Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors (2009)

Op 16 November komt 'ie uit in de VS. Ik kan haast niet wachtten! Eindelijk weer eens een veelbelovende third-party titel voor de DS.

Er komt een nieuwe 999 uit op de vita.

Ghehe, gaaf; maar ik verwacht eigenlijk geen Westerse release. Ben nu met deze bezig en heb hem inmiddels voor de eerste keer uitgespeeld. Het spel is een visual-novel en logischerwijs dus erg verhaal gedreven. Het leest als een spannende thriller, heeft sterke gelijkenissen met House of 9 en Saw II en is ook verrassend volwassen voor een DS-game. Tussendoor los je puzzels op, vaak een combinatie van hidden-object en rekenpuzzels. Als puzzels je ding zijn kies je beter voor een game als Layton (totaal geen vergelijking trouwens); met een luchtig verhaaltje en zeer frequente en afwisselende puzzels. Dit spel speel je voor het verhaal, en er zitten dan ook stukken verhaal in waarbij je soms een half uur tot drie kwartier aan het lezen bent alvorens je een puzzel voorgeschoteld krijgt.

Reviewtje volgt na een volgende speelbeurt. Het verhaal is erg intrigerend, maar het spel vereist meerdere speelbeurten voor een volledig beeld. Het einde wat ik bereikt heb is weinig verhullend, en smaakt eerlijk gezegd naar meer.

De zesde speelbeurt zit er inmiddels op. Het heeft me een paar lange avonden en vooral lange nachten gekost, maar het was absoluut de moeite waard. Nine Persons, Nine Hours, Nine Doors is net zo intrigerend en meeslepend als de titel doet vermoeden; it sucks you in and never lets you go.

Ik kreeg de game vorig jaar in de smiezen nadat Aksys had aangekondigd het spel in Amerika te gaan uitgeven. Driewerf hoera, want zoveel had mijn DS nu ook weer niet te makken. Daarnaast stemt het mij ook tevreden dat er nog publishers zijn die dit soort games op de westerse markt brengen. Ik kan genoeg redenen bedenken waarom een uitgever hiervoor zou bedanken; het is een text-heavy game wat ongetwijfeld een berg werk met zich mee brengt, het is een visuel-novel waardoor je slechts een zeer kleine doelgroep aanspreekt, en deze doelgroep wordt nog eens uitgedund omwille van het feit dat het een DS-game is met een M-rating (welke volgens mij op één hand te tellen zijn). Gelukkig weerhoudt dit Aksys er niet van een puike lokalisatie af te leveren. Nogal een prestatie gezien de omvang van deze visual novel.

Het verhaal is in deze de absolute sterkhouder. Nu is dit bij visual novels wel vaker het geval, aangezien het element 'verhaal' het element 'game' overschaduwt. Het verhaal wordt in het spel afgewisseld met diverse zoek- en rekenpuzzels, maar niet zo frequent als we in westerse games gewoon zijn. Je bent in sommige gevallen ruim een uur kwijt aan het lezen van dialoog, voordat je een nieuwe puzzel voorgeschoteld krijgt. Maar het verhaal steekt zo goed in elkaar, dat het leest als een spannende thriller, en de tijd voorbij vliegt zonder dat je er erg in hebt.

In het verhaal volg je de jonge stundent Junpei. Wanneer Junpei wakker wordt vindt hij zichzelf terug in een afgesloten ruimte, die verdacht veel weg heeft van een scheepshut. Op de deur staat met dikke rode verf een vijf geklad. Wanneer hij zich een weg naar buiten werkt ontmoet hij de acht andere spelers van de 'Nonary game'. Een spel opgezet door de mysterieuze 'Zero'. Iedere 'speler' draagt een armband met daarop één van de cijfers 1 tot en met 9. De groep bevindt zich op een schip en krijgt negen uur de tijd om te ontsnappen, alvorens het schip tot zinken wordt gebracht.

