VVVVVV (2010)

Leuke indiegame. Het spel berust op een ontzettend simpel concept, maar de uitwerking is echt enorm goed, wat resulteert in een aaneenschakeling van uitdagende puzzels. De 'open-wereld' biedt de mogelijkheid om op eigen gelegenheid alles te verkennen en op zoek te gaan naar je mede-crewleden en de twintig verborgen 'trinkets'. Daarnaast biedt het spel de nodige variatie met sublevels zoals de 'gravitron'. Sinds indie-klassieker 'Within a Deep Forest' heb ik geen indie-game meer gespeeld waarin het zo leuk is om op eigen houtje de gehele wereld te verkennen op zoek naar geheimen en stukjes informatie over het mysterieuze verhaal.

De presentatie is subliem. Het spel doet sterk denken aan het commodore-tijdperk, maar dit heeft absoluut zijn charme. De soundtrack door Magnus Palsson is eveneens zeer sterk. Het spel is niet 'free-to-play', maar er is wel een demo beschikbaar. Hierin kan je twee van de levels, die in de spelwereld te vinden zijn, spelen.

4*

Wat een naam... wat speel je voor spel? VVVVVV..

Zou net zeggen..

In de meeste andere platformspellen moet je springen, maar hier kan dat niet: je moet de zwaartekracht omkeren door op de actieknop te drukken. De besturing van de game is vrij simpel, maar de levels zijn dat absoluut niet. Het vergt aardig wat timing en precisie om jezelf door de levels heen te werken. Sommige levels zijn zwaar frustrerend, maar aan de andere kant blijf je deze levels proberen om ze te halen. Als je jezelf door een moeilijk level heen hebt gewerkt, geeft het echt veel voldoening. De game is op bepaalde punten dus best frustrerend, maar toch blijf je het proberen omdat je het echt wíl halen.

Het grafische gedeelte van de game is lekker retro: het lijkt net of je een spel op de Commodore 64 speelt. Grafish is de game ook lekker kleurrijk: elke omgeving heeft een andere kleur, wat de game prettig maakt om naar te kijken. De muziek is overigens geweldig, het lijkt net of deze uit een hele goede NES-game komt. Eigenlijk lijkt het net alsof je een spel speelt wat 20 jaar te laat is uitgekomen (dit is niet negatief bedoeld, al deze punten dragen alleen maar bij aan het leuke retro-stijltje van de game).

De game is vrij kort, na 3 uur was ik er al doorheen. Dat neemt echter niet weg dat dit één van de meest originele en vermakelijke platformspellen is die ik ooit heb gespeeld. Alleen al daarvoor verdient het spel naar mijn mening 4 sterren. Ik raad iedereen die van platformgames houdt aan om deze game zeker een keer uit te proberen.

VVVVVV, dat zijn de eerste letters van de voornamen van zes bemanningsleden die met hun ruimteschip zijn gecrasht. Om de wazige titel meteen maar even te verklaren. De ruimtegangers zijn her en der verspreid over weet ik veel in wat voor een wereld je je bevind, je moet ze in elk geval zoeken en het wordt je bepaald niet makkelijk gemaakt.

Deze game is één grote retro rush. Grafisch is het enorm simpel gehouden met grote zwarte achtergronden, wat gekleurde lijntjes en bewegende pixels. Wel zorgen de vele felle kleuren voor een mooi contrast en de erg toffe muziek(!) maakt het toch enorm leuk om te zien én te spelen. Op een gegeven moment ga je gewoon bijna op de maat van de muziek door de levels heen. Althans, dat wil je graag maar je gaat hoe dan ook heel erg vaak dood.

Iedere ruimte waar je in belandt is een soort puzzel. Je kan alleen lopen, zelfs niet springen of bukken. Je andere kracht is het omschakelen van de zwaartekracht. Moet je dus over een obstakel heen, dan druk je op de knop en loop je via het plafond verder. Druk je weer op de knop, dan val je weer op de grond. Dat is echt het enige wat je kan. Vooraf vraag je jezelf dan toch even af hoe ze die puzzels uitdagend weten te maken. Maar eigenlijk is het vragen naar de bekende weg, want uitdagend is het zeker. Zo zitten de levels vol met spikes, gaten, kanonnen, lasers, bewegende vijanden en platformen, elastieken en meer. Dit vaak in een moordend tempo achter elkaar zodat je bijna wel een Japanner moet zijn om er in één keer doorheen te komen. Gelukkig, en cruciaal, staan er erg veel checkpoints dus wanneer je het loodje legt ga je binnen een halve seconde terug naar de checkpoint en opnieuw proberen maar. Soms frustrerend, vooral als je op een doodlopend einde uitkomt, dan moet je weer helemaal terug door de puzzels heen. Maar vooral uitdagend en erg leuk. Nogmaals, de kleuren in combinatie met de muziek maakt het echt de moeite waard, als je retro slikt natuurlijk. Dit nummer blijft voortdurend in m'n kop hangen.

