L.A. Noire (2011)

En het is achter de rug, en wat een geweldige twintig uren zijn het geweest. Ik had zo mijn bedenkingen om dit 7 jarige project van Team Bondi. Puur omdat ik een enorme film noir fan ben en op dat vlak ben ik dus wel erg kieskeurig. Maar wat pakt Team Bondi goed uit, alles wat ze goed kunnen doen, doen ze goed.


Ik moet wel voorop stellen dat de gameplay niet uitdagend is maar bij een game als dit vind ik dit maar bijzaak. Qua gameplay wel enorm inventief. Het leek me wat lastig in de praktijk te brengen zo'n detective game maar o wat zijn ze hier toch goed in geslaagd. Clues zoeken om je accusaties te ondersteunen of je op het goede pad te brengen, het ondervraag sysyteem ook erg sterk em vervolgens nog de incenditele shootouts en foot car chases. Tel daarbij de film-noir references, de jazz muziek die de magistrale noir sfeer nog meer kracht bij zetten en de top notch facial expressions.


Ook op narratief vlak is de game briljant. Fans van film-noirs zullen zien dat elk element van de film-noir terug te zien is. Corruptie binnen het korps, een femme fatale, een cover up die naar de oppervlakte gebracht moet worden, een damsel in distress element etc. Er zit zoveel moois in deze game op narratief vlak, en ook de aankleding, de art-deco zijn uitmuntend. Aan alles is duidelijk is dat TB echt liefhebbers zijn van het genre. Ook erg fijne invalshoeken wat betreft bepaalde thematieken. Natuurlijk was racisme destijds nog zeer actueel maar vond het vooral interessant met Elsa, onze femme fatale. Hoe ze aankaarten hoe Duitsers behandeld werden net na de oorlog, erg intrigerend. Ook enorm sterke voice acting.


De cases zijn één voor één erg sterk. De één wel wat minder of minder omvangrijk dan de ander maar meestal wel enorm intressant. Al is het wel een flinke kluif als je opeens gedegradeerd wordt naar Arson. Erg fijn hoe je je langzaam opwerkt bij verschillende divisies en dat je dan soorten zaken oplost die voor die Department van toepassing zijn. De tijd bij homicide is toch wel mijn favoriete deel van het spel, daar kreeg ik toch echt een disturbing gevoel bij cases.


Blijft ook een heerlijk machtig gevoel als je bij zo'n crimescene aan komt lopen, officers die de boel afzetten en jij komt even als de grote pik binnenlopen van: ik handel het wel eventjes af . Naarmate je in de game vordert komt de rode draad steeds meer naar boven die laat zien dat alles connected is. Tegen het einde toe zijn je missie veel meer rode draad based om het grote complot aan te gaan pakken. Narratief ook weer erg intens, en de laatste missies zijn daar een ideaal toonbeeld van. Ook het einde was perfect en was het sluitstuk van één van mijn mooiste game ervaringen ooit. Ook op technisch vlak weinig problemen gehad. Eén enemy gehad die stond te slapen maar voor de rest geen freezes of framerate problemen.


Ik ben meer dan te spreken en L.A. Noire heeft een speciaal plekje in mijn game hart veroverd. Top 10 plek lijkt me verdiend maar moet daar nog wel even voor puzzelen. Zoveel positiefs te noemen over deze game, die een waardige game-noir is en het genre alleen maar eer aan doet. Geen hardcore gameplay maar een perfecte mix tussen game en film, en zo zie ik het graag. Ik kan hier nog wel uren over praten, over al het moois wat ik beleefd heb maar het is zoveel dat het bijna niet te benoemen is.

De laatste GTA heb ik niet al te lang gespeeld en L.A. Noire speelt zich wederom in een open wereld af. Toch wisten Team Bondi en Rockstar me nieuwsgierig te maken. Deze game mag je niet met GTA vergelijken. Hier mag je namelijk de detective gaan spelen. Moorden onderzoeken en verdachten achtervolgen, ondervragen en als het even kan in elkaar slaan. Wie wilt dat nou niet?