Alle deuren in het schip zijn voorzien van een nummer. Niet alle spelers kunnen echter door dezelfde deur. Door iedere deur mag één groep van 3 tot 5 personen waarvan de 'digital root' gelijk is aan het nummer wat op de deur staat. Bij de digital root blijf je de nummers optellen tot je één getal overhoudt, bijvoorbeeld: 5 + 6 + 8 = 19; 1 + 9 = 10; 1 + 0 = 1. Spelers 5, 6 en 8 kunnen dus samen deur 1 openen. Iedere speler moet zijn of haar armband scannen aan de scanner die naast de deur hangt (genaamd de RED), vervolgens hebben ze negen seconden om door de deur te gaan en negentig seconden om hun armband te deactiveren aan een scanner die achter de deur hangt (genaamd de DEAD). Wanneer ze dit niet doen, of niet alle spelers door de deur gaan, wordt een bom geactiveerd die bij iedere speler is ingebracht.

Achter iedere deur bevinden zich één of twee puzzels. De puzzels bestaan uit het zoeken en combineren van voorwerpen, en het oplossen van reken en logica puzzels. Deze zijn echter allen vrij eenvoudig op te lossen. Wanneer je er even niet uit dreigt te komen wordt je vaak met een subtiele hint wel de goede richting in geduwd. Daarnaast worden ook de puzzels vaak nog 'onderbroken' met lappen dialoog, want nog maar eens het belang van het verhaal benadrukt. Het feit dat de meeste puzzels met een paar simpele handelingen afgedaan kunnen worden (met name in het begin) is op zich niet al te vervelend, aangezien je voor het volledige verhaal het spel enkele keren uit moet spelen, en dus ook enkele van de puzzels overnieuw moet doen.

Het spel telt zes eindes. Het einde dat je voorgeschoteld krijgt is (logischerwijs) afhankelijk van de route die je neemt en de keuzes die je maakt. Het verhaal roept tijdens de eerste (en wellicht ook tweede) speelbeurt ongetwijfeld meer vragen op dan dat het antwoorden geeft, maar zelden heb ik de puzzelstukjes zo mooi in elkaar zien vallen! het verhaal laat ook veel aan de verbeelding over en wordt met veel emotie verteld. Het is lastig om, na zes speelbeurten, je niet verbonden te voelen met de personages uit het spel.

Ik heb ook zo'n gevoel dat het verhaal me nog wel even bij zal blijven. Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors is storytelling voor gevorderden.

Zonder twijfel de verrassing van het jaar. 4.5*

vandaag de bestelling van Play-Asia binnen gekregen, maar wat een boze verrassing: bij het afhalen moest ik 22 euro import-taks betalen!!! Dat vind ik toch wel smerig van play-asia, ik moet de kleine letterkes nog eens nalezen, maar op zo'n manier maakt importeren uit het buitenland weinig zin.

Waarom importeer je hem dan ook uit het buitenland? Voor die 10 euro verschil of wat het ook maakt als je hem hier koopt? In ieder geval wel jammer

Major bummer. Dat is wel pech, daar gaat je dealtje. Ben verbaasd dat ze zo'n kleine zending er tussen uit vissen. Nu is de game het wel waard, als dat enige troost mag bieden.

Wel, in europa kost hij ook rap 40 eur, dus zoveel zal er uiteindelijk niet bij inschieten, maar het was in principe een heel goede deal geweest.

2de raadsel net opgelost en het begint me in zijn ban te trekken. Een combinatie tussen de film Cube en 10 kleine n****tjes...

lol ... die (zelf)censuur doet me denken aan dit brilliante filmpje met Samuel Jackson. The N Word

Al drie eindes uitgespeeld en nu begint het herhaaldelijk doorspelen wel saai te worden. Vooral het herspelen hadden ze gebruikvriendelijker kunnen oplossen, door bv. de puzzles te kunnen overspringen of zo. De enige reden om hier telkens weer door te gaan is om eindelijk eens een goed einde te zien en omdat het verhaal blijft boeien en emoties teweeg brengt. Maar begin langzaam uit m'n opties te geraken en het is niet duidelijk waarom een bepaalde beslissing een bepaalde uitkomst heeft. Nog even doorbijten en een vierde keer beginnen...