Nadeel vind ik dan toch omdat de game wel erg kort is. In zo'n 2,5 uur was ik er wel doorheen en ik ging een stuk of 300 keer dood. De voldoening was in elk geval enorm toen ik het einde bereikte. Oke, stiekem heb ik het einde niet helemaal bereikt maar wel bijna

PS. Het kon ook niet uitblijven natuurlijk: Speed Run! Door een Jap natuurlijk. Lijkt wel extreem makkelijk zo

Waar is dit te spelen?

Je kan het kopen op steam, zo ver ik weet.

Ok , dan ga ik een steamaccount maar aanmaken.

Goed zo Er zijn ook vele andere leuke games daar in de aanbieding, echt een geweldige service.

Ik ga er wel geen games kopen zoals Crysis2. Die wil ik in een doosje.

Doe wat je wilt, maar ik herrinerde me nog dat Bioshock daar in de aanbieding was voor 3 euro, dan kan het me niet schelen of ik het in een hoesje heb of niet voor die prijs.

Ik heb 'm gespeeld. Echt geweldig
alleen ik zit vast bij het bekende lastige stuk.

En die Japanner is helaas een paar keer doodgegaan. Er is dus nog een vent die dit foutloos in speedrun kan spelen om hem te verslaan.

woow, goedkoop, die van mij was duurder

Leuk, maar ongelofelijk frustrerend. Niet uitgespeeld, want het einde bevatte zo'n %^&^$#$ stuk, dat ik em maar verwijderd heb voordat ik m'n tpetsemboard doormidden ging breken.

Leuk! Nu er ook een Linux versie is kan ik eindelijk ook aan de slag . Eerste indruk is goed - lekker pittig ook .

Erg leuk inderdaad! Het concept van een platformer die puur en alleen gebaseerd is op het vermogen om de zwaartekracht 'om te zetten' in plaats van te springen is verfrissend, en naar mijn visie wordt het ook prima uitgewerkt: de puzzels/kamers zijn vrijwel allemaal leuk om uit te spelen - met uitzondering van het zeer frustrerende Veni Vidi Vici, waarbij ik het ook nog voor elkaar kreeg om (bij de afdaling) hier dood te gaan, en dat stuk waarbij je Victoria moet begeleiden, waarbij de besturing enorm ergerlijk was - en verder heb ik me, mede ook vanwege de grote variatie in uitdagingen en de economische speelduur, amper verveeld. In visueel opzicht is het spel uiteraard weinig oogstrelend, maar evenals de schattige soundtrack zette het wel een sfeer neer die uitstekend aansluit bij de gameplay. Briljant is VVVVVV niet - daarvoor is het mijns inziens wat te basic, en bij vlagen te amateuristisch - maar erg vermakelijk is het wel.

Edit: ik heb ondertussen ook de user-levels gespeeld, en ik kan in het bijzonder Line Wrap, Pyramid of Doom, Roadtrip to the Moon, Variation Venture en VVV 4K aanraden.

Ondertussen heb ik ontdekt dat je ook nog een heleboel player-levels kan downloaden, waarvan er hier een aantal worden gepresenteerd. Die lijst heb ik in ieder geval over de afgelopen dagen doorgespeeld, en met name CCCCCCCCCC Retold, Deja Verdigris, Devious Dimentions, Dimension 333333, Jail Break, Palace of Peril, Rescuing Violet, Under Wraps, Vertex Vortex, Virtual V, en in minder mate DSS Ideal X (dat soms erg frustrerend is) bevielen me goed tot geweldig. A New Dimension (één van de automatisch beschibare player-levels), CCCCCCCCCC Retold, Dimension 333333 en Palace of Peril kunnen zich wat betreft lengte (anderhalf uur of langer), inventiviteit en speelplezier zelfs makkelijk meten met het originele spel.

Het moeilijkste stuk van alle levels (waaronder die van het spel zelf) is trouwens zonder twijfel deze trinket. Het uitspelen van dat stuk kostte de betreffende persoon 'ten minste' 30 uur, en 24719 doden. Absurd.

...en inmiddels heb ik ook het forum waar levels geplaatst kunnen worden doorzocht, en een flink aantal van die levels gespeeld. Daarvan sprongen de volgende er naar mijn visie bovenuit:
- Ascent: een level in de stijl van Veni Vidi Vici, maar dan langer en minder frustrerend. Best verfrissend.
- Dimension Open: een enorm uitgebreid (ik deed er meer dan vier uur over om het uit te spelen), door meerdere users ontworpen level, dat naar het einde toe in toenemende mate het bloed onder je nagels vandaan haalt, maar verder wel een aandachtig en verzorgd ontworpen level is.
- Dimension WWW: een uitgebreid en gevarieerd level dat fijn wegspeelt, maar soms wel enigszins amateuristisch, irritant en/of goedkoop aanvoelt wat betreft het levelontwerp.
- The Unknown Dimension: een lang, uitdagend level, dat zeer pittig is zonder irritant moeilijk te worden.
- The Zth Dimension: een relatief kort en pittig level, dat nergens bijzonder is maar wel prima vermaakt.
- Twisted: ook dit level is naar verhouding kort, en behoorlijk uitdagend, maar dit level beviel me persoonlijk beter dan het vorige. 't Was iets minder frustrerend imo, en liet simpelweg een beter gevoel achter.
- VR Training: een middellang level dat bij vlagen zeer frustrerend is – maar daar staat tegenover dat de kamers goed ontworpen en soms ook zeer innovatief zijn. Met name de “boss fights” zijn naar mijn visie memorabel. 't Is zonder twijfel de meest creatieve van de zes, maar voor velen zal hij te moeilijk zijn.