In L.A. Noire heb je Cole Phelps onder de knoppen, een beginnend agent die zich langzaam omhoog dient te werken. We zijn in het jaar 1947 en Cole komt net uit de oorlog waar hij tegen de Jappen streed. In de laagste divisies van het departement valt hij al snel op door zijn ambitie en oog voor detail. De game kent een vrij diep verhaal die door middel van vermakelijke cutscenes en kranten die je doorheen de game vindt wordt verteld. Dat verhaal bestaat uit verschillende takken en samen komen in een spetterend eind. De film-noir sfeer is goed voelbaar, zeker wanneer je de game in zwart wit speelt. Ook de muziek brengt je helemaal in de jaren '40.
Op het bureau krijg je een case van je baas - 21 in totaal die gemiddeld zo'n 50 min. duren - en dan ga je samen met je partner op weg. Je kunt je partner naar de bestemming laten rijden, maar natuurlijk kun je ook zelf het stuur in de klauwen vatten. Wat dan al snel opvalt is dat de wereld lang niet zo boeiend is als die in een GTA. Er is zeer weinig interactie en even een potje bowlen of je pistool trekken om burgers neer te knallen is er niet bij. Burgers kunnen zelfs niet dood. Ook al rij je ze met 90 mph omver, ze staan gewoon weer op! Natuurlijk ben je een goede cop, maar ik vind het een vreemde keuze dat de mensen niet eens blijven liggen. Een groot voordeel van een agent zijn is dat je elke auto in de stad kunt vorderen. Ook kun je naar hartenlust door rood rijden of andere politiewagens aan de kant beuken!

Maar waar het hele spel omdraait zijn natuurlijk de cases, veelal moordzaken. Wanneer je bent aangekomen krijg je kort wat informatie - voor zover mogelijk - over tijd en verdachte. Tijd voor Phelps om de detective uit te hangen! Zo kun je het lichaam van het slachtoffer onderzoeken op clues, een papiertje in de binnenzak bijvoorbeeld met een naam van een aanverwant persoon. Met een beetje geluk vind je in de directe omgeving ook nog wat clues die je op weg kunnen helpen. Er is de mogelijkheid om extra hulp in te schakelen in het optiemenu tijdens het zoeken, maar een echte detective heeft dit niet nodig natuurlijk. Maar ook al speel je zonder hulp, toch hoef je zelf niet zo hard na te denken als dat ik vooraf had verwacht. Je wordt voortdurend naar de juiste locatie gestuurd door het spel. Als je een nummer moet bellen, staat er opeens een dikke vette telefoon op je radar vermeld. Dus als je niet weet waarvoor je moet bellen, ga er maar gewoon heen! Soms rij je in de auto en krijg je opeens een tip van de politieradio en bij een bepaalde case moest ik een aantal locaties zoeken. Zoek je echter te lang, dan trekt je partner ongevraagd zijn bek los om te zeggen waar je wel moet zijn. Tja... zo voel ik me niet echt een speurneus. De voldoening bij het oplossen van bepaalde zaken is dan vaak ook niet erg groot, helaas.

Wanneer je een verdachte confronteert kan deze op de vlucht slaan, te voet of in de auto. In het begin is het best spectaculair, maar later kwam ik tot de conclusie dat het allemaal best gescript is. Maar als je de verdachte te pakken hebt kun je hem vragen stellen en daar komt de grote troef van L.A. Noire aan het licht. Maar liefst 36 camera's zijn er nodig geweest om de gezichten van de acteurs realistisch op het scherm te toveren. Op die manier wordt ieder trekje perfect vertaald en is het aan jouw om te beslissen of de verdachte de waarheid vertelt of liegt dat ie barst. Wanneer je denkt dat hij of zij liegt en je hebt er bewijs van kun je je notitieboekje er op naslaan en het bewijs tonen. Dat zal de stakker leren en meer informatie komt vrij. De eerste paar uur stond ik af en toe echt even versteld hoe ongelofelijk echt de gezichtsanimaties zijn. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het er heel soms niet natuurlijk uitziet, maar de motion scanning is 99% van de tijd accuraat. Kanttekening daarbij is dat de rest van de game er meteen minder gedetailleerd door uit ziet.

Een game in een open wereld kan natuurlijk niet gepaard gaan zonder enkele vuurgevechten. Niet alle verdachten geven zich snel over en dus zul je je gun moeten trekken. Het is duidelijk dat de focus van de game op het speuren ligt want Cole en zijn partners hebben maar een handjevol wapens en na een paar keer afgaan kun je gewoon kiezen om de action sequences te skippen. Daarbij kun je een hoge of lage auto-aim ( of helemaal uit natuurlijk) instellen waardoor de uitdaging helemaal zoek is. Met andere woorden, de game is erg vergevingsgezind. Je zult ook nooit veel opnieuw hoeven doen omdat hij op veel punten automatisch saved.

