De enige God Of War game die ik nog niet gespeeld had (met uitzondering van de nieuwe game die onlangs uitgekomen is). Daarom leek het mij leuk in te komen voor het nieuwe deel door Ghost Of Sparta te spelen, en dit is een goed idee geweest. Ghost Of Sparta bied je wat je van God Of War verwacht: over-the-top gevechten tegen figuren uit de Griekse mythologie, uitdagend vechtsysteem, een paar brute scenes en mooie graphics. Wat me bevalt aan het personage van Kratos is dat hij geen held is, zelfs geen anti-hero: hij is een gewelddadig en meedogenloos personage, die geen bezwaar heeft allerlei onschuldige mensen af te slachten voor zijn eigen belangen, maar de personages waar Kratos het tegen moet opnemen zijn ook geen goodguys. Het is een strijd tussen slechte figuren in een duistere wereld waarin de Griekse Mythologie gerealiseerd is. Niet de vrolijke Disneyversie met een dansende Hercules, maar een duistere variant met bloed, seks, marteling, verraad en ellende. Deze duistere neerzetting is heel interessant om te zien omdat het me meerdere dingen over mythologie leerde, en Kratos is een ander type hoofdfiguur dan wat ik gewend ben. Als de game enkel bestond uit Kratos die onschuldige mensen doodde dan zou het te onplezierig voor mij zijn, maar het feit dat hij tegen monsters en kwaadaardige goden vecht zorgt ervoor dat ik zijn meedogenloze karakter op prijs stel.
Het vechtsysteem is zoals gewoonlijk heel responsief, pittig en leuk om te doen. Kratos z’n verschillende wapens en moves zijn in verschillende situaties handig. De wapens bestaan niet alleen uit je simpele langzaam-maar-sterk en snel-maar-zwak types, maar er zitten meerdere belangrijke verschillen. Ik vond het handig bij meerdere vijanden horizontale aanvallen te gebruiken die ze op afstand hield, of wanneer ik forse schade wou doen deed ik verticale aanvallen waarbij ik de vijanden in de lucht hield. Maar mijn favorieten God Of War mechanic is de grab functie: Kratos kan bijna iedere vijand oppakken en bij alle vijanden heeft dit een ander effect. Het kon handig zijn om slappe vijanden te gebruiken als levende projectielen, of je kon een groot monster verslaan door wat quicktime events uit te voeren als genadeklap, waarbij je beloond word met extra experience points en een brute doodslag aanschouwen.
Een andere sterke kant van de God Of War games, waar ook Ghost Of Sparta volop gebruik van maakt, zijn de cameraperspectieven. De camera zit altijd op een vaste positie, die zich aanpast aan de hand van het punt waar je staat, vergelijkbaar met de eerdere Resident Evil games. God Of War weet heel slim gebruik te maken van deze vaste camera’s door allerlei belangrijke objecten te verbergen, of juist extra duidelijk in beeld te brengen als een hint over welk object belangrijk is. Je word aangemoedigd om de hoeken van het kader te verkennen, omdat er meestal handige collectables verstopt zijn die je met een over-the-shoulder camera direct had opgemerkt. Maar niet alleen voor de gameplay werkt dit goed, want visueel zorgt dit voor vele artistieke composities (zoals de bekende stukken waarin Kratos een ronde trap oploopt). In Ghost Of Sparta is het artistieke gehalte minder dan de console games, maar dat valt te verwachten met een goedkopere game die bedoeld is om on-the-go te spelen, waardoor ik dit minder streng wil meerekenen.
Waar ik me wel aan stoor is dat de eerdere 6 God Of War games heel soortgelijk zijn. Ook in deze game word er regelmatig een onzichtbare muur gecreëerd, die pas weggaat nadat je een horde vijanden verslaat. Het zijn dezelfde vijanden die je in de andere 5 ook bevecht (medusa’s, trollen, minotaurussen, vogel-achtige monsters etc). Het is leuk vanwege het sterke vechtsysteem, maar als een zoveelste deel in de serie bied het niet voldoende nieuws om me uit het veld te slaan. Wat dat betreft ben ik heel erg benieuwd naar de nieuwe 2018 game, geziene dit een sterke vernieuwing van het concept lijkt te zijn.
Helaas is ook het narratief aan de zwakke kant. Het is leuk om deze duistere mythologische figuren te zien, of de meedogenloze acties van Kratos te volgen, maar wat betreft het verhaal wat met deze figuren word verteld stelt het eigenlijk niets voor. Kratos is simpelweg te eenzijdig waardoor hij niet een interessant personage is om door “emotionele scenes” te zien gaan. De andere figuren zijn er slechts om expositie te vertellen, zodat ook hun niet boeiend waren om te volgen. Wel zijn de momenten waarin je kennis leert maken met een onbekend mythologisch figuur interessant, geziene ik er qua kennis wat van opsteek (al waren in dit deel het er weinig).
Een leuke God Of War game. Je hebt het binnen zo'n 6 uur uit als je het op normal speelt en niet te vaak doodgaat, waardoor het lekker wegspeeld. God Of War doet echter dingen te soortgelijk in de eerdere 6 games die zijn uitgekomen, waardoor ik minder versteld ben van de latere titels als ik destijds van de eerste was.
3,5*