Na een paar weekendjes doorgamen ook deze Atelier weer uitgegamed. Totori is een flinke stap opwaarts ten opzichte van Rorona; de eerste Atelier in de Arland -serie. Het synthesis -systeem (het maken van items) is enorm verbreed, evenals de 'kaart' met te ontdekken gebieden. Ik heb de Mana Khemia en de Atelier 'Gramnad' -serie voor de Playstation 2 nooit gegamed. Maar Rorona en Totori maken de Atelier -serie één van de meest complete JRPG's van deze generatie.
Totori gaat op dezelfde voet verder als Rorona. Je volgt de jonge Totori, de pupil van Rorona, terwijl ze de kneepjes van het vak leert. De gameplay bestaat opnieuw uit het uitkammen van gebieden op zoek naar materialen die je kunt gebruiken voor alchemie, en jezelf ontwikkelen als avonturier door het op te nemen tegen tal van monsters. Het verhaal is ontzettend 'slice of life' (hoewel het tegen het einde wat aansterkt) en het spel is doordrenkt met JRPG cliche's, maar de karakters en settings zijn goed uitgewerkt, met tal van leuke verwijzingen naar het eerste deel.
Anders dan in Atelier Rorona werkt het spel niet met een 'assignment' -systeem waarbij je iedere drie maanden een opdracht moet voltooien. In plaats daarvan spaar je punten voor je licentie als avonturier. Je hebt een bepaald aantal punten nodig om je licentie op te waarderen, en dient dit te doen binnen drie jaar, waarna nog twee jaar volgen. Punten kun je verdienen met van alles en nog wat: het in kaart brengen van gebieden, het verslaan van monsters, het maken van items en het aannemen van opdrachten. Dit biedt een stuk meer vrijheid dan je had in het vorige deel, en geeft je ook de kans je te ontwikkelen in alchemie ofwel avonturieren.
Ook had kalender systeem en de 'kaart' zijn aangepakt. Waar in Rorona iedere actie een x-aantal dagen duurt; kan je in Totori meerdere acties per dag uitvoeren. Dit heeft verder geen invloed op de synthysis, maar wel op het verzamelen van materialen en het vechten tegen monsters. Het reizen naar een bestemming duurt nog wel een x-aantal dagen. Maar waar in Rorona een locatie was onderverdeelt in diverse sublocaties, bestaat Totori uit één reusachtige kaart. Iedere keer wanneer je je licentie opwaardeert speel je nieuwe gebieden vrij om te verkennen. De uitgebreide kaart maakt het ontdekken van nieuwe locaties en het verzamelen van materialen een stuk leuker.
Waar in Rorona het battle-systeem op de tweede plaats kwam voelt het in Totori iets meer gebalanceerd. Er is weinig aan het battle-systeem gesleuteld; maar door het verdienen van punten voor je licentie is het niet langer een bijzaak in het spel. MP is een zeer welgekomen toevoeging. Waar in Rorona alle speciale aanvallen ten koste gingen van je HP heeft ieder karakter nu een MP -meter. Totori en Rorona kunnen items gebruiken die je hebt gemaakt aan de hand van synthesis; dus het is aan te raden jezelf goed te bevoorraden alvorens je op avontuur gaat, daar de loopafstanden niet gering zijn, en het zonde is om je dagen te verspillen.
Gust heeft opnieuw goed werk verricht wat betreft de audio en de visuals. De Engelse versie geeft je de keuze uit de originele Japanse stemmen en Engelse stemmen. De Engelse stemmen zijn wisselvallig. Waar sommige karakters perfect zijn gecast (Totori), klinken anderen schreeuwerig en over-the-top. Gek genoeg went alles. Wel een blijk van waardering aan NISA (en Koei?) voor de redelijke dub in een spel met veel dialoog én tal van karakters die allemaal voorzien zijn van een andere stemacteur + het beschikbaar maken van de Japanse soundtrack.
Visueel is Totori er weer een stapje op vooruit gegaan. De karakters zien er in 3D een stuk beter uit. En er duidelijk wat werk besteed aan de vele omgevingen, welke stuk voor stuk levendiger aanvoelen. Het 2D artwork zien er opnieuw prachtig uit; van de vele items die te maken zijn door middel van syntehis tot de karakters in de dialoogvensters. Het niveau dat Gust haalt met deze titel ontstijgt het gros van de current-gen JRPG's ruim; en straalt uit met hoeveel plezier en kennis er aan deze serie is gewerkt.
Het is moeilijk om Atelier Totori op enig punt te bekritiseren, niet omdat het spel zo weinig fout doet, maar vooral omdat het de serie op alle mogelijke manier de goede richting in heeft geduwd, en de zwakke punten uit Atelier Rorona zo goed als allemaal zijn aangepakt. De gameplay en het synthesis systeem zal menig gamer wel kunnen bekoren; al maakt het luchtige, ietswat zoetige, verhaaltje en de vele JRPG cliche's het spel zeker niet voor iedereen. Het past echter precies in mijn straatje, en ik kijk nu al uit naar het derde deel in de serie, welke we als het goed is later dit jaar mogen verwachten.
4.5*