Wanneer je genoeg bewijs hebt tegen een verdachte sla je hem in de boeien en is je case gesloten. Wat is er nog zo al te doen als je het verhaal hebt uitgespeeld? Niet zo gek veel. Er zijn veertig zij-cases te doen die best wel leuk zijn, ook al stelt het allemaal niet zoveel voor. Achtervolg hem, schiet haar neer etc. Je kunt film reels ( hidden packages) verzamelen of landmarks opspeuren. Door deze dingen (en o.a. clues verzamelen) krijg je experience points die je weer recht geven op nieuwe outfits. De stad is best groot, maar de vraag is of dat goed is voor een stad waarin verder weinig te beleven valt. L.A. Noire kent verder ook wat gebruikelijke free roaming bugs. Zo rijden auto's soms op elkaars dak of zie je een onbekend voorwerp opeens midden op straat liggen. Cole kan over muurtjes en heggen springen maar lang niet over allemaal. Bankjes en prullenbakken kunnen kapot, maar af en toe zit er dan een houten paaltje tussen die totaal niet mee beweegt. Ik heb ook al eens gehad dat ik niet in een auto kon gaan zitten, simpelweg omdat ie de auto niet leek te herkennen. Kleine bugs allemaal die niet veel van invloed zijn op de totale spelervaring, maar die ik toch even genoemd wilde hebben.

Ik ben dus positief over L.A. Noire, maar er is ruimte voor verbetering. Het speuren en ondervragen wordt na een bepaalde tijd behoorlijk repetitief en het actiegedeelte is wel erg makkelijk en had best uitdagender mogen zijn. De stad had wat leuker mogen zijn, laat me op zijn minst m'n gun trekken wanneer ik wil. Echter, speurneus spelen was nog nooit zo leuk en het ondervragen met de nieuwe motion scan techniek is baanbrekend te noemen. Ik ben benieuwd wanneer andere genres er gebruik van gaan maken.

Geweldige game is L.A. Noire geworden. Toch is het te ruw om 5 sterren te geven. Er zitten wat bugs en foutjes in. Zowel op technisch als op het gebied van verhaal en gameplay. De detective auto verschijnt zomaar terwijl je toch echt in een andere auto naar de crime scene reed. De wapens willen nog wel eens moeilijkheden geven als je je wapen herlaad in een cutscene nadat je de verdachte hebt doogeschoten.

Als je bijvoorbeeld voor de LIE button kiest en vervolgens een bewijs aanklikt dat volkomen logisch is volgens jij en ook volgens anderen(wat vrienden kwamen op dezelfde conclusie neer) geeft hij toch aan dat het bewijs onvoldoende is en je een andere optie had moeten kiezen. In een vervolg(?) zou ik graag wat meer mogelijkheden willen zien die tot een goed antwoord kunnen leiden.

Toch blijft het nog een geweldige game. Toen ik hem kocht moest ik even een stap terugdoen qua snelheid. En vond ik met name de Homecide Desk wat te repetitief. Maar toen ik de game na een week vakantie weer oppakte en de Vice en Arson desk afgerond had, kreeg ik een voldaan gevoel. Veel mensen vinden de Homicide Desk de leukste. Ik vond vooral de afwisseling in de laatste 2 veel interessanter.

Het voelt een beetje aan als een Episode van CSI of een film waarin jij het bepaald. Meestal had ik wel vier sterren. Maar het is 2x voorgekomen dat ik toch de verkeerde te pakken had. Die cases ga ik binnenkort maar eens overdoen. Het ondervragen was soms wel eens moeilijk en aangezien je nooit een 2e kans krijgt is het wel eens frustrerend omdat ik na een paar seconden het goede antwoord met bewijs wel wist. Met die points zou je misschien ook een fout antwoord kunnen overdoen. Hierdoor liep ik bij wat cases vast terwijl ik wel de grote lijn wist.
Dat je onderweg nog wat acteurs herkent is altijd leuk zoals bijvoorbeeld een Greg Grunberg die een verdachte speelt.

Het is geen GTA geworden waarin je detective speelt in plaats van Badguy. Het is een game opzich. Het ziet er prachtig uit. En heb eigenlijk wel zin om deze game op mijn binnenkort nieuwe pc te spelen zodat het er nog beter uitziet als op mijn 360.

Rockstar blijft toch kwaliteit afleveren en heeft er goed aan gedaan Team Bondi de steun(zetje) te geven om een topgame te maken. Op mijn 360 word toch wel 70% van de tijd een Rockstar game gespeelt. Voor de rest is het een shooter zoals Homefront. Want met COD ben ik echt klaar en ik speel de meeste shooters op de PC.

Na deze game word het toch echt wachten op BF3.

