GoldenEye 007 (1997)

Revolutionaire game, die op zoveel fronten vernieuwend was voor de first persion shooter. en een flinke stap voorwaarts betekende. Het is een taktische soort, waarbij je moet nadenken voordat je wat doet. Ook het verhaal, de missies die daar feilloos bij aansluiten, de grandioze levels, details als herladen en zoveel meer. Zowat ieder level is met gemak honderden malen te spelen zonder te vervelen. Enige minpunt is dat in de multi-player helaas niet bots kunnen worden ingezet, maar dat is niet iets wat je mensen van Rare kan verwijten. Ook zijn een boel ideeen niet uitgewerkt, ook al lagen die op tafel. Een meesterwerk van jewelste en samen met Mario Kart van de Snes de beste game ooit gemaakt! 5 sterren

Ik zal het zelf nu waarschijnlijk niet zo interessant meer vinden, maar ik weet nog dat ik het vroeger meesterlijk vond. Ik had zelf alleen een playstation maar altijd als ik bij mensen met een Nintendo 64 was speelden we continu dit spel in de multiplayer optie. Geweldig was dat.

Deze speelde ik altijd bij een vriend (ik had zelf geen N64) en single player vond ik niet echt erg leuk maar erg veel plezier gehad met multiplayer.

Zowel met de singleplayer als de multiplayer erg mee vermaakt. Met zn vieren split screen tegen elkaar. Geweldig. Dat is nog eens echte multiplayer. 4,5*

Dit heeft op mij, op de Nintendo 64, zware hartklachten opgeleverd.
Totaal verslaafd en nachten doorgehaald om de volgende levels te behalen. Met die geweldige controller! Fantastisch!

Een absolute klassieker. In singlepayer is de level ontwerp nog steeds onovertroffen ( in het bijzonder de eerste paar levels) ,een hele fijne multiplayer en ijzersterke soepele gameplay.
Voor mij zonder twijfel 1 van de allerbeste games ooit

Leuk om te zien hoe er hele fansites zijn gewijd aan deze game. Zoals hier.

Deze game valt bij mij onder de beste shooters ooit en zette ook zijn stempel voor het shooter genre op de console, naast de pc. Een shooter op een console kon dus wel goed zijn.

De single player was goed, maar de deatmatch..... tsjong tsjonge.

De deatmatch met vrienden heeft me heel wat nachten gekost.

Wat een topper. One of rare's finest.

Please laat hem ooit op de VC van de wii verschijnen zodat ik nachten online kan knallen.

Geweldige sfeer, lekkere gameplay, heerlijke multiplayer. Zeer prettige game, beter dan de films 4,5*

Geweldige 1st person! De Multiplayer helemaal grijs gespeeld! Overigens was de single player ook goed te doen. Erg getrouw aan de film en erg goed!
4*

Ik heb deze eens op mijn 11de bij kennis gespeeld en ik vond hem keigoed. Ik zou hem zelf ook willen hebben. Alleen jamer dat ie alleen op de Nintendo 64 te krijgen is. Daarnaast zijn de games Tommorow Never Dies en The World Is Not Enough niet zo spectraculair als deze.

Wat een game was dit. Singplayer én multiplayer waren geweldig.

5.0* top 10!

Ooit maakte ik met een vriend de weddenschap voor 25 gulden dat ik dit spel binnen twee weken uit zou spelen. Wat een gameplay zeg! Je speelt echt heel de film na en eigenlijk is het spel leuker als de film zelf. Ook de multiplayer was schitterend mede door het grote wapenarsenaal en de goede maps.

Nr. 8 in de top 10

(de weddenschap won ik overigens )

zucht,
vroeger...

Het mag geen verrassing zijn dat ik dol ben op dit spel. Voor mij was het een "eye opener". Nadat ik jaren lang op de sega voornamelijk sonic games heb zitten te spelen kwam dit speeltje langs. Volledig onder de indruk van de 3D wereld, de single player en de multi player moest en zou ik een n64 hebben. Heeft er uiteindelijk voor weten te zorgen dat ik een grote fan ben geworden van FPS spellen. zucht, ik heb nog nooit zulke goede, spannende en zenuwslopende tijden beleefd aan een spel als bij deze. Tevens een zorgde het spel voor een kleine revolutie. Zowel voor de FPS games als voor het aantal games die naar films gemaakt werden.

Zelden zou men echter in de buurt komen van dit spel. Voor mij echt een absolute klassieker waar zeer zeer weinig mee mis is. 5*

Het was wel te verwachten dat deze game erg goed werd gevonden. Leuke singleplayer. (al was die voor mij vroeger wat te moeilijk ^__^''') Maar die multiplayer doet het hem gewoon! Wat belachelijk vet is die! 4 stars!!

1 keer gespeeld vroeger, maar dat is een behoorlijke tijd geleden dus geef ik geen sterren. Wel kan ik zeggen dat ik hem wel erg amusant vond toen.

De beste filmgame ooit en daarbij ook nog eens de beste shooter voor de console (ook al zullen anderen Halo beter vinden). 5*

Mooiste game ooit gespeeld. En ik heb op onderhand elk systeem wel gespeeld. Speel nu zon 15 jaar al games en Goldeneye heeft de meeste indruk gemaakt. Super singleplayer en de beste multiplayer ever.