Bij deze beëindig ik trouwens Project VVVVVV! 't Is een leuk spel, maar ik heb het nu voorlopig wel genoeg gespeeld. En dan te bedenken dat mensen mopperen dat het spel te weinig speeluren biedt.

Een platformspel waarbij je niet kunt springen, klinkt op z'n zachtst gezegd als een interessante invalshoek. Je hebt eigenlijk maar drie broodnodige toetsen: links, rechts en de action key waarmee je de zwaartekracht kunt veranderen. Dat klinkt makkelijk, en qua besturing is dat het ook, maar soms loop je echt tegen een paar heel lastige levels aan. Wat mij betreft straalt VVVVVV (Veeee, 6x V, V6??) daarmee vooral op het gebied van simpliciteit. Hoog tempo, vaak uitdagend, regelmatig frustrerend en soms cheap, ontzettend veel trial & error. Muziek was ook goed, heel catchy. Maar na iedereen gered te hebben en na bijna alle trinkets gevonden te hebben (18/20) is het voor mij wel genoeg geweest. Gezellig zolang het duurde, maar wat mij betreft niet echt voor langere duur als je je geestelijke gezondheid intact wilt houden.

Nee joh, dit is juist goed voor je geestelijke gezondheid! Dit leert een mens zelfbeheersing en doorzettings- vermogen. Als je aan het einde - nadat je iedereen gered hebt - met één van je collega's praat geeft die trouwens de locaties van de trinkets op de map aan (voor als je ze niet kon vinden - never mind anders ).

Ik heb blijkbaar niet de juiste volgorde gevolgd, want Mister Yellow ontbreekt nog, maar de trinket locaties zie ik al.

VVVVVV is best wel een cool spel, ik had het een paar jaar geleden op iOS al geprobeerd maar niet ver geraakt, doordat mijn vingers nogal snel verkrampt raakten. Nu op de Vita is het een waar plezier dit te spelen, want de nauwkeurigheid van de controls is gewoon veel beter. En als je iets nodig hebt om VVVVV te spelen is het wel dat.

Ik had niet gedacht dat de moellijkheidsgraad iets voor mij zou zijn, maar tot nu toe overal doorgeraakt. Met een beetje uithoudingsvermogen en honderden levens. Gelukkig zijn de checkpoints ook heel ruim verdeeld.

En de final challenge is nu ook gedaan. Uitgespeeld in 3u en 1414 levens. Ik suck duidelijk in dit soort spellen maar toch een bevredigend gevoel het gehaald te hebben.

Volgens mij zit je dan aardig aan het gemiddelde hoor voor een eerste playthrough. Als je eenmaal aan Veni Vidi Vici begint kan t snel gaan.

Ja, die heb ik redelijk vaak geprobeerd, maar minder dan 150 levens aan opgestookt, om uiteindelijk niet te halen. Maar is toch niet nodig om het spel af te spelen, enkel om alle trinkets te verzamelen.

VVVVV is een vermakelijke platformer met een interessant concept. Je springt niet, maar verandert de zwaartekracht. Het spel doet gelukkig voldoende om het, wellicht ietwat eenvoudige, concept fris te houden. Hoewel de controls net iets te glad zijn voor enkele precieze jumps, is VVVVV nooit echt frustrerend. De nostalgische sprites, in combinatie met de prettige soundtrack, laten dit spel bovendien heerlijk warm aanvoelen. Men kan deze platformer binnen 3 uur uitspelen, maar met o.a. een speedrunmodus en downloadbare content kan men zich nog wel wat uurtjes vermaken.

Hoewel deze videogame over het geheel genomen niet een hoge voldoende verdient, reken ik "The Graviton" tot mijn favoriete videogamelevels. De rest van het spel is vermakelijk, doch niet zo indrukwekkend als het voorgenoemde hoogtepunt. Concluderend, VVVVV is zeker de moeite van het spelen waard.

Deze gespeeld op de Nintendo Switch en ik vond het echt geweldig. Inderdaad een eenvoudig concept waar zeer creatief mee wordt omgegaan. Ik heb ook vaak gelachen uit miserie omdat het soms belachelijk moeilijk werd, maar door de vele checkpoints doorheen het spel werd het nooit frustrerend.