Na een behoorlijke tijd de game stof laten happen in mijn boekenkast (volwassen leven en zijn verantwoordelijkheden ) ben ik toch maar verder gegaan met spelen. L.A. Noire is wat het beloofd heeft en aan de andere kant weer helemaal niet. Ik zal het uitleggen. Als narratieve game zit het geniaal in elkaar. Er zijn weinig games die zoveel diepgang in de verhaallijn hebben en dat het ook nog eens solide ingebed zit in de gameplay. Helaas moet ik daar meteen aan toevoegen dat de gameplay eigenlijk wat aan de saai kant is. Op een bepaald moment had ik het wel weer gehad met de zoveelste (auto-)achtervolging en de zoveelste weinig boeiende shoot-out. Ik hoop echter dat er ooit een vervolg zal komen die wat meer free-roaming fun biedt en weer te overtuigen met een soortgelijke sfeer en verhaallijn, want met de laatste twee zit het dus wel helemaal goed.

Ja, vanaf dat je wordt teruggezet naar Arson krijg je eindelijk een sympathieke partner. Vanaf dit moment ga je als protagonist pas zelf onderdeel van de gebeurtenissen uitmaken en valt alles eindelijk op zijn plek. De Arson-desk is ook maar een missie of twee maar zorgt voor een natuurlijke overgang van ad-vice naar het grote plaate. Ook dat je als Jack Kelso (die ik een stuk sympathieker vind dan Cole Phelps) stukken speelt draagt hier voor mij aan bij. Ik ben er nog niet helemaal doorheen maar heb erg zin om weer verder te spelen vanavond

Ik vond de eerste desks leuk om familiar te worden met de spelelementen als het doorzoeken van crime-scenes, het interviewen van mensen, hier en daar een shoot-out (de meeste hiervan spelen zich af in de sidemissions...dat waren trouwens de lange stukken rijden waar ik op doelde. De main quest stukken vallen best mee. Wel kom je er gaandeweg achter dat jij niet gek bent maar dat de game mechanics, met name in de interrogation niet super consistent zijn en evengoed werken. Ook beleef je de missies in de eerste desks nogal op afstand, je hebt er zelf niet zoveel mee van doen, waardoor je niet zo betrokken raakt en het soms zelfs, met name bij homicide, repetitief leek te worden.

Dan alvast een voorzichtige conclusie nu ik toch zo alles doorspit: een game met een geweldige sfeer van het LA van de jaren '40 met prachtige muziek, deels experimentele gameplay in een bekend Rockstarsausje, met een sterk verhaal. De game kampt echter met een tikkie flawed mechanics en ook de story-pacing kan wmb nog best aan geschaafd worden.

Alvast 3,5* nu dan ook maar en ik vind dat deze game werkelijk schreeuwt om een vervolg, al is het maar omdat je wanneer je de paar genoemde punten aanpakt en daar een wat minder houterige algehele gameplay aan toevoegt, wat zeker moet kunnen, (game is immers al 7 jaar oud) je een werkelijke topper hebt.

Een ruwe diamant, die ik ondanks de imperfecties, iedereen warm aan kan bevelen.

Destijds op de ps3 al snel afgehaakt. Nu op de switch eindelijk uitgespeeld. Moest me er richting het eind wel een beetje doorheen worstelen. Matige actiesequences, soms eentonige cases, vreemde karakterontwikkeling en keuzes van de hoofdpersoon. Kale wereld waar niet veel te beleven valt. Zit geregeld vrij slordig in elkaar, bv. met discussies over bewijsstukken die ik in mijn playthrough over het hoofd had gezien, maar in de ondervragingen toch gewoon aan bod kwamen.

Toch wel punten voor de originaliteit, sindsdien is er ook niet iets soortgelijks geprobeerd. Redelijk film noir-achtig verhaal. En een paar leuke cases met point-and-click achtig speurwerk.

Prachtig spel, en wat een verademing na GTA IV. Leuk dat Rockstar iets anders kan maken naast GTA. Heb het gespeeld op de Switch en die trok het spel wat moeilijk, maar heb erg genoten van de setting, de sfeer, de muziek en de onderzoekstechnieken in de cases. Heb eigenlijk nog nooit zo'n spel gespeeld.

Het spel is niet perfect maar was er enkele dagen aan verslaafd en was erg benieuwd naar een volgende case of de evolutie van Cole's carrière. Vond de moeilijkheidsgraad ook perfect, itt GTA, waar ik naar het einde toe moet afhaken.

