplay, de prima graphics en de prachtige cutscenes in combinatie met de intelligente tegenstanders die je tactisch proberen te verslaan maken al veel goed en zorgen ervoor dat ik dit spel geen harde onvoldoende geef. In het spel is flink wat moeite gestoken en het cover systeem is ook handig en een verbetering. Maar elementen zoals een onlogisch verhaal in vergelijking met de vorige delen, het verdwijnen van het mysterieuze van Fettel door hem je teamgenoot te maken, en het gemak waarmee Day 1 met de F.E.A.R. reeks omgaat ergert mij gewoon en zorgt ervoor dat F.E.A.R. 3 voor mij een twijfelachtige mixed bag is, met elementen die me wel bekoren, maar ook andere ernstige nadelen die me doen fronzen met mijn wenkbrauwen.
Een oké spel, maar teleurstellend als ik het vergelijk met wat het allemaal nog meer zou kunnen worden.
*3