Maar de puzzles zijn wel stuk voor stuk logisch opgebouwd en snel op te lossen, en daardoor misschien een beetje aan de gemakkelijke kant, maar zoals je zegt, hoofddoel van het spel is het verhaal.

Inderdaad wat vervelend dat je enkele puzzels meerdere malen moet herhalen. Die eerste puzzel uiteindelijk vijf of zes keer. In ieder geval kun je reeds gelezen dialoog doorspoelen. Misschien goed om te weten dat dit probleem in de opvolger "Virtue's Last Reward" volledig verholpen is. Daar kun je de verhaallijn oppikken op ieder moment, dus ook na een puzzel.

Ben wel benieuwd welke eindes je tot nu toe gezien hebt. De "real ending" maakt het echt wel de moeite waard, en zorgt ervoor dat er ook een hoop puzzelstukjes op hun plaats vallen. Je moet echter wel één specifiek einde gezien hebben, om die vertakking in het verhaal vrij te spelen. Het pad naar de eerste drie eindes is vrij logisch, daar je in die grote hal drie opties hebt qua deuren die allemaal een andere vertakking in het verhaal vrijspelen. Daarna ligt het echter minder voor de hand. Toch ook wel een klein minpuntje, aangezien je nooit weet of je de juiste keuzes maakt.

Axe, knife en sub, voor einde 4 (the Safe end, om dan later the true ending te zien) heb ik een walktrough zonder spoiler opgezocht, wil echt niet het risico lopen 3 keer hetzelfde einde te zien...

De aanschaffing van de opvolger staat vast gepland, alleen weet ik nog niet of ik voor de vita of ds versie ga, voor vita moet ik me namelijk eerst de vita zelf aanschaffen, maar met Persona 4 voor de deur moet ik die optie zowieso vroeg of laat nemen...

Denk je dat het iets uitmaakt als je aanvankelijk, bij de berekening van de digital root een fout antwoord geeft (geen 4 dus? Daarna moet je toch je deur kiezen...

Waar was dat? Moet zeggen dat niet alles me meer vers in het geheugen ligt. Heb de game alweer een hele tijd geleden gespeeld...

Verstandig trouwens dat je er een spoilervrije roadmap bij hebt gezocht voor de safe end. Iets wat ik na de eerste drie eindes en een mislukte poging ook heb gedaan. Moet zeggen dat ze dit in Virtue's Last Reward toch een stuk beter aangepakt hebben.

Tussen de Vita en 3DS versie van VLR zit weinig verschil. Grafisch op de Vita iets crispier, en de game heeft trophies, voor wat het waard is. Aantekeningen maken werkt dat weer niet echt lekker met je vinger op het touchscreen, dat is weer een plusje bij de 3DS versie.

Ik denk dat ik het antwoord weet, soms zijn er vragen die enkel een reactie uitlokken maar niet belangrijk zijn voor het verdere verloop van het verhaal, maar welke dat zijn is natuurlijk niet zo gemakkelijk te achterhalen. De spoiler die ik gebruik negeert dat soort vragen gewoon, vandaar dat ik even twijfelde en hier mijn vraag postte.

Eindelijk uitgespeeld, de laatste speelbeurt heeft me vandaag nog ettelijke uren gekost. Epiloog en epi-epiloog, maar wel zeer cool einde. Al bij al 23 uren erin gestoken,en nu is het genoeg geweest.

Wat deze game is, is al prima uiteengezet door Winkelwagentje 8 jaar geleden, dus dat ga ik niet nog ‘ns doen. Ik heb de game op de PC gespeeld, als deel van The Nonary Games collectie.