Al sinds september ofzo zit ik al vast bij het level in Cuba: control centre. Op een walktrough wordt dit al het moeilijkste level van het spel genoemd. Frustrerend!

Dit is het level waar je Natalya moet beschermen van de dood in een computer kamer.

Gewoon in het midden gaan staan en heel veel en snel wisselen tussen het dekken van de linker en rechtertrap waar ze naar beneden wandelen. Dat is helaas de enige manier. Het risico is vooral dat je net een seconden langer naar links richt, waardoor er rechts iemand een stuk kan lopen en Natalya aanvallen. Lastig inderdaad.

Maar het moeilijkste level is het Jungle level daarna. Alle missies zijn mij zonder cheats gelukt, behalve deze.

Aztec. Verreweg het moeilijkste voor mij, de reactie snelheid van de mannetjes ligt vele malen hoger dan normaal, ze trekken granaten om de haverklap, de 1e kamers zijn zo ingericht dat je vrijwel niet ongeraakt weg kan komen (kan wel, maar vereist extreem veel geduld en aandacht) en later in het level heb je extreem veel geluk nodig met bijv Jaws en de oneindige horde mannetjes die opeens losbarsten.

Heel vaak moeten doen op 00, voordat alles eindelijk mee zat en ik genoeg leven had om aan het einde de ladder op te klimmen

Ah mijn beste jeugdsentiment ooit.
Natuurlijk gelijk een 5*.
Alles was perfect aan deze game, de graphics, geluiden, muziek, animaties, missies en de besturing.

De missies en multiplayer vergeet ik nooit meer.
Vooral omdat ik altijd won als ik tegen andere mensen ging
Alleen jammer van dat auto-aim, maakt het iets te makkelijk

Och als iedereen het heeft heb je gelijke kansen En tevens minder frustrerend.

Maar je kan het volgens mij gewoon uitzetten bij de opties van de multiplayer volgens mij.

Alweer 3 pogingen gedaan, eigenlijk is het enige probleem de shoot out. Gister overleefde ik die en Natalya was net weg... had bijna al het leven nog... werd ik 1 keer geraakt en daar nog meer, ik bleef maar naar achter strompelen, geen kans meer om te overleven. Dit is toch wel iets dat je in vele andere games niet zo ervaart.

Je hebt gelijk davidov.

De level Control heeft mij nog steeds nachtmerries bezorgt, zo moeilijk dus ik liet vroeger een vriend langskomen om die level te halen... en hem lukt het wel! ik was kwaad maar blij tegelijk.

beste fps die er gemaakt is. 1 van de betere muliplayer games

blijft een van de beste games die op films gebasseert zijn
ik kan me nog goed herrineren dat ik aan die bond films een hekel had maar de games me altijd zeer goed konden boeien
4*

Goldeneye, die goede oude tijd.
Ik vond het ook weer te overdreven om hem boven CS 1.6 te zetten maar hij krijgt van mij zeker de eer als 2e plaats. Dit was echt de eerste vette FPS in die generatie. Iedereen had het erover. Heerlijk nagemaakt van de film, goede actie en te goede gameplay. Ook heb ik de multiplayer helemaal ziek gespeeld met vrienden, en dat bleef maar nooit vervelen. Levels kon je echt oneindig blijven herhalen, en het verveelde maar nooit. De graphics zijn met nu de next-gen graphics niet meer veel waard, maar voor z'n tijd was het gewoon een plaatje. Ook proberen ze James Bond games altijd nog te maken, en beter te maken. De graphics zijn dan altijd beter, maar niks verslaat de gameplay en de originaleit van Goldeneye 64. Heerlijk!

5*

De 4,5* die ik hier voor geef is voor zo'n 90% voor de multiplayer.
Dit spel heb ik zo veel gespeeld vroeger met m'n broers, of als er vrienden op bezoek kwamen werd dit spel altijd uren lang na elkaar gespeeld waarbij we dan om beurten van controller wisselden.
De multiplayer zat gewoon zo geweldig in elkaar, van de verschillende wapens, locaties, tot het kiezen van het aantal shots voor je dood was (1 shot was onze favoriet want zo kon je het meest tactisch te werk gaan.)
Wat tactieken betreft had je ook veel mogelijkheden, iedereen had wel een andere, wat het boeiend en uitdagend maakte en langzamerhand leerde je elkaars tactieken kennen.

De singleplayer ben ik een paar keer aan begonnen. Ik heb hem grotendeels uitgespeeld maar toen hij wat te moeilijk werd heb ik hem maar weggelegd. Misschien dat als hij ooit eens op de Virtual Console uitkomt ik me er nog eens aan waag, wie weet.

De reden dat ik nu, na die tijd eindelijk eens tijd maak iets over dit spel te schrijven komt omdat het gisteren kerstavond was en we met z'n allen eens wat nostalgische herinneringen wilden ervaren en de Nintendo 64 nog eens uit de kast haalden.
Na al die jaren staat het spel trouwens nog altijd garant voor heel wat plezier.