Het einde was plots en hartverscheurend maar paste wel in de context van het spel. Fijn dat er eens zo'n game op een Nintendo-console gerealesed wordt. Ook al heb ik er, achteraf gezien, te weinig voor betaald. Mogen er meer zijn.

Ik begon met hoge verwachtingen aan dit spel (ik weet dat dat gevaarlijk is) en natuurlijk zijn de graphics erg mooi en de gezichtsanimatietechniek is geweldig, maar hoe zit het met het belangrijkste in een game: de gameplay? Hoewel er een mooie open wereld-weergave is van LA uit de jaren 40, is er behalve de hoofdmissies echt niets te doen in deze levenloze stad. Je hebt geen huis, er zijn geen interessante nevenmissies of minigames, geen misdaden die random plaatsvinden waarbij je de dief/aanrander kunt inrekenen. Je kunt wel doelloos door de stad rijden, en dat is het dan ook. Het rijden is prima trouwens en de auto's zien er mooi uit, het deed me erg denken aan Mafia 2.

Er is geen multiplayer of co-op, dus hoe zit het met de verhaalmodus? Nou, het is behoorlijk lineair en het wordt heel snel oud: dwaal rond op een plaats van de misdaad totdat je controller begint te trillen, waardoor je een hint krijgt dat er een aanwijzing is om naar te kijken. Je kunt de plaats niet verlaten voordat je elke aanwijzing hebt gevonden. Dan rijden jij en je partner naar een verdachte of getuige om hem een ​​paar vragen te stellen die in je schriftje staan. Je moet naar hun gezichtsuitdrukking kijken om te beslissen of ze de waarheid vertellen. En dat werkt dus niet goed, ik kan helemaal niets aflezen aan hun gezicht. Ze kijken vaak alsof ze last van verstopping hebben, ik omschrijf het als de David Arquette-uitdrukking: is hij onzeker, probeert hij te lachen, voelt hij schaamte, of tracht hij verleidend te kijken? Wie zal het zeggen, zijn gezicht lijkt een mengelmoes van emoties en overprikkeling weer te geven.

Het systeem van 'waar, twijfel, leugen' is naar mijn mening niet erg efficiënt: als je voor twijfel kiest, zal je personage tegen de verdachte schreeuwen, maar als je kiest voor liegen, zal hij zachter zijn in zijn benadering, dat snap ik niet ! Het maakt ook niet uit of je tijdens de ondervragingen een fout maakt, want elke keer dat je een fout maakt, moet je het hele ding herhalen totdat je doet wat de game wil dat je doet. Je kunt dus gewoon elke vraag stellen en elke beslissing nemen, totdat je datgene hebt gevonden dat het spel wil dat je kiest.

Er zijn een paar gevallen waarin je een crimineel op straat moet vangen. Houd gewoon R2 vast om achter hem aan te rennen en schiet of arresteer hem als je dichtbij bent. Je hoeft geen knoppen in te drukken om over hekken of daken te springen, dat doet de game voor je! En er zijn ook een paar schietpartijen, verstop je gewoon achter een auto of een muur, gebruik het handige auto-aim-systeem om een ​​paar criminelen neer te schieten, en dat is alles!

Deze game had zoveel potentieel, maar de actie is gewoon te saai en er is geen replay-waarde in deze game, geen multiplayer en geen interessante open wereld met side-quests of willekeurige evenementen. Je kunt niet met mensen op straat praten, je kunt je wapen ook niet naar believen gebruiken. Het is gewoon een interactieve film zonder vrije keuzes, je hoeft alleen maar te doen wat de game-ontwikkelaars willen dat je doet om tot de juiste conclusies te komen en de zaak af te ronden. Verschillende conclusies hebben geen invloed op de uitkomst van het spel, er is sowieso voor zover ik weet maar één uitkomst, dus echt nadenken is niet nodig. Gewoon vallen en opstaan, keer op keer totdat je de oplossing hebt gevonden en door naar de volgende zaak, om hetzelfde opnieuw te doen.

Desalniettemin is het een spel dat ik zeker in mijn verzameling laat zitten, omdat het in zijn genre (en het is uniek in zijn genre) wel heel goed gemaakt is. Hoewel deze review veel kritische punten bevat, heb ik toch respect voor de ontwikkelaars van dit spel, voor hun moed en lef om iets anders te proberen. Het hele film noir gevoel zit er wel goed in. Ik zal het dus zeker nog eens opnieuw proberen. En ik hoop dat er meer games zoals dit gemaakt worden, zij het met wat meer afwisseling en een open wereld waarin je meer interactief bezig kunt zijn.