Allereerst, het concept van de game (vooral de armbandjes) is erg tof. Ook het plot is interessant, net als de puzzels. Het is bijna een reeks escape rooms, een concept dat zich prima leent voor een game structuur.

Wat ik minder vond, was hoe enorm uitleggerig de dialogen waren soms. Daar hebben vooral Japanse games wel vaker last van. Dingen worden honderd keer herhaald. Daarnaast is de voice acting ook vrij matig, wat wel afbreuk doet aan hoe tof ik het vond. Alle verschillende eindes krijgen was wel wat herhaling, maar volgens mij hebben ze het voor de PC versie wel wat gebruiksvriendelijker gemaakt dan het vroeger op de DS was. Voor het plot was het zeker de moeite waard de negatieve punten van deze game te doorzitten.

3,5/5, ik heb de volgende delen ook nog liggen, maar nog niet echt de behoefte gehad die te doorspelen.

Beetje jammer dat een groep vreemde mensen in een death-game betere samenwerking hebben dan elk groepsproject waar ik ooit in gewerkt heb .

Een spel dat echt sterk begint, maar na het eerste einde mindert het niveau langzaam, tot mijn geduld opraakte en het op een slechte noot eindigde. Nonary Games is een spel die een spannend death-game verhaal combineert met goede escape rooms. Soortgelijk als andere death-game verhalen (denk aan Squid Games, As The Gods Will, of aan Alice In Borderland) ligt de charme bij hoe mensen zich in een leven of dood situatie gedragen, wat de logische antwoorden op de puzzels zijn, en of het beter is elkaar te bedriegen dan samen te werken. Door het verhaal heen krijg je zelfs keuzemomenten over met wie je samen wilt werken (ik koos vrijwel altijd Seven).

De puzzels zijn gevarieerd en vragen goed denkvermogen. Ik moest met bepaalde regelmaat mijn mobiel erbij halen voor screenshots of notities. Door de puzzels heen leer je leuke, diverse personages kennen en er was geen tekort aan humor. Er zijn meerdere routes en eindes mogelijk, en het bijzondere aan deze verschillende routes is dat ieder pad compleet andere escape rooms bied. Dit moedigde mij aan om toch even de andere paden door te lopen, zowel om de andere personages te leren kennen als om de andere puzzels te doen.

Wat me vooral beviel is hoe verrassend intelligent de puzzels zijn. Er worden allerlei thema’s aangekaart zoals digital roots, hexadecimals, morse code, morphogenetic fields, ice-9 etc. Ze leren je zelfs een paar interessante geschiedenis feitjes. Al deze dingen worden op een simpele manier uitgelegd zodat een beginner ze kan snappen en toepassen op leuke puzzels.

Tegen de tijd dat ik het eerste einde had bereikt was ik goed te spreken over deze game, maar met ieder einde werd de interesse wat minder en minder, tot ik op gegeven moment er helemaal op uitgekeken raakte en stukken begon door te spoelen. De alternatieve paden zijn behoorlijk langdradig en bieden qua verhaal niet denderend veel nieuws, los van een beetje achtergrond informatie. De informatie was interessant, maar niet “uren aan gameplay erachteraan gooien” interessant. Het verhaal vond ik het beste werken wanneer de mysteries simplistisch waren, maar eenmaal op de laatste route naar het ‘ware’ einde en het verhaal werd zo dusdanig over the top, uitgerekt, sentimenteel, onnodig complex en absurd dat mijn interesse verloren ging.

Geen spijt dat ik Nonary Games geprobeerd heb voor de sterke puzzels en het goede eerste 3e, maar de non-lineaire structuur (waarin het nodig is alle eindes vrij te spelen voordat je het echte einde te zien krijgt) is geen fijne structuur, en het einde was te uitgerekt en absurd om belangstelling te hebben bij de andere delen.

3*